«លោកអ្នកប្រហែលជាមិនអាចយល់នូវអ្វីដែលព្រះគម្ពីរចង់មានន័យបាននោះទេ ដ្បិតមាននិកាយច្រើនណាស់ ហើយពួកគេទាំងអស់កាត់ស្រាយព្រះបន្ទូលខុសៗគ្នា»។
«ចុះចំណែកឯការបកប្រែទាំងអស់នោះវិញ? តើអ្នកណាអាចដឹងបានថា មួយណាត្រឹមត្រូវបាន?»
«តើអ្នកជានរណាដែលហ៊ានសម្រេចថា តើអត្ថបទមួយក្នុងព្រះគម្ពីរមានន័យយ៉ាងណានោះបាន? ខ្ញុំសុខចិត្តរក្សាចិត្តឲ្យទូលាយប្រសើរជាង»។
«នោះគឺគ្រាន់តែជាការកាត់ស្រាយរបស់អ្នកតែប៉ុណ្ណោះ»។
នៅពេលដែលមួយភាគបីនៃក្រុមដំណឹងល្អនិយាយថា «មិនមានសេចក្ដីពិតខាងសាសនានោះទេ» ហើយនៅពេលដែលការសន្ទនាអំពីការពិតដ៏អស់កល្បជានិច្ច ត្រូវជួបជាមួយនឹងលេសដែលប្រកបដោយគតិបណ្ឌិតជាច្រើន និងការបន្ទាបខ្លួនក្លែងក្លាយជាច្រើន នោះក្រុមជំនុំត្រូវតែអះអាងនូវការជឿជាក់ តាំងពីបុរាណរបស់ខ្លួនថា៖ «ព្រះគម្ពីរគឺមានភាពច្បាស់លាស់ណាស់»។
ភាពច្បាស់លាស់នៃព្រះគម្ពីរបានមានវត្តមានជាយូរលង់ណាស់មកហើយ ដូចជាគោលលទ្ធិនៃក្រុមជំនុំដែរ ដែលកម្រនឹងមានការទាមទារ ឲ្យមានការបកស្រាយយ៉ាងច្បាស់លាស់នៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ខ្លួននោះឡើយ។ នៅក្នុងរយៈពេលហាសិបឆ្នាំចុងក្រោយនេះ ការកើនឡើងនៃគំនិតដែលថា «សេចក្ដីពិតរបស់អ្នក» បានអំពាវនាវឲ្យមានការការពារជាថ្មីលើសម្បត្តិដ៏សំខាន់នៃព្រះបន្ទូល ដើម្បីឆ្លើយតបទៅនឹងបញ្ហាប្រឈមនេះ។ និកាយមួយចំនួនបានបែកចេញពីគ្នា ដោយសារតែការបដិសេធទៅលើភាពច្បាស់លាស់នៃព្រះគម្ពីរ។ គ្រួសារមួយចំនួនក៏បានរង្គោះរង្គើ ដោយសារការប្រើប្រាស់មិនត្រឹមត្រូវ។ សីលធម៌ត្រូវបានបំផ្លាញ និងអូសបន្លាយដល់ចំណុចរហែកដោយសារថាព្រះគម្ពីរមិនមានភាពច្បាស់លាស់ ហើយជំនាន់មួយក៏បានរសាត់អណ្ដែតដោយសារតែការគិតបែបនេះ។
ដំណោះស្រាយចំពោះភាពច្របូកច្របល់នៃការកាត់ស្រាយដ៏ធំនេះគឺ ភាពច្បាស់លាស់នៃព្រះគម្ពីរ។
ដើម្បីបញ្ជាក់ឡើងវិញនូវគោលលទ្ធិដ៏សំខាន់នៃព្រះគម្ពីរនេះ នោះយើងនឹងពិនិត្យមើលអត្ថបទគម្ពីរមួយចំនួននៅក្នុងអត្ថបទជាបន្តបន្ទាប់ទៅនេះ ដើម្បីមើលអំពីរបៀបដែលព្រះគម្ពីរបានផ្ដល់ហេតុផលសម្រាប់ភាពច្បាស់លាស់របស់ខ្លួនផ្ទាល់។ ដោយព្រោះតែយើងក៏ជឿលើសិទ្ធិអំណាចកំពូលនៃព្រះគម្ពីរ នោះយើងទទួលបានចំណេះដឹងដ៏ត្រឹមត្រូវនៃព្រះគម្ពីរចេញមកពីព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ផងដែរ។ ដូចពីមុនមក ព្រះគម្ពីរជាអ្នកការពារដ៏ល្អបំផុតរបស់ព្រះគម្ពីរផ្ទាល់។ ភាពច្បាស់លាស់នៃព្រះគម្ពីរត្រូវបានគេមើលឃើញយ៉ាងល្អបំផុតតាមរយៈភាពច្បាស់លាស់នៃព្រះគម្ពីរផ្ទាល់។
ជាដំបូង យើងគួរផ្តល់និយមន័យសង្ខេបអំពីភាពច្បាស់លាស់នៃព្រះគម្ពីរសិន។ លោកគ្រូ ម៉ាក ថមសុន (Mark Thompson) បានឲ្យនិយមន័យយ៉ាងច្បាស់ អំពីភាពច្បាស់លាស់នៃព្រះគម្ពីរថាជា «គុណភាពនៃអត្ថបទព្រះគម្ពីរ ដែលធានានូវអត្ថន័យដែលមនុស្សយើងអាចចូលប្រើបាន សម្រាប់អស់អ្នកដែលចូលមកដោយជំនឿ ដូចជាសកម្មភាពមួយនៃការមានទំនាក់ទំនងរបស់ព្រះជាម្ចាស់»។¹ សូមកត់សម្គាល់ធាតុពិតសំខាន់ៗចំនួនបីយ៉ាងនៅក្នុងនិយមន័យនេះ៖ វាជាគុណសម្បត្តិនៃអត្ថបទ (មិនមែនជាការធានានូវភាពត្រឹមត្រូវនៃការកាត់ស្រាយរបស់យើងទេ) កម្លាំងសំខាន់គឺភាពងាយស្រួលយល់លើព្រះគម្ពីរចំពោះអ្នកអាន ឬអ្នកស្តាប់ (ភាពវៃឆ្លាត ភាពអាចយល់បាន ភាពច្បាស់លាស់) ហើយព្រះគម្ពីរគឺសម្រាប់តែអ្នកដែលចូលទៅដោយជំនឿប៉ុណ្ណោះ (ចុះចូលនឹងខ្លឹមសារនៃព្រះគម្ពីរ និងអ្នកនិពន្ធតាមលក្ខខណ្ឌ)។
បើនិយាយឲ្យចំៗទៅ ការនិយាយថាព្រះគម្ពីរមានភាពច្បាស់លាស់ គឺនិយាយថា លោកអ្នកអាចយល់ព្រះគម្ពីរបាន។ ព្រះគម្ពីរមិនមានលក្ខណៈពិសេស អាថ៌កំបាំង ជាប់លេខកូដ ឬមិនច្បាស់លាស់នៅក្នុងការបង្ហាញឲ្យឃើញ ឬការអះអាងរបស់ខ្លួននោះទេ។ ព្រះជាម្ចាស់ចង់មានន័យនូវអ្វីដែលទ្រង់មានបន្ទូលជាពាក្យធម្មតាដែលលោកអ្នកអាចអានបានយ៉ាងត្រឹមត្រូវ។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ និយមន័យនៃភាពច្បាស់លាស់នៃព្រះគម្ពីរនេះ ក៏ទាមទារនូវលក្ខណសម្បត្តិមួយចំនួន ដើម្បីចៀសវាងការយល់ច្រឡំផងដែរ។ គោលលទ្ធិនៃភាពច្បាស់លាស់នៃព្រះគម្ពីរ៖
- នេះមិនមែនមានន័យថា មិនមានអត្ថបទនៅក្នុងព្រះគម្ពីរខ្លះ ដែលពិបាកសម្រាប់យើងក្នុងការកាត់ស្រាយឲ្យបានត្រឹមត្រូវនោះទេ (២ពេត្រុស ៣:១៦)។
- នេះមិនបានដកចេញនូវតម្រូវការសម្រាប់ការខិតខំក្នុងការជីកពន្យល់ព្រះគម្ពីរដ៏ត្រឹមត្រូវនោះទេ (២ធីម៉ូថេ ២:១៥)។
