ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់មានតម្លៃលើសជាងអ្វីៗទាំងអស់
សូមពិចារណាជាមួយខ្ញុំនូវចំណុច១០យ៉ាងដែលជាអត្ថប្រយោជន៍ [នៃការអានព្រះបន្ទូល] ហើយខណៈពេលដែលលោកអ្នកអាន ចូរទូលសូមព្រះជាម្ចាស់ឲ្យប្រទានដល់លោកអ្នកនូវភ្នែកក្នុងការមើលឃើញពីតម្លៃនៃព្រះបន្ទូល និងដើម្បីដាស់តឿនលោកអ្នកនូវសេចក្ដីប្រាថ្នាដែលមិនអាចប្រកែកបាននៅចំពោះព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ នេះជាការច្បាំងសម្រាប់អំណរ ហើយអាវុធគឺជាការមើលឃើញថ្មីនៃរបៀបដែលព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់មានតម្លៃលើសជាងអ្វីៗទាំងអស់នៅលើផែនដីនេះ។
១. ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដាស់តឿន និងចម្រើនកម្លាំងខាងឯសេចក្ដីជំនឿ
ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមិនបានដាស់តឿន និងចម្រើនកម្លាំងខាងឯសេចក្ដីជំនឿដាច់ដោយឡែកពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះទេ។ «សេចក្ដីជំនឿកើតឡើងដោយឮ ហើយដែលឮនោះ គឺដោយសារព្រះបន្ទូលនៃព្រះ» (រ៉ូម ១០:១៧)។ មូលហេតុសម្រាប់ការនេះគឺថា ព្រះជាម្ចាស់បានចាត់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមកក្នុងលោកីយ៍ ដើម្បីលើកតម្កើងព្រះគ្រីស្ទ។ ប៉ុន្តែ ព្រះគ្រីស្ទមិនទទួលបានការលើកតម្កើងនោះទេ ប្រសិនបើព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដាស់តឿនសេចក្ដីជំនឿដោយមិនមានវត្តមាននៃការបើកសម្ដែងអំពីសិរីល្អរបស់ព្រះគ្រីស្ទនៅក្នុងដំណឹងល្អជាមុនសិន។
«កាលណាព្រះអង្គនោះ គឺជាព្រះវិញ្ញាណនៃសេចក្ដីពិតបានមកដល់» ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូល «ទ្រង់នឹងតម្កើងខ្ញុំ» (យ៉ូហាន ១៦:១៣-១៤)។ ប្រសិនបើព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបាននាំយើងមកក្នុងសេចក្ដីជំនឿដែលមិនមានវត្តមាននៃការប្រកាសអំពីព្រះគ្រីស្ទនៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ នោះសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងមិននៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទឡើយ ហើយព្រះអង្គក៏មិនទទួលបានព្រះកិត្តិយសដែរ។ ដូច្នេះ ព្រះវិញ្ញាណបានចងភ្ជាប់ការដាស់នូវសេចក្ដីជំនឿរបស់ទ្រង់នៅក្នុងព័ន្ធកិច្ចជាមួយនឹងពាក្យលើកតម្កើងព្រះគ្រីស្ទ។ ដែលនោះមានន័យថា នៅពេលដែលយើងចូលទៅកាន់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះគ្រីស្ទ យើងដាក់ខ្លួនយើងនៅក្នុងផ្លូវនៅក្នុងបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះវិញ្ញាណ ដើម្បីឲ្យទ្រង់បង្ហាញព្រះគ្រីស្ទមកកាន់យើង និងចម្រើនកម្លាំងនៃសេចក្ដីជំនឿរបស់យើង។ ហើយនៅក្នុងសេចក្ដីជំនឿនេះគឺជារសជាតិ និងជាគ្រាប់ពូជនៃគ្រប់អំណរទាំងអស់របស់យើង។ ដូច្នេះ ព្រះបន្ទូលដែលដាស់សេចក្ដីជំនឿរបស់យើងធ្វើការសម្រាប់សេចក្ដីអំណររបស់យើង។
