https://youtu.be/GfWTF3wxGZE
នៅក្នុងរឿងខ្លីដ៏ពិសេសមួយរបស់លោក អេហ្វ ស្កត់ ហ្វ៊ីតជើរ៉ល (F. Scott Fitzgerald) ដែលមានចំណងជើងជាភាសាអង់គ្លេសថា “Curious Case of Benjamin Button” (ប្រែថា «ករណីរឿងឆ្ងល់របស់លោក បេនយ៉ាមីន បាត់ធិន») រឿងនេះផ្តល់នូវរូបរាងថ្មី គួរឲ្យព្រួយបារម្ភអំពីភាពចាស់ទុំ និងការអភិវឌ្ឍន៍ក្នុងសង្គម។ អ្វីដែលគួរឲ្យចង់ដឹងអំពីលោក បេនយ៉ាមីន គឺថាគាត់កើតមកចាស់ ហើយពេលវេលាកន្លងទៅក៏ក្លាយទៅជាក្មេង។ ប្រលោមលោកនេះគឺជាការចាប់អារម្មណ៍លើរបៀបដែលមនុស្សយល់អំពីភាពចាស់ទុំ ការស្រឡាញ់ កាធំធាត់ឡើង និងស្ថានភាពទារកដ៏គួរឲ្យអស់សំណើចរបស់មនុស្សចាស់ដែលឈឺម្នាក់នេះ។
ពេលខ្លះ នៅក្នុងក្រុមជំនុំយើងជួបប្រទះករណីចង់ដឹងចង់ឃើញរបស់អ្នកជឿ ដែលមិនទាន់ពេញវ័យនៅក្នុង ព្រះវិហារ។ ជាញឹកញយ នៅពេលដែលយើងឃើញថា នៅពេលដែលមនុស្សណាម្នាក់ជាអ្នកជឿថ្មីថ្មោង ដែលទើបនឹងរួចពីអំពើបាបរបស់ពួកគេ ជីវិតដែលធ្លាប់ខ្វះពន្លឺរបស់ពួកគេស្រាប់តែក្លាយទៅជាមនុស្សខ្លាំងមិនគួរឲ្យអាចជឿបាននៃភាពរីករាយដែលមិនអាចបំភ្លេចបាន។ ពួកគេផ្សាយដំណឹងល្អដោយខ្នះខ្នែង អធិស្ឋានឥតឈប់ឈរ អានព្រះគម្ពីរដោយលះបង់ ហើយរីករាយក្នុងការបម្រើក្នុងក្រុមជំនុំ។
ប៉ុន្តែ គួរឲ្យសោកស្ដាយ វាមិនមែនជារឿងចម្លែកទេក្នុងការឃើញថា សេចក្ដីក្លៀវក្លានេះគឺគ្រាន់តែជាការឡើងជាតិស្ករមួយភ្លែតនៃភាពជាអ្នកថ្មីថ្មោង។ ភាពវិសេសនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះចាប់ផ្ដើមក្លាយជារឿងធម្មតា ការទៅព្រះវិហារក្លាយជាទម្លាប់ ការអានគម្ពីរជាកិច្ចការ និងការអធិស្ឋានក្លាយជារឿងចៃដន្យវិញ។ សេចក្ដីអធិប្បាយដែលពួកគេធ្លាប់បានត្រេកអរចូលចិត្តស្ដាប់ ឥឡូវនេះក្លាយដូចជាចាននៃសណ្ដែកបណ្ដុះដែលគ្មានរសជាតិ។ កាលដែលប៉ុន្មានឆ្នាំកន្លងទៅនេះ ពួកគេបានឆ្លងកាត់ចលនាខាងឯវិញ្ញាណយ៉ាងហ្មត់ចត់បែបជាកិច្ចការ ប៉ុន្តែភ្លើងបានរលត់អស់ជាច្រើនឆ្នាំកន្លងទៅហើយ។
ខ្ញុំបានជួបមនុស្សក្នុងក្រុមជំនុំដែលនិយាយថា ពួកគេបានសង្គ្រោះអស់ជាច្រើនទសវត្សរ៍មកហើយ ប៉ុន្តែមានចរិតយ៉ាប់ រអ៊ូរទាំ និងទុទិដ្ឋិនិយម។ ពួកគេជាមនុស្សចាស់ដែលមានចរិតយ៉ាប់ខាងឯវិញ្ញាណ។
ចុះលោកអ្នកវិញ? តើលោកអ្នកមិនទាន់ពេញវ័យទេមែនឬ ទោះបើលោកអ្នកបានជឿយូរហើយ? តើលោកអ្នកបានទុកឲ្យភ្លើងនៃចំណង់ចំណូលចិត្តពីការប្រែចិត្តជឿរបស់អ្នកត្រជាក់មែនឬ? ឬក៏ថា តើលោកអ្នកបានរីកចម្រើនជាលំដាប់ក្នុងចំណេះដឹង ប្រាជ្ញា និងជាពិសេសការអនុវត្តព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះឬ?