- នេះមិនបំផ្លាញតួនាទីរបស់ព្រះជាម្ចាស់សម្រាប់ក្រុមជំនុំតាមតំបន់ក្នុងការជួយដល់ការកាត់ស្រាយនោះទេ (១ធីម៉ូថេ ៤:១១-១៦)។
- នេះមិនមែនមានន័យថា ព្រះគម្ពីរនឹងឆ្លើយរាល់សំណួរដែលយើងអាចមានអំពីសេចក្តីថ្លែងដ៏ពិតនោះទេ (ម៉ាថាយ ២៤:៣៦)។
យើងនឹងដោះស្រាយការជំទាស់ទាំងនេះ និងការជំទាស់បន្ថែមទៀតចំពោះភាពច្បាស់លាស់នៃព្រះគម្ពីរនៅក្នុងមេរៀនមួយចំនួនទៀតនាពេលអនាគត។ សម្រាប់ពេលនេះ វាគ្រប់គ្រាន់ហើយក្នុងការកត់សម្គាល់ថា ភាពច្បាស់លាស់នៃព្រះគម្ពីរគឺជាគោលលទ្ធិដ៏ស្មុគស្មាញ ដែលរាប់បញ្ចូលនូវបាតុភូតផ្សេងៗដែលយើងឃើញមាននៅក្នុងព្រះគម្ពីរ និងការឆ្លើយតបខុសៗគ្នារបស់មនុស្សផ្សេងគ្នាចំពោះព្រះគម្ពីរដែរ។ ព្រះជាម្ចាស់បានមានបន្ទូលយ៉ាងច្បាស់ក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ទោះបើយើងពិបាកស្តាប់ឲ្យបានយល់ច្បាស់ក៏ដោយ។
យោងទៅលើនិយមន័យនេះ តើព្រះគម្ពីរបានអះអាងថា ព្រះគម្ពីរច្បាស់លាស់ឬទេ? ពិតមែនហើយ ព្រះជាម្ចាស់បានអះអាងលើភាពច្បាស់លាស់នៃព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ដោយប្រចក្សច្បាស់ និងដោយប្រយោលនៅក្នុងទំព័រជាច្រើននៃព្រះគម្ពីរ។
លោក ម៉ូសេ បានអះអាងថា អ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់បានមានបន្ទូលតាមរយៈគាត់ គឺប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល អាចចូលទៅដល់បានទាំងស្រុង៖
«ដ្បិតសេចក្ដីបញ្ញត្តដែលអញបង្គាប់មកឯងនៅថ្ងៃនេះ មិនមែនហួសកំឡាំងឯងទេ ក៏មិនមែននៅឆ្ងាយដែរ គឺមិនមែននៅលើស្ថានសួគ៌ ឲ្យឯងបានថា តើអ្នកណានឹងឡើងទៅស្ថានសួគ៌ នាំយកព្រះបន្ទូលមកប្រាប់យើងខ្ញុំ ដើម្បីឲ្យយើងខ្ញុំបានប្រព្រឹត្តតាមនោះទេ ក៏មិនមែននៅត្រើយសមុទ្រខាងនាយ ឲ្យឯងបានថា តើអ្នកណានឹងឆ្លងសមុទ្រ ទៅនាំយកព្រះបន្ទូលមកប្រាប់យើងខ្ញុំ ដើម្បីឲ្យយើងខ្ញុំបានប្រព្រឹត្តតាមនោះដែរ គឺព្រះបន្ទូលនេះនៅជិតឯងណាស់ ក៏នៅក្នុងមាត់ឯង នឹងក្នុងចិត្តឯងផង ដើម្បីឲ្យឯងអាចប្រព្រឹត្តតាមបាន» (ចោទិយកថា ៣០:១១-១៤)។
ស្ដេច ដាវីឌ ក៏បានអះអាងដូចគ្នានេះដែរអំពីភាពច្បាស់លាស់នៃព្រះគម្ពីរ ដោយការពន្យល់អំពីរបៀបដែលព្រះបន្ទូលធ្វើការក្នុងជីវិតរបស់អ្នកដែលបានឮ និងយល់អំពីវា៖