២. តាមរយៈការឮព្រះបន្ទូល ព្រះជាម្ចាស់ប្រទានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ
ព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់បង្កើតទាំងឥទ្ធិពលមនសិការដែលនាំយើងទៅកាន់សេចក្ដីជំនឿ និងបទពិសោធន៍នៃការស្គាល់អំណាច និងការប្រកបគ្នាផ្ទាល់ខ្លួនដែលមកតាមរយៈសេចក្ដីជំនឿមួយនោះ។ ការពន្យល់មួយនេះបង្ហាញនូវចំណុចពីរយ៉ាង៖ ១)នេះគឺជាមូលហេតុដែលព្រះគម្ពីរអាចនិយាយអំពីព្រះវិញ្ញាណមកគង់នៅកន្លែងណាដែលទ្រង់សព្វព្រះទ័យ ហើយមានឥទ្ធិពលដែលមានពេញទៅដោយសេចក្ដីមេត្តាករុណានៅក្នុងជីវិតយើង មុនពេលយើងអាចជ្រើសរើសបានទៅទៀត (យ៉ូហាន ៣:៦-៨; ៦:៣៦; ៤៤, ៦៥)។ មួយវិញសោត ដោយឥទ្ធិពលនៃការមិនមានមនសិការរបស់ទ្រង់ ព្រះអង្គធ្វើការនៅក្នុងយើង ដើម្បីឲ្យយើងអាចស្ដាប់ឮ និងទទួលព្រះបន្ទូលទ្រង់បាន។ ២) នេះក៏ជាមូលហេតុដែលព្រះគម្ពីរនិយាយអំពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធយាងមកតាមរយៈការឮព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៃយើងដែរ។ ឬក៏អាចនិយាយបានថា ព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានមនសិការនៃការប្រកបគ្នាជាមួយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៅពេលដែលយើងឮព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដោយសេចក្ដីជំនឿ។
៣. ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់បង្កើត និងទ្រទ្រង់ជីវិត
ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា «តែឯខ្ញុំវិញ ខ្ញុំបានមក ដើម្បីឲ្យវារាល់គ្នាមានជីវិត ហើយឲ្យមានជីវិតនោះពេញបរិបូរផង» (យ៉ូហាន ១០:១០)។ មកដល់ចំណុចបញ្ចប់នេះ ទ្រង់បានបង្រៀនការជាច្រើន ហើយបន្ទាប់មកព្រះអង្គក៏បានប្រគល់ជីវិតរបស់ទ្រង់ ដើម្បីឲ្យយើងអាចមានជីវិត ជាជីវិតដ៏នៅអស់កល្ប និងពេញបរិបូរផង។ យើងបានកើតជាថ្មីម្ដងទៀតនៅក្នុងជីវិតថ្មីដោយសារព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ «ដ្បិតព្រះបានបង្កើតអ្នករាល់គ្នាជាថ្មី មិនមែនពីពូជដែលតែងតែពុករលួយនោះទេ គឺពីពូជដែលមិនចេះពុករលួយវិញ គឺជាព្រះបន្ទូលដ៏រស់ ហើយនៅជាប់លាប់….គឺជាព្រះបន្ទូលនេះ ដែលបានផ្សាយមកអ្នករាល់គ្នាហើយ» (១ពេត្រុស ១:២៣-២៥)។ ព្រះជាម្ចាស់ប្រកាសដំណឹងល្អនៅក្នុងឱកាសសម្រាប់បង្កើតជីវិតថ្មីនៅក្នុងព្រលឹងរបស់មនុស្ស។ «ឯពាក្យដែលខ្ញុំនិយាយនឹងអ្នករាល់គ្នា» ព្រះយេស៊ូវបានមានព្រះបន្ទូលថា «គឺជាវិញ្ញាណដែលឲ្យមានជីវិត» (យ៉ូហាន ៦:៦៣)។ ដូច្នេះហើយបានជានៅពេលដែលសាវ័ក យ៉ូហាន បានបញ្ចប់នូវការកត់ត្រា និងអំពីកិច្ចការរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅក្នុងដំណឹងល្អ គាត់បានមានប្រសាសន៍ថា «បានចែងទុកតែប៉ុណ្ណេះ ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នា…បានជីវិត ដោយសារព្រះនាមទ្រង់» (យ៉ូហាន ២០:៣១)។ ព្រះបន្ទូលនៃដំណឹងល្អរបស់សាវ័ក យ៉ូហាន—និងគ្រប់ទាំងបទគម្ពីរ—នាំទៅរកជីវិត។
