នៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ ម៉ាថាយ ជំពូក៧ ព្រះយេស៊ូវបានប្រទានឲ្យនូវការព្រមានដ៏ច្បាស់លាស់មួយ៖ សូមប្រយ័ត្នចំពោះមនុស្សដែលបន្លំធ្វើជាអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវ និងបន្លំធ្វើជាអ្នកដឹកនាំខាងឯវិញ្ញាណ។ ពេលមើលទៅ គឺហាក់បីដូចជាថាពួកគាត់ពិតជាអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវមែន ប៉ុន្តែពេលវេលានឹងបញ្ជាក់អំពីផលផ្លែរបស់ពួកគាត់ជាមិនខាន ដោយបើកសំដែងឲ្យឃើញថា តាមពិតទៅពួកគេគឺជាពួកចចក។
«ចូរប្រយ័តនឹងពួកគ្រូក្លែងក្លាយ ដែលគេមកឯអ្នករាល់គ្នា ដោយពាក់រោមចៀមបំប្លែងខ្លួន តែខាងក្នុងរបស់គេ ជាឆ្កែចចកដែលឆ្មក់ស៊ីវិញ» (ម៉ាថាយ ៧:១៥)។
ពួកហោរាក្លែងក្លាយមិនដែលមកដោយពាក់ផ្លាកថាឲ្យយើងមានការប្រុងប្រយ័ត្ននោះទេ។ ពួកគាត់មានសណ្ឋាន និងពាក្យសម្ដីដូចជាអ្នកជឿពិត ហើយក៏ចុះសម្រុងទៀតផង យ៉ាងហោចណាស់សម្រាប់មួយរយៈដែរ។ ពួកគាត់ស្លៀកពាក់ដូចជាសត្វចៀម មានសម្លេងដូចជាសត្វចៀម និងមានក្លិនដូចជាសត្វចៀម។ ពួកគាត់បន្លំធ្វើជាអ្វីដែលខ្លួនមិនមែន ដោយប្រសប់ខ្លួនថាជាអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន។
ស្របពេលនោះ ពួកគាត់ក៏លាក់លក្ខណៈពិតរបស់ខ្លួនដែរ។ ពួកគេទំនងជាមានវេទិកាធំ ហើយមានទ្រឹស្ដីដែលពេញដោយទំនុកចិត្តអំពីជីវិតខាងឯសាច់ឈាម និងខាងឯវិញ្ញាណ។ លោកគ្រូ ស៊ីនខ្ល័រ ហ្វើគីសុន (Sinclair Ferguson) បានចែកចាយ «លោកអ្នកនឹងឃើញថា មានមនុស្សជាច្រើនអះអាងថាខ្លួនកំពុងតែដើរខាងឯវិញ្ញាណ ក្រោមឆ័ត្រនៃជំនឿគ្រីស្ទបរិស័ទ ប៉ុន្តែពួកគាត់នឹងមិនលើកឡើងអំពីចំណុចសំខាន់នៃព័ន្ធកិច្ចរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ទាក់ទងទៅនឹងការធួននឹងបាបទេ»។ ហើយនេះឯងគឺជាចំណុចសំខាន់នៃជំនឿពិត។