«ឯក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ានោះគ្រប់លក្ខណ៍ ក៏កែព្រលឹងឡើងវិញ។
សេចក្ដីបន្ទាល់នៃព្រះយេហូវ៉ាជាពិត ក៏ធ្វើឲ្យមនុស្សខ្លៅល្ងង់មានប្រាជ្ញា។
សេចក្ដីបញ្ញត្តរបស់ព្រះយេហូវ៉ាសុទ្ធតែទៀងត្រង់ ក៏បណ្ដាលឲ្យចិត្តរីករាយសប្បាយ។
ក្រឹត្យក្រមនៃព្រះយេហូវ៉ាជាសុទ្ធសាធ ក៏បំភ្លឺភ្នែក។
សេចក្ដីកោតខ្លាចដល់ព្រះយេហូវ៉ា នោះជាបរិសុទ្ធ ក៏នៅជាប់ជារៀងរាបដរាប។
អស់ទាំងខច្បាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ាសុទ្ធតែពិតត្រង់ ហើយសុចរិតគ្រប់ជំពូក»។
(ទំនុកតម្កើង ១៩:៧-៩)
សូមកត់ចំណាំពីឥទ្ធិពលនៃភាពបរិសុទ្ធនៃព្រះគម្ពីរ ត្រង់ថាព្រះគម្ពីរ «បំភ្លឺភ្នែក» ។ ជាញឹកញាប់ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់តែងតែប្រៀបធៀបខ្លួនទៅនឹងពន្លឺ ឬក៏ប្រភពពន្លឺ (ទំនុកតម្កើង ៣៦:៩, ១១៩:១០៥, ១១៩:១៣០; សុភាសិត ៦:២៣; ២ពេត្រុស ១:១៩) ដោយបំភ្លឺគំនិតដ៏ខ្មៅងងឹតរបស់មនុស្សឲ្យផ្តល់នូវសេចក្តីពិត និងការយល់ដឹង (ទំនុកតម្កើង ១១៩:៦៩)។
ហោរា អេសាយ បានអះអាងអំពីភាពច្បាស់លាស់នៃព្រះគម្ពីរតាមរយៈប្រសិទ្ធភាពរបស់ព្រះគម្ពីរ៖
«ពីព្រោះដែលភ្លៀងនឹងហិមៈធ្លាក់ចុះមកពីលើមេឃឥតវិលត្រឡប់ទៅលើវិញ គឺមកស្រោចដីធ្វើឲ្យកើតចេញជាពន្លកឡើង ហើយក៏ឲ្យពូជពង្រោះដល់អ្នកដែលព្រោះ នឹងអាហារដល់អ្នកដែលបរិភោគជាយ៉ាងណា នោះពាក្យអញ ដែលចេញពីមាត់អញទៅ ក៏មិនដែលវិលមកឯអញវិញ ដោយឥតកើតផលយ៉ាងដូច្នោះដែរ គឺនឹងធ្វើសម្រេចតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានៅក្នុងចិត្តអញ ហើយនឹងចម្រើនកើនឡើង ក្នុងការអ្វីដែលអញចាត់ទៅធ្វើនោះ» (អេសាយ ៥៥:១០-១១)។
ដើម្បីឲ្យព្រះបន្ទូលសម្រេចគោលបំណងនៅក្នុងចិត្តរបស់អ្នកជឿបាន អ្នកនោះត្រូវតែយល់ព្រះបន្ទូលឲ្យបានច្បាស់។ ការឮព្រះបន្ទូលបង្កើតឲ្យមានជំនឿ នេះហើយជាមូលហេតុដែលត្រូវចាត់បញ្ជូនឲ្យគ្រូអធិប្បាយទៅ ហើយវាអាចកើតឡើងបានលុះត្រាតែព្រះបន្ទូលដែលបានស្តាប់ឮនោះមានភាពច្បាស់លាស់ (រ៉ូម ១០:១៤-១៧)។
