តើហេតុអ្វីបានជាយើងគួរតែអធិស្ឋាន ប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់បានគ្រោងទុកការទាំងអស់រួចស្រេចទៅហើយ? ប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់បានកំណត់ទុកមុននូវគ្រប់ព្រឹត្តិការណ៍ទាំងអស់នៅអនាគតរួចស្រេចទៅហើយ តើឲ្យយើងយល់ពីភាពស៊ីគ្នារវាងអំណាចនៃការអធិស្ឋានដែលទេ ហើយការនោះពិតជានាំឲ្យមានការផ្លាស់ប្ដូរបានយ៉ាងដូចម្ដេច (យ៉ាកុប ៥:១៦)?
យើងអាចរកចម្លើយឃើញនៅត្រង់ចំណុចថា យើងត្រូវតែមានការយល់ដឹងឲ្យបានត្រឹមត្រូវទាក់ទងនឹងព្រះតម្រិះរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលទ្រង់បានកំណត់ទុក។
ការកំណត់ទុក ≠ ព្រេងវាសនា
វាជាចំណុចដ៏សំខាន់ណាស់ ក្នុងការដែលយើងត្រូវតែវែកញែកឲ្យបានច្បាស់លាស់ រវាងការកំណត់ទុក និងព្រេងវាសនា។ មានអ្នកជឿលើសេចក្ដីបង្រៀនរបស់លោកគ្រូ ចន ខែលវិន (John Calvin) ជាច្រើននាក់ជឿលើចំណុចមួយនៃចំនួនអំពីការកំណត់ទុក—ដែលនោះមានន័យថា ព្រះជាម្ចាស់បានកំណត់ទុកនូវរាល់គ្រប់ព្រឹត្តិការណ៍នីមួយៗរួចស្រេចទៅហើយ។ នៅក្នុងរាល់ពេលវេលានីមួយៗគឺមានអនាគតតែមួយប៉ុណ្ណោះដែលអាចនឹងកើតមានឡើងបាន៖ អនាគតដែលព្រះជាម្ចាស់បានកំណត់ទុក។ ដាច់ខាត! យើងមិនត្រូវមានការភ័ន្តច្រឡំលើចំណុចនេះថាវាដូចគ្នានឹងព្រេងវាសនានោះឡើយ។ ព្រេងវាសនាគឺជាទស្សនៈដែលគិតថា ការសម្រេចចិត្តរបស់យើងមិនជះឥទ្ធិពលទៅលើអនាគតកាលទេ។ មានគ្រីស្ទបរិស័ទមួយចំនួន (ដែលមានទាំងអ្នកកាន់តាមសេចក្ដីបង្រៀននិងអ្នកដែលមិនកាន់តាមសេចក្ដីបង្រៀនរបស់លោកគ្រូ ចន ខែលវិន) គិតក្នុងផ្លូវមិនត្រឹមត្រូវទាក់ទង់នឹងព្រះតម្រិះរបស់ព្រះជាម្ចាស់៖ «ប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់បានកំណត់ទុកនូវរាល់ព្រឹត្តិការណ៍ទាំងអស់នៅពេលអនាគតរួចទៅហើយ នោះមានន័យថា ការសម្រេចចិត្តរបស់ខ្ញុំមិនជះឥទ្ធិពលនៅលើអនាគតឡើយ»។
ព្រេងវាសនានិងសាសនាគឺជាទស្សនៈវិទ្យា ដែលមិនមានភាពស៊ីគ្នា និងភាពពេញខ្នាតទេ។ ព្រេងវាសនាបង្រៀនថា ព្រះជាម្ចាស់បានគ្រោងទុកនូវព្រឹត្តិការណ៍មួយចំនួនឲ្យកើតមានឡើងនៅអនាគត ប៉ុន្តែព្រះអង្គមិនបានគ្រោងនូវរាល់ព្រឹត្តិការណ៍ទាំងអស់នោះទេ។
