នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ គ្មានពាក្យមួយណាក្នុងភាសាហេប្រឺ ឬភាសាក្រិក ដែលត្រូវបានប្រើប្រាស់បញ្ជាក់យ៉ាងចំៗទៅលើការរួមភេទមុនចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍នោះទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ ព្រះគម្ពីរបានថ្កោលទោសយ៉ាងពេញទីចំពោះការផិតក្បត់ និងការរួមភេទបែបអសីលធម៌យ៉ាងច្បាស់លាស់។ បើដូច្នោះមែន តើយើងអាចចាត់ទុកការរួមភេទមុនចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ថាជាការរួមភេទបែបអសីលធម៌បានដែរឬទេ? ប្រាកដណាស់! បាន! បើយោងតាមកណ្ឌគម្ពីរ ១កូរិនថូស ៧:២ នោះយើងនឹងឃើញចម្លើយយ៉ាងជាក់ច្បាស់ស្ដីអំពីការនេះគឺ «តែ ដោយព្រោះមានការសហាយស្មន់កើតឡើង បានជាគួរឲ្យគ្រប់ប្រុសៗមានប្រពន្ធជារបស់ផងខ្លួនវិញ ហើយគ្រប់ទាំងស្រីក៏ត្រូវមានប្តីជារបស់ផងខ្លួនដែរ»។ នៅក្នុងខគម្ពីរមួយនេះសាវ័ក ប៉ុល បានថ្លែងបញ្ជាក់ថាចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍គឺជា «ដំណោះស្រាយ» សម្រាប់ការរួមភេទបែបអសីលធម៌។ កណ្ឌគម្ពីរ ១កូរិនថូស ៧:២ បានលើកឡើងបន្ថែមទៀតថា ដោយសារមនុស្សយើងមិនអាចគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងបានហើយមានមនុស្សជាច្រើននាក់បានរួមភេទបែបអសីលធម៌នៅខាងក្រៅចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ ហេតុដូច្នេះហើយបានជាមនុស្សគ្រប់ៗគ្នាគួររៀបការ។ ហើយបន្ទាប់មក ពួកគេអាចបំពេញភាពត្រេកត្រអាលរបស់ខ្លួនក្នុងរបៀបដែលមានក្រមសីលធម៌បាន។
ដោយសារកណ្ឌគម្ពីរ ១កូរិនថូស ៧:២ បានរួមបញ្ចូលយ៉ាងច្បាស់លាស់ថា ការរួមភេទមុនចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍មានន័យថាជាការរួមភេទបែបអសីលធម៌ ហេតុដូច្នេះគ្រប់ខគម្ពីរទាំងអស់ដែលបានថ្កោលទោសថាការរួមភេទបែបអសីលធម៌គឺជាការប្រព្រឹត្តិអំពើបាប នោះការរួមភេទមុនចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ក៏ជាអំពើបាបដែរ។ អ្នកនិពន្ធព្រះគម្ពីរបានសរសេររួមបញ្ចូលថា ការរួមភេទមុនចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍គឺជាការរួមភេទបែបអសីលធម៌។ មានបទគម្ពីរជាច្រើនដែលអះអាងថា ការរួមភេទមុនចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍គឺជាអំពើបាប (កិច្ចការ ១៥:២០; ១កូរិនថូស ៥:១; ៦:១៣, ១៨; ១០:៨; ២កូរិនថូស ១២:២១; កាឡាទី ៥:១៩; អេភេសូរ ៥:៣; កូឡូស ៣:៥; ១ថែស្សាឡូនិច ៤:៣; យូដា ១:៧)។ ព្រះគម្ពីរបានឲ្យតម្លៃលើការចៀសវាងគេចចេញពីការប្រព្រឹត្តអំពើទាំងនេះមុនចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍។ ការរួមភេទរវាងបុរសជាប្ដីម្នាក់ជាមួយនឹងប្រពន្ធរបស់ខ្លួនគឺជារបៀបតែមួយគត់នៃទំនាក់ទំនងខាងឯផ្លូវភេទដែលព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យ (ហេព្រើរ ១៣:៤)។
ជារឿយៗ យើងផ្ដោតលើការរួមភេទថាជា «ការកម្សាន្ត» ដោយមិនទទួលស្គាល់របៀបមួយទៀតដែលថាវាក៏មានការទាក់ទងនឹងការបង្កបង្កើតកូនចៅផងដែរ។ ការរួមភេទនៅក្នុងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍គឺជាការសប្បាយៗ ហើយព្រះជាម្ចាស់ក៏បានរៀបចំវាបែបនេះនៅក្នុងរបៀបនោះដែរ។ ព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យឲ្យបុរស និងស្ត្រីមានភាពអរសប្បាយក្នុងការរួមភេទ ដោយស្ថិតនៅក្នុងដែនកំណត់នៃអាពាហ៍ពិពាហ៍។ កណ្ឌគម្ពីរបទចម្រៀងសាឡូម៉ូន និងបទគម្ពីរជាច្រើនទៀតដូចជាកណ្ឌគម្ពីរ សុភាសិត ៥:១៩ បានពណ៌នាយ៉ាងច្បាស់ទាក់ទងនឹងការអរសប្បាយក្នុងការរួមភេទ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយក៏គូស្នេហ៍ត្រូវតែយល់ថា បំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះការរួមភេទក៏មានរាប់បញ្ចូលទាំងការបង្កើតកូនចៅផងដែរ។ ដូច្នេះហើយ សម្រាប់គូស្នេហ៍ដែលរួមភេទមុនចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍គឺខុសទ្វេដង—ពួកគេកំពុងរីករាយនឹងការអរសប្បាយដែលមិនមែនជាបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់សម្រាប់ពួកគេ ហើយពួកគេក៏កំពុងឆ្លៀតឱកាសក្នុងការបង្កើតជីវិតដែលស្ថិតនៅក្រៅរចនាសម្ព័ន្ធរបស់គ្រួសារដែលព្រះជាម្ចាស់បានកំណត់សម្រាប់ក្មេងៗគ្រប់រូបទៀតផង។
ខណៈពេលដែលការអនុវត្តមិនត្រូវបានកំណត់ត្រូវឬខុស ប្រសិនបើយើងស្ដាប់បង្គាប់សារក្នុងព្រះគម្ពីរ ដែលស្ដីពីការរួមភេទមុនអាពាហ៍ពិពាហ៍ នោះយើងនឹងមានជម្ងឺកាមរោគតិចជាងមុនឆ្ងាយណាស់ មិនមានការរំលូតកូនច្រើននោះទេ ស្ត្រីដែលបានក្លាយជាម្ដាយដែលមានកូនដោយមិនទាន់ចង់បាននៅឡើយ ហើយក៏នឹងមិនមានក្មេងដែលធំធាត់ឡើងដោយគ្មានឪពុកម្ដាយទាំងពីរនាក់នៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេដែរ។ ការមិនរួមភេទមុនអាពាហ៍ពិពាហ៍គឺជាបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់តែមួយគត់ (ពេលទាក់ទងនឹងការរួមភេទមុនរៀបការ)។ ការមិនរួមភេទមុនអាពាហ៍ពិពាហ៍ជួយសង្គ្រោះជីវិត ជួយការពារទារក ផ្ដល់តម្លៃទៅលើទំនាក់ទំនងនៃការរួមភេទ ហើយអ្វីដែលសំខាន់បំផុតនោះគឺការមិនរួមភេទមុនអាពាហ៍ពិពាហ៍នឹងថ្វាយព្រះកិត្តិយសដល់ព្រះជាម្ចាស់ផងដែរ។
មតិយោបល់
Loading…