យើងពិតជាងាយស្រួលក្នុងការចាញ់បោកខ្លាំងណាស់ ដោយការគិតថា ជីវិតដែលប្រសើរជាងនេះ ឬច្រើនជាងជីវិតនេះ កើតមកពីការបង្វែរចិត្តយើងឲ្យចេញពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ។ ប៉ុន្តែ ការពិតនោះគឺថា វាគឺជាព្រះបន្ទូលផ្ទាល់ទេតើដែលផ្ដល់ឲ្យយើងមានជីវិតដ៏បរិបូរ។ ជីវិតដែលយើងមានដោយសារនំបុ័ង គឺជាជីវិតដែលខ្លី និងងាយបាក់បែកណាស់។ ប៉ុន្តែ ជីវិតដែលយើងមានដោយសារព្រះបន្ទូលគឺជាជីវិតដែលរឹងមាំ ហើយអស់កល្បជានិច្ច។
៤. ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ប្រទាននូវសេចក្ដីសង្ឃឹម
នៅក្នុងរបៀបជាច្រើនជាងអ្វីដែលយើងអាចស្រមៃបាន ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ប្រទាន និងចម្រើនកម្លាំងដល់សេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើង។ ចូរយើងក្រឡេកមើលមួយភ្លែតអំពីរបៀបជាច្រើនដែលព្រះគម្ពីរប្រទានសេចក្ដីសង្ឃឹម នៅពេលដែលយើងឮអំពីការវាយតម្លៃដ៏គួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលរបស់សាវ័ក ប៉ុល នៅក្នុងតែព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់៖ «ដ្បិតអស់ទាំងសេចក្ដីដែលបានចែងទុកមកជាមុន នោះបានចែងសម្រាប់នឹងបង្រៀនដល់យើងរាល់គ្នា ដើម្បីឲ្យយើងបានសេចក្ដីសង្ឃឹម ដោយសេចក្ដីអត់ធន់ នឹងសេចក្ដីកំសាន្តចិត្ត ដោយសារគម្ពីរ» (រ៉ូម ១៥:៤)។ មិនមែនគ្រាន់តែផ្នែកនៃព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់នោះទេ ប៉ុន្តែគ្រប់ទាំងអស់តែម្ដង—«ដ្បិតអស់ទាំងសេចក្ដីដែលបានចែងទុកមកជាមុន»—គឺបានចែងទុកមកដោយមានការរចនាយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះ ដើម្បីប្រទានសេចក្ដីសង្ឃឹមដល់យើង។
មានចំណុចមួយក្នុងចំណោមចំណុចផ្សេងៗដែលបានបង្រៀនយើង គឺថាយើងមិនអាចចាប់ផ្ដើមស្គាល់គ្រប់ទាំងផ្លូវដែលវាអាចទៅរួចបានទេក្នុងការទទួលបានសេចក្ដីសង្ឃឹមនោះ។ យើងមានបទពិសោធន៍តិចតួចខ្លាំងណាស់នៅក្នុងជីវិតរបស់យើង បើយើងប្រៀបទៅនឹងព្រះប្រាជ្ញារបស់ព្រះជាម្ចាស់។
ពេលខ្លះអ្វីដែលយើងត្រូវការពីព្រះគម្ពីរគឺមិនមែនជាការបំពេញនូវសេចក្ដីស្រមៃរបស់យើងនោះទេ ប៉ុន្តែជាការលេបយកនូវក្ដីស្រមៃដែលបានបរាជ័យ ក្នុងគ្រប់ការស្កប់ចិត្តទាំងអស់ក្នុងការថ្វាយសិរីរុងរឿងទៅកាន់ព្រះគ្រីស្ទ។ ជានិច្ចជាកាល យើងមិនតែងតែដឹងពីផ្លូវនៃសេចក្ដីអំណរដ៏ជ្រាលជ្រៅបំផុតនោះទេ។ ប៉ុន្តែ គ្រប់ទាំងបទគម្ពីរដែលព្រះទ្រង់បានបញ្ចេញឲ្យតែង គឺទ្រង់បានធ្វើឡើងដើម្បីនាំយើងទៅទីនោះ។ ដូច្នេះហើយបានជាបទគម្ពីរពិតជាមានតម្លៃលើសជាងអ្វីៗ ដែលលោកីយ៍នេះអាចផ្ដល់ឲ្យបានទៅទៀត។
