មានបុរសម្នាក់បានសួរថា «ដូចដែលបានពណ៌នានៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ ហេព្រើរ ១២:១៥–១៧ តើយើងអាចឈានដល់ដំណាក់កាលដូចជាលោក អេសាវ នៅពេលណា? ពេលគាត់ឈានទៅដល់ចំណុចដែលមិនអាចកែប្រែចិត្តបាន?»។
គាត់ក៏បានបន្តពន្យល់ខ្លះៗអំពីខ្លួនគាត់ថា «ខ្ញុំបានក្លាយជាគ្រីស្ទបរិស័ទអស់ជាច្រើនឆ្នាំហើយ ប៉ុន្តែក៏បានធ្លាក់ក្នុងអំពើបាបខាងឯផ្លូវភេទជាច្រើនលើកច្រើនសារអស់ជាច្រើនឆ្នាំដែរ។ រឿងអតីតកាលរបស់ខ្ញុំមានរួមទាំងការមើលរូប និងវីដេអូអាសអាភាស មានរួមផ្សំទាំងទំនាក់ទំនងបែបផិតក្បត់ជាមួយនឹងប្រពន្ធរបស់បុរសម្នាក់ទៀត និងការទៅលេងស្រីពេស្យាថែមទៀតផង។ ខ្ញុំមិនដែលធ្លាប់ឈប់ក្នុងការតយុទ្ធជាមួយនឹងអំពើបាបនោះទេ។ ខ្ញុំពិតជាស្អប់ពួកវាមែន។ ហើយខ្ញុំក៏មានអំណរក្នុងការលើកឡើងថា ថ្មីៗនេះព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើការអស្ចារ្យក្នុងការរំដោះខ្ញុំឲ្យចេញពីទំនាក់ទំនងនៃអំពើផិតក្បត់ដោយខ្ញុំទទួលបានជំនួយពីគ្រូគង្វាលរបស់ខ្ញុំ និងគ្រីស្ទបរិស័ទនានាដទៃទៀត។ ហើយទង្វើនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនៅបន្តជឿជាក់ថា ព្រះអង្គនៅតែយកព្រះហឫទ័យទុកដាក់ក្នុងការសង្គ្រោះខ្ញុំ!»។
«ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ពេលខ្លះខ្ញុំនៅមានអារម្មណ៍ថាខ្ញុំមិនមានអំណាចសោះក្នុងការទាស់ប្រឆាំងនឹងអំពើបាបខាងឯផ្លូវភេទនេះ។ ខ្ញុំមានការភ័យខ្លាចថា បើខ្ញុំនៅបន្តធ្លាក់ក្នុងអំពើបានខាងឯផ្លូវភេទនេះ ដូចដែលមានពណ៌នានៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ ហេព្រើរ ១២:១៦ ដែលការនេះនឹងបណ្ដាលឲ្យខ្ញុំឈានទៅដល់ចំណុចដែលមិនអាចកែប្រែចិត្តបាន ពោលគឺធ្លាក់ចេញពីព្រះគុណ។ តើខ្ញុំអាចយកឈ្នះលើការធ្លាក់ក្នុងអំពើបាបដែលខ្ញុំមិនអាចទប់ខ្លួនឯងបាននេះដោយរបៀបណា? ហើយគេចចេញពីការមានចិត្តរឹងចចេសដែលមិនអាចកែប្រែបានដោយរបៀបណា?»។
មិនមែនថាយើងមិនមានជំនួយនោះទេ
ខ្ញុំចង់ចាប់ផ្ដើមដោយបកស្រាយលើប្រយោគ «ការធ្លាក់ក្នុងអំពើបាបដែលខ្ញុំមិនអាចទប់ខ្លួនឯងបាន»។ ខ្ញុំចង់លើកទឹកចិត្ត «ចូរលើកដៃដែលស្រពន់ឡើង ហើយធ្វើឲ្យជង្គង់ដែលខ្សោយមានកម្លាំងឡើងដែរ ចូរធ្វើផ្លូវឲ្យត្រង់សម្រាប់ជើងអ្នករាល់គ្នា» ចុះ (ហេព្រើរ ១២:១២–១៣)។
យើងគួរតែស្រែកដាក់មុខសារតាំងថា «មិនមែនថាខ្ញុំមិនអាចជួយបានទេ! ព្រះជាម្ចាស់មិនមែនជាអង្គដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំធ្លាក់ចុះឡើយ។ ខ្ញុំមិនមែនជាខ្ញែរសមុទ្រក្នុងរលកនៃភាពត្រេកត្រអាលទេ។ នោះមិនមែនជាអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតឲ្យមនុស្សយើងធ្វើនោះឡើយ។ នេះមិនមែនជាមូលហេតុដែលព្រះគ្រីស្ទសុគតសម្រាប់ខ្ញុំទេ។ នេះក៏មិនមែនជាមូលហេតុដែលខ្ញុំមានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែរ។ នេះក៏មិនមែនជាមូលហេតុដែលថាខ្ញុំជាមនុស្សថ្មីក្នុងព្រះគ្រីស្ទដែរ។ មិនមែនថាខ្ញុំមិនអាចជួយបានទេ!»