ឧបមាថា ព្រះជាម្ចាស់បានកំណត់ទុកថា ទ្រង់នឹងព្យាបាលកញ្ញា រដ្ឋា ឲ្យជាពីជំងឺមហារីកប្រមាណ២-៣ខែនៅពេលខាងមុខនេះ ហើយការនោះនឹងត្រូវតែកើតមានឡើង ពោលគឺការនោះត្រូវតែកើតមានឡើងដោយមិនអាក់ខានបានឡើយ។ ដាច់ខាត់! ត្រូវតែកើតឡើង ដោយសារព្រះជាម្ចាស់បានគ្រោងព្រឹត្តិការណ៍នោះទុករួចជាការស្រេចទៅហើយ។ ប៉ុន្តែ ព្រឹត្តិការណ៍នានាដែលបាននាំទៅកាន់ពេលវេលាមួយនោះក៏ព្រះជាម្ចាស់បានគ្រោងទុកផងដែរ៖ មានរួមទាំងពេលដែលអ្នកដទៃអធិស្ឋានទទូចអង្វរជំនួសកញ្ញា រដ្ឋា ផងដែរ។
ព្រះជាម្ចាស់មិនត្រឹមតែបានព្រះតម្រិះទុកនូវទីបញ្ចប់ប៉ុណ្ណោះនោះទេ ប៉ុន្តែព្រះអង្គក៏បានមានព្រះតម្រិះទុកពីដំណើរនៃដំណាក់កាលដែលនាំឲ្យដល់ទីបញ្ចប់នោះផងដែរ។ ពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បានកំណត់ទុកនូវផែនការនៃការសុគតរបស់ព្រះគ្រីស្ទលើឈើឆ្កាង ព្រះអង្គក៏បានកំណត់ទុកនូវដំណើរការនៃការឈានទៅដល់ការសុគត នូវដំណើរការនៃការដែលគេនាំព្រះគ្រីស្ទទៅជួបអ្នកដឹកនាំ និងនូវដំណើរការនៃការដែលគេក្បត់ទ្រង់ផងដែរ។ ព្រះជាម្ចាស់គ្រប់គ្រងលើរាល់ព្រឹត្តិការណ៍ទាំងអស់នៅក្នុងចក្រវាលរបស់ទ្រង់—ដែលមានរួមទាំងព្រឹត្តិការណ៍ «តូចៗ» និងព្រឹត្តិការណ៍ «ធំៗ» កើតឡើងបានផងដែរ។
សរុបសេចក្ដីមក អ្វីៗដែលនឹងកើតឡើងនៅពេលអនាគត គឺស្រ័យទៅលើអ្វីដែលយើងធ្វើ បូករួមទាំងការអធិស្ឋានរបស់យើងនាពេលបច្ចុប្បន្នកាលផងដែរ។
ការអធិស្ឋានអាចផ្លាស់ប្ដូរអនាគតបាន
មានព្រឹត្តិការណ៍មួយចំនួនដែលបានកើតឡើងគឺ ដោយសារមានគេបានអធិស្ឋានឲ្យព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនោះកើតឡើង ហើយវាមិនអាចកើតឡើងបានឡើយ ប្រសិនបើមិនមានគេអធិស្ឋានឲ្យវាកើតឡើង។
ដូចដែលមានចែងនៅក្នុងព្រះបន្ទូល និងតាមរយៈបទពិសោធន៍ផ្ទាល់របស់យើង យើងឃើញថា ព្រះជាម្ចាស់ឆ្លើយតបនឹងការអធិស្ឋាន។ លោក ម៉ូសេ បានអធិស្ឋានទូលសុំចំណីអាហារ ក៏ដូចសុំទឹកសម្រាប់សាសន៍អ៊ីស្រាអែល (និក្ខមនំ ១៥ និងជនគណនា ១១) នាង ហាណា បានអធិស្ឋានទូលសូមឲ្យមានកូន (១ស៊ាំយូអែល ១) ហើយហោរា អេលីយ៉ា បានអធិស្ឋានឲ្យមានគ្រោះរាំងស្ងួតកើតមានឡើង