ឆន្ទៈជ្រើសរើសសេរីគឺជាការធ្វើនូវអ្វីដែលយើងប្រាថ្នាចង់ធ្វើ ប៉ុន្តែព្រះជាម្ចាស់គឺជាអង្គដែលប្រទានសេចក្ដីប្រាថ្នាឲ្យធ្វើការល្អនោះ។ ដោយយោងលើកណ្ឌគម្ពីរ យ៉ាកុប ១:១៣ ខ្ញុំនៅមានការពិបាកយល់អំពីរបៀបដែលសាតាំងទទួលបានសេចក្ដីប្រាថ្នាដំបូងរបស់វាក្នុងការប្រព្រឹត្តអំពើបាបមកពីណាណាស់។
ផ្នត់គំនិតនៃសេចក្ដីសន្និដ្ឋានដែលមិនអាចយល់បានដ៏ពិបាកគឺថា ទាំងសាតាំង និងលោក អ័ដាម បានប្រព្រឹត្តអំពើបាប ពីព្រោះព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានការប្រាថ្នាដល់ពួកគេ ដើម្បីប្រព្រឹត្តបាប (ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ “Chosen But Free” ក្នុងទំព័រ៣៦ និពន្ធដោយ៖ លោកគ្រូ Norman Geisler)។ ខ្ញុំគិតថាលោក អ័ដាម ទទួលសេចក្ដីប្រាថ្នាក្នុងការប្រព្រឹត្តអំពើបាបពីនាង អេវ៉ា ដែលទទួលសេចក្ដីប្រាថ្នានោះពីសាតាំង ប៉ុន្តែព្រះជាម្ចាស់មានអធិបតេយ្យភាពលើរាល់គ្រប់អ្វីៗទាំងអស់—ដែលមានរួមទាំងសេចក្ដីប្រាថ្នារបស់យើង—តើការនេះធ្វើឲ្យទ្រង់ក្លាយជាអ្នកនិពន្ធដំបូងនៃការមានសេចក្ដីប្រាថ្នាមុនគេបង្អស់ក្នុងការប្រព្រឹត្តអំពើបាបមែនឬ?
ការធ្លាក់ក្នុងអំពើបាបដំបូង
តាមដែលខ្ញុំអាចចងចាំបាន ជាច្រើនឆ្នាំមកហើយខ្ញុំធ្លាប់លើកឡើងម្ដងហើយម្ដងទៀតថា នេះគឺជារឿងអាថ៌កំបាំងដ៏ខ្លាំងបំផុតក្នុងទេវវិទ្យារបស់ខ្ញុំដែលខ្ញុំមិនដែលមានចម្លើយសមល្មមបាន។ សំណួរដ៏ជាក់លាក់ត្រង់នេះគឺថា តើអំពើបាបដំបូងកើតឡើងដោយរបៀបណា—ពាក្យ «ដោយរបៀបណា» គឺជាពាក្យគន្លឹះ។ លើឃ្លា «អំពើបាបដំបូង» ខ្ញុំមិនសំដៅលើអំពើបាបដំបូងរបស់លោក អ័ដាម ទេ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំសំដៅលើអំពើបាបដំបូងរបស់សាតាំង ដែលនោះគឺជាអំពើបាបដំបូងបង្អស់នៅក្នុងចក្រវាលនេះ។
ការបើកឆាកក្នុងព្រះគម្ពីរមិនបានបើកឡើងដោយពន្យល់អំពីអំពើអាក្រក់ដំបូងនោះទេ ប៉ុន្តែអំពីវត្តមាននៃអំពើអាក្រក់ដែលមិនមានការពន្យល់។ ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតមនុស្សយើងដោយគ្មានកំហុសខុសឆ្គងទេ ហើយសត្វពស់មានវត្តមាននៅទីនោះរួចស្រេចទៅហើយ។ សត្វពស់នោះមានចិត្តពេញដោយល្បិចកល ហើយក៏បានបង្ហាញអំពីការទាស់ប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់ទាក់ទងទៅនឹងរបស់សព្វសារពើដែលទ្រង់បានបង្កើតមកដែរ។ នេះឯងគឺជាចំណុចដែលព្រះគម្ពីរបានចាប់ផ្ដើម។
