សូមអនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំនិយាយឲ្យចំៗ៖ ខ្ញុំជឿថាព្រះជាម្ចាស់មិនបើកបង្ហាញដល់យើងអំពីបុគ្គលដែលយើងនឹងរៀបការជាមុននោះទេ យ៉ាងហោចណាស់មិនមានភាពជាក់លាក់ឡើយ។
ខ្ញុំយល់ថាអ្នកអាចជឿជាក់ថា៖ ព្រះជាម្ចាស់បានបើកសម្ដែងរឿងនេះដល់អ្នក ប៉ុន្តែតើអ្នកសុខចិត្តពិចារណា—យ៉ាងហោចណាស់ឲ្យបានយូរត្រឹមអានអត្ថបទនេះឲ្យចប់សិនថា «សំឡេង ឬការកេះ» ដែលអ្នកឮ ឬក៏មានអារម្មណ៍ថាមិនមែនមកពីព្រះជាម្ចាស់ទេ? ត្រង់ថាប្រហែលជាអ្នកបានកាត់ស្រាយសំឡេង ឬក៏ស្ថានភាពរបស់ខ្លួនមិនបានត្រឹមត្រូវ? នេះជាមូលហេតុដែលខ្ញុំចង់ចាក់ដោតអ្នក៖
១. ខ្ញុំមិនចង់ឲ្យអ្នកមានវិបត្តិខាងឯជំនឿពេលក្រោយទេ បើអ្នកមិន ឬក៏នឹងរៀបការជាមួយមនុស្សម្នាក់នោះ។
២. ខ្ញុំមិនចង់ឲ្យអ្នកទម្លាក់តម្លៃលើបុរស ឬស្ត្រីណាម្នាក់ដែលគោរពកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ផ្សេងទៀត ដែលបានចាប់អារម្មណ៍លើអ្នកឡើយ ព្រោះអ្នកបដិសេធមិនផ្តល់ឱកាសឲ្យនរណាម្នាក់ផ្សេងទៀត។
៣. លើសពីនោះទៅទៀត ខ្ញុំចង់ឲ្យអ្នកមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវ (ធំ!) អំពីព្រះជាម្ចាស់។
ព្រះជាម្ចាស់នៅមានព្រះបន្ទូល
ខាងក្រោមនេះជាអ្វីដែលខ្ញុំជឿថាអ្នកបានធ្វើយ៉ាងត្រឹមត្រូវ៖ ព្រះជាម្ចាស់នៅមានព្រះបន្ទូល។ ជាការអរព្រះគុណដល់ទ្រង់ ព្រះអង្គសព្វព្រះហឫទ័យក្នុងការឲ្យយើងស្គាល់ទ្រង់! កណ្ឌគម្ពីរ ហេព្រើរ ១:១–២ បានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់លាស់ថា៖
«កាលពីដើម ព្រះទ្រង់មានព្រះបន្ទូលមកកាន់បុព្វបុរសរបស់យើង ជាច្រើនដងច្រើនបែប ដោយពួកហោរា ប៉ុន្តែ នៅគ្រាក្រោយបង្អស់នេះ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលមកកាន់យើង ដោយសារព្រះរាជបុត្រាវិញ ដែលព្រះអង្គបានតម្រូវឲ្យបានគ្រប់គ្រងរបស់ទាំងអស់ ទុកជាមរតក ព្រមទាំងបង្កើតពិភពលោក តាមរយៈព្រះរាជបុត្រានោះដែរ។»
ចំណុចស្នូលនៃកណ្ឌគម្ពីរហេព្រើរជំពូក១ គឺដើម្បីបង្ហាញពីភាពឧដុង្គឧត្ដមរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ ព្រះជាម្ចាស់ធ្លាប់មានបន្ទូលតាមរយៈពួកហោរា ប៉ុន្តែឥឡូវនេះទ្រង់បានធ្វើនូវអ្វីដែលប្រសើរជាងនេះទៅទៀត។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលមកកាន់យើងដោយបញ្ជូនព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់មកយើង! ទោះបើកណ្ឌគម្ពីរហេព្រើរជំពូក១ មានរៀបរាប់អំពីព្រះយេស៊ូវយ៉ាងពេញទីក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំគិតថាយើងអាចនៅរៀនបានពីខទាំងពីរដំបូងនេះអំពីរបៀបដែលព្រះជាម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូល ហើយនៅតែបន្តមានព្រះបន្ទូលដល់សព្វថ្ងៃនេះដែរ។
របៀបដែលព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលនៅសព្វថ្ងៃនេះ
នៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរហេព្រើរជំពូក១ យើងឃើញថាព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលក្នុងឃ្លាពីរ «កាលពីដើម» «ដោយពួកហោរា» ហើយឥឡូវនេះ «នៅគ្រាក្រោយបង្អស់នេះ» «ដោយសារព្រះរាជបុត្រាវិញ»។
សូមឲ្យខ្ញុំបញ្ជាក់ឲ្យច្បាស់ថា៖ អ្នក និងខ្ញុំមិនមែនជាហោរាទេ ហើយយើងក៏មិនមែនជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ អ្នកនឹងរកឃើញការនិពន្ធពីពួកហោរាដប់ប្រាំពីរនាក់៖ គឺហោរា ម៉ូសេ ហោរា អេសាយ ហោរា យេរេមា ហោរា អេសេគាល ហោរា ដានីយ៉ែល ហោរា ហូសេ ហោរា យ៉ូអែល ហោរា អេម៉ុស ហោរា អូបាឌា ហោរា យ៉ូណាស ហោរា មីកា ហោរា ណាហ៊ុម ហោរា ហាបាគុក ហោរា សេផានា ហោរា ហាកាយ ហោរា សាការី និងហោរា ម៉ាឡាគី។ នៅក្នុងវិសាលភាពនៃប្រវត្តិសាស្ត្រ យើងឃើញថាមានមនុស្សតិចតួចណាស់ដែលត្រូវបានគេហៅថាជាហោរា។
មុនពេលព្រះជាម្ចាស់ចាត់ព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់ឲ្យមកផែនដីនេះ ទ្រង់មានទំនោរព្រះចិន្ដាក្នុងការជ្រើសរើសអ្នកប្រកាសទំនាយដ៏សំខាន់ម្ដងម្នាក់ៗនៅពេលនោះ ដើម្បីនិយាយក្នុងនាមជាអ្នកតំណាងព្រះជាម្ចាស់ទៅកាន់រាស្ដ្ររបស់ទ្រង់។ ឧទាហរណ៍៖ សូមយើងពិចារណាអំពីហោរា យេរេមា។ ព្រះជាម្ចាស់មិនបានប្រាប់ហោរា យេរេមា ជាចម្បងនូវអ្វីដែលគាត់ត្រូវរំពឹងទុកនៅក្នុងជីវិតរបស់គាត់ឡើយ។ តែជាចម្បង ព្រះជាម្ចាស់បានប្រាប់គាត់ឲ្យប្រាប់ប្រជារាស្ត្រថា ពួកគេមិនត្រូវបដិសេធនឹងការក្លាយជាឈ្លើយរបស់សាសន៍បាប៊ីឡូនឡើយ។ ពួកគេមិនត្រូវព្យាយាមស្វែងរកសុវត្ថិភាពនៅក្នុងដៃនៃសាសន៍អេស៊ីព្ទទេ។ ការក្លាយជាឈ្លើយគឺជាការដែលព្រះជាម្ចាស់ដាក់ទណ្ឌកម្មពីលើពួកគេ ដែលមិនបានគោរពតាមសេចក្ដីតាំងសញ្ញារបស់ទ្រង់។ ពួកគេត្រូវទទួលយកការនោះ។
បុគ្គលដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រាប់ឲ្យរៀបការជាមួយ
ខ្ញុំអាចគិតបានត្រឹមតែពីរករណីនៅក្នុងព្រះគម្ពីរទាំងមូលដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រាប់បុគ្គលណាម្នាក់ឲ្យរៀបការជាមួយនឹងបុគ្គលណាម្នាក់ទៀត។ នៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ ហូសេ ១:២ ព្រះជាម្ចាស់បានបញ្ជាហោរា ហូសេ ថា៖ «ចូរទៅយកស្ត្រីពេស្យាម្នាក់មកធ្វើជាប្រពន្ធ ហើយបង្កើតកូនពីស្ត្រីពេស្យានោះចុះ ដ្បិតស្រុកនេះចេះតែប្រព្រឹត្តអំពើពេស្យាចារ ដោយបោះបង់ចោលព្រះយេហូវ៉ា»។ ប៉ុន្តែ នេះមិនមែនសម្រាប់ជាប្រយោជន៍ដល់ហោរា ហូសេ ទេ។ ហើយវាក៏ពិតជាមិនមែនជាអ្វីដែលសាមញ្ញៗដែរ៖ ព្រះជាម្ចាស់ប្រាប់យើងឲ្យរៀបការជាមួយអ្នកដែលមានជំនឿដូចគ្នា ហើយដើរក្នុងភាពបរិសុទ្ធ (១កូរិនថូស ៧:៣៩)។
ព្រះជាម្ចាស់បានប្រាប់ហោរា ហូសេ ឲ្យរៀបការជាមួយស្រីពេស្យាម្នាក់នេះ ដើម្បីទុកជាមេរៀនដែលអាចមើលឃើញសម្រាប់រាស្ត្រទាំងអស់របស់ទ្រង់។ ព្រះជាម្ចាស់បានប្រាប់ពីហេតុផលសម្រាប់អាពាហ៍ពិពាហ៍មួយនេះ៖ «ចូរទៅយកស្ត្រីពេស្យាម្នាក់មកធ្វើជាប្រពន្ធ ហើយបង្កើតកូនពីស្ត្រីពេស្យានោះចុះ ដ្បិតស្រុកនេះចេះតែប្រព្រឹត្តអំពើពេស្យាចារ ដោយបោះបង់ចោលព្រះយេហូវ៉ា»។ ជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ហោរា ហូសេ គឺជារូបភាពដ៏មានឥទ្ធិពលមួយនៃការដែលព្រះជាម្ចាស់តាមរាស្ត្រដ៏វង្វេងស្មារតីរបស់ទ្រង់។
