មានគ្រីស្ទបរិស័ទ ក្រុមជំនុំ និងអង្គការជាច្រើនដែលប្រើប្រាស់ពាក្យ «ដំណឹងល្អ» ដើម្បីពណ៌នាអំពីអ្វីដែលពួកគាត់ទទួលជឿជាក់លើ។ ការឈ្លោះប្រកែកគ្នាខាងឯទេវវិទ្យាបានកើតឡើង ហើយក៏កំពុងតែបន្តកើតឡើងទៅលើសំណួរដែលថា តើអ្វីទៅជា «អត្ថន័យនៃដំណឹងល្អ» ហើយថា «តើអ្នកណាប្រកាសដំណឹងល្អនោះបានយ៉ាងស្មោះត្រង់ជាងគេ?»។ តើពាក្យ «ដំណឹងល្អ» ដែលគេយល់ជាទូទៅមានន័យយ៉ាងដូចម្ដេច? របៀបដ៏ល្អបំផុតក្នុងការឆ្លើយសំណួរមួយនេះគឺបែរទៅរកចម្លើយចេញពីព្រះគម្ពីរ។
ក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីជាភាសាក្រិក នាម «អ៊ីវិនហ្គិលីអុន» [(euangelion) “ដំណឹងល្អ”] មានសរសេរចុះលើសជាងតែ ៧០ ដងប៉ុណ្ណោះ។ ក្នុងអត្ថន័យមួយ ដោយសារព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីទាំងមូលគឺនិយាយអំពីដំណឹងល្អ យើងទំនងជារំពឹងថា ពាក្យនេះគួរមានប្រើប្រាស់ច្រើនជាងហ្នឹងទៅទៀត។ ហើយអ្វីដែលគួរឲ្យកាន់តែភ្ញាក់ផ្អើលខ្លាំងជាងនេះទៀតនោះគឺត្រង់ថា អ្នកនិពន្ធកណ្ឌគម្ពីរនានានៃព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីក៏បានប្រើប្រាស់ពាក្យនេះក្នុងអត្ថន័យខុសៗគ្នាផងដែរ។ បូកសរុបជាមួយគ្នាសាវ័ក ប៉ុល បានប្រើប្រាស់ពាក្យនេះបីដងច្រើនជាងអ្នកនិពន្ធផ្សេងៗនៃកណ្ឌគម្ពីរសញ្ញាថ្មី។ ហើយយើងរកឃើញរបៀបប្រើប្រាស់ផ្សេងៗទៀតក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ ម៉ាថាយ និងម៉ាកុស ហើយយ៉ាងតិចណាស់ (ប្រសិនបើមានមែន) ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរលូកា យ៉ូហាន ពេត្រុស និងយ៉ាកុបផងដែរ។
ពាក្យ «ដំណឹងល្អ» មិនមែនជាពាក្យប្លែកសម្រាប់តែសាររបស់គ្រីស្ទបរិស័ទប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែគឺជាពាក្យដែលគេប្រើប្រាស់ក្នុងសាសនាដទៃទៀត ដើម្បីសំដៅទៅលើការប្រកាសដ៏ល្អមួយ។ ក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ពាក្យនេះសំដៅទៅលើដំណឹងល្អអំពីព្រះយេស៊ូវដ៏ជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ។ ជារឿយៗ ពាក្យនេះត្រូវបានប្រើប្រាស់ឡើងដោយមានការសន្មតថា មិត្តអ្នកអានដឹងអំពីអត្ថន័យនៃពាក្យនេះហើយ។
ខណៈពេលដែលយើងត្រួតពិនិត្យយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់អំពីរបៀបដែលពាក្យ «ដំណឹងល្អ» ត្រូវបានប្រើប្រាស់ឡើងក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី នោះយើងនឹងឃើញពីអត្ថន័យមួយចំនួនយ៉ាងច្បាស់លាស់។ ទី១ ជាទូទៅ យើងតែងតែឃើញឃ្លា «ដំណឹងល្អនៃព្រះ»។ ឃ្លានេះផ្ដោតលើប្រភពនៃដំណឹងល្អថាជាអំណោយទានមកពីព្រះជាម្ចាស់។ ប្រភពនៃដំណឹងល្អគឺកើតចេញពីព្រះជាម្ចាស់មិនមែនពីមនុស្សលោកទេ។ ទី២ លក្ខណៈមួយចំនួននៃដំណឹងល្អគឺត្រូវបានលើកឡើងយ៉ាងចំៗថា៖ ដំណឹងល្អគឺជាការពិត (កាឡាទី ២:៥, ១៤; កូឡូស ១:៥) ជាព្រះគុណ (កិច្ចការ ២០:២៤) ជាសិរីរុងរឿង (២កូរិនថូស ៤:៤; ១ធីម៉ូថេ ១:១១)។ ទី៣ យើងឃើញមានការឆ្លើយតបពីរយ៉ាងទៅកាន់ដំណឹងល្អ។ ជំនឿគឺជាការឆ្លើយតបចម្បង (កិច្ចការ ១៥:៧; អេភេសូរ ១:១៣)។ ប៉ុន្តែ ការស្តាប់បង្គាប់ក៏ជាការឆ្លើយតបផងដែរ (១ពេត្រុស ៤:៧; រ៉ូម ១:៥; ១០:១៦; ១៦:២៦; ២ថែស្សាឡូនិច ១:៨)។
(ការប្រើប្រាស់របស់សាវ័ក ប៉ុល ទាក់ទងនឹងគំនិតនៃការស្ដាប់បង្គាប់នៃជំនឿក្នុងកណ្ឌគម្ពីររ៉ូមមានចំណុចដ៏គួរឲ្យអស់សំណើច ខណៈពេលដែលគាត់ឆ្លើយតបទៅកាន់អស់អ្នកដែលចោទប្រកាន់គាត់ទាក់ទងនឹងការបន្ទាបបន្ថោកជំនឿ ពោលគឺទាស់នឹងក្រឹត្យវិន័យ)។ ទី៤ យើងឃើញលទ្ធផលមួយចំនួននៃដំណឹងល្អ។ ពិតណាស់! ដំណឹងល្អនាំមកនូវសេចក្ដីសង្គ្រោះ (រ៉ូម ១:១៦; អេភេសូរ ១:១៣)។ ដំណឹងល្អក៏នាំមកនូវនគរផងដែរ (ម៉ាថាយ ៤:២៣; ៩:៣៥; ២៤:១៤)។ វានាំមកនូវក្ដីសង្ឃឹមសម្រាប់រាស្ត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ (កូឡូស ១:២៣)។ ដំណឹងល្អក៏ជាចំណុចជំរុញនៃការញែកជាបរិសុទ្ធផងដែរ (ម៉ាកុស ៨:៣៥; ១០:២៩; ២កូរិនថូស ៩:១៣; អេភេសូរ ៦:១៥; ភីលីព ១:២៧)។
របៀបនៃការប្រើប្រាស់ពាក្យ «ដំណឹងល្អ» ទាំងអស់នេះក៏ចង្អុលបង្ហាញអំពីអត្ថន័យនៃដំណឹងល្អ ប៉ុន្តែក៏នៅមានបទគម្ពីរមួយចំនួនក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីដែលបានលើកឡើងយ៉ាងច្បាស់លាស់អំពីអត្ថន័យនៃដំណឹងល្អទាំងអស់ដែរ។ ចេញពីការពិនិត្យមើលខគម្ពីរទាំងអស់នោះ យើងក៏បានរកឃើញផងដែរថាពេលខ្លះពាក្យ «ដំណឹងល្អ» ក៏សំដៅជាទូទៅលើរាល់ចំណុចនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ និងជីវិតថ្មីដែលព្រះយេស៊ូវប្រទានឲ្យរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ដែរ ហើយមានពេលខ្លះទៀតសំដៅលើអត្ថន័យយ៉ាងចង្អៀតទៅលើតែអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានសម្រេចឡើងសម្រាប់យើង ក្រៅពីយើងផ្ទាល់តែប៉ុណ្ណោះ។ មួយវិញទៀតសោត ពេលខ្លះពាក្យ «ដំណឹងល្អ» សំដៅជាទូទៅលើព័ន្ធកិច្ចរបស់ព្រះយេស៊ូវទាក់ទងនឹងការរាប់ជាសុចរិត និងការញែកជាបរិសុទ្ធសម្រាប់ និងក្នុងរាស្ត្ររបស់ទ្រង់។ ហើយពេលខ្លះទៀតសំដៅលើអត្ថន័យយ៉ាងចង្អៀតលើព័ន្ធកិច្ចនៃការរាប់ជាសុចរិតរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ របៀបមួយទៀតនៃការរៀបរាប់ការវែកញែកមួយនេះ គឺថាពេលខ្លះពាក្យ «ដំណឹងល្អ» សំដៅជាទូទៅលើការបំពេញព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីទាំងមូលអំពីអ្វីដែលព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់បានសន្យាហើយពេលខ្លះទៀតពាក្យ «ដំណឹងល្អ» គឺត្រូវបានប្រើប្រាស់ឡើងលើអត្ថន័យយ៉ាងចង្អៀតអំពីអ្វីៗដែលព្រះយេស៊ូវបានប្រព្រឹត្តផ្ទុយគ្នាទៅនឹងអ្វីៗដែលយើងធ្វើនៅក្នុងក្រឹត្យវិន័យ។
ឧទាហរណ៍មួយនៃការប្រើប្រាស់បែបជាទូទៅលើអត្ថន័យនៃពាក្យ «ដំណឹងល្អ» គឺមានចែងនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ ម៉ាកុស ១:១ «នេះជាការចាប់ផ្ដើមដំណឹងល្អអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះ» (គកស)។ ត្រង់នេះ ការប្រើប្រាស់ពាក្យ «ដំណឹងល្អ» ហាក់បីដូចជាសំដៅលើរាល់គ្រប់អ្វីៗដែលលោក ម៉ាកុស បានរៀបរាប់ប្រាប់យើងអំពីសេចក្ដីបង្រៀន និងអំពីព័ន្ធកិច្ចរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ យើងក៏ឃើញអំពីការប្រើប្រាស់បែបជាទូទៅមួយទៀតដែរក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ វិវរណៈ ១៤:៦-៧៖
«ខ្ញុំក៏ឃើញទេវតាមួយទៀត កំពុងហោះកាត់លំហអាកាស ទាំងមានដំណឹងល្អដែលនៅអស់កល្បជានិច្ច សម្រាប់នឹងថ្លែងប្រាប់ដល់មនុស្សនៅលើផែនដី គឺដល់គ្រប់ជាតិសាសន៍ គ្រប់កុលសម្ព័ន្ធ គ្រប់ភាសា និងគ្រប់ប្រជាជន។ ទេវតានោះបន្លឺសំឡេងយ៉ាងខ្លាំងថា៖ “ចូរកោតខ្លាចព្រះ ហើយសរសើរសិរីល្អរបស់ព្រះអង្គចុះ ដ្បិតពេលដែលព្រះអង្គត្រូវជំនុំជម្រះបានមកដល់ហើយ ចូរក្រាបថ្វាយបង្គំព្រះអង្គដែលបង្កើតផ្ទៃមេឃ ផែនដី សមុទ្រ និងរន្ធទឹកទាំងប៉ុន្មានចុះ!”»។
នៅត្រង់នេះ ដំណឹងល្អគឺជាការត្រាស់ហៅឲ្យបំផ្លាស់បំប្រែចិត្ត ហើយថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់។
ជារឿយៗ ពាក្យ «ដំណឹងល្អ» គឺត្រូវបានប្រើប្រាស់លើអត្ថន័យយ៉ាងចង្អៀត ហើយអត្ថន័យរបស់វាក៏ជាក់លាក់ដែរ។ យើងឃើញអំពីចំណុចនេះក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ ១កូរិនថូស ១៥:១-៤៖
«ឥឡូវនេះ បងប្អូនអើយ ខ្ញុំសូមរម្លឹកអ្នករាល់គ្នាអំពីដំណឹងល្អ ដែលខ្ញុំបានប្រកាសប្រាប់អ្នករាល់គ្នា ជាដំណឹងល្អដែលអ្នករាល់គ្នាបានទទួល ក៏ឈរមាំក្នុងដំណឹងល្អនោះដែរ អ្នករាល់គ្នាកំពុងតែបានសង្គ្រោះដោយសារដំណឹងល្អនោះ ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាកាន់ខ្ជាប់តាមព្រះបន្ទូល ដែលខ្ញុំបានប្រកាសប្រាប់ ពុំនោះទេ អ្វីដែលអ្នករាល់គ្នាបានជឿមុខជាឥតប្រយោជន៍។ ដ្បិតមុនដំបូង ខ្ញុំបានប្រាប់មកអ្នករាល់គ្នា តាមសេចក្តីដែលខ្ញុំបានទទួលមក គឺថាព្រះគ្រីស្ទបានសុគត ដោយព្រោះបាបរបស់យើង ស្របតាមបទគម្ពីរ ហើយថា ព្រះអង្គត្រូវគេបញ្ចុះក្នុងផ្នូរ រួចព្រះអង្គមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញនៅថ្ងៃទីបី ស្របតាមបទគម្ពីរ»។
