ប្រមាណថ្ងៃមុន យើងខ្ញុំបានឈឺក គ្រុនក្ដៅ ហើយហើមបំពងក ពេលនោះយើងខ្ញុំក៏បានចូលឆែកក្នុងប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណិត ដើម្បីមើលអំពីរោគសញ្ញារបស់យើងខ្ញុំដោយខ្លួនឯង។ បើនិយាយឲ្យខ្លីទៅ យើងខ្ញុំមិនគួរនឹងធ្វើបែបនោះសោះ។
ព្រោះពេលដែលយើងខ្ញុំបានអាន យើងខ្ញុំឃើញថា មុខសញ្ញាទាំងនោះសាហាវៗណាស់ មើលទៅហាក់បីដូចជារោគសញ្ញាដែលអាចនឹងនាំឲ្យយើងខ្ញុំប្រឈមមុខនឹងការស្លាប់តែម្ដង។ ដូច្នេះ យើងខ្ញុំក៏មានការភ័យខ្លាចខ្លាំងណាស់ចំពោះរោគសញ្ញានេះ៖ ជំងឺរលាកដុំសាច់ក្នុងបំពងក (tonsillitis) ហើមកូនកណ្ដុរនៅបំពងក (glandular fever) មហារីកបំពងក (Hodgkin’s disease)។ ប៉ុន្តែ នៅចុងបញ្ចប់ ជំងឺរបស់យើងខ្ញុំមិនសូវជាធ្ងន់ធ្ងរប៉ុន្មានទេ ហើយការនោះក៏បានរំឭកយើងខ្ញុំឲ្យដឹងថាជីវិតគឺងាយនឹងពុកផុយណាស់។ ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតរូបកាយរបស់យើងក្នុងលក្ខណៈដ៏ល្អអស្ចារ្យមួយ វាមានដំណើរការល្អខ្លាំងជាងម៉ាស៊ីនកុំព្យូទ័រដែលល្អបំផុតលើលោកនេះទៅទៀត ប៉ុន្តែវាក៏ងាយនឹងប្រឈមមុខនឹងការឈឺថ្កាត់ផងដែរ។ មានជំងឺ និងរោគារាប់លានមុខដែលអាចនឹងសម្លាប់លោកអ្នកបាន ដែលមាននៅលើលោកនេះ ហើយនៅថ្ងៃណាមួយវាប្រាកដជាសម្លាប់លោកអ្នកបានជាមិនខាន លុះត្រាតែឡានបុកលោកអ្នកឲ្យស្លាប់មុនហ្នឹង។
វាមិនសំខាន់ទេថា លោកអ្នកថែទាំខ្លួនបានយ៉ាងល្អប៉ុណ្ណា ឬក៏ថា លោកអ្នកបានទៅហាត់ប្រាណបានច្រើនប៉ុន្មានដងនោះទេ។ បើយើងត្រឡប់ទៅមើលលោក លី ស៊ាវឡុង ដែលជាអ្នកចេះក្បាច់គុនដ៏ពូកែម្នាក់ ដែលអាចលើកខ្លួនឯងបានលើស៦០ដងដោយប្រើតែដៃម្ខាង ហើយគេគ្រប់គ្នាក៏បានទទួលស្គាល់ថា គាត់ជាបុគ្គលម្នាក់ដែលមានសុខភាពដ៏ល្អបំផុតនៅជំនាន់នោះ។ ប៉ុន្តែ កាលគាត់នៅមានអាយុ៣២ឆ្នាំនៅឡើយ គាត់បានបាត់បង់ស្មារតីនៅក្នុងផ្ទះរបស់គាត់នៅប្រទេសហុងកុង ហើយមិនយូរប៉ុន្មានក្រោយពេលនោះគាត់ក៏បានស្លាប់ភ្លាមៗបាត់ទៅ។ មិនថាការហូបចុករបស់លោកអ្នកជីវជាតិ ឬក៏ស្អាតល្អប៉ុណ្ណា មិនថាលោកអ្នកមិនជក់បារី ឬក៏មិនចេះផឹកស្រាក៏ដោយ ក៏នឹងមានថ្ងៃណាមួយដែលរូបកាយរបស់លោកអ្នកនឹងឈប់ដំណើរការ ហើយស្លាប់ទៅ។ តើនឹងមានអ្វីកើតឡើងបន្ទាប់ពីពេលនោះ?
