សព្វថ្ងៃនេះ គំនិតទាំងមូលស្តីពីការដាក់វិន័យពួកជំនុំមិនពីរោះស្ដាប់ទេចំពោះមនុស្សជាច្រើន។ លើសពីនោះទៀត តើព្រះយេស៊ូវមិនបានហាមសិស្សរបស់ទ្រង់មិនឲ្យថ្កោលទោសអ្នកដទៃទៀតទេឬអី? ហើយតើការដាក់វិន័យលើនរណាម្នាក់នោះមិនមែនជាការថ្កោលទោសទេឬអី? ក្នុងន័យម្យ៉ាង ទ្រង់ពិតជាបានហាមពួកគេដោយទ្រង់មានបន្ទូលថា «កុំឲ្យថ្កោលទោសគេឡើយ ដើម្បីមិនឲ្យមានគេថ្កោលអ្នកវិញ» (ម៉ាថាយ ៧:១)។ ប៉ុន្តែ នៅក្នុងកណ្ឌដំណឹងល្អដដែលនោះ ព្រះយេស៊ូវក៏បានបង្រៀនពួកជំនុំឲ្យកែតម្រង់សមាជិករបស់ពួកគេចំពោះអំពើបាបដែលពួកគេបានធ្វើជាសាធារណៈថែមទៀតផង (ម៉ាថាយ ១៨:១៥-១៧; លូកា ១៧:៣)។ ដូច្នេះ អត្ថន័យនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូវដែលថា «កុំឲ្យថ្កោលទោសគេឡើយ» គឺមិនមែនមានន័យថា ទ្រង់ហាមឃាត់យើងមិនឲ្យថ្កោលទោសក្នុងគ្រប់ទាំងរឿងនោះទេ។
ពិតប្រាកដណាស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជាមេជំនុំជម្រះ។ ទ្រង់ជំនុំជម្រះលោក អ័ដាម នៅក្នុងសួនអេដែន។ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ទ្រង់ជំនុំជម្រះទាំងជាតិសាសន៍ និងទាំងបុគ្គលម្នាក់ៗ។ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ទ្រង់មានបន្ទូលសន្យាថា ទ្រង់នឹងជំនុំជម្រះគ្រីស្ទបរិស័ទទាំងអស់ទៅតាមទង្វើរបស់ពួកគេ (សូមមើល ១កូរិនថូស ៣)។ ហើយទ្រង់មានបន្ទូលសន្យាថា នៅថ្ងៃចុងក្រោយ ទ្រង់នឹងបើកសម្ដែងរូបអង្គទ្រង់ជាមេជំនុំជម្រះចុងក្រោយលើមនុស្សជាតិទាំងអស់ (សូមមើល វិវរណៈ ២០)។
នៅក្នុងការជំនុំជម្រះរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ទ្រង់មិនដែលជំនុំជម្រះខុសនោះទេ។ ទ្រង់សុចរិតជានិច្ច (សូមមើល យ៉ូស្វេ ៧; ម៉ាថាយ ២៣; លូកា ២; កិច្ចការ ៥; រ៉ូម ៩)។ ពេលខ្លះ គោលបំណងរបស់ទ្រង់ក្នុងការជំនុំជម្រះ គឺដើម្បីកែតម្រង់ ជួយសង្គ្រោះ និងស្ដារឡើងវិញ ដូចដែលទ្រង់ដាក់វិន័យកូនរបស់ទ្រង់។ ពេលខ្លះ គោលបំណងរបស់ទ្រង់ក្នុងការជំនុំជម្រះ គឺដើម្បីសងសឹក ហើយការជំនុំជម្រះរបស់ទ្រង់ គឺជាការសម្រេចចុងក្រោយដោយមិនអាចតវ៉ាបាន ដូចពេលដែលទ្រង់ចាក់សេចក្តីក្រោធរបស់ទ្រង់ទៅលើពួកមានបាប (សូមមើល ហេព្រើរ ១២)។ ទោះបីក្នុងគោលបំណងណាក៏ដោយ ការជំនុំជម្រះរបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺយុត្តិធម៌ជានិច្ច។
នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ មនុស្សខ្លះប្រហែលជាភ្ញាក់ផ្អើល នៅពេលដែលគេដឹងថា ពេលខ្លះព្រះជាម្ចាស់ប្រើមនុស្សដើម្បីជំនុំជម្រះជំនួសទ្រង់។ ព្រះជាម្ចាស់បានផ្ដល់តួនាទីដល់រដ្ឋអំណាចដើម្បីជំនុំជម្រះប្រជាពលរដ្ឋរបស់ខ្លួន (សូមមើល រ៉ូម ១៣)។ ទ្រង់បង្គាប់ឲ្យគ្រីស្ទបរិស័ទជំនុំជម្រះខ្លួនឯង (សូមមើល ១កូរិនថូស ១១:២៨; ហេព្រើរ ៤; ២ពេត្រុស ១:៥)។ ពេលខ្លះ ព្រះជាម្ចាស់ថែមទាំងបង្គាប់ឲ្យពួកជំនុំ ជំនុំជម្រះសមាជិកនៅក្នុងពួកជំនុំទៀតផង ទោះបីជាការជំនុំជម្រះនោះមិនមែនជាការសម្រេចចុងក្រោយដែលមិនអាចតវ៉ាបានដូចជាទ្រង់ជំនុំជម្រះក៏ដោយ។
នៅក្នុងកណ្ឌម៉ាថាយជំពូក១៨ កណ្ឌ១កូរិនថូសជំពូក៥ និងជំពូក៦ និងនៅក្នុងអត្ថបទគម្ពីរផ្សេងទៀត ព្រះជាម្ចាស់បានបង្រៀនពួកជំនុំឲ្យជំនុំជម្រះសមាជិករបស់ខ្លួន។ ការជំនុំជម្រះនេះ គឺក្នុងគោលបំណងជួយសង្គ្រោះ មិនមែនក្នុងគោលបំណងសងសឹកនោះទេ ( រ៉ូម ១២:១៩)។ លោក ប៉ុល បានបង្គាប់ដល់ពួកជំនុំនៅទីក្រុងកូរិនថូសឲ្យប្រគល់មនុស្សកំផិតទៅអារក្សសាតាំង «ឲ្យបំផ្លាញនិស្ស័យសាច់ឈាមគេ ប្រយោជន៍ឲ្យព្រលឹងវិញ្ញាណបានសង្គ្រោះ» (១កូរិនថូស ៥:៥)។ លោកក៏បានបង្គាប់ដូចគ្នានេះដែរ ដល់លោក ធីម៉ូថេ ទាក់ទងទៅនឹងពួកគ្រូក្លែងក្លាយនៅក្នុងទីក្រុងអេភេសូរ (១ធីម៉ូថេ ១:២០)។
តើត្រូវបិទទ្វារ ឬបើក?
យើងមិនគួរភ្ញាក់ផ្អើលទេដែលព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់ហៅយើងឲ្យថ្កោលទោស ឬដាក់វិន័យពួកជំនុំក្នុងរូបភាពណាមួយនោះ។ ប្រសិនបើពួកជំនុំរំពឹងចង់បង្រៀនពីរបៀបដែលគ្រីស្ទបរិស័ទគួរធ្វើ នោះពួកគេត្រូវតែបង្រៀនពីរបៀបដែលគ្រីស្ទបរិស័ទមិនគួរធ្វើ ដែរ។ ហើយអ្វីដែលខ្ញុំបារម្ភនោះគឺថា របៀបដែលពួកជំនុំជាច្រើនដែលបានអនុវត្តទៅលើការបង្កើតសិស្សគឺប្រៀបដូចជាការចាក់ទឹកទៅក្នុងធុងដែលធ្លាយអញ្ចឹង ដោយសារពួកគេផ្ដោតការយកចិត្តទុកដាក់ទាំងស្រុង ទៅលើតែអ្វីដែលពួកគេចាក់ចូល ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនបានគិតដល់របៀបដែលសិស្សទទួល ហើយនិងរក្សាវានោះទេ។ ដូច្នេះហើយបានជានៅបច្ចុប្បន្ននេះ មានពួកជំនុំជាច្រើនលែងដាក់វិន័យលើសមាជិក។