ហើយបន្ទាប់មកឲ្យមានភ្លៀងធ្លាក់ (១ពង្សាវតាក្សត្រ ១៨-១៩) ។ ចំពោះព្រឹត្តិការណ៍ដែលព្រះជាម្ចាស់បានកំណត់ទុកនោះវាក៏បានកើតឡើង។ ប៉ុន្តែ ព្រះជាម្ចាស់ក៏បានកំណត់ទុកឲ្យលោក ម៉ូសេ នាង ហាណា ហើយនិងហោរា អេលីយ៉ា ត្រូវអធិស្ឋានសម្រាប់ព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនោះផងដែរ។ ត្រង់នេះ ព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនោះនឹងមិនអាចកើតឡើងដោយឯងៗបានឡើយ ប្រសិនបើពួកគាត់មិនបានអធិស្ឋានឲ្យការទាំងនោះកើតឡើង។ លោកគ្រូ សែម ស្ទំមស៍ (Sam Storms) បានលើកឡើងយ៉ាងត្រឹមត្រូវថា «ដាច់ខាត! យើងមិនត្រូវផ្សងសំណាងថា ព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រទានអ្វីមួយដល់យើង លុះត្រាតែតាមរយៈការអធិស្ឋានសម្រាប់អ្វីដែលព្រះអង្គបានតម្រិះទុកជាមុនថានឹងប្រទានដល់យើងតាមតែរយៈការអធិស្ឋាន។»
ប្រសិនបើយើងលើកឡើងថា យើងមិនចាំបាច់អធិស្ឋាន ដោយសារព្រះជាម្ចាស់បានកំណត់ទុកនូវរាល់លទ្ធផលរួចអស់ទៅហើយ នោះពិតជាគួរឲ្យចង់អស់សំណើចមែន ព្រោះវាប្រៀបដូចនឹងការដែលយើងថា យើងមិនចាំបាច់លេបថ្នាំ ធ្វើការរកស៊ី ឬក៏ស្វែងរកដៃគូអនាគតនោះទេ ដោយគិតថា ព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើការកំណត់ទុកនូវរាល់លទ្ធផលរួចស្រេចបាត់ទៅហើយ។ ជាការពិតណាស់! ព្រះជាម្ចាស់បានកំណត់ទុកនូវរាល់លទ្ធផលសព្វគ្រប់ទាំងអស់រួចស្រេចទៅហើយ ប៉ុន្តែព្រះជាម្ចាស់ក៏បានកំណត់នូវដំណើរការដែលនឹងនាំឲ្យលទ្ធផលទាំងនោះត្រូវកើតមានឡើងផងដែរ។
ប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់បានកំណត់ទុកឲ្យស្ត្រីណាម្នាក់មានការជាសះស្បើយពីជំងឺមហារីក នោះព្រះអង្គក៏បានកំណត់ទុកឲ្យមានអ្នកដទៃអធិស្ឋានទទូចអង្វរជំនួសស្ត្រីម្នាក់នោះផងដែរ។ នេះយើងមិនទាន់ទាំងបានលើកឡើងពីចំណុចដែលទាក់ទងនឹងការដែលព្រះអង្គត្រូវកំណត់អ្នកឯកទេសខាងជំងឺមហារីកឲ្យគាត់កើតមក ដែលនឹងត្រូវធ្វើការវះកាត់លើស្ត្រីម្នាក់នោះ និងការបើកសាលាពេទ្យនៅតំបន់នោះនៅឡើយផងដែរ។ ការអធិស្ឋានគឺជារបៀបមួយនៃរបៀបជាច្រើន ដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រើប្រាស់ក្នុងការកំណត់ទុក។