ចូរនឹកស្រមៃនៅថ្ងៃដែលគេនឹងធ្វើបុណ្យសពលោកអ្នកក្រោយពេលលោកអ្នកបានស្លាប់រួចទៅហើយ តើនៅថ្ងៃនោះ តើលោកអ្នកនឹងប្រឈមមុខទៅនឹងអនាគតបែបណា? មានអ្នកខ្លះគិតថា សេចក្ដីស្លាប់គឺជាទីចុងបញ្ចប់នៃរាល់អ្វីៗទាំងអស់។ ហើយក៏មានអ្នកខ្លះទៀតគិតថា ជីវិតយើងនឹងបន្តទៅមុខទៀតក្នុងលក្ខណៈមួយដែលគេមិនសូវយល់ក្រោយពេលគេបញ្ចុះសព ឬក៏បូជារួច។ ប៉ុន្តែ ចំពោះគ្រីស្ទបរិស័ទវិញ យើងមិនទទួលស្គាល់គំនិតទាំងពីរនេះឡើយ។ យើងមិនជឿថា ក្រោយពេលយើងស្លាប់ទៅ ជីវិតយើងចប់នោះទេ ហើយយើងក៏មិនជឿថា ជីវិតយើងនឹងបន្តទៅមុខក្នុងលក្ខណៈដូចឥឡូវនេះនោះដែរ។
តែគ្រីស្ទបរិស័ទជឿលើចំណុចមួយដែលខុសប្លែកយ៉ាងខ្លាំងពីអ្នកដទៃផ្សេងទៀត។ គោលជំនឿពួកសាវ័ក គឺជាគោលជំនឿដ៏ច្បាស់លាស់មួយ ហើយនេះជាឃ្លាចុងក្រោយនៃគោលជំនឿនេះ៖ «យើងខ្ញុំជឿលើការអត់ទោសបាប ការរស់ឡើងវិញ និងការមានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច»។
គ្រីស្ទបរិស័ទយើងមានសេចក្ដីសង្ឃឹមយ៉ាងមុតមាំអំពីជីវិតក្រោយពេលដែលយើងស្លាប់ទៅ គឺយើងដឹងយ៉ាងប្រាកដថា យើងនឹងទៅស្ថានសួគ៌។ ហើយគ្រីស្ទបរិស័ទយើងជឿទៀតថា នឹងមានការរស់ឡើងវិញខាងឯរូបកាយ ក៏ដូចជានឹងមានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចទៀតផង។ កណ្ឌគម្ពីរ១កូរិនថូសជំពូក១៥បានរៀបរាប់យ៉ាងក្បោះក្បាយអំពីការរស់ឡើងវិញ។ នៅក្នុងជំពូកនេះសាវ័ក ប៉ុល បានលើកឡើងថា ការរស់ឡើងវិញខាងឯរូបកាយចំពោះគ្រីស្ទបរិស័ទគឺប្រាកដជានឹងកើតមានឡើងមែន ហើយនេះជាចំណុចដ៏សំខាន់ណាស់ ប៉ុន្តែចំណុចផ្ដើមដ៏សំខាន់របស់គាត់គឺមិនមែនផ្ដោតទៅលើការដែលយើងនឹងរស់ឡើងវិញនោះទេ តែផ្ដោតលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទទេតើ។ គាត់បានចាប់ផ្ដើមនៅចំណុចនោះ ព្រោះការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវដែលបានកើតមានឡើងនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ និងការដែលអ្នកជឿនឹងត្រូវរស់ឡើងវិញនាពេលអនាគតគឺជាព្រឹត្តិការណ៍ដែលមិនអាចបំបែកចេញពីគ្នាបានឡើយ។ យើងនឹងមើលចំណុចបីយ៉ាងទាក់ទងការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ហើយថា តើការនោះមានអត្ថន័យយ៉ាងដូចម្ដេចចំពោះយើង៖
លក្ខណៈនៃការដែលព្រះគ្រីស្ទមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ
កណ្ឌគម្ពីរ ១កូរិនថូស ១៥:១-៩ បានចែងថា «ឥឡូវនេះ បងប្អូនអើយ យើងខ្ញុំសូមរំឭកអ្នករាល់គ្នាអំពីដំណឹងល្អ ដែលយើងខ្ញុំបានប្រកាសប្រាប់អ្នករាល់គ្នា ជាដំណឹងល្អដែលអ្នករាល់គ្នាបានទទួល ក៏ឈរមាំក្នុងដំណឹងល្អនោះដែរ អ្នករាល់គ្នាកំពុងតែបានសង្គ្រោះដោយសារដំណឹងល្អនោះប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាកាន់ខ្ជាប់តាមព្រះបន្ទូល ដែលយើងខ្ញុំបានប្រកាសប្រាប់ ពុំនោះទេ អ្វីដែលអ្នករាល់គ្នាបានជឿមុខជាឥតប្រយោជន៍។ ដ្បិតមុនដំបូង យើងខ្ញុំបានប្រាប់មកអ្នករាល់គ្នា តាមសេចក្ដីដែលយើងខ្ញុំបានទទួលមក គឺថាព្រះគ្រីស្ទបានសុគតដោយព្រោះបាបរបស់យើង ស្របតាមបទគម្ពីរ ហើយថា ព្រះអង្គត្រូវគេបញ្ចុះក្នុងផ្នូរ រួចព្រះអង្គមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញនៅថ្ងៃទីបី ស្របតាមបទគម្ពីរ ហើយថា ព្រះអង្គបានលេចឲ្យលោក កេផាស ឃើញ រួចឲ្យសាវ័កទាំងដប់ពីរឃើញដែរ។ បន្ទាប់មក ព្រះអង្គបានលេចឲ្យបងប្អូនជាងប្រាំរយនាក់ឃើញក្នុងពេលតែមួយក្នុងចំណោមបងប្អូនអ្នកទាំងនោះ ភាគច្រើននៅរស់នៅឡើយ តែមានខ្លះបានស្លាប់ផុតទៅហើយ។ បន្ទាប់មកទៀត ព្រះអង្គបានលេចឲ្យលោក យ៉ាកុប ឃើញ រួចឲ្យពួកសាវ័កទាំងអស់គ្នាឃើញ។ ចុងក្រោយបង្អស់ព្រះអង្គក៏លេចឲ្យយើងខ្ញុំឃើញ សូម្បីតែយើងខ្ញុំនេះដូចជាកូនដែលកើតមិនគ្រប់ខែ។ ដ្បិតក្នុងចំណោមពួកសាវ័កយើងខ្ញុំជាអ្នកតូចជាងគេ មិនសមនឹងហៅជាសាវ័កផង ព្រោះយើងខ្ញុំបានបៀតបៀនក្រុមជំនុំរបស់ព្រះ។» (គកស)
ព្រះគ្រីស្ទបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញខាងឯសាច់ឈាម…
នៅក្នុងខ៣-៥សាវ័ក ប៉ុល បានកត់ត្រាថា ព្រះគ្រីស្ទបានសុគត បានត្រូវគេបញ្ចុះក្នុងផ្នូរ ហើយមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ក៏បានលេចឡើងឲ្យមនុស្សជាច្រើនបានឃើញផងដែរ។ យើងគួរកត់សម្គាល់ពីលក្ខណៈនីមួយៗដែលបានកើតឡើងជាបន្តបន្ទាប់គ្នានៅខាងលើនេះ។ ព្រះអង្គដែលបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ហើយបានលេចឲ្យគេឃើញ គឺជាព្រះអង្គនោះឯងដែលបានសុគត ហើយក៏ត្រូវបានគេបញ្ចុះក្នុងផ្នូរ។ ព្រះកាយដែលត្រូវបានគេឆ្កាង ហើយបញ្ចុះក្នុងផ្នូរ គឺជាព្រះកាយដដែលដែលបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ហើយបានលេចឡើងឲ្យគេឃើញនោះ។ ផ្នូរនៅទទេស្អាត។ ការដែលព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ គឺមិនមែនជារឿងបង្កប់នូវអាថ៌កំបាំង ឬក៏ជារឿងដែលគ្រាន់តែទាក់ទងខាងឯព្រលឹងវិញ្ញាណដូចដែលមនុស្សមួយក្រុមតូចគិតនោះទេ។ ការដែលព្រះយេស៊ូវបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ គឺជាព្រឹត្តិការណ៍ដែលកើតឡើងខាងឯសាច់ឈាម។ ការដែលព្រះយេស៊ូវបានលេចឡើងឲ្យមនុស្សមួយក្រុមតូចឃើញទ្រង់នោះគឺដូចដែលមានសរសេរចុះក្នុងខ៥-៩គឺមិនមែនជាការលេចឡើងបែបជាខ្មោចលង ឬក៏វិញ្ញាណនោះទេ ប៉ុន្តែគឺជាការដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញខាងឯសាច់ឈាមដែលជារូបកាយចេញពីផ្នូរមក។
នៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ លូកា ២៤:៣៧ បានចែងថា ពេលដែលព្រះយេស៊ូវបានលេចឡើងឲ្យពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ឃើញ ពួកគេបានមានការភ័យខ្លាចយ៉ាងខ្លាំង ហើយថែមទាំងគិតថា ទ្រង់ជាខ្មោច។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូវបានអះអាងដល់ពួកគេថា «ចូរមើលមកដៃ និងជើងយើងខ្ញុំ ឲ្យបានដឹងថា នេះគឺយើងខ្ញុំពិតមែន។ ចូរពាល់យើងខ្ញុំមើល ដ្បិតខ្មោចគ្មានសាច់ឬឆ្អឹង ដូចជាឃើញយើងខ្ញុំនេះទេ» (លូកា ២៤:៣៩ គកស)។ ហើយដើម្បីជាភស្តុតាងដល់ពួកគេ ទ្រង់ថែមទាំងបានសោយត្រីអាំងមួយដុំនៅមុខពួកគេទៀតផង។
…ដូច្នេះយើងក៏នឹងរស់ឡើងវិញខាងឯសាច់ឈាមផងដែរ
ជាលទ្ធផល គ្រីស្ទបរិស័ទក៏នឹងត្រូវរស់ពីសេចក្តីស្លាប់ឡើងវិញខាងឯសាច់ឈាមដែរ។ មានពាក្យគន្លឹះមួយដែលមាននៅក្នុងចំណោមពាក្យគន្លឹះមួយចំនួនផ្សេងទៀតក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ១កូរិនថូសជំពូក១៥ គឺពាក្យ «និក្រូស៍» (nekros) ក្នុងភាសាក្រិក ដែលមានន័យជាភាសាខ្មែរថា «ពួកអ្នកស្លាប់ ឬក៏សាកសពអ្នកស្លាប់»។ នៅពេលដែលអ្នកនិពន្ធលើកឡើងអំពីមនុស្សស្លាប់ដែលត្រូវបានរស់ឡើងវិញ គឺគាត់កំពុងនិយាយសំដៅលើការរស់ឡើងវិញពីសេចក្តីស្លាប់ខាងឯសាច់ឈាម។
តាមពិត នៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ ១កូរិនថូស ១៥:៣៥ សាវ័ក ប៉ុល បានឆ្លើយតបនឹងសំណួរនេះយ៉ាងចំៗថា តើប្រភេទនៃការរស់ឡើងវិញដែលយើងនឹងទទួលបាននោះមានលក្ខណៈយ៉ាងដូចម្តេច៖ «ប៉ុន្តែ នឹងមានម្នាក់សួរថា «តើមនុស្សស្លាប់នឹងរស់ឡើងវិញយ៉ាងដូចម្ដេច? តើគេរស់ឡើងវិញមានរូបកាយបែបណា?»» (គកស)។ ចម្លើយដែលគាត់បានផ្ដល់នោះគឺថា យើងនឹងមានភាពអស្ចារ្យជាបន្តបន្ទាប់ និងមានការបំផ្លាស់បំប្រែខាងឯសាច់ឈាមរបស់យើង។
ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ (ដែលបានរស់ឡើងវិញ) នឹងមានស្នាមដំបៅដែលគេបានដំដែកគោលលើព្រះហស្ត និងលើព្រះបាទរបស់ទ្រង់។ ប៉ុន្តែ នេះមិនមែនមានន័យថា ស្នាមដែលលោកអ្នកមានពីការវះកាត់នៅពេលសម្រាលកូន ឬក៏ពោះវៀនដុះខ្នែងនឹងមានជារៀងអស់កល្បជានិច្ចនោះទេ។ ហេតុដែលព្រះយេស៊ូវនៅបន្តមានស្នាមដំបៅរបស់ទ្រង់ គឺព្រោះនោះជាការរំឭកដល់យើង គឺពិតជាទ្រង់នោះឯងដែលត្រូវបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ទ្រង់បន្សល់បែបនេះ ដើម្បីកុំឲ្យយើងមានមន្ទិលសង្ស័យ។ ហើយនោះគឺជាការរំឭកដ៏ល្អអស្ចារ្យមួយដល់យើងស្ដីអំពីតម្លៃដែលទ្រង់បានបង់ថ្លៃ ដើម្បីឲ្យយើងបាននៅលើផែនដីថ្មី។
ពេលដែលយើងរស់ឡើងវិញ តើយើងនឹងនៅមានអាយុដូចដែលយើងមានពីកាលយើងស្លាប់មែនឬ? ទំនងមិនមែនទេ ប៉ុន្តែយើងនឹងមានជីវិតពេលដែលយើងកំពុងពេញកម្លាំង និងពេញស្អាត។ តើយើងទំនងនឹងមានរូបរាងកាយដូចដែលយើងកំពុងមានឬ? ចុះបើយើងមិនចូលចិត្តកម្ពស់យើង ឬក៏ថាយើងធាត់ ឬក៏ស្គមពេក? បើឆ្លើយឲ្យចំៗទៅ យើងគ្មានចម្លើយលើរាល់សំណួរទាំងនេះទេ ប៉ុន្តែនៅអនាគតយើងនឹងគ្មានបញ្ហាខាងឯរូបកាយដូចដែលយើងមានសព្វថ្ងៃនេះទេ!