៥. ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់នាំយើងឲ្យមានសេរីភាព
ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា «អ្នករាល់គ្នានឹងស្គាល់សេចក្ដីពិត ហើយសេចក្ដីពិតនោះនឹងប្រោសឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានរួច» (យ៉ូហាន ៨:៣២)។ សេចក្ដីពិតនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់មានដំណើរការយ៉ាងសេរីនៅក្នុងរបៀបជាច្រើន ហើយក៏នាំមកនូវអំណរនៅក្នុងគ្រប់របៀបទាំងនោះដែរ។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូវបានបង្ហាញការផ្ដោតសំខាន់របស់ទ្រង់នៅក្នុងខ៣៤៖ «ប្រាកដមែន ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា អស់អ្នកណាដែលប្រព្រឹត្តអំពើបាប នោះជាបាវបម្រើរបស់អំពើបាបនោះហើយ»។ សេរីភាពដែលព្រះអង្គមាននៅក្នុងព្រះតម្រិះរបស់ព្រះអង្គនៅទីនេះ គឺជាសេរីភាពចេញពីភាពជាទាសករ និងផលប៉ះពាល់នៃការបំផ្លាញរបស់អំពើបាប។ សេចក្ដីពិតបាននាំយើងឲ្យមានសេរីភាពចេញពីការនេះ។ ដូច្នេះហើយបានជាព្រះយេស៊ូវបានយកសេចក្ដីពិតនេះត្រឡប់ជាសេចក្ដីអធិស្ឋាននៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ យ៉ូហាន ១៧:១៧ «សូមញែកគេចេញជាបរិសុទ្ធ ដោយសារសេចក្ដីពិតរបស់ទ្រង់ ឯសេចក្ដីពិត គឺជាព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់»។ ការញែកចេញជាបរិសុទ្ធមានន័យថា ធ្វើឲ្យបរិសុទ្ធ ឬឲ្យមានសេរីភាពចេញពីអំពើបាប។
ប្រសិនបើសេចក្ដីពិតនៃដំណឹងល្អមិនបានរំដោះយើងឲ្យមានសេរីភាពចេញពីការថ្កោលទោសតាមរយៈព្រះលោហិត និងសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះគ្រីស្ទទេ នោះពិរុទ្ធភាពនៃអំពើបាបនឹងនាំមកនូវសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់មកលើយើងជាមិនខាន។
៦. ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺជាកូនសោចម្លើយចំពោះសេចក្ដីអធិស្ឋាន
ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដាស់តឿនឲ្យយើងមានបំណងចិត្តក្នុងការអាន សញ្ជឹងគិត និងទន្ទេញឲ្យចាំមាត់នូវបទគម្ពីរគឺជាដំណើរការដែលបានធ្វើនៅក្នុងការឆ្លើយតបរបស់សេចក្ដីអធិស្ឋាន។
ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា «បើអ្នករាល់គ្នានៅជាប់នឹងខ្ញុំ ហើយពាក្យខ្ញុំនៅជាប់ក្នុងអ្នករាល់គ្នា នោះចូរសូមអ្វីតាមតែប្រាថ្នាចុះ សេចក្ដីនោះនឹងបានសម្រេចដល់អ្នករាល់គ្នាជាមិនខាន» (យ៉ូហាន ១៥:៧)។ ប្រសិនបើចង់ឲ្យការអធិស្ឋានរបស់យើងមានប្រសិទ្ធភាព នោះដាច់ខាតព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូវត្រូវតែនៅជាប់នឹងយើង។ របៀបដែលល្អបំផុតក្នុងការមើលថា តើនេះមានន័យយ៉ាងដូចម្ដេចសម្រាប់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូវក្នុងការនៅជាប់ក្នុងយើង