ចំណុចដែលពេញទៅដោយគ្រោះថ្នាក់ខ្លាំងបំផុតកើតឡើងនៅពេលដែលពួកគាត់លាយឡំសេចក្តីពិតជាមួយនឹងសេចក្តីក្លែងក្លាយ។ ពួកគាត់លើកឡើងព្រះបន្ទូលជាសម្រង់សម្ដី។ ពួកគាត់ប្រើប្រាស់ភាសាដែលស្រដៀងៗ។ ពួកគាត់មានគោលលិទ្ធិត្រឹមត្រូវជាឯកសារយោង។ ដោយសារពួកគាត់ជាកញ្ចក់ឆ្លុះសេចក្តីពិត ដូច្នេះហើយបានជាយើងមានការពិបាកក្នុងការចាប់សេចក្តីខុសឆ្គងរបស់ពួកគាត់បាន។ ខាងក្រោមនេះជាចំណុចជំនួយបួនយ៉ាងពីលោកគ្រូ ស៊ីនខ្ល័រ ហ្វើគីសុន អមជាមួយនឹងការបន្ថែមគំនិតពន្យល់មួយចំនួន៖
១) យុទ្ធសាស្ត្រស្ងៀមស្ងាត់អំពីព័ន្ធកិច្ចនៃការធួននឹងបាបរបស់ព្រះគ្រីស្ទ
គ្រូក្លែងក្លាយនឹងនិយាយអំពីរឿងខាងឯវិញ្ញាណជាច្រើន ប៉ុន្តែសូមស្ដាប់ដោយយកចិត្តទុកដាក់អំពីអ្វីដែលពួកគាត់មិនបង្រៀនផងដែរ។ ដូចដែលលោកគ្រូ ស៊ីនខ្ល័រ ហ្វើគីសុន បានលើកឡើង «លោកអ្នកនឹងឃើញថា មានមនុស្សជាច្រើនអះអាងថាខ្លួនកំពុងតែដើរខាងឯវិញ្ញាណ ក្រោមឆ័ត្រនៃជំនឿគ្រីស្ទបរិស័ទ ប៉ុន្តែពួកគាត់នឹងមិនលើកឡើងអំពីចំណុចសំខាន់នៃព័ន្ធកិច្ចរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ទាក់ទងទៅនឹងការធួននឹងបាបទេ»។
ហេតុអ្វីបានជាចំណុចនេះសំខាន់ម៉្លេះ? ឈើឆ្កាងគឺមិនមែនជាចំណុចបន្ទាប់បន្សំទេ—ឈើឆ្កាងគឺជាចំណុចស្នូលនៃជំនឿគ្រីស្ទបរិស័ទពិត។ ព្រះគ្រីស្ទ និងព័ន្ធកិច្ចរបស់ព្រះអង្គ៖ មានតែប៉ុណ្ណឹង។ ទោះបើគ្រូខុសឆ្គងហាក់បីដូចជានិយាយអំពីព្រះយេស៊ូវឥតឈប់ឈរក៏ដោយក៏តាមពិតទៅពួកគាត់គ្រាន់តែនិយាយអំពីព្រះអង្គក្នុងនាមជាគ្រូ ឬក៏ជាគំរូដែលបានត្រួសត្រាយផ្លូវសម្រាប់យើងឲ្យធ្វើអំពើល្អ ជាជាងនិយាយអំពីព្រះអង្គក្នុងនាមជាព្រះសង្គ្រោះ ដែលបានសុគតជំនួសអំពើបាបរបស់យើង។ បើពួកគាត់និយាយក្នុងប្រធានបទនៃសេចក្តីសង្គ្រោះ នោះលោកអ្នកនឹងទំនងជាឮច្រើនអំពីព្រះយេស៊ូវថា ទ្រង់ជាអ្នកដែលយល់ចិត្តយើង ប៉ុន្តែលោកអ្នកនឹងកម្រឮអំពីការដែលពួកគាត់និយាយអំពីការដែលព្រះយេស៊ូវបានស្ដាប់បង្គាប់ជាទ្វេដងនោះទេ៖ ដោយព្រះអង្គបានមានព្រះជន្មរស់នៅ ក្នុងសណ្ឋានដែលយើងមិនអាចរស់នៅបាន ហើយបានផ្គាប់ព្រះហឫទ័យនៃសេចក្តីយុត្តិធម៌របស់ព្រះជាម្ចាស់សម្រាប់អំពើបាបយើង។
ប្រសិនបើឈើឆ្កាងគ្រាន់តែបានក្លាយជាសញ្ញានៃអំពើអយុត្តិធម៌ ឬក៏គំរូខាងឯសីលធម៌ ជាជាងកន្លែងដែលព្រះអង្គបានសម្រេចការប្រោសលោះ នោះមានន័យថា យើងបានមើលរំលងដំណឹងល្អហើយ។
