តើជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍នឹងព្យាបាលភាពត្រេកត្រអាលរបស់ខ្ញុំបានដែរឬទេ? នេះគឺជាសំណួរសម្រាប់ថ្ងៃនេះពីបុគ្គលម្នាក់ដែលមិនទាន់បានរៀបការឈ្មោះ សុខ។ «សូមគោរពលោកគ្រូ ខ្ញុំមានអាយុ ២២ ឆ្នាំហើយខ្ញុំមានបន្ទុកខាងផ្លូវភេទយ៉ាងខ្លាំង។ ពេលខ្លះខ្ញុំចុះចូលនឹងសាច់ឈាម ហើយមើលរូប និងវីដេអូអាសអាភាស។ ខ្ញុំស្អប់ការនេះណាស់ ហើយក៏កំពុងប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងអំពើបាបនេះដោយមានជំនួយពីមិត្តភក្ដិដែរ។»
«នៅពេលនេះខ្ញុំមានមិត្តភក្ដិមួយចំនួនដែលព្យាយាមថែរក្សាព្រលឹងខ្ញុំដោយដកស្រង់សម្ដីរបស់សាវ័ក ប៉ុល—«ដ្បិតដែលរៀបការ នោះប្រសើរជាងទុកឲ្យមានតណ្ហាពុះកញ្ជ្រោល។» (១កូរិនថូស ៧:៩ គកស) ហើយពួកគេប្រាប់ខ្ញុំថាខ្ញុំគួរតែរៀបការឆាប់ៗនេះទៅ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំក៏មានមិត្តភក្ដិមួយចំនួនទៀតដែលបានរៀបការ ហើយក៏បានធានាប្រាប់ខ្ញុំថា ជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍នឹងមិនអាចព្យាបាលភាពត្រេកត្រអាលរបស់ខ្ញុំបានទេ ហើយថាវាជាសមរភូមិដែលខ្ញុំនឹងប្រឈមមុខក្រោយពេលរៀបការ! ខ្ញុំមិនដឹងជឿមួយណាទេ។ ប្រសិនបើជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍អាចព្យាបាលភាពត្រេកត្រអាលបាន នោះខ្ញុំគួរតែរៀបការឆាប់ៗនេះ។ ប្រសិនបើវាមិនព្យាបាលភាពត្រេកត្រអាលបានទេ នោះខ្ញុំត្រូវព្យាយាមរស់នៅដោយមានភាពបរិសុទ្ធផ្ទាល់ខ្លួនឥឡូវនេះ ដោយមិនចាំបាច់រៀបការជាបន្ទាន់ទេ។ តើមួយណាត្រូវ?»
ទាំងអស់ ឫគ្មានសោះ?
ឱ! ប្អូន សុខ អើយ! អារម្មណ៍របស់ខ្ញុំនៅពេលដែលខ្ញុំស្តាប់សំណួររបស់ប្អូនគឺថា ប្អូនមានផ្នត់គំនិតទាំងអស់ ឬគ្មានសោះ នៅពេលប្អូននិយាយថា «ប្រសិនបើជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍អាចព្យាបាលភាពត្រេកត្រអាលបាន នោះខ្ញុំគួរតែរៀបការឆាប់ៗនេះ។ ប្រសិនបើវាមិនព្យាបាលភាពត្រេកត្រអាលបានទេ នោះខ្ញុំត្រូវព្យាយាមរស់នៅដោយមានភាពបរិសុទ្ធផ្ទាល់ខ្លួនឥឡូវនេះ ដោយមិនចាំបាច់រៀបការជាបន្ទាន់ទេ។» ពេលដែលប្អូននិយាយដូចនោះ ខណៈពេលដែលខ្ញុំស្តាប់ទៅខ្ញុំដូចជាមានអារម្មណ៍ថាប្អូនមានគំនិតថា ជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍អាចព្យាបាលភាពត្រេកត្រអាល ឬក៏ថាវាមិនព្យាបាលទេ៖ ការព្យាបាលទាំងស្រុង ឬមិនជាការព្យាបាលសោះ។ នោះហើយជាអ្វីដែលខ្ញុំចង់មានន័យពេលខ្ញុំលើកឡើងថា ផ្នត់គំនិតទាំងអស់ ឬគ្មានសោះ។