គឺជាការក្រឡេកទៅមើលអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានមានព្រះបន្ទូលអំពីការនៅជាប់នៅក្នុងខមុននេះបន្តិច។ នៅក្នុងខ៥ព្រះអង្គបានមានព្រះបន្ទូលថា «អ្នកណាដែលនៅជាប់នឹងខ្ញុំ ហើយខ្ញុំជាប់នឹងអ្នកនោះ នោះទើបនឹងបង្កើតផលឡើងជាច្រើន»។ ការអនុញ្ញាតឲ្យព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅជាប់ក្នុងយើងមានន័យថាជាការអនុញ្ញាតឲ្យព្រះយេស៊ូវទ្រង់ផ្ទាល់នៅជាប់ក្នុងយើង ហើយមកកាន់យើងដែរ។ វាមានន័យថា យើងស្វាគមន៍ព្រះយេស៊ូវមកកាន់ជីវិតរបស់យើង ហើយក៏រៀបចំកន្លែងសម្រាប់ទ្រង់ក្នុងការគង់នៅក្នុងយើងផងដែរ មិនមែនដូចជាភ្ញៀវដែលស្ងប់ស្ងាត់ដោយមិនមានគំនិតឬការបង្គាប់នោះទេ ប៉ុន្តែជាភ្ញៀវដែលមានសិទ្ធិអំណាច ដែលពាក្យសម្ដី អាទិភាព គោលការណ៍ និងសេចក្ដីសន្យារបស់ទ្រង់សំខាន់សម្រាប់យើងជាងអ្វីៗទាំងអស់។
មូលហេតុនៃការនៅជាប់ជាមួយព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះគ្រីស្ទនៅក្នុងយើងអាចចេញជាលទ្ធផលនៅក្នុងការឆ្លើយតបនៃសេចក្ដីអធិស្ឋានដែលនោះវាអាចបំផ្លាស់បំប្រែយើងឲ្យក្លាយជាមនុស្សម្នាក់ដែលស្រឡាញ់នូវអ្វីដែលព្រះអង្គស្រឡាញ់ ដើម្បីឲ្យយើងអាចទូលសូមនូវអ្វីៗដែលស្របតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់។ នេះមិនមែនជាការដែលដាច់ស្រេចនោះទេ ប៉ុន្តែវាជាការដែលមានដំណើរឆ្ពោះការទៅមុខទៀត។ នៅពេលដែលយើងកាន់តែស្គាល់ព្រះគ្រីស្ទដ៏មានព្រះជន្មរស់តាមរយៈការប្រកបជាមួយទ្រង់នៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គកាន់តែខ្លាំង នោះបំណងប្រាថ្នារបស់យើងខាងឯព្រលឹងវិញ្ញាណនឹងកាន់តែដូចគ្នាជាមួយនឹងទ្រង់ផងដែរ ដែលផ្ទុយពីលោកីយ៍នេះ។ នេះជាអ្វីដែលស្ដេច ដាវីឌ ចង់មានន័យនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរទំនុកតម្កើង ៣៧:៤ «ចូរយកព្រះយេហូវ៉ាជាសេចក្ដីអំណររបស់អ្នក នោះទ្រង់នឹងប្រទានឲ្យអ្នកបានដូចបំណងចិត្ត»។ បំណងចិត្តនឹងផ្អាកពីសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាពីធម្មជាតិនៅពេលដែលដួងចិត្តរបស់យើងមានអំណរនៅក្នុងគ្រប់របស់ទាំងអស់ផ្សេងទៀតរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ការមានអំណរនៅក្នុងព្រះអម្ចាស់—នៅក្នុងការកោតសរសើរព្រះនាមរបស់ព្រះអង្គ និងការស្វែងរកនគររបស់ទ្រង់ ហើយក៏ដូចជាការធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ផងដែរ—បំផ្លាស់បំប្រែបំណងប្រាថ្នាបែបធម្មជាតិរបស់យើងឲ្យទៅជាសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាដែលមានភាពស៊ីគ្នាទៅនឹងព្រះជាម្ចាស់។ នេះជាអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅពេលដែលព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះគ្រីស្ទជាប់នៅក្នុងយើង។