នៅគ្រប់ទីកន្លែងផ្សេងទៀតក្នុងព្រះគម្ពីរ ភាពច្បាស់លាស់នៃការប្រាស្រ័យទាក់ទងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះមនុស្សជាតិ គឺមិនត្រឹមតែបានបញ្ជាក់អះអាងយ៉ាងច្បាស់ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏ត្រូវបានគេសន្មត់ថាច្បាស់ផងដែរ។ ចាប់ពីប្រយោគដំបូងដែលជាការសន្ទនារវាងព្រះជាម្ចាស់ និងមនុស្ស (លោកុប្បត្ដិ ២:១៦-១៧) រហូតដល់ព្រះបន្ទូលចុងក្រោយរបស់ព្រះយេស៊ូវ ទៅកាន់ក្រុមជំនុំរបស់ទ្រង់ (វិវរណៈ ២២:២០) ព្រះបានរំពឹងថា មនុស្សជាតិនឹងឮសម្លេងទ្រង់ ដើម្បីឲ្យយល់អំពីចេតនារបស់ទ្រង់ និងដើម្បីឆ្លើយតបទៅនឹងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់។ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរជាភាសាខ្មែរ ឃ្លាដែលថា «មានសេចក្ដីចែងទុកមកដូច្នេះ» លេចឡើង៣១ដង ហើយឃ្លា «ដូចជាបានកត់ទុកក្នុងគម្ពីរ» លេចឡើង២៧ដង និងឃ្លា «បានកត់ទុកក្នុងគម្ពីរ» លេចឡើង៩៩ដង ទូទាំងព្រះគម្ពីរជាការយោងទៅលើការបើកសម្ដែងពីមុនៗ ដោយសន្មតរាល់ពេលថា អត្ថន័យនៃអត្ថបទអាចយល់បានដោយការស្តាប់វា។ យោងតាមលោក រ៉ចជើរ នីកូល (Roger Nicole) ១០% នៃព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីគឺជាការយោងដោយផ្ទាល់ ឬដោយប្រយោលទៅព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ដែលគេសន្មត់ថាអាចយល់បាន។ ព្រះយេស៊ូវផ្ទាល់ក៏បានសន្មត់ថា ការអានព្រះគម្ពីរគឺគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីឲ្យយល់ព្រះបន្ទូលទ្រង់បាន ដោយទ្រង់មានបន្ទូលប្រាំមួយដងថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាមិនដែលមើលរឿង» ឬជួនកាលថា៖ «អ្នករាល់គ្នាមិនបានមើលក្នុងក្រឹត្យវិន័យទេឬអី» (ម៉ាថាយ ១២:៣, ១២:៥, ១៩:៤, ២១:១៦, ២១:៤២, ២២:៣១—ករណីផ្សេងៗទៀតនៅក្នុងកណ្ឌដំណឹងល្អគឺជាការនិយាយឡើងវិញនៃអ្វីដែលបានកត់ត្រានៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរម៉ាថាយ)។
សូមពិចារណាផងដែរអំពីការសន្មត់នៃភាពច្បាស់លាស់ ដែលត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់នៅក្នុងការអានព្រះគម្ពីរជាសាធារណៈ។ នៅពេលដែលសាសន៍អ៊ីស្រាអែលបានទទួលក្រឹត្យវិន័យដំបូង លោក ម៉ូសេ បានអានវា ហើយប្រជាជនឆ្លើយតបដោយសន្យាថានឹងគោរពប្រតិបត្តិតាម (និក្ខមនំ ២៤:៧)។ បន្ទាប់មកលោក ម៉ូសេ ក៏បានបង្គាប់ពួកបណ្ដាជនឲ្យអានក្រឹត្យវិន័យឲ្យឮៗរាល់ប្រាំពីរឆ្នាំម្ដង (ចោទិយកថា ៣១:៩-១៣)។ លោក យ៉ូស្វេ បានបន្តសេចក្ដីតាំងសញ្ញាដោយអានក្រឹត្យវិន័យដល់មនុស្សទាំងអស់ (យ៉ូស្វេ ៨:៣៤-៣៥)។ ស្ដេច យ៉ូសៀស បានឮគេអានក្រឹត្យវិន័យ រួចទ្រង់អានដល់មនុស្សទាំងអស់ ហើយការធ្វើដូច្នោះក៏បានធ្វើឲ្យមានការបំផ្លាស់បំប្រែចិត្តទូទាំងប្រទេស (២ពង្សាវតារក្សត្រ ២២:៨-១៣)។ លោក អែសរ៉ា បានអានព្រះគម្ពីរឮៗដល់មនុស្សទាំងអស់ អស់រយៈពេលប្រាំមួយម៉ោង ហើយពួកគេបានចាកចេញពីថ្ងៃនោះដោយ «ហើយតាំងចិត្តអរសប្បាយឡើងជាខ្លាំង ដោយព្រោះបានយល់ន័យសេចក្ដីទាំងប៉ុន្មាន ដែលបានថ្លែងប្រាប់ដល់ខ្លួន» (នេហេមា ៨:១-១២)។ ហើយនៅក្នុងក្រុមជំនុំសាវ័ក ប៉ុល បានដាស់តឿនលោក ធីម៉ូថេ ដ៏វ័យក្មេងម្នាក់ឲ្យ «ឧស្សាហ៍មើលគម្ពីរ ហើយទូន្មាន និងបង្រៀនគេ» (១ធីម៉ូថេ ៤:១៣)។ តើអ្វីជាគោលបំណងនៃការអានព្រះគម្ពីរឮៗ រួមជាមួយអ្នកឯទៀត ដោយបើកចំហ ប្រសិនបើព្រះគម្ពីរមានភាពស្រពិចស្រពិល មិនអាចឲ្យយល់បាននោះ? សេចក្ដីបង្គាប់នៃព្រះគម្ពីរឲ្យអានព្រះគម្ពីរជាសាធារណៈគឺជាការសន្មត់អំពីភាពច្បាស់លាស់នៃព្រះគម្ពីរ។
ដូចគ្នានេះដែរសាវ័ក ប៉ុល ក៏សរសេរទៅកាន់គ្រីស្ទបរិស័ទនៅទីក្រុងរ៉ូមថា៖
«ដ្បិតអស់ទាំងសេចក្ដីដែលបានចែងទុកមកជាមុន នោះបានចែងសម្រាប់នឹងបង្រៀនដល់យើងរាល់គ្នា ដើម្បីឲ្យយើងបានសេចក្ដីសង្ឃឹម ដោយសេចក្ដីអត់ធន់ និងសេចក្ដីកម្សាន្តចិត្ត ដោយសារគម្ពីរ» (រ៉ូម ១៥:៤)។
ការអះអាងរបស់សាវ័ក ប៉ុល នៅក្នុងខនេះគឺទូលំទូលាយ។ វាអនុវត្តចំពោះ «អស់ទាំងសេចក្ដីដែលបានចែងទុកមកជាមុន» ដែលលោកមានន័យថា «ព្រះគម្ពីរ»។ ហើយតើសេចក្ដីដែលបានចែងទាំងអស់នេះអាច «បង្រៀន» ឬ «កម្សាន្តចិត្ត» ឬផ្តល់ «សេចក្តីសង្ឃឹម» បានដោយរបៀបណា ប្រសិនបើពួកគេមិនអាចយល់បាននោះ? ព្រះគម្ពីរអាចបំពេញកិច្ចការរបស់ខ្លួននៅក្នុងរាស្ដ្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់បាន ដោយព្រោះព្រះគម្ពីរមានភាពច្បាស់លាស់ (១ថែស្សា ២:១៣)។
ព្រះបន្ទូលដ៏ច្បាស់លាស់នេះបានបញ្ចប់ដោយបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូវចំពោះក្រុមជំនុំរបស់ទ្រង់៖
