in

ហេតុអ្វី​ទំនាក់​ទំនង​​មាន​ភាព​ទន់​ខ្សោយ​នៅ​ក្នុង​សម័យ​កាល​ដ៏​ទំនើប​នេះ?

ដូច​ដែល​លោក​គ្រូ​បាន​រៀប​រាប់​ពី​មុន​ថា ការ​ភ្ជាប់​ទំនាក់​ទំនង​ជា​មួយ​អ្នក​ផ្សេង​ទៀត​នៅ​ក្នុង​សហគមន៍​គឺ​ចាំបាច់​សម្រាប់​ពួក​យើង​ណាស់ ដើម្បី​យល់​ថា​យើង​ជា​នរណា។ តាម​និយម​ន័យ អត្តសញ្ញាណ​របស់​យើង គឺ​យើង​ត្រូវ​តែ​រក​ឃើញ​នៅ​ខាង​ក្រៅ​ខ្លួន​របស់​យើង​វិញ។ ដូច្នេះ តើ​សហគមន៍​ឌីជីថល​របស់​យើង​ផ្តល់​អ្វី​ខ្លះ—ឬ​មិន​ផ្តល់​អ្វី​ខ្លះ—ដល់​ទី​បញ្ចប់​នៃ​ការ​រក​ឃើញ​នេះ​ថា តើ​យើង​ជា​នរណា?

ខ្ញុំ​គិត​ថា យើង​នៅ​ឆាប់​បន្តិច​ក្នុង​បដិវត្តន៍​នេះ ដើម្បី​ឲ្យ​ដឹង​ច្បាស់។ ប្រាកដ​ណាស់ មាន​តម្រុយ​គ្រប់​គ្រាន់​ហើយ ដើម្បី​ប្រាប់​យើង​ថា ទំនាក់​ទំនង​ដែល​គ្រាន់​តែ​ជា​ទំនាក់​ទំនង​ឌីជីថល​តាម​អ៊ីនធឺណិត​គឺ​មាន​ភាព​ទន់​ខ្សោយ និង​មិន​មាន​ខ្លឹមសារ។ តាម​ពិត​ទៅ វា​មិន​មែន​តែង​តែ​ជា​ករណី​នេះ​នោះ​ទេ។ ហើយ​ខ្ញុំ​ចង់​ប្រយ័ត្ន​ថា យើង​មិន​និយាយ​អ្វី​ដែល​លើស​ពី​នេះ​ទេ?។

ការ​ចង់​បាន​ច្រើន​ទៀត

បើ​និយាយ​ឲ្យ​ទូលំ​ទូលាយ​ទៅ ចំនួន​ទំនាក់​ទំនង​ដែល​យើង​មាន និង​ទទួល​បាន​តាម​រយៈ​ការ​រស់​នៅ​ក្នុង​យុគ​សម័យ​ឌីជីថល​មាន​ន័យ​ថា គ្មាន​ទំនាក់​ទំនង​ណា​មួយ​អាច​រឹងមាំ​ខ្លាំង​ទេ។ គ្មាន​អ្នក​ណា​ម្នាក់​អាច​មាន​ទំនាក់​ទំនង​យ៉ាង​ស៊ី​ជម្រៅ​បាន​ទេ។ ជា​លទ្ធផល​នៃ​សម័យ​កាល​នេះ​គឺ​ថា យើង​រស់​នៅ​លើ​ផ្ទៃ​ក្រៅ​នៃ​ជីវិត​របស់​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក។ ធ្លាប់​មាន​ពេល​មួយ​ក្នុង​ជីវិត​ខ្ញុំ ប្រហែល​ជា​ពី​៥​ទៅ​៧​ឆ្នាំ​មុន ជា​ពេល​ដែល​យើង​ធ្លាប់​បាន​គិត​ថា ហ្វេសប៊ុក (Facebook) នឹង​ត្រូវ​ជំនួស​ដោយ​អ្វី​ផ្សេង​ទៀត។ អស់​អ្នក​ដែល​ធំធាត់​ពេញ​វ័យ​ឡើង​ជា​មួយ​ហ្វេសប៊ុក​ចាប់​ផ្ដើម​ទទួល​ស្គាល់​ថា វា​គឺ​ជា​ការ​រស់​នៅ​បែប​បង្ហាញ​រូបភាព និង​ការ​ចាប់​អារម្មណ៍ ហើយ​ជា​លទ្ធផល​គឺ​យើង​រស់​នៅ​ដោយ​បង្ហាញ​តែ​ពី​ភាព​ខាង​ក្រៅ។