ការព្រះគ្រីស្ទមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ គឺជាគំរូដល់យើងដែលជាគ្រីស្ទបរិស័ទដែលនឹងមានតាម។ នេះមានន័យថា យើងមិនមែនកំពុងនិយាយអំពីលក្ខណៈនៃរូបរាងកាយមួយដែលរសាត់ផាត់ទៅតាមជំនោរវេហាដូចដុំពពកឡើយ។ តែយើងកំពុងនិយាយអំពីផ្នូរទទេស្អាត និងអំពីការដែលលោកអ្នកនឹងរស់ឡើងវិញផ្ទាល់តែម្ដង។
សេចក្ដីពិតនៃការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះគ្រីស្ទ
ប៉ុន្តែ តើព្រះគ្រីស្ទពិតជាមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញមែនឬ? ដប់មួយខដំបូងបានផ្ដល់ជាភស្តុតាងបែបប្រវត្តិសាស្ត្រពីរយ៉ាងដល់យើង៖
ផ្នូរនៅទទេ៖ ខ៤-៥បានលើកឡើងថា «ព្រះអង្គត្រូវគេបញ្ចុះក្នុងផ្នូររួចព្រះអង្គមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញនៅថ្ងៃទីបី…ហើយថា ព្រះអង្គបានលេចឲ្យលោកកេផាស [ពេត្រុស] ឃើញ» (១កូរិនថូស ១៥:៤-៥ គកស)។ ប្រសិនបើបុគ្គលដែលត្រូវបានគេបញ្ចុះក្នុងផ្នូរ ហើយក្រោយមកត្រូវបានរស់ឡើងវិញ ហើយក៏បានលេចឡើងឲ្យមនុស្សមួយក្រុមតូចឃើញ នោះមានន័យថា នៅសល់តែផ្នូរទទេប៉ុណ្ណោះ។ រូបកាយមិនមាននៅក្នុងផ្នូរទៀតទេ ព្រោះរូបកាយនោះកំពុងដើរនៅក្រៅផ្នូរ។ គេត្រូវប្ដូរស្លាកនៅខាងក្រៅពី «មានមនុស្ស» ទៅ «អត់មនុស្ស»។
នៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ លូកា ២៤:៥-៦ បានរៀបរាប់ថា ពេលពួកស្ត្រីទៅដល់ផ្នូរ ពួកគាត់ឃើញថ្មបានរមៀលចេញពីមាត់ផ្នូរ ហើយមានទេវតាពីរនាក់ឈរនៅទីនោះ ទេវតានោះក៏បានសួរពួកគាត់ថា «ហេតុអ្វីបានជាមករកព្រះអង្គ ដែលមានព្រះជន្មរស់ នៅក្នុងទីខ្មោចស្លាប់ដូច្នេះ? ព្រះអង្គមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញហើយ ព្រះអង្គមិនគង់នៅទីនេះទេ!» (គកស)។ ហើយនៅក្នុងខ២៣ សិស្សពីរនាក់ដែលកំពុងធ្វើដំណើរទៅភូមិអេម៉ោសបានលើកឡើងអំពីអ្វីដែលពួកស្ត្រីបាននិយាយទាក់ទងនឹងផ្នូរ «តែរកសពលោកមិនឃើញសោះ»។
ប្រសិនបើមានអ្នកជំទាស់ នៅជំនាន់នោះ អាចបង្ហាញសាកសពរបស់ព្រះយេស៊ូវបាន ក្រោយពីពេលព្រះអង្គបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញហើយ នោះមានន័យថា គ្រីស្ទសាសនានឹងរលាយសាបសូន្យបាត់ទៅដោយគ្មានសល់ភស្តុតាងអ្វីទេ ពោលគឺគ្រីស្ទសាសនានឹងត្រូវបានបញ្ចប់នៅពេលនោះបាត់ទៅហើយ។ ប៉ុន្តែ គ្មានសាកសព ព្រោះសាកសពនោះបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញហើយ។ ផ្នូរនៅទទេ គឺជាភស្តុតាងដ៏មានអំណាចយ៉ាងខ្លាំងមួយ។ រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ លោកអ្នកអាចទៅលេងផ្នូរលោក លេនីន (Lenin) ដែលនៅទីនោះគេបានរក្សាទុកសាកសពរបស់គាត់សម្រាប់ឲ្យគេទស្សនា។ អ្នកគាំទ្រលោក លី ស៊ាវឡុង អាចទៅលេងផ្នូរគាត់នៅទីក្រុងស៊ីថល លេក វ្យូយ (Lake View) ដែលជាកន្លែងកប់ខ្មោច ហើយនៅទីនោះឯងគឺជាកន្លែងដែលគេបានបន្សល់ទុករូបកាយដ៏ «មាំមួន» របស់គាត់។ អ្នកដើរតាមលោក ម៉ាហាម៉ាត់ (Muhammed) អាចទៅលេងផ្នូរគាត់នៅក្រុងមេឌីណា (Medina) ដែលជាកន្លែងដែលគេបានកប់សពគាត់។ ប៉ុន្តែ ចំពោះអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវវិញ ពេលពួកគាត់ទៅលេងសួនច្បារនៅក្រុងយេរូសាឡឹម នោះនឹងរកឃើញថា ផ្នូរនៅទទេស្អាត!