តាមដែលខ្ញុំអាចយល់ឃើញបាន មើលទៅ ព្រះគម្ពីរមិនបានប្រទានការពន្យល់អំពីរបៀបដែលសាតាំងក្លាយជាតួអាក្រក់នោះទេ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំដឹងថា តាមតម្រុយ សាតាំងគឺជាទេវតាដ៏ល្អម្នាក់ដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតមក។ លោក យូដាស បានលើកឡើងអំពីពួកទេវតាដែលមិនបាននៅក្នុងឋានៈនៃអំណាចរបស់ខ្លួន ប៉ុន្តែបានចាកចេញពីទីកន្លែងដែលពួកគេកំពុងនៅ។ គាត់បានលើកឡើងថា ព្រះជាម្ចាស់បានឃុំទេវតាទាំងនោះក្នុងច្រវាក់ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចក្រោមភាពងងឹតដ៏ស្រងេះស្រងោចរហូតដល់គ្រានៃថ្ងៃថ្កោលទោសយ៉ាងខ្លាំង (យូដាស ១:៦)។
ខ្ញុំមិនមានមន្ទិលសង្ស័យថា ពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បង្កើតសាតាំងមក វាល្អ ហើយបន្ទាប់មកវាក៏បានធ្លាក់ពីកន្លែងដ៏ត្រឹមត្រូវរបស់វា ដូចដែលលោក យូដាស បានលើកឡើងនោះទេ ពីព្រោះខ្ញុំមិនគិតថាអំពើអាក្រក់ និងព្រះជាម្ចាស់មានក្នុងពេលតែមួយតាំងពីអស់កល្បជានិច្ចឡើយ។ ខ្ញុំមិនជឿថាមានកម្លាំងពីរប្រឆាំងគ្នានោះទេ៖ មានតែព្រះជាម្ចាស់ សេចក្ដីសប្បុរសរបស់ទ្រង់ និងព្រះប្រាជ្ញាញាណ និងអំណាចព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះដែលមានតាំងពីអស់កល្បជានិច្ចមក។ ប៉ុន្តែ ក្នុងរបៀបណាមួយ អំពើអាក្រក់ក៏បានកម្លាយចេញមក។ តែវាជាចំណុចទី២ ដោយសារព្រះជាម្ចាស់មិនមែនជាអង្គប្រព្រឹត្តអំពើបាប។ ទាក់ទងនឹងចំណុចនេះ ស្ទើរតែគ្រីស្ទបរិស័ទគ្រប់ៗរូបឯកភាពគ្នា។
ចម្លើយខ្លី ហើយឥតប្រយោជន៍
តើសាតាំងបានក្លាយជាតួអង្គអាក្រក់ដោយរបៀបណា? ខ្ញុំមិនដឹងទេ។ ហើយវាក៏ច្បាស់លាស់ចំពោះខ្ញុំដែរថា ចំពោះអ្នកដែលជឿជាក់លើរបស់សព្វសារពើរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលកើតឡើងដោយសិទ្ធិសម្រេចផ្ទាល់ខ្លួន (ដូចជាទេវតា និងមនុស្ស) ក៏មិនដឹងចម្លើយដែរ។ ការលើកឡើងថាសាតាំងមានឆន្ទៈសេរី—ដែលកើតឡើងដោយសិទ្ធិសម្រេចផ្ទាល់ខ្លួន—គឺមិនមែនជាការពន្យល់អំពីមូលហេតុដែលវាបានប្រព្រឹត្តអំពើបាបដំបូងរបស់វាទេ។ វាគ្រាន់តែជាផ្លាកឈ្មោះមួយប៉ុណ្ណោះ។ នេះមិនមែនជាការពន្យល់ទេ។
វាគ្រាន់តែជាការដាក់ផ្លាកឈ្មោះលើរឿងអាថ៌កំបាំងប៉ុណ្ណោះ។ តើឲ្យជីវិតដ៏ល្អឥតខ្ចោះ—ដោយមានឆន្ទៈដ៏ល្អឥតខ្ចោះ និងដួងចិត្តដ៏ល្អឥតខ្ចោះ—អាចមានបទពិសោធន៍នៃសន្ទុះមិនល្អឥតខ្ចោះបណ្ដាលឲ្យឆន្ទៈបង្វែរទៅទិសដៅនៃអំពើបាបដោយរបៀបណាបាន? ចម្លើយគឺ៖ គ្មានអ្នកណាដឹងទេ ដែលមានរួមអស់ទាំងអ្នកដែលលើកឡើងថា «អូ៎! វាជាឆន្ទៈសេរី!»។ នេះមិនមែនជាការពន្យល់ទេ។ វាគ្រាន់តែជាឈ្មោះមួយសម្រាប់រឿងអាថ៌កំបាំងប៉ុណ្ណោះ។
យើងមិនដឹងទេ។ ព្រះគម្ពីរក៏មិនបានពន្យល់អំពីរបៀបនោះដែរ។ ខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំមិនឯកភាពនឹងសម្រង់សម្ដីរបស់លោកគ្រូ Norman Geisler «ផ្នត់គំនិតនៃសេចក្ដីសន្និដ្ឋានដែលមិនអាចយល់បានដ៏ពិបាកគឺថា ទាំងសាតាំង និងលោក អ័ដាម បានប្រព្រឹត្តអំពើបាប ពីព្រោះព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានការប្រាថ្នាដល់ពួកគេ ដើម្បីប្រព្រឹត្តបាប» ទេ។ ខ្ញុំមិនជឿថា ព្រះជាម្ចាស់បានប្រទាននូវសេចក្ដីប្រាថ្នាចម្បងក្នុងការប្រព្រឹត្តអំពើបាបដល់សាតាំងនោះទេ។ នេះគឺជាការពន្យល់បែបសង្ខេបដ៏សាមញ្ញបំផុតនូវទស្សនៈរបស់មនុស្សស្ទើរតែទាំងអស់គ្នា។ ខ្ញុំមិនដឹងថា តើសាតាំងចាប់ផ្ដើមមានអារម្មណ៍ក្នុងការមានទំនោរចិត្តដំបូង ដើម្បីបះបោរទាស់ប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់ដោយរបៀបណាទេ។
ជំហរដែលពេញទៅដោយអធិបតេយ្យភាព
នេះគឺជាចំណុចដែលខ្ញុំដឹង៖ ព្រះជាម្ចាស់មានពេញទៅដោយអធិបតេយ្យភាព។ គ្មានអ្វីកើតឡើងលើកលែងតែចេញពីផែនការរបស់ទ្រង់ ដែលមានរួមទាំងអ្វីៗដែលទ្រង់បណ្ដាលឲ្យកើតឡើងផ្ទាល់ មិនថាតិច ឬច្រើន—និងអ្វីៗដែលទ្រង់មិនបណ្ដាលឲ្យកើតឡើងផ្ទាល់ មិនថាតិច ឬច្រើនដែរ។ ខ្ញុំមិនមានមន្ទិលសង្ស័យទេត្រង់ថា ការធ្លាក់ចុះរបស់សាតាំង និងរាល់ចំណុចនៃផែនការប្រោសលោះរបស់ព្រះជាម្ចាស់សម្រាប់សិរីល្អនៃព្រះគុណរបស់ទ្រង់ក្រោយនោះបន្ទាប់ពីផែនការដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចរបស់ព្រះអង្គ។
ប៉ុន្តែ គឺនៅត្រង់ចំណុចនេះហើយដែលរបៀបនៃបុព្វហេតុ របៀបនៃការដែលសាតាំងបានប្រព្រឹត្តអំពើបាបដំបូងបានកើតឡើង។ ខ្ញុំមានរបៀបនៃការគិតរបស់ខ្ញុំទាក់ទងនឹងចំណុចដែលព្រះជាម្ចាស់ទតឃើញវា ទាក់ទងនឹងអ្វីដែលកើតឡើងដែលទ្រង់ស្អប់។
ឧទាហរណ៍៖ នេះជាអ្វីដែលទ្រង់បានធ្វើពេលព្រះអង្គបានគ្រោងទុកការឆ្កាងរបស់ព្រះយេស៊ូវ យោងតាមកណ្ឌគម្ពីរ កិច្ចការ ៤:២៧–២៨។ ការសម្លាប់ព្រះយេស៊ូវគឺជាអំពើបាប ហើយវាក៏ត្រូវបានគ្រោងទុកយ៉ាងលម្អិតដោយព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ លោកអ្នកអាចអានអំពីការនេះក្នុងកណ្ឌគម្ពីរទំនុកតម្កើង ហើយលោកអ្នកក៏អាចអានអំពីការនេះក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីបានផងដែរ។