អ្វី​ដែល​ចម្លែក​នោះ​គឺ​ថា តាម​ពិត​ទៅ វា​មិន​បាន​ទៅ​ណា​ទេ។ វា​បាន​ផ្លាស់​ប្ដូរ និង​ផ្លាស់​ទី។ ស្ថិតិ​បាន​បង្ហាញ​ថា មនុស្ស​នៅ​ចុង​បញ្ចប់​នៃ​ដំណាក់​កាល​អាយុ​ខុសៗ​គ្នា​ដំណាក់​កាល​ជា​មួយ​គ្នា ដំណាក់​កាល​ជីដូន​ជីតា ក៏​ដូច​ជា​ដំណាក់​កាល​ក្មេង​ជំទង់​កាន់​តែ​មាន​ការ​ញៀន​ថែម​ទៀត។ ដូច្នេះ អ្វី​ដែល​យើង​ទទួល​ស្គាល់​នោះ​គឺ​ថា ការ​រស់​នៅ​លើ​ផ្ទៃ​ខាង​ក្រៅ​នៃ​ជីវិត​របស់​យើង​អាច​មាន​ភាព​ទាក់ទាញ​យ៉ាង​ខ្លាំង ព្រោះ​វា​ហាក់​ដូច​ជា​មិន​ចំណាយ​ច្រើន​នោះ​ទេ។ យើង​ពិត​ជា​មិន​ចាំបាច់​ឈ្លោះ​ជា​មួយ​រឿងរ៉ាវ​ដែល​ជ្រាល​ជ្រៅៗ​នោះ​ទេ។ ប៉ុន្តែ វា​ក៏​មិន​សូវ​ពេញចិត្ត​យ៉ាង​ខ្លាំង​ណាស់​ណា​ផង​ដែរ។

ដូច្នេះ​ហើយ​បាន​ជា​យើង​តែង​តែ​រំពឹង​អ្វី​មួយ​បន្ថែម​ទៀត ហើយ​ដូច​ជា​អាយដល (idol ដែល​អាច​ប្រែ​ថា «ព្រះ​ក្លែងក្លាយ ឬ​រូប​បដិមាករ») ដែល​មិន​បំពេញ​តាម​ការ​សន្យា​របស់​ខ្លួន ជំនួស​ឲ្យ​ការ​បោះ​បង់​ចោល​អាយដល​របស់​យើង យើង ​បែរ​ជា​នៅ​បន្ត​ត្រឡប់​ទៅ​វា​វិញ​ដោយ​សង្ឃឹម​ថា វា​នឹង​ផ្តល់​ឲ្យ​យើង​កាន់​តែ​ច្រើន​ជាង​មុន។ ដូច្នេះ មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្ដូរ​ដ៏​សំខាន់​មួយ​ដែល​កើត​ឡើង​រវាង​ខ្លួន​យើង និង​ពិភព​លោក​ជុំ​វិញ​យើង។ យើង​បន្ត​ប្រាថ្នា​រំពឹង​ចង់​ឲ្យ​វា​ប្រគល់​អ្វី​មួយ​ដែល​វា​មិន​អាច​ផ្តល់​ឲ្យ​បាន ហេតុ​ដូច្នេះ​ជា​ជាង​ការ​វិល​ត្រឡប់​ទៅ​រក​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ជន្ម​គង់​នៅ​ដែល​ជា​ប្រភព​នៃ​សេចក្តី​សុខ និង​សុវត្ថិភាព​របស់​យើង យើង​ក៏​បន្ត​ត្រឡប់​ទៅ​វិញ ហើយ​សុំ​ឲ្យ​វា​ធ្វើ​អ្វី​បន្ថែម​ទៀត​សម្រាប់​យើង​វិញ។
ប៉ុន្តែ ជា​ថ្មី​ម្តង​ទៀត ខ្ញុំ​ចង់​ឲ្យ​មាន​ការ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន​ក្នុង​ការ​និយាយ​ថា ហ្វេសប៊ុក​គឺ​ជា​អ្វី​ដែល​អាក្រក់ ដែល​ស្មាតហ្វូន (smartphone) របស់​យើង​ជា​មូល​ដ្ឋាន​នៃ​ការ​បំផ្លិច​បំផ្លាញ។ ការ​ប្រើ​ប្រាស់​វា​ដែល​យើង​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ខ្លួន​លេង​ទេ ដែល​ជា​កង្វល់​របស់​ខ្ញុំ។