២) ពួកគាត់បង្រៀនតិចតួចណាស់អំពីជីវិតនៅក្រោមឈើឆ្កាង
ចំណុចសម្គាល់មួយទៀតអំពីគ្រូក្លែងក្លាយគឺត្រង់ចំណុចថា ពួកគាត់បង្រៀនតិចតួចណាស់អំពីជីវិតជាគ្រីស្ទបរិស័ទ ទាក់ទងទៅនឹងការលះកាត់ចិត្តខ្លួនឯង និងការលះអាល័យ។ ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនយើងឲ្យយើងលីឈើឆ្កាងជាប្រចាំថ្ងៃ ប៉ុន្តែគ្រូបង្រៀនខុសឆ្គងនឹងតែងតែបង្រៀនជាគោលអំពីជំនឿគ្រីស្ទបរិស័ទថាជាផ្លូវឆ្ពោះទៅកាន់អ្វីមួយផ្សេងទៀត៖ ការដែលយើងក្លាយជាមនុស្សល្អប្រសើរជាងមុន ប្រកបដោយសិទ្ធិអំណាច និងការដែលយើងអាចប្រកាសនូវអ្វីដែលយើងកាន់តែចង់បានឲ្យក្លាយជាការពិតមក។ ពួកគាត់តែងតែបង្រៀនអំពីការទូលាយចូល និងការលូតលាស់ខាងឯសាច់ឈាម ប៉ុន្តែបង្រៀនតិចតួចណាស់អំពីផ្លូវចង្អៀតដែលនាំទៅកាន់ជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច។
គ្រូបង្រៀនខុសឆ្គងតែងតែគេចចេញពីការបង្រៀន «អំពីជីវិតនៅក្រោមឈើឆ្កាង» ដោយពួកគាត់ផ្ដោតយ៉ាងខ្លាំងទៅលើការលូតលាស់ជាបុគ្គលភាព និងការបំពេញតាមបំណងចិត្តរបស់ខ្លួនទៅវិញ ជាជាងបង្រៀនអំពីការលះអាល័យខ្លួនឯង។ ជីវិតជាគ្រីស្ទបរិស័ទគឺមិនមែនអំពីជីវិតនៃការដែលមានសុខភាពល្អ មានទ្រព្យសម្បត្តិស្តុកស្ដម្ភ និងភាពអរសប្បាយនោះទេ—តែជាជីវិតដែលប្រឈមនឹងការតយុទ្ធជាមួយនឹងអំពើបាបនៅក្នុងយើង ដោយមានអំណរដែលនេះមានន័យថា «មិនថាស្លាប់ ឬក៏រស់គឺយើងនឹងតយុទ្ធរហូតដល់ពេលព្រះអង្គយកយើងទៅ»។ នៅពេលដែលមានគេបង្រៀនអំពីភាពស្រណុកសុខស្រួលដោយមិនមានការលះបង់ បង្រៀនអំពីជោគជ័យដោយមិនមានការថ្វាយយញ្ញបូជា ឬក៏បង្រៀនអំពីការទទួលយកខ្លួនឯង ជាជាងអំពីការត្រាប់តាមព្រះគ្រីស្ទ នោះមានន័យថាលោកអ្នកទំនងជាកំពុងឮសេចក្តីបង្រៀនដែលមិនមានលក្ខណៈដូចជាអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវពិតជាបានបង្រៀនហើយ។
៣) ពួកគាត់បង្រៀនអំពីការលើកខ្លួនឯងជាជាងការលើកតម្កើងព្រះគ្រីស្ទ
