កាលយើងទាំងពីរនាក់ទើបតែបានរៀបការថ្មីៗ ភរិយាខ្ញុំ ហើយនិងខ្ញុំបានឈ្លោះប្រកែកគ្នាច្រើនណាស់។ ភរិយាខ្ញុំកាន់តែមានអារម្មណ៍រំជើបរំជួល ហើយឆាប់អាក់អន់ចិត្តណាស់។ ខ្ញុំក៏មិនសូវបានយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះនាងដោយរាក់ទាក់ ហើយព្យាយាមយល់អារម្មណ៍របស់នាងដែរ។ យើងមានការស្រែកឈ្លោះប្រកែកគ្នាស្ទើរតែរាល់ថ្ងៃអំពីរឿងអ្វីមួយ។
ជាធម្មតា ខ្ញុំតែងតែភ្ញាក់ខ្លួន ហើយទប់អារម្មណ៍របស់ខ្ញុំសិន។ ហើយខ្ញុំនឹងរង់ចាំឲ្យប្រពន្ធខ្ញុំនិយាយអ្វីមួយដែលមិនសមហេតុផលនៅក្នុងគំនិតរបស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំនឹងបាញ់គាត់ដូចជាសត្វតោចាប់ចំណីវា។ ជាធម្មតា នាងតែងតែដើរចេញដោយមានកំហឹង។
ភ្លាមៗនោះខ្ញុំក៏នឹងព្យាយាមផ្សះផ្សាយ៉ាងឆាប់រហ័សដោយសារភាពចំពោះចំណុចមួយ ឬពីរដែលខ្ញុំបានធ្វើខុស។ «បងប្រហែលជាបានតឹងសរសៃកបន្តិចហើយ។» បន្ទាប់មក ខ្ញុំនឹងរាយចុះបញ្ជី ៧-៨ ចំណុចផ្សេងទៀតដែលនាងបានធ្វើខុស។ «បងបានទទួលកំហុសបាបទាំងពីររបស់បង។ ឥឡូវ អូនទទួលកំហុសបាបរបស់ខ្លួនទៅ។ បន្ទាប់មក យើងអាចអភ័យទោសឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយបន្តដំណើរជីវិតទៅមុខទៀត។»
នាងតែងតែឆ្លើយតបថា «អារម្មណ៍របស់ខ្ញុំមិនមែនដូចជាកុងតាក់ភ្លើងទេ! ខ្ញុំមិនអាចអត់ទោសភ្លាមៗបានទេ!»
ខ្ញុំតែងតែឆ្លើយតបថា «បងកំពុងព្យាយាមមិនឲ្យព្រះអាទិត្យលិចចុះដោយយើងនៅមានកំហឹងទេ។ តែអូននៅតែបន្តធ្វើបាប»។
ដូច្នេះ យើងក៏វិលវល់ធ្លាក់ចុះក្រោមទៅ។
បានរៀបការជាមួយផារិស៊ីម្នាក់
បន្ទាប់ពីបានឈ្លោះគ្នាអស់រយៈពេលមួយឆ្នាំ យើងទាំងពីរនាក់ធុញទ្រាន់នឹងជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់យើង។ យើងទាំងពីរនាក់ក៏បានធ្លាប់និយាយថា «ខ្ញុំមិនជឿលើការលែងលះគ្នាទេ ប៉ុន្តែប្រសិនបើខ្ញុំបានជឿ…»
នៅយប់មួយនាងបាននិយាយថា «មុនពេលយើងបានរៀបការ អូនមានទំនុកចិត្តណាស់។ អូនចូលចិត្តខ្លួនឯង ហើយគិតថាមនុស្សជាច្រើនក៏ចូលចិត្តអូនដែរ។ បន្ទាប់ពីបានរៀបការជាមួយបងបានមួយឆ្នាំ អូនមានអារម្មណ៍ថា អូនបានបាត់បង់ការគោរពខ្លួនឯងហើយ។
នោះជាលើកដំបូងដែលខ្ញុំបានឃើញថា ខ្លួនខ្ញុំដូចជាផារិស៊ីម្នាក់ ក្នុងភាពជាប្តី។ ខ្ញុំមិនបានលាងសម្អាតកូនក្រមុំរបស់ខ្ញុំដោយទឹកនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ខ្ញុំបានវាយប្រហារលើនាងយ៉ាងខ្លាំងក្នុងភាពទន់ខ្សោយរបស់នាង ដោយប្រើប្រាស់ព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ដូចជាដាវដ៏មុតនៃភាពយុត្តិធម៌។ ហើយខ្ញុំក៏បានបន្ទាបបន្ថោកអំពើបាបរបស់ខ្ញុំ ហើយបានដោះសាពីភាពទន់ខ្សោយរបស់ខ្ញុំដែរ។
នៅទីបំផុត ខ្ញុំក៏បានយល់អំពីចំណុចមួយនៅយប់នោះ។
ពាក្យសច្ចាថ្មីរបស់ខ្ញុំ
នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវបង្រៀនយើងពីរបៀបស្រឡាញ់គ្នា ទ្រង់បានប្រាប់យើងឲ្យយកចិត្តទុកដាក់លើអំពើបាបនៅក្នុងជីវិតរបស់យើងមុនយើងមើលយ៉ាងរហ័សលើអំពើបាបរបស់អ្នកដទៃ ដើម្បីជួយអ្នកដទៃអំពីអំពើបាបរបស់ពួកគេ។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា «ចូរយកធ្នឹមចេញពីភ្នែករបស់ខ្លួនជាមុនសិន ទើបអ្នកនឹងមើលឃើញច្បាស់ ល្មមនឹងយកកម្ទេចចេញពីភ្នែកបងប្អូនរបស់អ្នកបាន» (ម៉ាថាយ ៧:៥ គកស) ។ ទោះបើយើងគិតថា ប្តី/ប្រពន្ធរបស់យើងខុស ៩៩% ហើយយើងខុសតែ ១% ក៏ដោយ ក៏ដំបូងយើងគួរតែបង្វែរកម្លាំង និងការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់យើងទៅលើអំពើបាបរបស់ខ្លួន—ដែលជាអំពើបាបដែលនៅជិតយើងបំផុត និងជាអំពើបាបដែលយើងមានទំនួលខុសត្រូវលើ។
ប្រសិនបើភរិយាខ្ញុំ និងខ្ញុំមានកម្ទេចនៅក្នុងភ្នែករបស់យើង នោះកម្ទេចក្នុងភ្នែករបស់ខ្ញុំនឹងមើលទៅធំជាងកម្ទេចនៅក្នុងភ្នែករបស់នាង ព្រោះវានៅជិតខ្ញុំ។ ការមើលរំលងអំពើបាបរបស់យើងផ្ទាល់ ដើម្បីផ្ដោតលើអំពើបាបរបស់នរណាម្នាក់ទៀតគឺដូចជាការមានឈើទំហំ 2×4 ជាប់នឹងត្របកភ្នែករបស់យើងអញ្ចឹង។ យើងប្រៀបធៀបអំពើបាបរបស់យើងទៅនឹងអ្នកដទៃ ដោយគិតថា ពួកគេអាក្រក់ខណៈពេលដែលយើងមិនសូវអាក្រក់។
ខ្ញុំក៏ដឹងថា ខ្លួនឯងគួរឲ្យអស់សំណើចណាស់ ព្រោះក្នុងការចាប់កម្ទេចនៅក្នុងភ្នែកភរិយាខ្ញុំ ខណៈពេលដែលខ្ញុំមានផ្ទាំងឈើលានចេញពីមុខរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំបាននិយាយទៅកាន់នាងថា «អ្វីដែលបងបានធ្វើគឺគ្រាន់តែរិះគន់ និងស្តីបន្ទោសអូន។ ដូច្នេះ សម្រាប់ឆ្នាំក្រោយនេះបងសន្យាថា បងនឹងមិនលើកអំពើបាប ឬកំហុសរបស់អូនមកនិយាយទៀតទេ។ ប្រសិនបើអូនសួរសំណួរមកកាន់បង នោះបងនឹងឆ្លើយដោយស្មោះត្រង់។ ប៉ុន្តែ បងនឹងធ្វើជាអ្នកចាប់ផ្តើមនិយាយពីអំពើបាប របស់បង។ សម្រាប់ពេលនេះ រាល់អំពើបាបណាដែលបងឃើញនៅក្នុងអូន បងនឹងគ្រាន់តែអធិស្ឋានឲ្យប៉ុណ្ណោះ»។
របៀបដែលព្រះជាម្ចាស់បន្ទាបខ្លួនស្វាមី
ខ្ញុំបានធ្វើការសន្យាជាច្រើនណាស់នៅក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំក៏បានក្បត់ក្ដីសន្យាច្រើនជាងនោះទៅទៀត។ ប៉ុន្តែ ព្រះជាម្ចាស់បានជួយខ្ញុំរក្សាក្ដីសន្យាមួយនេះ។ ប្រពន្ធខ្ញុំ និងខ្ញុំតែងតែឈ្លោះប្រកែកគ្នាជាច្រើនដង។ ដរាបណាខ្ញុំដឹងខ្លួនឯងទាន់ នោះខ្ញុំនឹងបិទមាត់ ហើយស្តាប់នាង។ ខ្ញុំមិនបានវាយប្រហារនាងទៀតទេ។ ខ្ញុំនឹងផ្ដោតលើការទទួលយកការកែតម្រូវពីនាងវិញ។
វាពិតជាពិបាកណាស់សម្រាប់ខ្ញុំ។ ជារឿយៗ ខ្ញុំស្ទើរតែពុះចង់ផ្ទុះនៅខាងក្នុង។ ប៉ុន្តែ នៅពេលការសន្ទនាចប់ នោះខ្ញុំក៏ទៅអធិស្ឋាន។ ខ្ញុំតែងតែចាប់ផ្តើមដោយត្អូញត្អែរ ដោយប្រាប់ព្រះជាម្ចាស់ពីរបៀបដែលទ្រង់ត្រូវផ្លាស់ប្តូរនាង។ ប៉ុន្តែ នៅទីបំផុតខ្ញុំក៏សារភាពអំពើបាបរបស់ខ្ញុំចំពោះទ្រង់។ យូរៗទៅ ខ្ញុំក៏ចាប់ផ្តើមបន្ទន់ខ្លួន មានការបែកបាក់ និងបន្ទាបខ្លួនដោយសារព្រះជាម្ចាស់អត់ទោសឲ្យខ្ញុំជានិច្ច។ សេចក្ដីមេត្តាករុណាដ៏ជ្រាលជ្រៅរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ដែលហូរចេញពីឈើឆ្កាងមកកាន់ ខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមផ្លាស់ប្តូរជីវិតរបស់ខ្ញុំក្នុងនាមជាប្ដី។
វាកាន់តែងាយស្រួលក្នុងការស្តាប់ប្រពន្ធខ្ញុំ ងាយនឹងមានមេត្តាធម៌ ហើយងាយនឹងសារភាពកំហុសរបស់ខ្ញុំដែរ។ បន្ទាប់ពីបានបង្ហាញគំរូបែបនេះអស់ជាច្រើនអាទិត្យរួចមក នាងបានស្តីបន្ទោសខ្ញុំនៅថ្ងៃមួយ។ ខ្ញុំក៏បានសារភាពភ្លាមៗថា អូននិយាយត្រូវហើយ។ នាងក៏បានឈប់ក្នុងពាក់កណ្តាលប្រយោគ ហើយនិយាយថា «បងដឹងទេ នេះមិនមែនជាកំហុសរបស់បងទាំងស្រុងទេ។ អូនក៏បានធ្វើបាបដែរ»។
ការឆាប់ប្រែចិត្ត
យើងចំណាយពេលជាងមួយឆ្នាំដោយមានការប្រឹក្សាយោបល់ ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហារបស់យើង។ ប៉ុន្តែ កត្តាសំខាន់នៃជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់យើងបានផ្លាស់ប្តូរក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានខែនោះ។ សម្រាប់ឆ្នាំដំបូង យើងមានការប្រញាប់ណាស់ក្នុងការការពារខ្លួន និងវាយប្រហារគ្នា។ យើងចង់រកបានពិន្ទុច្រើនបំផុតដោយដាក់ការស្តីបន្ទោសល្អបំផុតលើគ្នា។ យើងចង់យកឈ្នះលើការប្រកែកគ្នា។
ឥឡូវ អស់រយៈពេល ១៥ ឆ្នាំចុងក្រោយនេះ យើងតែងតែប្រញាប់ដោយមើលថា តើអ្នកណានឹងប្រែចិត្តមុនគេ។ ជាជាងប្រញាប់ប្រញាល់ទៅរកមើលកម្ទេចនៅក្នុងភ្នែករបស់គ្នា យើងបានព្យាយាមផ្ដោតលើផ្ទាំងឈើនៅក្នុងភ្នែកយើងជាមុនសិន។ នៅក្នុងដំណើរការនេះ យើងក៏កាន់តែមានចិត្តរាបទាប ពីព្រោះយើងដឹងខ្លួនកាន់តែច្បាស់ពីការបែកបាក់របស់យើងផ្ទាល់ ហើយនិងពីតម្រូវការព្រះគុណនៅក្នុងជីវិតរបស់យើងផងដែរ។ យើងកាន់តែមានចិត្តសន្ដោសប្រណីចំពោះគ្នា ពីព្រោះយើងដឹងកាន់តែច្បាស់ថា ព្រះគ្រីស្ទអត់ទោសឲ្យយើងច្រើនប៉ុណ្ណា។ យើងកាន់តែទន់ភ្លន់ជាងមុន ពីព្រោះយើងដឹងថាវាទន់ភ្លន់យ៉ាងណាក្នុងការដក់អំពើបាបចេញពីភ្នែករបស់យើងផ្ទាល់។
ព្រះជាម្ចាស់បានជួយសង្គ្រោះជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ខ្ញុំ មិនមែនដោយដោះស្រាយបញ្ហាប្រពន្ធខ្ញុំទេ តែដោយជួយខ្ញុំឲ្យឃើញអំពើបាបខ្លួនឯង និងបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាចំពោះខ្ញុំក្នុងចំណុចដែលខ្ញុំខុស។ បន្ទាប់ពីការសុំទោសគ្នាជាច្រើនឆ្នាំ បង្ហាញព្រះគុណចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក និងការរៀនសូត្រ ហើយឥឡូវនេះយើងងាយនឹងប្រែចិត្ត និងអត់ទោសគ្នាជាជាងការឈ្លោះប្រកែកគ្នា។
មតិយោបល់
Loading…