ព្រះជាម្ចាស់ព្រះតម្រិះទុកការអធិស្ឋានរបស់យើង
ស្រដៀងគ្នានេះផងដែរ ប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់បានមានការកំណត់ទុកឲ្យកញ្ញា រដ្ឋា សម្រេចចិត្តដើរតាមព្រះគ្រីស្ទក្នុងឆ្នាំ ២០១៧ នោះទ្រង់ក៏បានកំណត់ទុកឲ្យមនុស្សដែលនឹងទៅផ្សាយដំណឹងល្អដល់នាងកើតមកផងដែរ ក៏ដូចជាឲ្យមានអ្នកដទៃអធិស្ឋានទទូចអង្វរជំនួសនាងដែរ។ ដូចដែលលោកគ្រូ ស៊ី. អេស. លូវ៉ីស (C. S. Lewis) បានពន្យល់ផងដែរថា៖
«ព្រឹត្តិការណ៍ [ទាក់ទងទៅសំណួរដែលយើងកំពុងសួរ] គឺត្រូវបានសម្រេចទុករួចស្រេចទៅហើយ នៅក្នុងអត្ថន័យមួយត្រង់ថា ការសម្រេចទុកនោះនឹងកើតឡើង «តាំងពីមុននឹងមានផែនដីកើតមានទៅទៀត»។ ប៉ុន្តែ ចំណុចមួយក្នុងចំណោមចំណុចជាច្រើនដែលបណ្ដាលឲ្យមានការសម្រេចចិត្តបែបនោះដែលយើងត្រូវពិចារណាគឺត្រង់ថា បុព្វហេតុដែលនាំឲ្យការនោះកើតឡើងគឺទំនងទាក់ទងទៅនឹងការអធិស្ឋានដែលយើងកំពុងតែលើកឡើងទូលថ្វាយទៅកាន់ព្រះជាម្ចាស់ឥឡូវនេះផងដែរ…សេរីភាពនៃជម្រើសរបស់ខ្ញុំ [ដែលទាក់ទងនឹងការអធិស្ឋាន] ផ្ដល់ជាវិភាគទានក្នុងចំណែកនៃដំណើរការលើពិភពលោកនេះ។ ការផ្ដល់ជាវិភាគទានគឺត្រូវបានតែងតាំងឡើងតាំងពីនៅអស់កល្បជានិច្ចម៉្លេះ ឬក៏យើងក៏អាចនិយាយម្យ៉ាងវិញទៀតថា «តាំងពីមុនមានផែនដីកើតមានឡើងទៅទៀត» ប៉ុន្តែស្មារតីរបស់ខ្ញុំទាក់ទងទៅនឹងការផ្ដល់ជាវិភាគទាននោះបានមកដល់ខ្ញុំក្នុងពេលដ៏ជាក់លាក់មួយបែបជាលំដាប់លំដោយនៃពេលវេលា។»
ជាថ្មីម្ដងទៀត ព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើការកំណត់ទុកនូវចំណុចនៃទីបញ្ចប់ ហើយព្រះអង្គក៏បានកំណត់ទុកនូវដំណើរការនៃទីបញ្ចប់នោះផងដែរ ដែលមានរួមបញ្ចូលទាំងការអធិស្ឋានដែលយើងលើកឡើង។ ហើយផងដែរ ព្រះអង្គក៏បានព្រះតម្រិះទុកការដែលទ្រង់នឹងថ្លែងការអន្តរាគមន៍ទុកសម្រាប់ជាការឆ្លើយតបនឹងការទូលអង្វរដោយមានពេញទៅដោយជំនឿ។
បើនិយាយឲ្យកាន់តែសាមញ្ញៗទៅ៖ ព្រះជាម្ចាស់ផ្ដល់អភ័យឯកសិទ្ធិដល់យើងក្នុងការដែលយើងមានចំណែកក្នុងព័ន្ធកិច្ចរបស់ព្រះអង្គ។