ប៉ុន្តែ នោះមិនមែនជារូបភាពដែលយើងឃើញនៅក្នុងព្រះគម្ពីរទេ។ ដូច្នេះ តោះ! ចូរយើងយកព្រះគម្ពីរមកមើល ដើម្បីឲ្យយើងឃើញអ្វីដែលជាជំនួយដ៏ពិតប្រាកដថា តើបទគម្ពីរផ្តល់ឲ្យយ៉ាងច្បាស់យ៉ាងដូចម្តេចនៅក្នុងចំណុចនេះ។ ប្អូនបានផ្ដោតអារម្មណ៍យ៉ាងត្រឹមត្រូវលើបញ្ហានេះ។ «ខ្ញុំសូមនិយាយចំពោះអ្នកនៅលីវ និងស្ត្រីមេម៉ាយថា បើគេនៅដូចជាខ្ញុំបាន នោះជាការប្រសើរ។ ប៉ុន្តែ បើគេអត់ទ្រាំមិនបាន ចូររៀបការចុះ ដ្បិតដែលរៀបការ នោះប្រសើរជាងទុកឲ្យមានតណ្ហាពុះកញ្ជ្រោល។» (១កូរិនថូស ៧:៨–៩ គកស)។
សុខ! ប្អូនបានគិតយ៉ាងត្រឹមត្រូវហើយថា ជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍គឺជាជំនួយដែលព្រះជាម្ចាស់បានរចនាឡើងក្នុងការដោះស្រាយតណ្ហាដ៏ពុះកញ្ជ្រោលក្នុងចំណង់ផ្លូវភេទ។ នោះហើយជាអ្វីដែលខគម្ពីរបានលើកឡើង។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំមិនឃើញអ្វីទេនៅក្នុងខគម្ពីរនេះដែលលើកឡើងអំពីការព្យាបាលទាំងស្រុង ប៉ុន្តែវាជាការផ្តល់ជំនួយយ៉ាងច្បាស់លាស់។
ព្រះជាម្ចាស់បានរចនាជំនួយ
យើងក៏ឃើញអំពីចំណុចដូចគ្នានេះដែរនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ ១កូរិនថូស ៧:២-៣៖ «ប៉ុន្តែ ដោយព្រោះមានអំពើសហាយស្មន់កើតឡើង បុរសម្នាក់ៗត្រូវមានប្រពន្ធជារបស់ខ្លួន ហើយស្ត្រីម្នាក់ៗ ក៏ត្រូវមានប្តីជារបស់ខ្លួនដែរ។ ប្តីត្រូវបំពេញករណីយកិច្ចជាប្ដីចំពោះប្រពន្ធរបស់ខ្លួន ហើយប្រពន្ធក៏ត្រូវធ្វើដូច្នោះចំពោះប្តីរបស់ខ្លួនដែរ។» នោះជាវិធីដ៏ល្អមួយក្នុងការនិយាយថា «ចូររួមភេទជាមួយនាងនៅពេលដែលវាជាប្រយោជន៍សម្រាប់នាងចុះ»។ «ហើយប្រពន្ធក៏ត្រូវធ្វើដូច្នោះចំពោះប្តីរបស់ខ្លួនដែរ»។ ដូច្នេះ «ចូររួមភេទជាមួយគាត់នៅពេលដែលវាជាប្រយោជន៍សម្រាប់គាត់ចុះ»។
សាវ័ក ប៉ុល បន្តថា៖ «ប្រពន្ធមិនមែនជាម្ចាស់លើរូបកាយរបស់ខ្លួនទេ គឺជារបស់ប្តី ឯប្តីក៏ដូច្នោះដែរ មិនមែនជាម្ចាស់លើរូបកាយរបស់ខ្លួនទេ គឺជារបស់ប្រពន្ធ» (១កូរិនថូស ៧:៤)។ ទាំងសងខាងមានការទាមទារលើគ្នាទៅវិញទៅមកទាក់ទងខាងឯផ្លូវភេទ។ « មិនត្រូវបង្អត់គ្នាឡើយ លើកលែងតែមានការយល់ព្រមគ្នាទុកពេលមួយឲ្យទំនេរ» ហើយបន្ទាប់មក យើងជួបផ្នែកដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍មួយនេះ—«សម្រាប់អធិស្ឋាន រួចត្រូវវិលមកនៅជាមួយគ្នាវិញ ក្រែងអារក្សសាតាំងល្បួងអ្នករាល់គ្នា ដោយព្រោះមិនចេះអត់ទ្រាំ» (១កូរិនថូស ៧:៥)។