«មើល អញមកជាឆាប់ មានពរហើយ អ្នកណាដែលកាន់តាមសេចក្ដីទំនាយក្នុងគម្ពីរនេះ» (វិវរណៈ ២២:៧)។
ព្រះអម្ចាស់នៃយើងបានផ្ដល់កាតព្វកិច្ចដល់ប្រជារាស្ត្ររបស់ទ្រង់ឲ្យរក្សាព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ពីព្រោះទ្រង់បានមានបន្ទូលដោយមានភាពច្បាស់លាស់ គ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីយល់ និងប្រតិបត្តិតាមបាន។ ចាប់តាំងពីដើមដល់ចប់ ព្រះជាម្ចាស់បានមានបន្ទូលយ៉ាងច្បាស់សម្រាប់ជាប្រយោជន៍ដល់យើង ដូច្នេះយើងគួរ «យកចិត្តទុកដាក់តាម» (២ពេត្រុស ១:១៩) ហើយឆ្លើយតបដោយមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងការទុកចិត្តលើព្រះអង្គសង្គ្រោះដ៏ពេញដោយព្រះគុណរបស់យើង។
លោក ចេមស៍ កាឡាហាន (James Callahan) បានលើកឡើងអំពីព្រះគម្ពីរយ៉ាងដូច្នេះថា «យើងអាចអានព្រះគម្ពីរដោយទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍ ដោយការកោតសរសើរ និងដោយការទទួលបាននូវលទ្ធផលនៃការផ្លាស់ប្រែ។ ព្រះគម្ពីរមានការបើកចំហ និងមានតម្លាភាពចំពោះអស់អ្នកអានដ៏ស្មោះត្រង់។ ព្រះគម្ពីរមានភាពងាយយល់ និងអាចយល់បានសម្រាប់អ្នកអានដែលយកចិត្តទុកដាក់។ ព្រះគម្ពីរផ្ទាល់មានភាពស៊ីសង្វាក់គ្នា និងប្រចក្សច្បាស់។ ព្រះគម្ពីរត្រូវបានសរសេរឡើងដោយនិយាយត្រង់ៗ និងមិនមានភាពស្រពិចស្រពិល ហើយអ្វីដែលបានត្រូវបានសរសេរឡើងគឺគ្រប់គ្រាន់ ព្រះគម្ពីរមានភាពច្បាស់លាស់អំពីអ្វីដែលមានចែង»។²
ដូច្នេះ បងប្អូនអ្នកជឿរាល់គ្នាអើយ បងប្អូនអាចអានព្រះគម្ពីររបស់ខ្លួនបាន ពីព្រោះព្រះជាម្ចាស់បានមានបន្ទូលយ៉ាងច្បាស់នៅក្នុងព្រះគម្ពីរនោះ។ ការឆ្លើយតបរបស់យើងចំពោះព្រះបន្ទូលដ៏ច្បាស់លាស់នេះត្រូវតែធ្វើតាមការណែនាំរបស់លោកគ្រូ អហ្គស្ទីន (Augustine) ដែលបានឮ ពេលគាត់ទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះតាមរយៈការអានព្រះគម្ពីរ៖ «យកវាឡើង ហើយអានវាចុះ!»។³
[១] Mark Thompson, A Clear and Present Word, ទំព័រ១៦៩-១៧០។
[២] James Callahan, The Clarity of Scripture, ទំព័រ៩។
[៣] លោកគ្រូ អហ្គស្ទីន «ការលួនតួ» ទំព័រ២១៧។
មតិយោបល់
Loading…