«ខ្ញុំមានព្រះគ្រីស្ទ ហើយខ្ញុំក៏មានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែរ។ ខ្ញុំមានឈាមនៃឈើឆ្កាងរបស់ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ។ ខ្ញុំមានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទាំងមូល។ ខ្ញុំក៏មានសេចក្ដីសន្យានៃព្រះគុណដែរ។ មិនមែនថាខ្ញុំមិនអាចជួយបានទេ! ឱព្រះជាម្ចាស់អើយ! សូមដកចេញនូវការកុហកនេះចេញពីជីវិតទូលបង្គំចុះ។» ដរាបណាមនុស្សយើងនៅគិតថាយើងជាជនរងគ្រោះ (ហាក់បីដូចជាថា ភាពត្រេកត្រអាលគឺជាខ្មាំងសត្រូវដែលមានពេញទៅដោយអំណាច ហើយថាខ្លួនមិនអាចជួយខ្លួនឯងបាន) នោះពួកគេគឺចប់ហើយ។
វាពិតជាគួរឲ្យកត់សម្គាល់មែន—អស្ចារ្យណាស់! ត្រង់ថាបុគ្គលដែលកំពុងសួរសំណួរនេះផ្ដោតទៅលើកណ្ឌគម្ពីរហេព្រើរ។ ជាពិសេស ត្រង់ថាគាត់បានផ្ដោតលើការព្រមានទាស់ប្រឆាំងនឹងការឈានដល់ចំណុចដែលយើងលក់ខ្លួនឯងក្នុងនាមជាទាសករនៃភាពត្រេកត្រអាលដែលមិនអាចជួយខ្លួនឯងបាន ដែលព្រះជាម្ចាស់លែងប្រទានការមានសមត្ថភាពក្នុងការកែប្រែចិត្ត ហើយទទួលបានការអត់ទោសក្នុងព្រះគ្រីស្ទ។
ពិតណាស់! នេះគឺជាកន្លែងដ៏ល្អណាស់ក្នុងការដែលគាត់ដើរលើ។ កណ្ឌគម្ពីរហេព្រើរ—មួយកណ្ឌទាំងមូល—គឺត្រូវបានសរសេរឡើង ដើម្បីជួយយើងក្នុងការស៊ូទ្រាំរហូតដល់ទីបញ្ចប់ក្នុងជំនឿ និងការស្ដាប់បង្គាប់។ កណ្ឌគម្ពីរហេព្រើរនឹងនិយាយមកកាន់មុខយើង នៅពេលដែលយើងរាប់ខ្លួនថាជាជនរងគ្រោះ ហើយធ្វើពុតថាយើងមិនមានធនធាន ដើម្បីទាស់ប្រឆាំងនឹងអំណាចនៃអំពើបាប។
ភាពល្ងីល្ងើរបស់លោក អេសាវ
តោះ! ចូរមើលបទគម្ពីរ!