ការ​ប្រៀប​ធៀប​អត្តសញ្ញាណ

ជីវិត​ជា​ច្រើន​នៅ​លើ​បណ្ដាញ​សង្គម​ប្រព័ន្ធ​អ៊ីនធឺណិត​គឺ​ទាក់ទង​ទៅ​នឹង​ការ​បង្កើត និង​ការ​រក្សា​កេរ្តិ៍ឈ្មោះ​របស់​ខ្លួន​ឯង។ យើង​ផ្តល់​ជូន​ពិភព​លោក​របស់​យើង​នូវ​កំណែ​ដែល​យើង​បាន​កែ​សម្រួល​អំពី​ខ្លួន​ឯង។ តើ​ចំណុច​នេះ​ទាក់ទង​នឹង​ការ​ថ្វាយ​បង្គំ​រូប​ព្រះ និង​អត្តសញ្ញាណ​របស់​យើង​ដោយ​របៀប​ណា?

នេះ​ជា​សំណួរ​ដ៏​ល្អ។ តើ​យើង​បង្កើត​អត្តសញ្ញាណ​ដោយ​របៀប​ណា? យើង​ភាគ​ច្រើន​ដឹង​អំពី​ភាព​ខ្លាំង​នៃ​ការ​បង្កើត​ចំណាប់​អារម្មណ៍ និង​កេរ្តិ៍ឈ្មោះ។ យើង​ដឹង​យ៉ាង​ច្បាស់​នៅ​ក្នុង​បរិបទ​វប្បធម៌​របស់​យើង​អំពី​អ្វី​ដែល​អ្នក​ដទៃ​គិត​ចំពោះ​យើង។ យើង​ប្រៀប​ធៀប​ខ្លួន​យើង​ទៅ​នឹង​អ្នក​ដទៃ។ ខ្ញុំ​គិត​ថា​វា​តែង​តែ​ជា​ការ​ពិត។ ប៉ុន្តែ ល្បឿន​ដែល​កើត​ឡើង​ក្នុង​ជីវិត​របស់​យើង​គឺ​លឿន​ជាង​ពេល​មុន​យ៉ាង​ខ្លាំង​ទៅ​ទៀត។

ដូច្នេះ យើង​ដឹង​ថា អត្តសញ្ញាណ​របស់​យើង​មាន​ភាព​ផុយ​ស្រួយ​ក្នុង​កម្រិត​ណា​មួយ ប្រសិន​បើ​យើង​កំពុង​ប្រៀប​ធៀប​ខ្លួន​យើង​ឥត​ឈប់​ឈរ​ទៅ​នឹង​ពិភព​លោក​ដែល​កំពុង​ផ្លាស់​ប្ដូរ និង​ទំនាក់ទំនង​ដែល​កំពុង​ផ្លាស់​ប្ដូរ—មិន​មែន​គ្រាន់​តែ​ជា​ក្រុម​មិត្តភក្ដិ​កំណត់​នោះ​ទេ ប៉ុន្តែ​ជា​មួយ​អ្នក​ស្គាល់​គ្នា​ស្ទើរ​តែ​គ្មាន​ដែន​កំណត់​តាម​រយៈ​ប្រព័ន្ធ​អ៊ីនធឺណិត។ ហើយ​នឹង​តែង​តែ​មាន​នរណា​ម្នាក់​ដែល​នឹង​អាច​ធ្វើ​អ្វី​មួយ​ដែល​ល្អ​ប្រសើរ​ជាង​អ្វី​ដែល​លោក​អ្នក​អាច​ធ្វើ​បាន​ជា​មិន​ខាន។ ខ្ញុំ​មិន​ខ្វល់​ថា វា​ជា​អ្វី​នោះ​ទេ​ តែ​នឹង​តែង​តែ​មាន​នរណា​ម្នាក់។ ដូច្នេះ បើ​នោះ​ជា​ការ​ប្រៀប​ធៀប នោះ​លោក​អ្នក​នឹង​តែង​តែ​មាន​អារម្មណ៍​អសន្តិសុខ​ជានិច្ច។