ឧទាហរណ៍ទី២៖ យើងអាចឃើញនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីនៅពេលដែលទេវតារបស់ព្រះជាម្ចាស់ប្រាប់លោក យ៉ូសែប ថាកុំឲ្យខ្លាចក្នុងការយកនាង ម៉ារា ធ្វើជាប្រពន្ធរបស់ខ្លួន (ម៉ាថាយ ១:២០-២១)។ តើនេះគ្រាន់តែសម្រាប់ជាការលួងលោម និងការរីករាយដល់លោក យ៉ូសែប មែនឬ? ទេ! ព្រះជាម្ចាស់មានបំណងព្រះហឫទ័យក្នុងការបំពេញគោលបំណងប្រោសលោះរបស់ទ្រង់។ ពេលវេលាដ៏ពេញលេញបានមកដល់ហើយ។ លោក យ៉ូសែប ត្រូវតែរៀបការជាមួយនាង ម៉ារា ដែលជាស្ត្រីក្រមុំព្រហ្មចារី ដើម្បីឲ្យទំនាយរាប់សតវត្សអាចត្រូវបានបំពេញឡើងបាន ហើយឲ្យផែនការនៃការប្រោសលោះរបស់ព្រះជាម្ចាស់អាចនឹងកើតឡើងដែរ។
សេរីភាពក្នុងការជ្រើសរើស
នៅពេលយើងសន្មតថា ព្រះជាម្ចាស់កំពុងតែមានព្រះបន្ទូលមកកាន់យើងតែម្នាក់ឯង ក្រៅពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គ នោះយើងបានលើកស្ទួយខ្លួនឯងទៅដល់ឋានៈនៃពួកហោរាហើយ។ នៅពេលដែលយើងហៅគំនិតរបស់យើងថាជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះយើងកំពុងតែគិតខ្ពស់ពេកលើខ្លួនឯង ហើយយើងក៏មិនគិតខ្ពស់លើព្រះជាម្ចាស់ទេ។
លោកគ្រូ ចន ផាបភ័រ បានមានប្រសាសន៍ថា៖
«រាល់ពេលដែលខ្ញុំចាប់ផ្តើមត្អូញត្អែរថា ព្រះជាម្ចាស់នៅស្ងៀម ហើយខ្ញុំត្រូវការឲ្យទ្រង់មានបន្ទូលមកកាន់ខ្ញុំ នៅពេលនោះខ្ញុំគួរតែឈប់ ហើយសួរខ្លួនឯងថា៖ តើខ្ញុំធ្លាប់បានឮព្រះបន្ទូលនេះទេ? តើព្រះបន្ទូលនេះមកពីព្រះជាម្ចាស់—ដែលព្រះរាជបុត្រានៃព្រះជាម្ចាស់បានមានបន្ទូល—ខ្លីពេក ហើយសាមញ្ញដល់ថ្នាក់ថា ខ្ញុំបានឈានដល់ទីបញ្ចប់ហើយ ឥឡូវនេះខ្ញុំត្រូវការបន្ថែមទៀត—គឺបន្ទូលណាមួយទៀត? តើខ្ញុំពិតជាបានឮព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងព្រះអង្គ និងក្នុងការបង្រៀន ព្រមទាំងក្នុងព័ន្ធកិច្ចរបស់ព្រះរាជបុត្រាមែនឬ? តើការឈឺនៃព្រលឹងខ្ញុំ និងភាពច្របូកច្របល់ក្នុងគំនិតរបស់ខ្ញុំពិតជាបានឮព្រះសូរសៀងនេះយ៉ាងអស់ពីសមត្ថភាព ហើយឥឡូវត្រូវការព្រះបន្ទូលមួយទៀត? ដូច្នេះ ខ្ញុំទទួលបានអារម្មណ៍ស្តីបន្ទោសមួយទៀតលើត្រចៀកដែលមិនអាចគិតដល់បាន និងការបំពានសិទ្ធិនៃត្រចៀករបស់ខ្ញុំដែរ។»
តើនេះមានន័យយ៉ាងណាចំពោះជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍? ព្រះជាម្ចាស់ប្រទានឲ្យយើងនូវសេរីភាពដ៏អស្ចារ្យក្នុងការជ្រើសរើសអ្នកដែលយើងនឹងរៀបការជាមួយ។ សរុបសេចក្ដីទៅ ចូរស្ញប់ស្ញែងលើចំណុចពិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ត្រង់ថា ទ្រង់បានមានបន្ទូលមកកាន់យើងតាមរយៈការបញ្ជូនព្រះរាជបុត្រាស្ងួនភ្ងារបស់ទ្រង់ ចូរទទួលយកព្រះបន្ទូលនោះថាល្មមគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់អ្នក ហើយបន្ទាប់មកចូរជ្រើសរើសអ្នកដែលអ្នកនឹងរៀបការជាមួយដោយមានប្រាជ្ញាចុះ។
មតិយោបល់
Loading…