«ចូរប្រយ័ត្នប្រយែង ក្រែងមានអ្នកណាខ្វះព្រះគុណរបស់ព្រះ ហើយមានឫសល្វីងជូរចត់ណាពន្លកឡើង ដែលបណ្ដាលឲ្យកើតរឿងរ៉ាវ ហើយដោយសារការនោះ មនុស្សជាច្រើនក៏ត្រឡប់ជាស្មោកគ្រោក។ ចូរប្រយ័ត្នប្រយែង ក្រែងមានអ្នកណាប្រព្រឹត្តសហាយស្មន់ ឬទមិឡល្មើសដូចអេសាវ ដែលលក់សិទ្ធិកូនច្បងរបស់ខ្លួន សម្រាប់តែអាហារមួយពេលប៉ុណ្ណោះនោះឡើយ។ ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាដឹងហើយថា ក្រោយមក កាលគាត់ប្រាថ្នាចង់ទទួលពរ តែមិនបានទេ ទោះបើគាត់ខំស្វែងរកទាំងស្រក់ទឹកភ្នែកក៏ដោយ ក៏គាត់រកឱកាសប្រែចិត្តមិនឃើញដែរ»។ (ហេព្រើរ ១២:១៥–១៧)
នេះគឺជាកន្លែងដ៏ល្អបំផុតសម្រាប់ឲ្យបុគ្គលណាម្នាក់ទៅពេលដែលគាត់រៀបនឹងលក់ព្រលឹងរបស់ខ្លួនជាថ្មីម្ដងទៀតទៅកាន់ភាពត្រេកត្រអាល។ មានពេលដែលព្រះជាម្ចាស់នឹងដកព្រះវត្តមានទ្រង់ចេញពីលោក អេសាវ។ ដួងចិត្តរបស់លោក អេសាវ មានការរឹងរូសយ៉ាងខ្លាំងដល់ថ្នាក់ថា សូម្បីតែក្នុងការយំស្រែករបស់គាត់ពេលស្វែងរកការប្រែចិត្តក៏មានឫសគល់ដែលពេញទៅដោយភាពមិនស្មោះត្រង់ផងដែរ។ «គាត់ខំស្វែងរក [ការកែប្រែចិត្ត] ទាំងស្រក់ទឹកភ្នែក» ប៉ុន្តែវាគ្រាន់តែជាការធ្វើពុតប៉ុណ្ណោះ។ ទាំងនោះមិនមែនជាការស្រក់ទឹកភ្នែកដ៏ពិតនោះទេ។ គាត់មិនអាចយំដោយមានទឹកភ្នែកពិតសម្រាប់ការកែប្រែចិត្តទៀតបានឡើយ។
ទឹកភ្នែករបស់គាត់គឺមិនមែនជាទឹកភ្នែកពិតទេ។ គាត់គ្រាន់តែចង់បានព្រះពរ។ គាត់ចង់បានសុវត្ថិភាព។ គាត់ចង់បានអំណោយទាន។ គាត់ចង់បានមរតក។ គាត់ចង់បានស្ថានសួគ៌។ ប៉ុន្តែ គាត់មិនចង់បានព្រះជាម្ចាស់ទេ។ គាត់ស្រឡាញ់លោកីយ៍នេះ។ គាត់បានប្ដូរនូវអ្វីមួយដែលមានតម្លៃឥតព្រំដែនជាមួយនឹងអាហារមួយពេល។
ដូច្នេះ មូលដ្ឋាននៃសង្គ្រាមដែលយើងត្រូវតែប្រយុទ្ធ (ហើយអាចច្បាំង និងមានជ័យជម្នះបាន) គឺជាសង្គ្រាមក្នុងការមិនមើលផែនដីនេះដោយមានភាពបត់បែនដ៏អាក្រក់ក្នុងរបៀបដូចដែលលោក អេសាវ ឃើញនោះទេ។ គាត់បានមើលទៅកាន់មរតកដែលព្រះដ៏មានពេញទៅដោយព្រះចេស្ដាបានសន្យា ហើយបន្ទាប់មកគាត់ក៏បានមើលម្ហូបមួយចាននោះ។ ឧទាហរណ៍៖ គាត់អាចមើលរូប ឬក៏វីដេអូអាសអាភាស ឬក៏ការលេងស្រីមួយភ្លែត ហើយបន្ទាប់មក គាត់ថ្លឹងថ្លែងទាំងពីរក្នុងគំនិតរបស់ខ្លួន។ ម្យ៉ាងគឺថាគាត់អាចមានអំណររបស់ព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងអស់កល្បជានិច្ច ហើយម្យ៉ាងទៀតគឺថាគាត់គ្រាន់តែមានអារម្មណ៍មួយភ្លែតចេញពីការមើលរូប ឬក៏វីដេអូអាសអាភាស។