ទាក់ទងនឹងរបៀប ខ្ញុំមិនដឹងទេ—របៀបដ៏ជាក់លាក់ដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើខណៈពេលដែលព្រះអង្គនៅមិនមានអំពើបាប ហើយអំពើបាបនៃរាល់អ្វីៗទាំងអស់នោះដែលបានកើតឡើង និងទំនួលខុសត្រូវខាងឯសីលធម៌របស់អ្នកដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើបាបទាំងនោះ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំគិតថា ព្រះគម្ពីរបង្រៀនឲ្យយើងជឿថា ព្រះអង្គមានអធិបតេយ្យភាពលើរាល់អំពើបាបទាំងអស់ ហើយថាព្រះអង្គក៏មិនដែលប្រព្រឹត្តអំពើបាបដែរ។ នេះគឺជាអ្វីដែលខ្ញុំជឿជាក់ថា ព្រះគម្ពីរបានបង្រៀនយើង។
តម្រុយក្នុងព្រះគម្ពីរ
ទាក់ទងនឹងរបៀបដែលព្រះអង្គធ្វើការទាំងអស់នោះក៏យើងឃើញថាមានតម្រុយខ្លះៗក្នុងព្រះគម្ពីរដែរ។ ខ្ញុំចង់លើកឡើងនូវចំណុចមួយ។ ខ្ញុំមិនអះអាងថានេះគឺជាការពន្យល់ទេ ប៉ុន្តែគឺជាគំនិតដែលស័ក្ដិសមក្នុងការគិតទាក់ទងនឹងការពន្យល់មួយបែប ដែលយើងអាចនឹងចាប់ផ្ដើមយល់នៅថ្ងៃណាមួយបាន។
ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ អេសាយ ៦៣:១៧ ហោរាបានស្រែកទៅកាន់ពួកមនុស្សម្នាថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! ហេតុអ្វីបានជាព្រះអង្គធ្វើឲ្យយើងខ្ញុំវង្វេងចេញពីផ្លូវរបស់ព្រះអង្គ?» ទាន់ទេបងប្អូន «ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! ហេតុអ្វីបានជាព្រះអង្គធ្វើឲ្យយើងខ្ញុំវង្វេងចេញពីផ្លូវរបស់ព្រះអង្គ»? «ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! ហើយឲ្យយើងខ្ញុំមានចិត្តរឹងទទឹងចំពោះសេចក្ដីកោតខ្លាចដល់ព្រះអង្គដូច្នេះ? សូមព្រះអង្គវិលមកវិញដោយយល់ដល់ពួកអ្នកបម្រើរបស់ព្រះអង្គគឺជាកុលសម្ព័ន្ធទាំងប៉ុន្មាននៃមរតករបស់ព្រះអង្គ»។
ដូច្នេះ យើងឃើញថា គាត់បានលើកឡើងថា នៅចុងបញ្ចប់ព្រះជាម្ចាស់គឺជាអង្គដែលជាបុព្វហេតុនៃការវង្វេងរបស់យើង—ការវង្វេងរបស់សាសន៍អ៊ីស្រាអែលក្នុងអំពើបាប។ តើព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើការនោះដោយរបៀបណា? ផ្នែកទី២នៃខគម្ពីរ៖ «សូមព្រះអង្គវិលមកវិញដោយយល់ដល់ពួកអ្នកបម្រើរបស់ព្រះអង្គ» លើកជាសំណើរ ឬក៏ចង្អុលបង្ហាញថា របៀបណាមួយ ក្នុងអវត្តមានរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ការនោះបានក៏កើតឡើង។
