ប្តីដែលលាក់ពុត—អ្នកប្រហែលជាធ្លាប់ដឹង ឬក៏ធ្លាប់ស្គាល់ហើយ។ ប្តីដែលនិយាយ សរសេរ ឬក៏អធិប្បាយអំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ ជាប្តីដែលប្រកាសនូវសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏យូរអង្វែងរបស់ខ្លួនចំពោះប្រពន្ធ ប៉ុន្តែក៏ជាប្តីដែលប្រព្រឹត្តចំពោះប្រពន្ធខ្លួនដ៏គួរឲ្យខ្លាច ឬក៏ថាគាត់បានប្រព្រឹត្តចំពោះប្រពន្ធខ្លួនបែបព្រងើយកន្តើយទៅវិញទៀតផង។ គាត់ចូលចិត្តប្រាប់អ្នកដទៃថា គាត់ស្រឡាញ់ប្រពន្ធខ្លួន តែទង្វើរបស់គាត់បែរជាផ្ទុយពីសម្ដីរបស់គាត់ទៅវិញ។
ក្នុងនាមជាអ្នកនិពន្ធ និងជាអ្នកអធិប្បាយម្នាក់ ខ្ញុំត្រូវបានរងការវាយប្រហារដោយទំនោររបស់ខ្លួនចង់ទៅរកការលាក់ពុតតាមរបៀបបែបនេះ។ ខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំមានសមត្ថភាពបង្រៀនអំពីអ្វីដែលព្រះគម្ពីរចែងអំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ (ឬក៏អ្វីផ្សេងទៀតទាក់ទងនឹងប្រធានបទនេះ) ទោះបើខ្ញុំមិនធ្វើតាមអ្វីដែលព្រះគម្ពីរចែងអំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ក៏ដោយ។ ខ្ញុំមានសមត្ថភាពក្នុងការសរសេរសៀវភៅ «វិធី៨យ៉ាង ដើម្បីធានាឲ្យអណ្តាតភ្លើងឆេះស្ថិតស្ថេរជារៀងរហូត» (“8 Ways to Guarantee the Flame Lasts Forever”) ខណៈពេលដែលខ្ញុំធ្វើដូចជាមិនខ្វល់ថា តើវាអាចនៅមានរយៈពេល៥នាទីទៀតឬក៏អត់។
សម្រាប់ថ្ងៃនេះ ខ្ញុំមិនចង់សរសេរអំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ទេ តែខ្ញុំចង់សរសេរអំពីព្រះគម្ពីរវិញ។ អត្ថបទនេះតាមពិតទៅបានផ្តើមចេញពីការពិភាក្សាជាមិត្តភាពមួយអំពីភាពគ្មានកំហុសនៃព្រះគម្ពីរ។ ខ្ញុំ ហើយនិងមិត្តភក្តិខ្ញុំម្នាក់បានពិភាក្សាគ្នាអំពីការយល់ដឹងដ៏ត្រឹមត្រូវមួយអំពីការបញ្ជាក់អះអាងរបស់ព្រះគម្ពីរ ហើយខ្ញុំបានគិតគូរអំពីពួកជំនុំរបស់ខ្លួន។ ខ្ញុំសួរខ្លួនឯងថា តើពួកគាត់យល់ដឹងអំពីព្រះគម្ពីរដោយរបៀបណា ហើយថា តើពួកគេនឹងបញ្ជាក់អះអាងអំពីភាពមិនមានកំហុសនៃព្រះគម្ពីរ ឬក៏អត់?