ក្នុងគំនិតរបស់គាត់ គាត់បានប្រព្រឹត្តិអំពើកាចសាហាវយ៉ាងខ្លាំងនៃចក្រវាលនេះ។ ការមើលរូប ឬក៏វីដេអូអាសអាភាសមានទម្ងន់ធ្ងន់ជាងក្នុងការថ្លឹងថ្លែង គួរឲ្យប្រាថ្នាចង់បានខ្លាំងជាង គួរឲ្យស្រស់ស្អាត ហើយក៏គួរឲ្យស្កប់ស្កល់ចិត្តណាស់។ ហើយទាក់ទងនឹងព្រះជាម្ចាស់ និងសេចក្ដីសន្យាដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចរបស់ទ្រង់ វាហាក់បីដូចជាគ្មានតម្លៃទាល់តែសោះ។
តើដល់ពេលណាដែលយឺតយ៉ាវពេក?
គ្រប់ៗគ្នាត្រូវតែទទួលស្គាល់ថា ក្នុងពេលដែលយើងប្រព្រឹត្តអំពើដ៏កាចសាហាវណាស់ នោះព្រះជាម្ចាស់ក៏អាចដើរចេញពីយើង ហើយមិនត្រឡប់មកយើងវិញបានដែរ។ ព្រះអង្គមានលិខិតស្នាម និងច្បាប់គ្រប់បែបបទ ពេលណាដែលយើងធ្វើបែបនោះ យើងកំពុងតែនិយាយទៅកាន់ព្រះអង្គថា «ចូរចេញ! ខ្ញុំចង់ជ្រើសយកម្ហូបនេះជាជាងព្រះអង្គ»។
កណ្ឌគម្ពីរហេព្រើរមានការស្ម័គ្រចិត្តយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះក្នុងការប្រាប់យើងថា (ហើយកណ្ឌនេះក៏ពិតជាបានធ្វើមែនម្ដងហើយម្ដងទៀតមែនក្នុងការព្រមានដ៏ខ្លាំងក្លាក្រៃលែងបំផុត) ពិតជាមានពេលដែល «យឺតយ៉ាវពេក»។ ពេលដែលភាព «យឺតយ៉ាវពេក» មកដល់ នោះគឺជាពេលដែលលោកអ្នកមិនអាចមានការកែប្រែចិត្តដ៏ពិតទៀតបានឡើយ។ ប្រសិនបើលោកអ្នកអាចកែប្រែចិត្តបានមែន នោះព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រាកដជាមានសេចក្ដីមេត្តាករុណាចំពោះលោកអ្នកដែរ។
ព្រះអង្គមានពេញទៅដោយការអត់ធ្មត់។ ព្រះអង្គក៏បានមានព្រះហឫទ័យរាប់រយដងក្នុងការត្រឡប់មករកទាំងលោកអ្នក ហើយនិងខ្ញុំវិញដែរ។ យើងមិនស័ក្ដិសមក្នុងការទទួលការដែលទ្រង់ត្រឡប់មកវិញនោះទេ—សូម្បីតែម្តងក៏មិនស័ក្តិសមដែរ។ ប៉ុន្តែ យើងក៏មិនអាចដឹងថា ពេលណាគឺជាពេលដែលយើងនឹងទំនងជាដេញព្រះអង្គចេញដែលជាលើកចុងក្រោយបាននោះទេ។