បើមិនដូច្នោះទេ នេះជាសកម្មភាពបីយ៉ាងដែលត្រូវធ្វើ ដើម្បីបន្តរីកចម្រើនខាងឯវិញ្ញាណ៖
១.លេបអាហាររបស់លោកអ្នក
ទារកដែលទើបចេះដើរតេះតះដែលត្រូវបានម្តាយឧស្សាហ៍បញ្ចុកបាយ គាត់នឹងលូតលាស់មានសុខភាពល្អ។ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើក្មេងនោះរក្សាសណ្ដែកទាំងនោះទុកនៅក្នុងថ្ពាល់ដែលប៉ោងរបស់គាត់ជំនួសឲ្យការលេប ឬបោះផ្សិតដែលអ្នកឲ្យទៅក្រោមតុ នោះអាហាររូបត្ថម្ភនឹងមិនអាចមានប្រសិទ្ធភាពបានទេ។ ដូចគ្នានេះដែរ មនុស្សដែលអង្គុយស្ដាប់ដោយយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងទ្រនុងអាចមើលទៅហាក់ដូចជាថា ពួកគេកំពុងតែទទួលបានអាហារសុខភាពដោយស្ពៃ និងសណ្ដែកមួយមាត់ៗពីការអធិប្បាយ ប៉ុន្តែប្រសិនបើគ្មានការអនុវត្តនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេទេ នោះពួកគេនឹងបាត់បង់ភាពរស់រវើកក្នុងការដើរជាមួយព្រះអម្ចាស់ ហើយបន្តិចម្តងៗនឹងអន់ថយការមិនឃ្លានអាហារខាងឯវិញ្ញាណ។
តើលោកអ្នកធ្លាប់ឮមនុស្សអួតថា «ខ្ញុំអានព្រះគម្ពីររបស់ខ្ញុំជារៀងរាល់ថ្ងៃ» ប៉ុន្មានដងហើយ ប៉ុន្តែច្បាស់ជាធ្វេសប្រហែសក្នុងការអនុវត្តខគម្ពីរណាមួយនោះអំពីការអួតអំពីវាទៅវិញ? នេះជាមូលហេតុដែលគ្រូគង្វាលធ្លាក់ចូលទៅក្នុងអំពើបាបដែលពួកគេអធិប្បាយប្រឆាំងជំទាស់។ វាគឺជារបៀបដែលឪពុកម្តាយចេះធ្វើពុតជាពួកបរិសុទ្ធ ដោយពាក់ម៉ាសមុខ និងក្លែងក្លាយ។ ហើយនោះហើយជាមូលហេតុដែលក្មេងៗដែលមានលក្ខណៈដូចជាទេវតានៅក្នុងព្រះវិហារបានក្លាយជាបិសាចនៅមហាវិទ្យាល័យ។ ពួកគេទាំងអស់គ្នាជាអ្នកស្តាប់ព្រះបន្ទូល ប៉ុន្តែមិនមែនជាអ្នកប្រព្រឹត្តឡើយ (យ៉ាកុប ១:២២)។ ពួកគេប្រៀបដូចជាកូនក្រមុំដែលមើលមុខកញ្ចក់មុននឹងដើរចូលរោងការ ប៉ុន្តែបន្ទាប់មកភ្លេចថា នាងមើលទៅដូចជាអ្វី ហើយមិនបានធ្វើអ្វីសោះចំពោះស្បៃមុខកោង និងម៉ាស្ការ៉ាដែលប្រឡាក់។
ប្រសិនបើលោកអ្នកចង់រីកចម្រើនខាងឯវិញ្ញាណ សូមអនុវត្តអ្វីដែលលោកអ្នកបានឮ។ កត់ចំណាំអំពីសេចក្ដីអធិប្បាយ យកចំណុចមួយហើយសរសេរវានៅក្នុងកម្មវិធីផែនការថ្ងៃរបស់លោកអ្នកនៅលើទំព័រប្រចាំថ្ងៃនីមួយៗ។ ធ្វើការណាត់ជួបជាមួយព្រះ។ ហើយតាំងចិត្តអធិស្ឋាន បោះបង់អាកប្បកិរិយាខុសចោល ហើយដាក់ឥរិយាបថត្រឹមត្រូវដោយព្រះគុណរបស់ព្រះជាម្ចាស់វិញ។