ច្បាស់ណាស់! សាវ័ក ប៉ុល កំពុងបង្រៀនថា ព្រះជាម្ចាស់បានរចនាទំនាក់ទំនងខាងផ្លូវភេទក្នុងជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍ទុកជាវិធីមួយ ដើម្បីបំបាក់ការចង់ប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងដែលនាំឲ្យការចង់ផិតក្បត់មានការចុះខ្សោយ។ បើមិនដូច្នោះទេ នោះគាត់នឹងមិនសរសេរថា «រួចត្រូវវិលមកនៅជាមួយគ្នាវិញ ក្រែងអារក្សសាតាំងល្បួងអ្នករាល់គ្នា ដោយព្រោះមិនចេះអត់ទ្រាំ» (១កូរិនថូស ៧:៥)។
លើសពីភាពជាក់ស្តែង
ឥឡូវនេះ ប្រសិនបើយើងគិត—ហើយមានមនុស្សមួយចំនួនបានធ្វើដូចនោះមែន ហើយខ្ញុំក៏ពិតជាបានតស៊ូនឹងបញ្ហានេះអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំមកដែរ—ពេលស្តាប់ទៅ នេះដូចជាគ្រាន់តែជាការជាក់ស្ដែងប៉ុណ្ណោះ និងការមានគំនិតទាបលើជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍ («ចូររៀបការ ដើម្បីរួមភេទ! តាមវិធីនេះ នោះអ្នកនឹងមិនប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់ ឬសហាយស្មន់ឡើយ»)។ ការគិតបែបនេះគឺខុសហើយ! មិនមែនដូច្នោះទេ។ វាជាឥទ្ធិពលជាក់ស្តែងនៃជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍ដែលជាការពិតដ៏ធំធេងជាងឥទ្ធិពលជាក់ស្តែងផ្នែកខាងឯផ្លូវភេទទៅទៀត។
ឧទាហរណ៍៖ ដើម្បីមើលឲ្យឃើញពីចក្ខុវិស័យនៃជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍—ចក្ខុវិស័យដ៏ធំ និងរុងរឿង ការផ្ដោតរបស់ព្រះជាម្ចាស់លើជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍—យើងគួរទៅអានកណ្ឌគម្ពីរអេភេសូរជំពូក៥សិន។ ប៉ុន្តែ ដូចដែលការគិតខុសថា ភាពជាក់ស្ដែងខាងឯផ្លូវភេទគឺជាអត្ថន័យសរុបនៃជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍ នោះវាក៏ជាការខុសផងដែរក្នុងការគិតថា ទ្រឹស្ដីដ៏អស្ចារ្យផ្នែកចក្ខុវិស័យខាងឯទេវវិទ្យានៃជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍នៅកណ្ឌគម្ពីរ អេភេសូរជំពូក៥ (ដែលមានព្រះគ្រីស្ទ និងក្រុមជំនុំធ្វើជាគំរូប្តី និងប្រពន្ធ) វាក៏មិនរាប់បញ្ចូលយ៉ាងលម្អិតក្នុងការរួមភេទដែលមានឥទ្ធិពលក្នុងជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍ដែរ។ សរុបសេចក្ដីទៅ វាជាការទាំងពីរ មិនមែនថាមានមួយអត់មួយទេ—ជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍មានទាំងចក្ខុវិស័យដ៏អស្ចារ្យដែលព្រះជាម្ចាស់ផ្ដោតលើ ហើយទាំងឥទ្ធិពលយ៉ាងលម្អិតខាងឯរូបកាយដែរ។
ជំនួយខាងរូបកាយសម្រាប់ជីវិតខាងឯវិញ្ញាណ