ត្រង់នេះ ដំណឹងល្អគឺជាសារនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះទាក់ទងនឹងការសុគត និងការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវ។
ក្នុងខគម្ពីរមួយទៀតសាវ័ក ប៉ុល បានសរសេរថា «ដំណឹងល្អដ៏រុងរឿងរបស់ព្រះដ៏មានពរ ជាដំណឹងល្អដែលព្រះផ្ញើទុកនឹងខ្ញុំ» ហើយគាត់ក៏បានលើកឡើងយ៉ាងជាក់លាក់ថាដំណឹងល្អនោះគឺជាអ្វី៖
«ពាក្យនេះពិតប្រាកដមែន ហើយគួរទទួលគ្រប់យ៉ាង គឺថា ព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវបានយាងមកក្នុងពិភពលោក ដើម្បីសង្គ្រោះមនុស្សបាប ដែលខ្ញុំរូបនេះជាលេខមួយ។ ដោយហេតុនេះ ព្រះមានព្រះហឫទ័យមេត្តាករុណាដល់ខ្ញុំ ដើម្បីឲ្យព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ បានសម្ដែងព្រះហឫទ័យអត់ធ្មត់របស់ព្រះអង្គក្នុងខ្ញុំ ដែលជាអ្នកលេខមួយនេះ ឲ្យខ្ញុំបានធ្វើជាគំរូដល់អស់អ្នកដែលនឹងជឿដល់ព្រះអង្គ សម្រាប់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។» (១ធីម៉ូថេ ១:១១, ១៥-១៦ គកស)។
ត្រង់នេះ ដំណឹងល្អគឺជាព័ន្ធកិច្ចនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ព្រះគ្រីស្ទសម្រាប់មនុស្សមានបាប។
សាវ័ក ប៉ុល ក៏បានសរសេរស្រដៀងគ្នានោះដែរក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ ២ធីម៉ូថេ៖
«ដូច្នេះ មិនត្រូវខ្មាសនឹងធ្វើបន្ទាល់អំពីព្រះអម្ចាស់នៃយើង ឬខ្មាសនឹងខ្ញុំដែលជាប់គុកព្រោះតែព្រះអង្គនោះឡើយ តែត្រូវរងទុក្ខលំបាកជាមួយខ្ញុំសម្រាប់ដំណឹងល្អ ដោយព្រះចេស្ដានៃព្រះ ដែលទ្រង់បានសង្គ្រោះយើង ហើយបានត្រាស់ហៅយើងមកក្នុងការងារបរិសុទ្ធ មិនមែនដោយការដែលយើងប្រព្រឹត្តនោះទេ គឺដោយសារបំណង និងព្រះគុណរបស់ព្រះអង្គ ដែលបានប្រទានមកយើងក្នុងព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ មុនសម័យកាលទាំងអស់មកម៉្លេះ តែឥឡូវនេះ បានសម្ដែងឲ្យឃើញ តាមរយៈការលេចមករបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះសង្គ្រោះនៃយើង ដែលទ្រង់បានបំបាត់សេចក្ដីស្លាប់ ហើយបាននាំយកជីវិត និងភាពមិនចេះសាបសូន្យ មកដាក់ក្នុងពន្លឺ តាមរយៈដំណឹងល្អ។ ចូរនឹកចាំថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជារាជវង្សព្រះបាទដាវីឌ ទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ តាមដំណឹងល្អដែលខ្ញុំបានប្រកាស។» (១:៨-១០; ២:៨)។