ខ្ញុំគិតថា ពួកគាត់គួរតែអាច—ខ្ញុំគិតថាពួកគាត់ទាំងអស់គ្នានឹងយល់ស្របទៅនឹងការអះអាងថា ព្រះគម្ពីរគ្មានកន្លែងខុស ហើយថា ព្រះគម្ពីរក៏មិនបញ្ជាក់អះអាងអំពីអ្វីដែលផ្ទុយនឹងការពិតដែរ។ ហើយខ្ញុំគិតថា រឿងនេះក៏ពិតជាអញ្ចឹងមែនដែរ ទោះបីជាពួកគាត់មិនធ្លាប់ឮពាក្យនេះក៏ដោយ។ នេះជាមូលហេតុ៖ វិធីដែលមានប្រសិទ្ធភាពបំផុតនៃការបង្រៀនអំពីភាពគ្មានកំហុសនៃព្រះគម្ពីរ គឺកុំបង្រៀនអំពីភាពគ្មានកំហុសនៃព្រះគម្ពីរ ប៉ុន្តែបង្រៀនអំពីព្រះគម្ពីរវិញ។ ភាពគ្មានកំហុសនៃព្រះគម្ពីរអាច (ហើយពេលខ្លះយើងក៏គួរតែ) នឹងត្រូវពន្យល់ន័យដែរ។ ប៉ុន្តែ ជាធម្មតា យើងត្រូវតែបង្ហាញឲ្យឃើញផ្ទាល់។ ហើយខ្ញុំជឿជាក់ថា យើងត្រូវតែបង្ហាញឲ្យបានល្អនៅក្នុងការអធិប្បាយបែបរុករកពីមួយសប្តាហ៍ទៅមួយសប្តាហ៍។
វានៅត្រង់ថា យើងបង្ហាញនូវអ្វីដែលយើងពិតជាជឿនៅក្នុងការអធិប្បាយព្រះបន្ទូល។ វានៅត្រង់ថា យើងបង្ហាញទេវវិទ្យារបស់យើងឲ្យនៅក្នុងសកម្មភាព។ យើងបើកព្រះគម្ពីរឡើង និយាយនូវអ្វីដែលព្រះគម្ពីរប្រាប់ ជឿនូវអ្វីដែលព្រះគម្ពីរចែង ហើយធ្វើតាមអ្វីដែលព្រះគម្ពីរបង្គាប់។ យើងបើកព្រះគម្ពីរឡើង អនុញ្ញាតឲ្យព្រះមានបន្ទូលមកកាន់យើង បន្ទាប់មករស់នៅឲ្យស្របតាមអ្វីដែលទ្រង់បានមានបន្ទូល។ វាមិនមែនជារឿងក្បាច់ក្បូរទេ។ ប៉ុន្តែ មានអ្វីម្យ៉ាងដែលមិនធម្មតា ហើយបែបអធិធម្មជាតិសុទ្ធសាធ។
នៅពេលដែលមនុស្សអង្គុយស្តាប់ការអធិប្បាយប្រភេទនេះ ពីមួយសប្តាហ៍ទៅមួយសប្តាហ៍ ពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំ ហើយពីកណ្ឌមួយទៅកណ្ឌមួយ នោះពួកគាត់នឹងឃើញអំពីភាពគ្មានកំហុសនៃព្រះគម្ពីរ ពួកគាត់នឹងទទួលបាននូវបទពិសោធន៍ចំពោះរឿងហ្នឹង ពួកគាត់នឹងជឿលើភាពគ្មានកំហុសនៃព្រះគម្ពីរ ហើយពួកគាត់នឹងចាត់ទុកថារឿងផ្សេងៗគឺជារឿងនឹកស្មានមិនដល់។ មេរៀនដ៏សំខាន់បំផុតអំពីភាពគ្មានកំហុសនៃព្រះគម្ពីរ គឺមិនមែនជាមេរៀននៅក្នុងទេវវិទ្យាជាប្រព័ន្ធទេ ប៉ុន្តែជាមេរៀនដែលបង្រៀនមកពីលើអាសនាវិញ។
ខ្ញុំរៀនបានច្រើនអំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ ដោយការពិនិត្យមើលអំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ ជាជាងគ្រាន់តែអាននិយមន័យ ឬក៏ការរៀបរាប់អំពីវា។ ការធ្វើអញ្ចឹង គឺត្រឹមត្រូវ ហើយក៏នៅល្អផងដែរ។ ការយល់ និងការពន្យល់ន័យអំពីភាពមិនមានកំហុសនៃព្រះគម្ពីរគឺសំខាន់ ប៉ុន្តែការឃើញផ្ទាល់នោះគឺសំខាន់ជាង។ នៅពេលយើងអធិប្បាយព្រះគម្ពីរថាគ្មានកំហុស នោះយើងកំពុងតែបង្រៀនមនុស្សឲ្យយល់ថា នោះហើយជាភាពមិនមានកំហុស។
មតិយោបល់
Loading…