ប្រសិនបើការយល់ដឹងរបស់លោកអ្នកទាក់ទងនឹងការគ្រោងទុកមុនរបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះគឺជាការយល់ដឹងដែលនាំឲ្យលោកអ្នកអធិស្ឋានកាន់តែតិចៗទៅ តែពេលនេះដាច់ខាត លោកអ្នកត្រូវតែគិតសារជាថ្មីឡើងវិញ ទាក់ទងនឹងការគ្រោងទុករបស់ព្រះជាម្ចាស់។ មានព្រឹត្តិការណ៍មួយចំនួនដែលនឹងមិនអាចកើតឡើងបាន ព្រមទាំងព្រលឹងវិញ្ញាណមួយចំនួនដែលនឹងមិនអាចទទួលបានសេចក្ដីសង្គ្រោះ ក៏ដូចជាទំនាក់ទំនងមួយចំនួនដែលមិនអាចទទួលបានការស្ដារឡើងវិញបាន លុះត្រាតែយើងអធិស្ឋានសម្រាប់ការទាំងនោះ។ ការអធិស្ឋានរបស់យើងធ្វើមានអ្វីទាំងអស់កើតឡើងបានដោយព្រះអង្គ។
តាមរយៈការយល់ដឹងតែមួយគត់នោះ វាគួរតែនាំឲ្យយើងលុតជង្គង់ចុះ។
ពេលខ្លះខ្ញុំអធិស្ឋានតែពេលដែលខ្ញុំពិបាកចិត្ត ដោះស្រាយមិនចេញប៉ុណ្ណោះ
ហើយពេលខ្លះខ្ញុំក៏ដឹងថាអធិស្ឋានហើយនិងមានអ្វីកើតឡើងដែរ
ខ្ញុំប្រៀបដូចជាមនុស្សវង្វេង រាល់ថ្ងៃមិនដែលអានគម្ពី ពេលមានបញ្ហាមិនចេះដោះស្រាយ
សួរស្ដីបងស្រី ឬបងប្រុស (ខ្ញុំអត់ដឹងថា បងជាស្រី ឬប្រុសទេ) ខ្ញុំគិតថា ក្នុងនាមយើងគ្រីស្ទរិស័ទ ដែលមានជំនឿជឿលើព្រះដ៏ពិត យើងគួរតែចំណាយពេលវេលាច្រើនក្នុងការអធិស្ឋានទៅព្រះនៃយើង។ វាជាការល្អមែនទែនដែលព្រះនៃពីភពលោកទាំងមូលឲ្យអភ័យឯកសិទ្ធដល់យើងក្នុងការអធិស្ឋាន ឬទូលប្រាប់ និយាយស្ដាប់គឺនិយាយទៅកាន់ព្រះអង្គផ្ទាល់ ហើយមិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ ទ្រង់ផ្ទៀងព្រះការណ៌ស្ដាប់យើងយ៉ាងយកចិត្តទុក្ខដាក់ណាស់។ យើងអាចទូលប្រាប់គ្រប់រឿងនៃជីវិតទាំងអស់ទៅកាន់ព្រះអង្គបាន ទាំងលន់តួរ និងសរសើរ ការអរព្រះគុណ ល ។ សូមបងកុំគិតថា ការអធិស្ឋានគឺជាការនិយាយតែម្នាក់ដោយពុំមានអ្នកណាស្ដាប់ឡើយ។ ធាតុនោះគឺជាអារម្មណ៏របស់យើងខ្សឹបយ៉ាងដូច្នោះ។ សូមបងចូលទៅកាន់ព្រះអង្គដោយបន្ទាបខ្លួនជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដោយអធិស្ឋាន ចំនាយពេលអានព្រះគម្ពីរ សិក្សាព្រះគម្ពីរ ស្ដាប់ចម្រៀងព្រះ ហើយចំណាយពេលជាមួយគ្រីស្ទបរិស័ទដទៃទៀតឲ្យបានច្រើន។ ១ ថែស្សាឡូនីច ៥:១៧ បានចែងថា «ចូរអធិស្ឋានឥតឈប់ឈរ» ។ សូមព្រះប្រទានពរ!
I am very blessed through this message please update more. And sorry I am accidently touch the dislike