នាពេលថ្មីៗនេះ អ្នកនិពន្ធម្នាក់ដែលសរសេរសៀវភៅទាក់ទងទៅនឹងការរីកចម្រើននៃពួកជំនុំ លោកបានធ្វើការសន្និដ្ឋានពីយុទ្ធសាស្ត្ររបស់លោក លើការធ្វើឲ្យពួកជំនុំរីកចម្រើនដោយនិយាយថា «ចូរបើកទ្វារមុខ ហើយបិទទ្វារក្រោយ»។ និយាយដូច្នេះ លោកចង់មានន័យថា ពួកជំនុំគួរតែបង្កើតឲ្យមានភាពរាក់ទាក់ចំពោះអ្នកមិនជឿ ហើយត្រូវមានផែនការថែបំប៉នអ្នកទាំងនោះឲ្យបានល្អ។ ទាំងនេះគឺជាគោលដៅល្អ ហើយសព្វថ្ងៃនេះ ខ្ញុំជឿថា គ្រូគង្វាល និងពួកជំនុំភាគច្រើនប្រាថ្នាចង់ធ្វើដូចនេះរួចទៅហើយ។ ប៉ុន្តែពួកជំនុំខ្លះផ្ដោតទៅលើការនេះខ្លាំងពេក។ ដូច្នេះ សូមអនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំផ្តល់ជូននូវអ្វីដែលខ្ញុំជឿថា វាជាយុទ្ធសាស្ត្រតាមព្រះគម្ពីរ៖ យាមទ្វារមុខឲ្យបានហ្មត់ចត់ ហើយបើកចំហទ្វារក្រោយ ។ នេះមានន័យថា យើងត្រូវធ្វើឲ្យអ្នកខាងក្រៅពិបាកចូលជាសមាជិកពួកជំនុំយើង ហើយងាយនឹងបណ្ដេញពួកគេចេញវិញ។ ចូរចងចាំថា ផ្លូវដែលនាំទៅរកជីវិត គឺតូចចង្អៀត មិនមែនធំទូលាយនោះទេ។ ខ្ញុំជឿថា ការធ្វើដូចនេះនឹងជួយឲ្យពួកជំនុំស្ដារឡើងវិញ នូវលក្ខណៈខុសប្លែករបស់ពួកគេពីលោកីយ៍ដូចដែលព្រះជាម្ចាស់បានកំណត់មក។
ដើម្បីចាប់ផ្ដើមដាក់វិន័យពួកជំនុំ យើងត្រូវមានការប្រុងប្រយ័ត្នក្នុងការទទួលសមាជិកថ្មីជាងមុន។ ពួកជំនុំគួរតែសួរគ្រប់ទាំងបុគ្គលដែលចង់ធ្វើជាសមាជិកថា តើអ្វីទៅជាដំណឹងល្អ ហើយសូមឲ្យម្នាក់ៗផ្ដល់នូវភស្តុតាងមួយចំនួន ពីការយល់នូវលក្ខណៈនៃជីវិតដែលថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះគ្រីស្ទ។ អ្នកដែលចង់ធ្វើជាសមាជិកនឹងទទួលបាននូវអត្ថប្រយោជន៍នៅពេលដែលពួកគេដឹងថា ពួកជំនុំរំពឹងចង់បានអ្វីពីពួកគេ និងដឹងពីសារៈសំខាន់នៃការប្ដេជ្ញាចិត្តចំពោះពួកជំនុំ។ ប្រសិនបើពួកជំនុំកាន់តែមានការប្រុងប្រយ័ត្នទៅលើការទទួលស្គាល់ ក៏ដូចជាការទទួលនូវសមាជិកថ្មីៗ នោះពួកគេនឹងមិននឿយហត់ក្នុងការដាក់វិន័យពួកជំនុំ ដើម្បីកែតម្រង់ពួកគេច្រើនលើកច្រើនសានៅពេលក្រោយនោះទេ។
ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ «ពួកជំនុំដែលមានសុខភាពល្អ» និពន្ធដោយ៖ លោកគ្រូ ម៉ាក ដិវើរ រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង © ដោយលោកគ្រូ ចន ផាភ័រ ប្រើដោយការអនុញ្ញាត
មតិយោបល់
Loading…