ខ្ញុំសូមនិយាយឲ្យច្បាស់៖ ប្រសិនបើព្រះអង្គមិនត្រឡប់មកវិញ គឺយើងនេះហើយដែលបានបណ្ដេញទ្រង់ចេញ។ យើងបានជ្រើសរើសយកភាពត្រេកត្រអាលធ្វើជាម្ហូបមួយចាន។ យើងបានបណ្ដេញទ្រង់ចេញ។ យើងនិយាយថា «ចេញទៅៗ។ ខ្ញុំឆ្អែតជាមួយឯងហើយ។ ខ្ញុំមិនចង់បានឯងទេ។ ខ្ញុំចង់បាននេះវិញ។ ឥឡូវនេះ ខ្ញុំចង់បាននេះ—មិនមែនឯងទេ!»។ យើងបានបណ្ដេញទ្រង់ចេញ។ ការព្យាយាមទម្លាក់កំហុសលើព្រះជាម្ចាស់គឺជាការយកខ្លួនធ្វើជាអ្នករងគ្រោះ ហើយរាប់ថាអ្វីដែលខ្លួនបានប្រព្រឹត្តគឺជារឿងត្រឹមត្រូវ។
យើងក្លាយដូចជាអ្វីដែលយើងមើល
សំណួរសួរថា៖ «សួរតើខ្ញុំអាចយកឈ្នះលើការធ្លាក់ក្នុងអំពើបាបដែលខ្ញុំមិនអាចទប់ខ្លួនឯងបាននេះដោយរបៀបណា?»។ ចម្លើយគឺ៖ ចូរបើកភ្នែករបស់ខ្លួនចុះ! ចូរបើកភ្នែករបស់ខ្លួន ខណៈពេលដែលលោកអ្នកមើលព្រះបន្ទូលដ៏ច្បាស់លាស់របស់ព្រះជាម្ចាស់ ដំណឹងល្អដ៏ច្បាស់លាស់របស់ព្រះជាម្ចាស់ និងការព្រមានដ៏ច្បាស់លាស់របស់ព្រះជាម្ចាស់។
ចូលមើលឃើញថាសេចក្ដីសន្យាដ៏ច្បាស់លាស់របស់ព្រះជាម្ចាស់មានតម្លៃរាប់ពាន់ដងច្រើនជាងការប្រឡូកប្រឡាក់ក្នុងអំពើបាបខាងឯផ្លូវភេទទៅទៀត។ ចូរបើកភ្នែករបស់ខ្លួន ហើយមើលឃើញឲ្យច្បាស់អំពីលក្ខណៈដ៏ពិតនេះ។ ចូរបញ្ឈប់ការមើលបែបបត់បែន។ ចូរបញ្ឈប់ការមើលទៅលើភាពសប្បាយភ្លើតភ្លើនមួយរយៈពេលខ្លីនៃការចាប់អារម្មណ៍ខាងឯផ្លូវភេទនាំឲ្យមាន ហាក់បីដូចជាថា មានតម្លៃខ្លាំងជាងការទទួលជាមរតកនូវសិរីល្អរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ សូមមើលធាតុពិតចុះ។
ទំនងជាមិនមានកណ្ឌគម្ពីរណាផ្សេងទៀតក្នុងព្រះគម្ពីរដូចជាកណ្ឌគម្ពីរហេព្រើរ ដើម្បីជួយលោកអ្នកក្នុងការធ្វើការនេះទេ។ គោលបំណងនៃកណ្ឌគម្ពីរនេះគឺជួយឲ្យលោកអ្នកឃើញអំពីធាតុពិតនៃតម្លៃរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ នេះគឺពិតជាអស្ចារ្យមែន! គោលបំណងនៃកណ្ឌគម្ពីរនេះគឺជួយរក្សាកុំឲ្យគ្រីស្ទបរិស័ទដែលបានអះអាងថាខ្លួនជាអ្នកជឿក្លាយដូចជាលោក អេសាវ។ នេះហើយជាមូលហេតុដែលយើងមានកណ្ឌគម្ពីរនេះ។
ខ្ញុំធ្លាប់មានមិត្តភក្ដិម្នាក់ដែលបានចងចាំកណ្ឌគម្ពីរហេព្រើរទាំងមូល។ សូមព្យាយាមចងចាំកណ្ឌគម្ពីរហេព្រើរដែរចុះ ពីព្រោះជីវិតរបស់លោកអ្នកទំនងត្រូវតែពឹងលើកណ្ឌគម្ពីរនេះ។