ហើយ​សំណួរ​គឺ​ថា តើ​លោក​អ្នក​ដោះ​ស្រាយ​បញ្ហា​អសន្តិសុខ​ទាំង​នោះ​ដោយ​របៀប​ណា? តើ​លោក​អ្នក​នឹង​ដោះ​ស្រាយ​ដោយ​របៀប​ណា​ចំពោះ​សុវត្ថិភាព​នោះ? ហើយ​ខ្ញុំ​គិត​ថា វា​មិន​មែន​ជា​បញ្ហា​នៅ​ទី​នេះ​នោះ​ទេ—ទុក​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មើល​ទៅ​ភាព​ទុទិដ្ឋិនិយម​តាម​ដែល​ខ្ញុំ​អាច​ធ្វើ​បាន​ចុះ—ដែល​យើង​នឹង​អាច​ដោះ​ស្រាយ​បាន​ខណៈ​ពេល​ដែល​យើង​កំពុងតែ​រស់​នៅ​ក្នុង​ជីវិត​នេះ។ វា​ជា​ផ្នែក​មួយ​នៃ​ពិភព​លោក​ដែល​បាន​ធ្លាក់​ក្នុង​អំពើ​បាប។ ប៉ុន្តែ សុទិដ្ឋិនិយម​នៅ​ទី​នេះ និង​ជា​ប្រភេទ​នៃ​ការ​ឆ្ពោះ​ទៅ​រក​ដំណឹងល្អ​នា​ពេល​នេះ​គឺ​ថា ព្រះ​គុណ​ពិត​ជា​បាន​បង្វែរ​ការ​នេះ​ឲ្យ​ទៅ​ជា​ទម្រង់​ដើម​វិញ ប៉ុន្តែ​ប្រសើរ​ជាង​មុន។ ដូច្នេះ បញ្ហា​ប្រឈម​នៃ​ការ​រស់​នៅ​ក្នុង​យុគ​សម័យ​អនឡាញ​គឺ​គ្រាន់​តែ​ជា​ភាព​រហ័សរហួន​ប៉ុណ្ណោះ គឺ​ចំនួន​មនុស្ស​ដ៏​ច្រើន​លើស​លប់​ដែល​យើង​អាច​ប្រៀប​ធៀប​ខ្លួន​យើង​ទៅ​នឹង​ពួក​គេ ក៏​ដូច​ជា​ចំនួន​នៃ​ការ​ចាប់​អារម្មណ៍​នានា។

តស៊ូ​ដល់​ទី​បញ្ចប់

ដូច្នេះ យើង​មាន​ទោស​ដូច​អ្នក​សង្គមវិទ្យា​សម័យ​ទាំង​អស់​រម្លឹក​យើង នៅ​ក្នុង​ពិភព​លោក​នៃ​ការ​ផ្សាយ​ដំណឹង​ល្អ។ តាម​ពិត យើង​មាន​ជំនាញ​ល្អ​នៅ​ក្នុង​ពិភព​ផ្សាយ​ដំណឹងល្អ​នៃ​ការ​បង្កើត​តារា​ល្បីៗ ការ​បង្កើត​ការ​ចាប់​អារម្មណ៍ និង​ការ​បង្កើត​រូប​ភាព​ដែល​ឆ្នៃ​ប្រឌិត ដែល​ការ​នោះ​ធ្វើ​ឲ្យ​ប៉ះពាល់​ដល់​អារម្មណ៍​នៃ​សារៈ​សំខាន់ និង​សុវត្ថិភាព​របស់​យើង។ ដូច្នេះ យើង​ត្រូវ​តែ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន​បំផុត។ យើង​ដែល​តម្រង់​ទៅ​រក​ដំណឹង​ល្អ តម្រង់​ទិស​ដើម្បី​មើល​ឃើញ​ព្រះ​ថា​ជា​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ជន្ម​រស់ នោះ​យើង​ក៏​ងាយ​នឹង​ទម្រង់​នៃ​ការ​ថ្វាយ​បង្គំ​រូប​ព្រះ​ដែល​យើង​បង្កើត​ដោយ​ខ្លួន​ឯង​ផង​ដែរ។