ការលេចឡើងឲ្យឃើញ៖ ភស្តុតាងទីពីរគឺ ការដែលព្រះគ្រីស្ទបានលេចឡើងឲ្យគេឃើញ ដែលមានចែងក្នុងខ៥-៨។ ខគម្ពីរទាំងនេះមានរាយចុះនូវចំនួនមនុស្សជាច្រើននាក់។ ព្រះអង្គបានលេចឡើងឲ្យបុគ្គលនានា ឲ្យមនុស្សជាក្រុមៗ និងមានពេលមួយបានលេចឡើងឲ្យក្រុមមនុស្សប្រមាណលើស៥០០នាក់បានឃើញទ្រង់ក្នុងពេលតែមួយ ហើយពួកអ្នកឃើញមួយចំនួននៅកាលនោះនៅរស់នៅឡើយទេខណៈពេលដែលសាវ័ក ប៉ុល កំពុងសរសេរ។ អ្វីដែលសាវ័ក ប៉ុល ចង់មានន័យនោះគឺថា បើអ្នកអានចង់ដឹងផ្ទាល់ ព្រោះនៅមានមន្ទិលសង្ស័យ នៅកាលនោះអាចទៅសួរពួកគេដោយខ្លួនឯងបាន។
ការលេចឡើងឲ្យគេឃើញទាំងប៉ុន្មានដងរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅកាលនោះពិតជាមានឥទ្ធិពលខ្លាំងណាស់ ជាពិសេសពេលព្រះយេស៊ូវលេចឡើងឲ្យសាវ័ក ប៉ុល ឃើញដូចដែលមានចែងនៅក្នុងខ៨-១១៖
«ចុងក្រោយបង្អស់ព្រះអង្គក៏លេចឲ្យយើងខ្ញុំឃើញ។ សូម្បីតែយើងខ្ញុំនេះដូចជាកូនដែលកើតមិនគ្រប់ខែ។ ដ្បិតក្នុងចំណោមពួកសាវ័កយើងខ្ញុំជាអ្នកតូចជាងគេ មិនសមនឹងហៅជាសាវ័កផង ព្រោះយើងខ្ញុំបានបៀតបៀនក្រុមជំនុំរបស់ព្រះ។ ប៉ុន្តែ ដែលយើងខ្ញុំជាយ៉ាងណាសព្វថ្ងៃនេះ គឺដោយសារព្រះគុណរបស់ព្រះ ហើយព្រះគុណរបស់ព្រះអង្គចំពោះយើងខ្ញុំ មិនមែនឥតប្រយោជន៍ឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងខ្ញុំបានធ្វើការលើសជាងអ្នកទាំងនោះទៅទៀត ប៉ុន្តែ មិនមែនយើងខ្ញុំទេ គឺព្រះគុណរបស់ព្រះ ដែលស្ថិតនៅជាមួយយើងខ្ញុំវិញ។ ដូច្នេះ ទោះជាយើងខ្ញុំ ឬអ្នកទាំងនោះក្ដី យើងប្រកាស ហើយអ្នករាល់គ្នាក៏បានជឿ»។
ការបំផ្លាស់បំប្រែដ៏អស្ចារ្យ! សាវ័ក ប៉ុល គឺជាអ្នកដែលបញ្ជាឲ្យគេចាប់គ្រីស្ទបរិស័ទយកទៅសម្លាប់ចោល ប៉ុន្តែព្រះគ្រីស្ទបានលេចឡើងឲ្យគាត់ឃើញនៅថ្ងៃមួយកាលគាត់កំពុងធ្វើដំណើរលើផ្លូវទៅទីក្រុងដាម៉ាស។ សាវ័ក ប៉ុល បានឈប់ភ្លាមៗក្នុងការធ្វើដំណើររបស់គាត់ ហើយជីវិតគាត់ក៏មិនដូចមុនទៀតដែរចាប់ពីពេលនោះតទៅ។ ចាប់ពីពេលនោះមក គាត់ថ្វាយជីវិតរបស់គាត់សម្រាប់ធ្វើព័ន្ធកិច្ចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក្នុងការប្រកាសដំណឹងល្អដោយបម្រើទ្រង់មិនចេះនឿយហត់ គាត់បានប្រកាសជំនឿដែលពីមុនគាត់ធ្លាប់ព្យាយាមបំផ្លាញចោល។ នោះជាជំនឿដែលគាត់ហ៊ានពលីជីវិតសម្រាប់។