ការប្រើប្រាស់អត្ថន័យយ៉ាងចង្អៀតបែបនេះនៃពាក្យ «ដំណឹងល្អ» គឺជារឿងធម្មតាទេក្នុងការនិពន្ធនានារបស់ពួកក្រុមកំណែទម្រង់ (Reformers) នៅសម័យសតវត្សទី ១៦។ យើងអាចឃើញពីចំណុចនេះក្នុងការគិតរបស់លោកគ្រូ ចន ខិលវិន (John Calvin)៖
«ពាក្យនៃជំនឿគឺជាការប្រើប្រាស់ឈ្មោះនៃគំនិតណាមួយជំនួសគំនិតណាមួយផ្សេងទៀតដែលមានភាពស៊ីគ្នាសម្រាប់ពាក្យនៃសេចក្ដីសន្យា។ ឧទាហរណ៍៖ សម្រាប់ដំណឹងល្អផ្ទាល់ដោយសារវាទាក់ទងគ្នាទៅនឹងជំនឿ។ ភាពផ្ទុយគ្នារវាងក្រឹត្យវិន័យ និងដំណឹងល្អគឺជាអ្វីដែលយើងត្រូវតែយល់។ ហើយចេញពីការវែកញែកមួយនេះ យើងអាចសន្មតបានថា ដូចគ្នាដែលក្រឹត្យវិន័យតម្រូវឲ្យមានការប្រព្រឹត្ត នោះដំណឹងល្អក៏ទាមទារឲ្យយើងគ្រាន់តែនាំមកនូវជំនឿ ដើម្បីនឹងអាចទទួលព្រះគុណនៃព្រះជាម្ចាស់បានដែរ»។
ហើយវាក៏ច្បាស់ដែរក្នុងការអធិប្បាយរបស់លោកគ្រូ សាខារីស៍ អ៊ើស៊ីនូស៍ (Zacharias Ursinus)។ នៅដើមដំបូងនៃសេចក្ដីអត្ថាធិប្បាយរបស់គាត់លើ «គោលជំនឿគ្រីស្ទបរិស័ទនៅទីក្រុង ហាឌឹនបើហ្គ» (The Heidelberg Catechism) លោកគ្រូ អ៊ើស៊ីនូស៍ បានវែកញែករាល់គ្រប់គោលជំនឿទៅជាក្រឹត្យវិន័យ និងដំណឹងល្អវិញ៖
«គោលជំនឿនៃក្រុមជំនុំមានពីរផ្នែក៖ ក្រឹត្យវិន័យ និងដំណឹងល្អ ដែលចេញពីការទាំងពីរនេះ យើងអាចយល់បែបសង្ខេប និងអំពីអត្ថន័យនៃព្រះបន្ទូលដ៏បរិសុទ្ធ។ យើងហៅក្រឹត្យវិន័យថាជាក្រឹត្យវិន័យ ១០ ប្រការ ហើយដំណឹងល្អគឺជាគោលជំនឿទាក់ទងនឹងព្រះគ្រីស្ទដែលជាមនុស្សកណ្ដាល និងជាការអត់ទោសបាបដោយឥតគិតថ្លៃតាមរយៈជំនឿ»។
ការឆ្លុះបញ្ចាំងបែបនេះលើដំណឹងល្អបានស្ថិតនៅយ៉ាងសាមញ្ញក្នុងទេវវិទ្យាកំណែទម្រង់ (Reformed Theology) ដូចដែលយើងឃើញក្នុងអត្ថបទដ៏វែងមួយនេះ ដែលនេះគឺជាសម្រង់សម្ដីដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ពីទេវវិទូដ៏អស្ចារ្យម្នាក់ពីប្រទេស ហូឡង់ (Dutch) ដែលមានឈ្មោះថាលោកគ្រូ ហើមែន បាវិគ (Herman Bavinck)៖
«ប៉ុន្តែ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលមានទាំងជាក្រឹត្យវិន័យ និងដំណឹងល្អ គឺជាការបើកសម្ដែងនៃព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលជាការប្រកាសអំពីការតាំងសេចក្ដីសញ្ញានៃការប្រព្រឹត្ត និងការតាំងសេចក្ដីសញ្ញានៃព្រះគុណ ទោះបើថាក្នុងការប្រើប្រាស់យ៉ាងទូលំទូលាយលើពាក្យ «ក្រឹត្យវិន័យ» និង «ដំណឹងល្អ» អាចយកមកប្រើប្រាស់ ដើម្បីរៀបរាប់អំពីសេចក្ដីតាំងសញ្ញានៃព្រះគុណថ្មី និងចាស់ក៏ដោយ ក៏ក្នុងភាពសំខាន់របស់វា វាពិតជាបានពណ៌នាអំពីទំនាក់ទំនងនៃព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក្នុងលក្ខណៈខុសៗគ្នាពីរយ៉ាងសំខាន់ [មកដល់ចំណុចនេះលោកគ្រូ បាវិគ បានលើកឡើងនូវខគម្ពីរជាច្រើនចេញពីព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីទុកជាភស្តុតាង]…។ ក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះក្រឹត្យវិន័យនិងដំណឹងល្អគឺត្រូវបានប្រៀបប្រដូចលក្ខណៈខុសគ្នាបែបជាការទាមទារ និងជាអំណោយទាន ជាបញ្ជា និងជាសេចក្ដីសន្យា ជាអំពើបាប និងជាព្រះគុណ ជាជំងឺ និងជាការព្យាបាល ជាសេចក្ដីស្លាប់ និងជាជីវិត…។ ក្រឹត្យវិន័យមានប្រភពចេញពីភាពបរិសុទ្ធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ រីឯដំណឹងល្អវិញមានប្រភពចេញពីព្រះគុណរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ តាមរយៈធម្មជាតិ យើងអាចស្គាល់ក្រឹត្យវិន័យបាន តែយើងអាចស្គាល់ដំណឹងល្អបានតែតាមរយៈការបើកសម្ដែងពិសេសប៉ុណ្ណោះ។ ក្រឹត្យវិន័យតម្រូវឲ្យមានសេចក្ដីសុចរិតដ៏បរិសុទ្ធដោយសារការប្រព្រឹត្ត ប៉ុន្តែដំណឹងល្អប្រទាននូវភាពបរិសុទ្ធនោះយ៉ាងពេញលេញ។ ក្រឹត្យវិន័យនាំមនុស្សទៅកាន់ជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចតាមរយៈការប្រព្រឹត្ត។ រីឯដំណឹងល្អវិញបង្កើតនូវទង្វើល្អចេញពីភាពសម្បើមនៃជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ចដែលទទួលបានតាមរយៈជំនឿ។ ឥឡូវនេះ ក្រឹត្យវិន័យថ្កោលទោសមនុស្ស ប៉ុន្តែដំណឹងល្អអត់ទោសឲ្យពួកគេវិញ។ ក្រឹត្យវិន័យគឺសម្រាប់មនុស្សគ្រប់រូប តែដំណឹងល្អវិញគឺសម្រាប់តែអស់អ្នកណាដែលរស់នៅក្រោមការស្ដាប់បង្គាប់របស់វាតែប៉ុណ្ណោះ។»
នេះគឺជាការរៀបរាប់អំពីដំណឹងល្អយ៉ាងច្បាស់លាស់ ជាក់លាក់ ចេញពីព្រះគម្ពីរ និងមានតម្លៃ។
ដាច់ខាត ក្រុមជំនុំត្រូវតែប្រកាសដំណឹងល្អក្នុងអត្ថន័យបែបទូលំទូលាយ និងលើអត្ថន័យយ៉ាងចង្អៀត។ យោងតាមមហាបេសកកម្មដែលព្រះយេស៊ូវបានប្រទានក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ ម៉ាថាយ ២៨:១៨-២០ ការផ្សាយដំណឹងល្អដ៏ពិតគឺទាក់ទងនឹងការបង្កើតសិស្ស៖ ទី១ ក្នុងអត្ថន័យយ៉ាងចង្អៀតគឺទាក់ទងនឹងការត្រាស់ហៅបុរស និងស្ត្រីឲ្យទទួលជឿលើព្រះយេស៊ូវ។ ទី២ ហើយក្នុងអត្ថន័យទូទៅគឺទាក់ទងនឹងការបង្រៀនឲ្យពួកគេត្រាប់តាមរាល់គ្រប់អ្វីៗដែលព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនដល់រាស្ត្ររបស់ទ្រង់។ សម្រាប់ជាប្រយោជន៍ដល់ដំណឹងល្អ ចូរយើងនាំគ្នាប្រកាសដំណឹងល្អដ៏ពិតចុះ!
មតិយោបល់
Loading…