សម្លឹងមើលទៅឯព្រះរាជបុត្រា
បញ្ហាចម្បងរបស់លោកអ្នកគឺថាលោកអ្នកចូល និងចេញពីទស្សនៈបត់បែននៃលោកីយ៍នេះ។ កណ្ឌគម្ពីរហេព្រើរគឺជាទស្សនៈដ៏ល្អឥតខ្ចោះនៃលោកីយ៍នេះ ដែលមានរួមទាំងអំពើផិតក្បត់ ការមើលរូប ឬវីដេអូអាសអាភាស និងរាល់បែបបទនៃអំពើត្រេកត្រអាល។ កណ្ឌគម្ពីរនេះត្រូវបានសរសេរឡើង ហាក់បីដូចជាវ៉ែនតាមួយសម្រាប់លោកអ្នក ពេលដែលលោកអ្នកចាប់ផ្ដើមមើលលោកីយ៍នេះក្នុងរបៀបបត់បែន។ សូមពាក់វ៉ែនតានេះចុះ។
សំណួររបស់លោកអ្នកកើតចេញពីកណ្ឌគម្ពីរហេព្រើរជំពូក១២។ សូមពាក់វ៉ែនតានៃកណ្ឌគម្ពីរហេព្រើរជំពូក១២នេះចុះ? មានស្មរបន្ទាល់ជាច្រើននាក់ដែលបានបញ្ចប់ការប្រណាំងនេះ (ហេព្រើរ ១២:១)។ ពួកគេក៏បានតម្រង់ជួរលើទីលានប្រណាំងនៃជីវិតរបស់លោកអ្នកដែរ ហើយពួកគេក៏កំពុងតែស្រែកចំពោះលោកអ្នកចេញពីកណ្ឌគម្ពីរហេព្រើរជំពូក១១ថា៖ «មិនមែនថាលោកអ្នកមិនមានជំនួយនោះទេ។ តាមរយៈជំនឿដូចនោះលោកអ្នកអាចធ្វើការនេះបាន។ លោកអ្នកអាចដើរចេញពីភាពត្រេកត្រអាល និងការមើលរូប និងវីដេអូអាសអាភាសបាន។ តាមរយៈជំនឿដូចនោះលោកអ្នកអាចធ្វើការនេះបាន!»។ អ្នកស្មរបន្ទាល់ជាច្រើននាក់នោះមិនបានក្លាយដូចជាលោក អេសាវ នោះទេ។ អ្នកស្មរបន្ទាល់ជាច្រើននាក់នោះបានទៅដល់ព្រះយេស៊ូវក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ ហេព្រើរ ១២:២។
ខ្ញុំសូមបញ្ចប់ត្រឹមនេះ៖ «[សូម] សម្លឹងមើលព្រះយេស៊ូវ ដែលជាអ្នកចាប់ផ្តើម និងជាអ្នកធ្វើឲ្យជំនឿរបស់យើងបានគ្រប់លក្ខណ៍ ទ្រង់បានស៊ូទ្រាំនៅលើឈើឆ្កាង ដោយមិនគិតពីសេចក្ដីអាម៉ាស់ឡើយ ដោយព្រោះតែអំណរដែលនៅចំពោះព្រះអង្គ ហើយព្រះអង្គក៏គង់ខាងស្តាំបល្ល័ង្កនៃព្រះ» (ហេព្រើរ ១២:២)។ ព្រះអង្គបានសម្រេចការនោះសម្រាប់លោកអ្នក ហើយព្រះអង្គនឹងធ្វើវាក្នុងលោកអ្នកដែរ។ សូមមើលឃើញសេចក្ដីពិតដូចលក្ខណៈរបស់វាចុះ។ ចូរមានកម្លាំងឡើងតាមរយៈព្រះគុណ។ ចូរដឹងថា មិនបានថាលោកអ្នកមិនមានជំនួយនោះទេ។ ហើយសូមសម្លាប់ការកុហកនោះចុះពេលវាកើតមានឡើង។
លោកគ្រូបានផ្ដល់ព្រឹក្សាចេញពីព្រះគម្ពីរទៅកាន់អស់អ្នកដែលតយុទ្ធផ្នែកផ្លូវភេទ ហើយបារម្ភថាខ្លួនមិនអាចកែប្រែចិត្តបានឡើយ។
មតិយោបល់
Loading…