ការបម្រើខ្លួនឯងគឺជាចំណុចស្នូលនៃសេចក្តីបង្រៀនខុសឆ្គង។ សូមចងចាំអំពីការព្រមានរបស់ព្រះយេស៊ូវទាក់ទងទៅនឹងចចកដែលឃ្លានលោកអ្នក។ គ្រូខុសឆ្គងមិនខ្វល់អំពីការបម្រើកូនៗរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ ប៉ុន្តែពួកគាត់យកចិត្តទុកដាក់តែលើរបៀបដែលពួកគាត់អាចប្រើប្រាស់កូនៗរបស់ព្រះ សម្រាប់តែសម្រេចគោលបំណងរបស់ខ្លួនទៅវិញ។ ដោយមិនដឹងខ្លួន ប្រហែលព័ន្ធកិច្ចរបស់ពួកគាត់គឺគ្រាន់តែសម្រាប់បំពេញសេចក្តីប្រាថ្នារបស់ខ្លួន ទាក់ទងទៅនឹងការជះឥទ្ធិពល អំណោយទានរបស់ខ្លួន ឬក៏ការយល់ដឹងរបស់ខ្លួនតែប៉ុណ្ណោះ។
គឺផ្ទុយពីអ្វីដែលលោក ជច វ៉ៃហ្វៀល (George Whitefield) ដែលបានលើកឡើងថា «សូមឲ្យឈ្មោះខ្ញុំរលាយបាត់ទៅ ប៉ុន្តែសូមឲ្យព្រះនាមរបស់ព្រះយេស៊ូវបាននៅគង់វង្សអស់កល្បជានិច្ចវិញ»។ ចំណែកឯគ្រូខុសឆ្គងវិញ ពួកគាត់តែងតែបន្តទាញចំណាប់អារម្មណ៍មកលើខ្លួនឯង ដោយប្រើព្រះនាមរបស់ព្រះយេស៊ូវ ដើម្បីធ្វើការនោះ។
ពួកគាត់ញែកខ្លួនឯងចេញ ដោយសន្មតថា ខ្លួនមានអំណោយទានពិសេស ឬក៏អាចចូលទៅកាន់ព្រះវត្តមានរបស់ព្រះក្នុងលក្ខណៈពិសេសៗ។ លក្ខណសម្បត្តិរបស់ពួកគាត់បើកបង្ហាញអំពីសណ្ឋានពិតរបស់ខ្លួន—សត្វចចកវាមិនទៅបម្រើសត្វចៀមទេ ប៉ុន្តែវាប្រើប្រាស់សត្វចៀមសម្រាប់គោលបំណងរបស់វាផ្ទាល់វិញ។ ព័ន្ធកិច្ចពិតត្រូវតែមានការលះអាល័យ និងការបម្រើអ្នកដទៃ តែគ្រូខុសឆ្គងគ្រាន់តែផ្ដោតទៅលើការបង្កើតអំណាចបុណ្យស័ក្តិ សម្រាប់ខ្លួនតែប៉ុណ្ណោះ។
៤) កាន់តែជិតព្រះគ្រីស្ទ?
នៅទីបំផុត ព្រះយេស៊ូវបានត្រាស់ហៅឲ្យយើងមើលលើសពីសម្បកក្រៅនៃគ្រូណាម្នាក់ ហើយឲ្យយើងពិនិត្យមើលថា តើសេចក្តីបង្រៀនរបស់ពួកគាត់នាំឲ្យយើងទៅដល់ណាជា ពិសេសផ្នែកខាងឯវិញ្ញាណ។ សូមគិតអំពីចំណុចតម្រង់ទិស—តើសេចក្តីបង្រៀននោះកំពុងតែនាំលោកអ្នកទៅណា? ដូចដែលលោកគ្រូ ស៊ីនខ្ល័រ ហ្វើគីសុន បានដាស់តឿនយើង៖ តើសេចក្តីបង្រៀននោះកំពុងតែធ្វើអ្វីដល់ខ្ញុំ ក្នុងនាមជាគ្រីស្ទបរិស័ទ? តើសេចក្តីបង្រៀននោះកំពុងតែនាំឲ្យខ្ញុំមានសេរីភាពមែនឬ? តើសេចក្តីបង្រៀននោះកំពុងតែនាំខ្ញុំទៅកាន់ព្រះគ្រីស្ទមែនឬ? តើសេចក្តីបង្រៀននោះកំពុងតែនាំខ្ញុំទៅកាន់ឈើឆ្កាងមែនឬ? តើសេចក្តីបង្រៀននោះមានពេញទៅដោយព្រះគុណដែរឬទេ?