៧. ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺជាប្រភពនៃប្រាជ្ញា
វាពិតជាមានគុណប្រយោជន៍ខ្លាំងមែនទែនក្នុងការដែលមានប្រាជ្ញា។ ប្រាជ្ញាគឺមានលក្ខណៈខុសពីចំណេះដឹងនៃការពិត។ មានអ្នកមានប្រាជ្ញាមួយចំនួនមានការអប់រំតាមផ្លូវការបានតិចតួចណាស់។ ហើយអ្នកដែលទទួលបានការអប់រំមួយចំនួនដែលបានដឹងពីការពិតជាច្រើនក៏មិនមានប្រាជ្ញាដែរ។ ប្រាជ្ញាគឺជាការយល់ដឹង និងស្គាល់ពីរបៀបក្នុងការរស់នៅក្នុងរបៀបមួយដែលសម្រេចគោលដៅដែលយើងត្រូវបានបង្កើតឡើង៖ ថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះជាម្ចាស់ និងជាប្រយោជន៍មនុស្ស។ ដោយសារការថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះជាម្ចាស់មានការពាក់ព័ន្ធជាមួយការមានអំណរនៅក្នុងព្រះជាម្ចាស់ នោះការល្អរបស់មនុស្សក៏មានការពាក់ព័ន្ធដោយចែករំលែកនូវអំណររបស់យើងនៅក្នុងព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ ដូច្នេះ ប្រាជ្ញាគឺជាផ្លូវតែមួយគត់ក្នុងការចូលទៅកាន់អំណរដែលជ្រាលជ្រៅ និងអស់កល្បជានិច្ច។
៨. ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ប្រទានដល់យើងនូវការព្រមានដ៏សំខាន់ៗ
ប្រសិនបើយើងមានការយល់ឃើញយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះអំពីអ្វីដែលខុស និងអ្វីដែលត្រូវ ហើយប្រសិនបើយើងអាចដឹងពីអនាគត និងផលវិបាកនៃគ្រប់អាកប្បកិរិយា និងគ្រប់ព្រឹត្តិការណ៍ទាំងអស់ នោះប្រហែលជាយើងមិនត្រូវការការព្រមាននោះទេ។ ប៉ុន្តែ ពួកយើងខ្វាក់ក្នុងការជាច្រើន ហើយក៏មិនបានដឹងពីអនាគតដូចជាព្រះជាម្ចាស់នោះដែរ។ យើងត្រូវការការណែនាំជាញឹកញាប់ថា ជំហានដែលយើងរៀបនឹងឈានទៅគឺសុទ្ធតែជាសេចក្ដីល្ងង់ទេ។ ឱ! តើមានការសម្លាប់សេចក្ដីអំណរប៉ុន្មានដែលជាជម្រើសដែលយើងបានឆ្លងកាត់នៅពេលដែលយើងស្ដាប់តាម និងប្រុងប្រយ័ត្នតាមការព្រមានរបស់ព្រះគម្ពីរ! ព្រះជាម្ចាស់ដ៏ជាព្រះនៃសេចក្ដីមេត្តាករុណាបានប្រទានដល់យើងនូវព្រះគម្ពីរដែលមិនគ្រាន់តែចង្អុលបង្ហាញយើងទៅកាន់ផ្លូវដ៏ត្រឹមត្រូវប៉ុណ្ណោះនោះទេ ប៉ុន្តែក៏ជាការព្រមានផងដែរនៅពេលដែលយើងប្រុងនឹងឈានជំហានទៅរកផ្លូវមិនត្រឹមត្រូវ។
៩. ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ធ្វើឲ្យយើងមានលទ្ធភាពក្នុងការមានជ័យជម្នះលើអារក្ស
អារក្សសាតាំងមានពិត ហើយវាពិតជាអាក្រក់ខ្លាំងណាស់។ វាខ្លាំងជាងយើង ហើយគោលបំណងរបស់វាគឺជាការបំភាន់ និងបំផ្លាញ។ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា «វាជាអ្នកសម្លាប់គេតាំងពីដើមមក វាមិនឈរលើសេចក្តីពិតទេ ព្រោះគ្មានសេចក្តីពិតនៅក្នុងវាឡើយ កាលណាវាពោលពាក្យភូតភរ នោះដុះចេញពីចិត្តវាមក ដ្បិតវាជាអ្នកកុហក ហើយជាឪពុកនៃសេចក្តីកុហក» (យ៉ូហាន ៨:៤៤)។ ប៉ុន្តែ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ដាច់ខាត