២. ជៀសវាងអាហារឥតបានការ
វាមិនសំខាន់ថា លោកអ្នកញ៉ាំស្រូវសាលីប៉ុន្មាន ឬទឹកផ្លែឈើប៉ុន្មាននោះទេ ប្រសិនបើលោកអ្នកបន្តញ៉ាំអាហារមិនល្អ នោះលោកអ្នកនឹងមិនដែលស្គមបានទេ។
កុំគ្រាន់តែទទួលបានខ្លឹមសារល្អៗតាមរយៈសេចក្ដីអធិប្បាយ ការអានព្រះគម្ពីរ និងការសិក្សា។ លោកអ្នកក៏ត្រូវបង្កើតការរួមផ្សំគ្នានៅពេលទទួលទាន ជៀសវាងខ្លាញ់សត្វខាងឯវិញ្ញាណដែរ។ (ហេព្រើរ ១២:១) «ត្រូវឲ្យយើងចោលអស់ទាំងបន្ទុកនឹងអំពើបាប ដែលរុំយើងជុំវិញជាងាយម្ល៉េះនោះចេញ ហើយត្រូវរត់ក្នុងទីប្រណាំង ដែលនៅមុខយើង។»
សម្រាប់លោកអ្នក នេះប្រហែលជាការតមអាហារថេររបស់លោកអ្នកនៃរឿងល្ខោនដែលធ្វើឲ្យអ្នកគិតថា វាជារឿងធម្មតាទេក្នុងការរស់នៅដោយនិយាយដើមគេ រឿងល្ខោនសងសឹក និងសន្លប់។ ប្រហែលសម្រាប់លោកអ្នក វាជាការជក់ចិត្តនឹងកីឡាដែលធ្វើឲ្យអ្នកនៅឆ្ងាយពីការចំណាយពេលវេលាជាមួយគ្រួសារ។ ប្រហែលជាវាជាការមើលប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គម ការញ៉ាំច្រើនពេក ការជក់បារី ឬការមានទំនាក់ទំនងមិនល្អ។ លោកអ្នកដឹងហើយថា ខ្លួនត្រូវកាត់មហារីកណាចេញ។ ត្រូវការកាត់ចេញ (ម៉ាថាយ ៥:២៩)។
៣.លំហាត់ប្រាណខាងវិញ្ញាណ
លោក ម៉ាលខុម គ្លែតវែល (Malcolm Gladwell) បានសរសេរអំពីច្បាប់ ១០.០០០ ម៉ោង ដើម្បីក្លាយជាអ្នកជំនាញ។ លោក ប៊ីល ហ្គេត (Bill Gates) និងការសរសេរកម្មវិធីរបស់គាត់ ក្រុមតន្ត្រី Beatles និងវគ្គហាត់នៅអាល្លឺម៉ង់របស់ពួកគេ លោក យូ-យូ មា (Yo-Yo Ma) និងការលេងវីយូឡុងរបស់គាត់ និងសូម្បីតែលោក គ្លែតវែល ខ្លួនឯង និងការនិពន្ធរបស់គាត់។ គ្មាននរណាម្នាក់រំពឹងថា ខ្លួននឹងទទួលបានអ្វីល្អដោយគ្មានពេលវេលា ការប្រឹងប្រែង និងការតស៊ូនោះឡើយ។ ត្រូវមានច្រើន។ ហេតុអ្វីបានជាគ្រីស្ទបរិស័ទខ្លះមានអារម្មណ៍ដូចជាថា ពួកគេនឹងទទួលបានការរីកចម្រើនជាលំដាប់ក្នុងភាពដូចព្រះគ្រីស្ទ ប្រសិនបើពួកគេគ្រាន់តែ «លះបង់ចោល ហើយថ្វាយទៅព្រះ»?
វាគឺជាគោលដៅរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទគ្រប់រូប ដើម្បីក្លាយជាអ្នកជំនាញក្នុងការលើកតម្កើងព្រះជាម្ចាស់។ យើងគួរតែរំពឹងថា នឹងបាត់បង់ញើសខ្លះៗនៅក្នុងដំណើរការនេះ។ ខ្ញុំមិននិយាយអំពីការញែកជាបរិសុទ្ធរួមដែលរឹងរូសនោះទេ ខ្ញុំគ្រាន់តែចង់មានន័យថា ចូរយើងអនុវត្តកណ្ឌគម្ពីរ (ភីលីព ២:១២) «ចូរបង្ហើយសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់អ្នករាល់គ្នា ដោយកោតខ្លាច ហើយញាប់ញ័រចុះ ដូចជាបានស្ដាប់បង្គាប់ខ្ញុំជាដរាបរៀងមកដែរ មិនមែនតែកាលខ្ញុំនៅជាមួយប៉ុណ្ណោះទេ សូម្បីឥឡូវនេះដែលខ្ញុំមិននៅជាមួយ នោះក៏ចូរខំប្រឹងឲ្យលើសទៅទៀតផង»។
សូមប្រើប្រាស់វិន័យខាងឯវិញ្ញាណ។ លោក ដូណល វីតនី (Donald Whitney) បានកំណត់ការប្រៀនប្រដៅខាងឯវិញ្ញាណថា ជាអ្វីដែលដាក់លោកអ្នកក្នុងផ្លូវនៃព្រះគុណ។
ឧទាហរណ៍៖ មិនមែនផែនការនៃការអានព្រះគម្ពីររបស់លោកអ្នកទេដែលនឹងញែកអ្នកជាបរិសុទ្ធ គឺព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធទេដែលធ្វើការនោះ។ ប៉ុន្តែ ការខំរបស់លោកអ្នកធ្វើឲ្យលោកអ្នកដើរក្នុងផ្លូវនៃពរជ័យផ្ទាល់ ដូចដើមឧទុម្ពរដែលដាក់លោក សាខេ ក្នុងផ្លូវនៃព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់គាត់។
សូមចងចាំកណ្ឌគម្ពីរ (១ធីម៉ូថេ ៤:៧)៖ «ចូរបង្ហាត់ខ្លួនខាងឯសេចក្ដីគោរពប្រតិបត្តិដល់ព្រះ»? លោកអ្នកធ្លាប់បានឮគ្រូអធិប្បាយនិយាយយ៉ាងស្ទាត់ជំនាញអំពីពាក្យ «ចុមនាត់សូ» (gymnadzō) ក្នុងការដឹងថា នេះជាពាក្យដែលបែកញើស។ ការចេះគោរពប្រតិបត្តិដល់ព្រះតម្រូវឲ្យមានពេលវេលា ការប្រឹងប្រែង និងការតស៊ូ។ តើវាធ្វើយ៉ាងមិចហើយចំពោះលោកអ្នក? ឬក៏ថា លោកអ្នកជាគ្រីស្ទបរិស័ទបែបមិនមានការខំប្រឹង?
ទាំងនេះមិនមែនជាមធ្យោបាយបីតែមួយគត់នៅក្នុងមធ្យោបាយដ៏ទូលំទូលាយទៀតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេសម្រាប់ការញែកជាបរិសុទ្ធនោះទេ ប៉ុន្តែវាជាមធ្យោបាយបីយ៉ាងដែលលោកអ្នកអាចមានចេតនាធ្វើតាមយ៉ាងពិតប្រាកដ ។
កំណត់យោង៖ ការអនុវត្តជាក់ស្ដែង និងមានប្រសិទ្ធភាពបំផុតគឺការសាកល្បង ប៉ុន្តែត្រូវបានប្រើប្រាស់យ៉ាងល្អបំផុតដោយអ្នកជំនាញ។ ការសាកល្បងដោយខ្លួនឯងអាចប្រឆាំងផលិតកម្មដូចដែលចលនាពួកសង្ឃបានបង្ហាញ។
ការអនុវត្តពាក្យ ការជៀសវាងការជាប់គាំង និងការប្រើវិន័យខាងឯវិញ្ញាណគឺជាការចាប់ផ្ដើមដ៏ល្អក្នុងដំណើរនៃសុខុមាលភាពខាងឯវិញ្ញាណ។
ពេលខ្លះ នៅក្នុងក្រុមជំនុំយើងជួបប្រទះករណីចង់ដឹងចង់ឃើញរបស់អ្នកជឿ ដែលមិនទាន់ពេញវ័យនៅក្នុង ព្រះវិហារ។ ជាញឹកញយ នៅពេលដែលយើងឃើញថា នៅពេលដែលមនុស្សណាម្នាក់ជាអ្នកជឿថ្មីថ្មោង…
មតិយោបល់
Loading…