ប្រសិន​បើ​អ្នក​អាន​ព្រះ​គម្ពីរ នោះ​លោក​អ្នក​នឹង​ឃើញ​ថា វា​មិន​មែន​ជា​រឿង​ចម្លែក​ទេ​ត្រង់​ថា គឺ​រាស្ដ្រ​របស់​ព្រះ​ដែល​តែង​តែ​ស្ថិត​នៅ​ក្រោម​ការ​ចោទ​ប្រកាន់​ដ៏​មុត​ស្រួច​នៃ​ការ​ថ្វាយ​បង្គំ​រូប​ព្រះ​ក្លែង​ក្លាយ។ ដូច្នេះ យើង​ក៏​ត្រូវ​តែ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន​ត្រង់​ចំណុច​ថា ចំណាប់​អារម្មណ៍​ដែល​យើង​ផ្តល់​ឲ្យ​អ្នក​ដទៃ​ថា​ប្រសិន​បើ​ពួក​គាត់​មក​រក​ព្រះ​យេស៊ូវ ប្រសិន​បើ​ពួក​គាត់​ដោះ​ស្រាយ​ភាព​ខ្ទេចខ្ទាំ​របស់​ខ្លួន នោះ​វា​នឹង​បញ្ចប់​នូវ​ភាព​ស្វាហាប់​នៃ​ការ​ថ្វាយ​បង្គំ​រូប​ព្រះ​ក្លែង​ក្លាយ​នេះ។ វា​មិន​មែន​ដូច​នេះ​នោះ​ទេ។ វា​ប្រាកដ​ជា​រម្លឹក​យើង​ថា ព្រះ​អង្គ​សង្គ្រោះ​របស់​យើង​គឺ​មិន​មែន​ជា​ខ្លួន​យើង​នោះ​ទេ។ គឺ​នៅ​ពី​ខាង​ក្រៅ​យើង​វិញ។

តាម​និយម​ន័យ​អត្តសញ្ញាណ​របស់​យើង គឺ​យើង​ត្រូវ​តែ​រក​ឃើញ​នៅ​ខាង​ក្រៅ​ខ្លួន​យើង​វិញ។ ដូច្នេះ តើ​សហគមន៍​ឌីជីថល​របស់​យើង​ផ្តល់​អ្វី—ឬ​មិន​ផ្តល់​ជូន​អ្វី—ដល់​ទី​បញ្ចប់​នៃ​ការ​រក​ឃើញ​ថា តើ​យើង​ជា​នរណា…

និពន្ធ​ដោយ៖ Richard Lints
បក​ប្រែ​ដោយ៖ លោក ពេជ្រ ប៊ុនណា
កែ​សម្រួល​ដោយ៖ លោក ខែម បូឡុង, លោក ទេព រ៉ូ, លោក ឯក សត្យា, លោក ហុង សម្ភស, លោក សឹម រក្សា, លោក ង៉ែត វិទូ និង​លោក ឈាង បូរ៉ា
ដក​ស្រង់​ខ្លះៗ និង​កែ​សម្រួល​ចេញពី www.desiringgod.org ដោយ​មាន​ការ​អនុញ្ញាត។ Plovpit.com

តើអ្នកចូលចិត្តអត្ថបទនេះទេ?

មតិយោបល់

ឆ្លើយ​តប

អាសយដ្ឋាន​អ៊ីមែល​របស់​អ្នក​នឹង​មិន​ត្រូវ​ផ្សាយ​ទេ។ វាល​ដែល​ត្រូវ​ការ​ត្រូវ​បាន​គូស *

Loading…

0

អត្ថបទ​លេខ​២-តើ​ការ​ចុះ​ចូល​នឹង​អាពាហ៍ពិពាហ៍​ស្រប​តាម​ព្រះ​គម្ពីរ​គឺ​ជា​អ្វី?

តើ​វា​មាន​ន័យ​ដូច​ម្ដេច​ដែល​ថា យើង​ត្រូវ​បាន «រាប់​ជា​សុចរិត​ដោយ​ការ​ប្រព្រឹត្ត​នោះ?»