សំណួរទាំងនេះចាកចុចលើវោហារសាស្ត្រ និងប្រជាប្រិយភាព ដើម្បីបើកបង្ហាញឲ្យយើងឃើញអំពីលក្ខណៈពិតនៃអ្វីដែលយើងកំពុងតែទទួលយក។ មើលទៅ សេចក្តីបង្រៀនខុសឆ្គងហាក់បីដូចជានាំឲ្យយើងមានសេរីភាព តែតាមពិតទៅវាកំពុងតែចងយើងជាមួយនឹងសេចក្តីសង្ឃឹមមិនត្រឹមត្រូវ ប្រាជ្ញារបស់មនុស្ស ឬក៏កំពុងតែចងយើងផ្ទាល់ជាមួយនឹងគ្រូខុសឆ្គងនោះតែម្ដង។ ទោះបើមានការចាក់ដោតលើសេចក្តីបង្រៀនត្រឹមត្រូវក៏ដោយក៏សេចក្តីបង្រៀនត្រឹមត្រូវនឹងបង្កើតនូវការលូតលាស់ខាងឯការដែលយើងស្រឡាញ់ព្រះគ្រីស្ទ និងអ្នកដទៃ—មិនមែនគ្រាន់តែបង្កើតឲ្យមានអារម្មណ៍វិជ្ជមាន ឬក៏ការជំរុញឲ្យល្អសម្រាប់តែមួយឆាវនោះទេ។
ការព្រមានរបស់ព្រះយេស៊ូវទាក់ទងទៅនឹងទ្វារចង្អៀត និងទ្វារទូលាយមានការពាក់ព័ន្ធគ្នាយ៉ាងខ្លាំងណាស់ ទៅនឹងការយល់ដឹងរបស់យើងអំពីគ្រូៗ។ ទ្វារចង្អៀតនៃជំនឿគ្រីស្ទបរិស័ទពិត—ដែលផ្ដោតទៅលើព័ន្ធកិច្ចនៃការធួននឹងបាបរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ការលះអាល័យខ្លួនឯងជាប្រចាំថ្ងៃ និងការទទួលបានសេចក្តីសង្គ្រោះចេញពីអំពើបាប—ពេលមើលដំបូងទៅគឺហាក់បីដូចជាពិបាកខ្លាំងជាង ហើយក៏មិនសូវចាប់អារម្មណ៍ប៉ុន្មានដែរ បើប្រៀបធៀបទៅទ្វារទូលាយនៃសេចក្តីបង្រៀនតែផ្ដោតទៅលើការបំពេញខ្លួនឯង និងភាពស្រណុកសុខស្រួលដែលហោរាខុសឆ្គងបង្រៀន។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ម្ដងហើយម្ដងទៀត គឺទ្វារចង្អៀតនេះឯងដែលនាំទៅកាន់សេរីភាព និងជីវិតពិត ខណៈពេលដែលទ្វារទូលាយដែលហាក់បីដូចជាស្រួល ហើយមិនយូរមិនឆាប់នឹងនាំទៅកាន់ការបំផ្លិចបំផ្លាញខាងឯវិញ្ញាណវិញ។
នេះហើយជាមូលហេតុដែលយើងត្រូវគិតឲ្យបានច្បាស់លាស់—ដោយចេះមើលឃើញសេចក្តីបង្រៀនខាងឯវិញ្ញាណសើៗ ដោយវាយតម្លៃលើសេចក្តីបង្រៀនទៅនឹងផលផ្លែដ៏យូរអង្វែងរបស់វា ហើយសម្លឹងមើលទៅកាន់ព្រះគ្រីស្ទ ជាជាងមើលលើបុគ្គលិកលក្ខណៈ ដែលពូកែវោហារ។ សព្វថ្ងៃនេះ ជីវិតខាងឯវិញ្ញាណមានពេញទៅដោយសម្លេងជាច្រើនដែលអះអាងថា ខ្លួនមានអំណាច ដែលតាមពិតទៅ ការនេះធ្វើឲ្យការព្រមានរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ ម៉ាថាយ ជំពូក៧ កាន់តែមានប្រយោជន៍លើសពីពេលណាៗផ្សេងទៀត។
និពន្ធដោយ៖ លោកគ្រូ Sinclair Ferguson និងលោកស្រី Kara Dedert
បកប្រែដោយ៖ លោក ឈាង បូរ៉ា
កែសម្រួលដោយ៖ លោក ខែម បូឡុង, លោក ទេព រ៉ូ, លោក ឯក សត្យា, លោក ហុង សម្ភស, លោក ឡង់ គីមឡុង និងលោក ង៉ែត វិទូ
មតិយោបល់
Loading…