ខណៈពេលដែលខ្ញុំបានគិតអំពីចំណុចនេះ ចំពោះខ្ញុំវាហាក់ដូចជាអាចមានប្រយោជន៍ដល់ សុខ ក្នុងការពិចារណាថាទំនាក់ទំនងខាងឯផ្លូវភេទនៅក្នុងជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍គឺជាជំនួយដល់រូបកាយក្នុងការប្រយុទ្ធសង្គ្រាមខាងឯវិញ្ញាណទាស់ប្រឆាំងនឹងភាពត្រេកត្រអាល និងការផិតក្បត់ ដែលការនេះក៏ដូចគ្នានឹងសកម្មភាពខាងឯសាច់ឈាមមួយចំនួនទៀត ដែលជាជំនួយដល់ការប្រយុទ្ធសង្គ្រាមខាងឯវិញ្ញាណផ្សេងៗទៀត។ សូមឲ្យខ្ញុំលើកជាឧទាហរណ៍។
សកម្មភាពខាងឯសាច់ឈាមនៃការគេងឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់ជួយក្នុងការប្រយុទ្ធសង្គ្រាមខាងឯវិញ្ញាណរបស់យើងប្រឆាំងនឹងអំពើបាបនៃការមិនចេះអត់ធ្មត់។ ការហាត់ប្រាណឲ្យបានទៀងទាត់ជួយក្នុងការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងភាពអន្លង់អន្លោចរបស់យើង។ «ការដើរនៅក្នុងខ្យល់អាកាសបរិសុទ្ធ»—លោកគ្រូ ស្ពើជិន បាននិយាយយ៉ាងគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍—«ជួយយើងក្នុងការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងការបាក់ទឹកចិត្ត»។ ការពិចារណាលើផ្ការំចង់ និងបក្សាបក្សីនៅលើមេឃជួយយើងក្នុងការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងការថប់បារម្ភ។ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលយ៉ាងដូច្នោះនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរម៉ាថាយជំពូក៦។
ដោយក្រោកឈរឡើង—ដោយប្រើជើងរបស់គាត់ ដើម្បីក្រោកឡើង—ហើយទុកអាវធំរបស់គាត់ចោល ហើយរត់ចេញពីផ្ទះបានជួយលោក យ៉ូសែប កម្ចាត់អំពើបាបនៃអំពើផិតក្បត់ជាមួយប្រពន្ធរបស់លោក ប៉ូទីផារ។ នោះហើយជាមូលហេតុដែលសាវ័ក ប៉ុល និយាយថា «ចូររត់ចេញពីអំពើសហាយស្មន់ទៅ!» (១កូរិនថូស ៦:១៨)។ នោះមានន័យថា ចូរប្រើប្រាស់សាច់ដុំរបស់អ្នក ដើម្បីរត់ចេញ។ នេះគឺជាការប្រយុទ្ធខាងសាច់ឈាម ហើយក៏ជាការប្រយុទ្ធខាងឯវិញ្ញាណដែរ។ នេះហើយជាមូលហេតុដែលសាវ័ក ប៉ុល សរសេរនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ រ៉ូម ១៣:១៤៖ «កុំបំពេញតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់សាច់ឈាមឡើយ»។ មានជំហានជាក់ស្តែងដែលយើងអាចអនុវត្តបានដែលជួយយើងក្នុងការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងអំពើបាប។
គ្មានការព្យាបាលទាំងស្រុងទេ