ក៏វានៅតែទទួលបរាជ័យតាមរយៈការសុគត និងការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវដែរ។ ព្រះគម្ពីរបានបង្រៀនថា ព្រះគ្រីស្ទបានយកសណ្ឋានជាមនុស្ស ដើម្បី «ព្រះអង្គក៏ទទួលចំណែកជាសាច់ឈាមដូច្នោះដែរ ដោយព្រះអង្គសុគត ដើម្បីបំផ្លាញអានោះដែលមានអំណាចលើសេចក្តីស្លាប់ គឺអារក្ស» (ហេព្រើរ ២:១៤)។ ការបំផ្លាញនេះគឺជាការសម្រេច ទោះបើមិនមែនជាការចុងក្រោយក៏ដោយ ពីព្រោះដោយសារការខ្ចាយព្រះលោហិតរបស់ព្រះគ្រីស្ទសម្រាប់អំពើបាបរបស់យើង នោះអារក្សសាតាំងមិនអាចបំផ្លាញអស់អ្នកណាដែលនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទបានឡើយ។ ហេតុផលគឺថាការចោទប្រកាន់របស់វាមិនមានប្រសិទ្ធភាពទៀតឡើយ។ ការមិនទទួលបានការអត់ទោសពីអំពើបាបគឺជាការតែមួយគត់ដែលអាចដាក់ទោសយើងឲ្យវិនាសដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចបាន។ ប៉ុន្តែ ឈើឆ្កាងបាននាំមកនូវការអត់ទោសយ៉ាងពេញលេញរួចហើយ។ ដូច្នេះ អារក្សសាតាំងអាចបានត្រឹមតែសម្លាប់យើងប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែមិនអាចថ្កោលទោសយើងបាននោះទេ។
១០. ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺជាប្រភពនៃអំណរដ៏អស្ចារ្យ និងនៅអស់កល្បជានិច្ច
យើងបានឃើញរួចមកហើយនូវមូលហេតុយ៉ាងតិចណាស់ចំនួន៩យ៉ាងដែលបានរៀបរាប់យ៉ាងដូច្នេះ។ ឥឡូវនេះ យើងឃើញថានៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ព្រះជាម្ចាស់បានមានបន្ទូលយ៉ាងសាមញ្ញដូច្នោះដែរ។ បុគ្គលដែលមានប្រាជ្ញា និងចេះកោតខ្លាចព្រះគឺជាអ្នកដែលបែរចេញពីដំបូន្មានរបស់មនុស្សអាក្រក់ និងការសន្យាទាំងអស់របស់ពួកគេដែលខ្លួនពេញចិត្ត ហើយរកឃើញថា «អ្នកនោះត្រេកអរតែនឹងក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ាវិញ ក៏រំពឹងគិតក្នុងក្រិត្យវិន័យទ្រង់ទាំងយប់ទាំងថ្ងៃដែរ អ្នកនោះនឹងដូចជាដើមឈើ ដែលដុះនៅក្បែរផ្លូវទឹក ដែលបង្កើតផលតាមរដូវកាល ហើយស្លឹកក៏មិនចេះស្រពោនឡើយ ឯការអ្វីដែលអ្នកនោះធ្វើ នោះនឹងចម្រើនឡើងទាំងអស់» (ទំនុកតម្កើង ១:២-៣)។ អ្នកដែលស្រឡាញ់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នឹងសរសើរពីភាពវិសេសវិសាលរបស់ព្រះគម្ពីរ និងពីការពេញចិត្តនូវអ្វីដែលព្រះគម្ពីរផ្ដល់ជូនដែរ។ ពួកគេដឹងថា វាមានតម្លៃលើសជាងវត្ថុដែលមានតម្លៃបំផុតនៅលើផែនដីនេះទៀតផង លើសជាងមាស ឬប្រាក់ ហើយក៏ថារសជាតិរបស់ព្រះបន្ទូលនៅលើអណ្ដាតនៃគំនិត និងដួងចិត្ត នោះផ្អែមជាងទឹកឃ្មុំ ហើយភាពសម្បូរបែបរបស់ព្រះបន្ទូលគឺប្រៀបដូចជាអាហារដ៏ល្អបំផុត។
ការសន្និដ្ឋានដ៏ល្អចុងក្រោយមួយគឺថា «ឱទូលបង្គំស្រឡាញ់ក្រិត្យវិន័យរបស់ទ្រង់ណាស់ហ្ន៎ ទូលបង្គំរំពឹងគិតពីក្រិត្យវិន័យនោះជាដរាបរាល់ថ្ងៃ» (ទំនុកតម្កើង ១១៩:៩៧)។
មតិយោបល់
Loading…