បន្ទាប់មក គាត់បានលើកឡើងក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ អេសាយ ៦៤:៧ ដែលប្រមាណជា៩ខបន្ទាប់ថា៖ «គ្មានអ្នកណាអំពាវនាវដល់ព្រះនាមព្រះអង្គ ឬដាស់តឿនខ្លួនអ្នកឲ្យចាប់តោងព្រះអង្គឡើង ដ្បិតព្រះអង្គបានគេចព្រះភក្ត្រចេញពីយើងខ្ញុំ ហើយក៏បានធ្វើឲ្យយើងខ្ញុំរលាយទៅដោយសារអំពើទុច្ចរិតរបស់យើងខ្ញុំផង»។ ជាថ្មីម្ដងទៀត គឺការលាក់ព្រះភ័ក្ត្ររបស់ទ្រង់នោះឯងដែលពន្យល់អំពីអំពើបាប។
ពន្លឺ និងស្រមោល
ខ្ញុំមិនមែនកំពុងលើកឡើងថា នេះគឺជាការពន្យល់អំពីអំពើបាបដែលមិនអាចមានការជំទាស់បានទេ ប៉ុន្តែក្នុងរបៀបណាមួយ ពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បាំងសិរីល្អរបស់ទ្រង់ពីសាតាំង ហើយក្នុងការបាំងសិរីល្អរបស់ទ្រង់នោះ—ដែលការនេះខ្ញុំនៅមិនអាចយល់ទាំងស្រុងបាននៅឡើយ—នោះសាតាំងក៏មានចិត្តចង់ឡើងខ្ពស់ជាងព្រះជាម្ចាស់ដែលបានបាំងសិរីល្អរបស់ទ្រង់។
ខ្ញុំមិនដឹងថាការនេះកើតឡើងដោយរបៀបណានោះទេ ប៉ុន្តែនេះគឺជាការបង្ហាញមួយថាទំនងជាមានអ្វីមួយកើតឡើងបែបនេះ។ ខ្ញុំគ្រាន់តែលើកឡើងថា នេះទំនងជាចំណុចមួយដែលស័ក្ដិសមឲ្យយើងយកមកគិតលើ៖ អ្នកដែលថាព្រះជាម្ចាស់ទំនងជាអាចសោយរាជ្យលើវត្តមាន និងអវត្តមាននៃអំពើបាបបាន មិនថាដោយផ្ទាល់ តាមរយៈសកម្មភាពសកម្មនោះឡើយ ប៉ុន្តែស្របពេលនោះក៏តាមរយៈការលាក់រូបអង្គទ្រង់ផ្ទាល់នោះដែរ។
មានលោកគ្រូម្នាក់បានលើកឡើងថា៖ មានចំណុចខុសគ្នារវាងរបៀបដែលពន្លឺភ្លឺឡើងនៅរសៀលម៉ោង ៣:០០ តាមរយៈពន្លឺនៃព្រះអាទិត្យ និងរបៀបដែលមានស្រមោលតាមរយៈការដែលដើមឈើបាំងពន្លឺនោះ—ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គឺពន្លឺនៃព្រះអាទិត្យនោះហើយដែលមានទំនួលខុសត្រូវសម្រាប់ទាំងពន្លឺនៅពេលថ្ងៃ និងស្រមោលនៅក្រោមដើមឈើនោះ។
ប៉ុន្តែ ខ្ញុំចង់បញ្ចប់នៅកន្លែងដែលខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើម៖ ទាក់ទងនឹងរបៀបដែលអំពើបាបដំបូងក្នុងចក្រវាលនេះបានកើតឡើងគឺថា ខ្ញុំមិនដឹងចម្លើយទេ។ វាគឺជារឿងអាថ៌កំបាំងចំពោះខ្ញុំ។ ខ្ញុំមិនដឹងអំពីរបៀបទេ។ អ្វីដែលព្រះគម្ពីរបានបង្រៀនខ្ញុំគឺថា ព្រះជាម្ចាស់មានពេញទៅដោយអធិបតេយ្យភាពលើរាល់គ្រប់អ្វីៗទាំងអស់ ដែលនេះមានរួមទាំងអំពើបាប ហើយថាព្រះអង្គផ្ទាល់មិនមានបាបនោះទេ។
យើងមិនអាចពន្យល់អំពីរបៀបដោយសាតាំងបានក្លាយជាអាក្រក់ទេ ប៉ុន្តែយើងដឹងថា ព្រះជាម្ចាស់មិនបានធ្វើផ្ទុយពីសេចក្ដីសប្បុរស និងសិរីល្អរបស់ទ្រង់ក្នុងការអនុញ្ញាតឲ្យសាតាំងធ្លាក់ក្នុងអំពើបាបឡើយ។
មតិយោបល់
Loading…