បើនិយាយម្យ៉ាងទៀតទៅ ព្រះជាម្ចាស់បានតែងតាំងលំនាំឥរិយាខាងឯរូបកាយមួយចំនួន ដើម្បីជាមធ្យោបាយជួយយើងក្នុងការប្រយុទ្ធសង្គ្រាមខាងឯវិញ្ញាណ ដូចជាការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងអំពើបាបជាដើម។ ដូចគ្នានឹងការគេង និងរបបអាហារ និងការដើរហើយពិចារណាអំពីថ្ងៃរះ ហើយរត់ចេញពីពិធីជប់លៀងដ៏ក្តៅគគុកនៅចំណុចជាក់លាក់ណាមួយ ហើយការលុបកម្មវិធីមួយចំនួនចេញពីទូរស័ព្ទរបស់អ្នក គឺជាជំនួយខាងរូបកាយក្នុងការប្រយុទ្ធសង្គ្រាមខាងឯវិញ្ញាណ—ទោះបើវាមិនមែនជាការព្យាបាលទាំងស្រុងក៏ដោយ—ក្នុងរបៀបដូចគ្នា ទំនាក់ទំនងខាងឯផ្លូវភេទក្នុងជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍គឺជាជំនួយដ៏អស្ចារ្យក្នុងការប្រយុទ្ធសង្គ្រាមខាងឯវិញ្ញាណដែលទាស់ប្រឆាំងនឹងភាពត្រេកត្រអាល និងការផិតក្បត់ ប៉ុន្តែវាមិនមែនជាការព្យាបាលទាំងស្រុងឡើយ។
មូលហេតុដែលយើងដឹងអំពីចំណុចនេះថាមកពីព្រះគម្ពីរគឺដោយសារព្រះយេស៊ូវបានផ្តល់ការព្រមានយ៉ាងខ្លាំងទាស់នឹងការផិតក្បត់ដូចដែលមានចែងនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ លូកា ១៨:២០។ វានឹងគ្មានការចង់ប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់ទេក្នុងជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍បើការរួមភេទជាការព្យាបាលទាំងស្រុងសម្រាប់សេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាក្នុងការរួមភេទខុសច្បាប់។ នោះព្រះយេស៊ូវនឹងមិនចាំបាច់មានព្រះបន្ទូលថា «កុំផិតឲ្យសោះ»។
មែនហើយ អំណោយនៃការអរសប្បាយខាងឯផ្លូវភេទក្នុងជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍គឺជាជំនួយដ៏អស្ចារ្យក្នុងការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងភាពត្រេកត្រអាល និងការផិតក្បត់ ប៉ុន្តែវាមិនមែនជាការព្យាបាលទាំងស្រុងទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ផលផ្លែទាំងអស់នៃព្រះវិញ្ញាណ ដែលមានមួយក្នុងចំណោមទាំងនោះគឺអំពីការគ្រប់គ្រងខ្លួនឯង យើងនៅតែត្រូវការផលផ្លែនោះក្នុងជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍ ក៏ដូចជាក្រៅជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍ដែរ (កាឡាទី ៥:២២-២៣)។
ការរួបរួមខាងឯវិញ្ញាណដែលកាន់តែមានភាពស៊ីជម្រៅ
សូមអនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំលើកឡើងអំពីចំណុចមួយផ្សេងទៀតដែលខ្ញុំគិតថាសំខាន់ណាស់ក្រែងលោខ្ញុំបានបង្កើតទស្សនៈសិប្បនិម្មិតលើជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍។ ជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍ និងទំនាក់ទំនងខាងឯផ្លូវភេទក្នុងរបៀបដ៏ល្អបំផុតបង្កើតជាជញ្ជាំងភ្លើងការពារមួយរវាងដៃគូជីវិត និងការផិតក្បត់ និងការមើលរូបអាសអាភាស ឬក៏វីដេអូតាមវិធីផ្សេងៗទៀតក្រៅពីការដែលគ្រាន់តែរូបកាយប៉ះគ្នា។ យើងមិនគួរគិតពីការការពារចេញពីអំពើបាបខាងឯផ្លូវភេទថា វាគ្រាន់តែទាក់ទងនឹងការរួមភេទដូចជាការបន្ធូរខាងឯរូបកាយ ឬក៏ដូចជាការបន្ធូរសម្ពាធ ហាក់បីដូចជាថាយើងកំពុងនិយាយបែបនេះ «ខ្ញុំត្រូវតែរារាំងបុរសម្នាក់នេះកុំឲ្យផ្ទុះនៅកន្លែងដែលខុស ដូច្នេះគាត់ត្រូវតែបន្ធូរសម្ពាធនេះចេញ»។
នោះគឺជាការពិតមែន ប៉ុន្តែវាមិនមែនជាចំណុកសរុបនៃអ្វីដែលកំពុងកើតឡើងនៅពេលដែលសាវ័ក ប៉ុល និយាយថា ទំនាក់ទំនងខាងឯផ្លូវភេទគឺជាជញ្ជាំងភ្លើងការពារនោះទេ។ វាមានលើសជាងនេះទៅទៀត។ ខ្ញុំគិតថា នៅក្នុងវប្បធម៌របស់យើង យើងបានធ្វើឲ្យការរួមភេទជាអំពើពេស្យាចារបែបជាការបំពេញកាមតណ្ហា បែបជាកីឡានៅចុងសប្តាហ៍ ដូច្នេះវាពិតជាពិបាកណាស់សម្រាប់ឲ្យពួកគេយល់ពីអ្វីដែលខ្ញុំកំពុងនិយាយ។ ព្រះជាម្ចាស់មានគោលបំណងនៅក្នុងភាពស្និទ្ធស្នាលនៃការរួបរួមខាងរូបកាយក្នុងជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍ថាជាអ្វីមួយដែលអស្ចារ្យ រុងរឿង ស្រស់ស្អាត និងជាការខាងឯវិញ្ញាណនៅពេលដែលមានការរួមភេទកើតឡើង។
ការរួមភេទបង្កើតឲ្យមានជម្រៅចិត្តនៃការស្រឡាញ់ ពង្រឹងការតាំងសេចក្ដីសញ្ញា និងការរួបរួមគ្នាខាងឯវិញ្ញាណ និងជាការផ្សារភ្ជាប់ផ្ទាល់ខ្លួនដែលមិនអាចយល់បាន។ នៅពេលដែលការរីកចម្រើនបែបនេះកាន់តែកើតឡើងយ៉ាងជ្រាលជ្រៅទៅៗ នោះអ្នកនឹងកាន់តែមិនចង់មើលរូប ឬវីដេអូអាសអាភាស និងទៅផិតក្បត់ជាមិនខាន។ នោះហើយជាសិរីល្អនៃទំនាក់ទំនងផ្លូវភេទនៅក្នុងជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍។ សុខ! នៅពេលដែលប្អូនបន្តតយុទ្ធ ដើម្បីភាពបរិសុទ្ធខាងឯផ្លូវភេទនៅក្នុងជីវិតនៃភាពនៅលីវរបស់ប្អូនដោយពឹងលើអំណាចនៃព្រះវិញ្ញាណ ទាំងនោះហើយគឺជាអ្វីដែលប្អូនគួរតែចង់បាន និងអធិស្ឋានឆ្ពោះទៅរកជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍។
ដូចគ្នាទៅនឹងអំណោយទាននានាខាងឯសាច់ឈាមពីព្រះជាម្ចាស់ នោះការរួមដំណេកនៅក្នុងជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍ក៏មិនមែនជាអ្វីដែរនឹងព្យាបាលភាពត្រេកត្រអាលដែរ ប៉ុន្តែវាអាចជាជំនួយដ៏ធំមួយក្នុងការតយុទ្ធ។
មតិយោបល់
Loading…