ដោយសារព្រះយេស៊ូវពិតជាបានមានព្រះជន្មរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញមែន នោះមានន័យថា ជំនឿរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទលើការដែលពួកគាត់ជឿក៏នឹងរស់ឡើងវិញដែរ ពោលគឺនេះមិនមែនជាជំនឿដែលគ្រាន់តែជាប៉ងប្រាថ្នានោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ នេះជាជំនឿដែលមានមូលដ្ឋានគ្រឹះដ៏រឹងមាំក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ។ យើងអាចអះអាងបានដូចជាគោលជំនឿពួកសាវ័ក «យើងខ្ញុំជឿលើការរស់ឡើងវិញខាងឯសាច់ឈាម និងការមានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច» ព្រោះយើងជឿយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ថា ចំណុចកណ្ដាលគឺពិត ដែលមានលើកឡើងដូចតទៅថាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ៖ «បានសុគតលើឈើឆ្កាង ត្រូវបានគេបញ្ចុះទៅក្នុងផ្នូរ ហើយនៅថ្ងៃទីបី ទ្រង់បានមានព្រះជន្មរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ»។
ចំណុចសំខាន់នៃការដែលព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ
តើថ្ងៃអ្វីទៅជាថ្ងៃដ៏សំខាន់បំផុតសម្រាប់គ្រីស្ទបរិស័ទ នៅថ្ងៃដែលព្រះអង្គមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ? ថ្ងៃសុក្រ ដែលជាថ្ងៃដែលព្រះយេស៊ូវសុគត? ឬក៏ថ្ងៃអាទិត្យ ដែលជាថ្ងៃដែលព្រះអង្គមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ? ជាការដែលគួរឲ្យឆ្ងល់ណាស់ដែលគ្រីស្ទបរិស័ទជ្រើសរើសយកសញ្ញាឈើឆ្កាងទុកជាសញ្ញាសំខាន់ជាជាងផ្នូរទទេ នោះជាការដ៏ត្រឹមត្រូវណាស់ ព្រោះមានតែតាមរយៈការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវមួយទេដែលយើងអាចទទួលបានការអត់ទោសបាប ហើយអាចឈរនៅមុខព្រះភក្ត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ក្នុងទំនាក់ទំនងដ៏ត្រឹមត្រូវជាមួយព្រះអង្គ។ ប៉ុន្តែ ពេលខ្លះគ្រីស្ទបរិស័ទបានភ្លេចដោយអើពើនឹងការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវ ហាក់បីដូចជាមិនដែលបានកើតឡើងសោះ ហើយថែមទាំងគិតថាវាជាការមិនសំខាន់ទៀតផង។ កណ្ឌគម្ពីរ១កូរិនថូសជំពូក១៥បានអះអាងឡើងវិញអំពីចំណុចសំខាន់នៃការដែលព្រះគ្រីស្ទបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ៖
«ឥឡូវនេះ បងប្អូនអើយ យើងខ្ញុំសូមរំឭកអ្នករាល់គ្នាអំពីដំណឹងល្អ ដែលយើងខ្ញុំបានប្រកាសប្រាប់អ្នករាល់គ្នា ជាដំណឹងល្អដែលអ្នករាល់គ្នាបានទទួល ក៏ឈរមាំក្នុងដំណឹងល្អនោះដែរ អ្នករាល់គ្នាកំពុងតែបានសង្គ្រោះដោយសារដំណឹងល្អនោះ ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាកាន់ខ្ជាប់តាមព្រះបន្ទូលដែលយើងខ្ញុំបានប្រកាសប្រាប់ ពុំនោះទេ អ្វីដែលអ្នករាល់គ្នាបានជឿមុខជាឥតប្រយោជន៍។» (១កូរិនថូស ១៥:១-២ គកស)
ដើម្បីឲ្យទទួលបានសេចក្ដីសង្គ្រោះ ដាច់ខាត បុគ្គលម្នាក់ត្រូវតែទទួលជឿ ហើយបន្តជឿលើសារនៃដំណឹងល្អ—ប៉ុន្តែ តើសារនៃដំណឹងល្អនេះមានបញ្ចូលអ្វីខ្លះ?
១កូរិនថូស ១៥:៣-៥ «ដ្បិតមុនដំបូង យើងខ្ញុំបានប្រាប់មកអ្នករាល់គ្នា តាមសេចក្ដីដែលយើងខ្ញុំបានទទួលមក គឺថាព្រះគ្រីស្ទបានសុគតដោយព្រោះបាបរបស់យើង ស្របតាមបទគម្ពីរ ហើយថា ព្រះអង្គត្រូវគេបញ្ចុះក្នុងផ្នូរ រួចព្រះអង្គមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញនៅថ្ងៃទីបី ស្របតាមបទគម្ពីរ ហើយថា ព្រះអង្គបានលេចឲ្យលោកកេផាសឃើញ រួចឲ្យសាវ័កទាំងដប់ពីរឃើញដែរ។» (គកស)
ការសុគតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ និងការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះអង្គ ទាំងពីរគឺជាការដ៏សំខាន់បំផុតហើយជាចម្បង ដ្បិតព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់បានទាយទុករួចជាមុនហើយថា ទាំងនេះជាចំណុចដ៏សំខាន់បំផុតទាក់ទងនឹងសារនៃដំណឹងល្អ។ ប្រសិនបើលោកអ្នកមិនទទួលជឿលើការដែលព្រះយេស៊ូវបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញនោះទេ យោងតាមសាវ័ក ប៉ុល «អ្វីដែលអ្នករាល់គ្នាបានជឿមុខជាឥតប្រយោជន៍» ហើយ។ សាវ័ក ប៉ុល បានសរសេរអំពីចំណុចនេះ ព្រោះគ្រីស្ទបរិស័ទនៅទីក្រុងកូរិនថូសមិនមានបញ្ហាក្នុងការទទួលស្គាល់ថា ការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញថាជារឿងសំខាន់ ប៉ុន្តែ ហេតុអ្វីបានជាគាត់លើកឡើងអំពីចំណុចនេះហាក់បីដូចវាជាបញ្ហាដ៏សំខាន់មួយអញ្ចឹង? តម្រុយគឺនៅក្នុងខ១២៖
«ប្រសិនបើយើងប្រកាសថា ព្រះគ្រីស្ទមានព្រះជន្មរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ ម្ដេចបានជាអ្នករាល់គ្នាខ្លះនិយាយថា មនុស្សស្លាប់មិនរស់ឡើងវិញដូច្នេះ? ប្រសិនបើមនុស្សស្លាប់មិនរស់ឡើងវិញទេ នោះព្រះគ្រីស្ទក៏មិនបានរស់ឡើងវិញដែរ ហើយបើព្រះគ្រីស្ទមិនបានរស់ឡើងវិញទេ នោះដំណឹងល្អដែលយើងប្រកាស ឥតប្រយោជន៍សោះ ហើយជំនឿរបស់អ្នករាល់គ្នា ក៏ឥតប្រយោជន៍ដែរ»។ (១កូរិនថូស ១៥:១២-១៤ គកស)
ក្រុមជំនុំនៅក្រុងកូរិនថូសមិនមានបញ្ហាអ្វីទេទាក់ទងនឹងការដែលព្រះគ្រីស្ទបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ។ ពួកគេបានទទួលជឿលើការនោះរួចទៅហើយ។ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលពួកគាត់ពិបាកទទួលយកគឺត្រង់ថា តើការរស់ឡើងវិញនោះជាការរស់ឡើងវិញខាងឯសាច់ឈាមសម្រាប់អ្នកជឿមែនឬ? តាមពិត ខ១២បានបញ្ជាក់ថា អ្នកខ្លះបានបដិសេធថា អ្នកស្លាប់នឹងមិនរស់ឡើងវិញឡើយ។ ប៉ុន្តែ បើលោកអ្នកបដិសេធថា មិនមានការរស់ឡើងវិញខាងឯងសាច់ឈាមទេ នោះមានន័យថាលោកអ្នកកំពុងជឿថា ព្រះយេស៊ូវក៏មិនបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញខាងឯងសាច់ឈាមផងដែរ ព្រោះការទាំងពីរនេះគឺជាការតែមួយ។ ប្រសិនបើលោកអ្នកបដិសេធមួយ នោះមានន័យថា លោកអ្នកបដិសេធទាំងពីរ។ អ្វីដែលគ្រីស្ទបរិស័ទនៅក្រុងកូរិនថូសកំពុងជឿមិនមានភាពស៊ីគ្នា ហើយក៏មិនសមហេតុសមផលនោះដែរ។ ពួកគាត់គ្រាន់តែចង់កាន់ភ្ជាប់នូវការដែលព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ប៉ុន្តែមិនចង់កាន់ភ្ជាប់នឹងការដែលថា ពួកគាត់ផ្ទាល់ក៏នឹងរស់ឡើងវិញឡើងវិញឡើយ។ ប៉ុន្តែ យើងមិនអាចធ្វើបែបនោះបានទេ។ ប្រសិនបើលោកអ្នកជាគ្រីស្ទបរិស័ទ នោះមានន័យថា ការមានជំនឿលើការដែលលោកអ្នកនឹងរស់ឡើងវិញខាងឯសាច់ឈាម គឺមិនមែនជារឿងដែលលោកអ្នកអាចយកមកចរចាគ្នាបាននោះទេ។
មតិយោបល់
Loading…