ប្រសិនបើពួកជំនុំដែលមានសុខភាពល្អ គឺជាពួកជំនុំដែលកាន់តែបង្ហាញឲ្យឃើញពីចរិតលក្ខណៈរបស់ព្រះជាម្ចាស់ច្រើនឡើងៗ ដូចដែលទ្រង់បានបើកសម្ដែងឲ្យឃើញនៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ នោះចំណុចដ៏ជាក់ច្បាស់ក្នុងការចាប់ផ្តើមសង់ពួកជំនុំដែលមានសុខភាពល្អ គឺត្រូវដាស់តឿនហៅសមាជិកឲ្យស្តាប់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ជាប្រភពនៃជីវិត និងសុខភាព។ ព្រះបន្ទូលនោះឯងដែលបានផ្តល់ចំណីបំប៉ន អភិវឌ្ឍន៍ និងរក្សាការពារពួកជំនុំឲ្យយល់ដឹងពីដំណឹងល្អ។
លក្ខណៈនៃសេចក្តីអធិប្បាយតាមអត្ថន័យព្រះគម្ពីរ
លក្ខណៈនេះមានន័យថា ទាំងគ្រូគង្វាល ទាំងពួកជំនុំត្រូវតែប្ដេជ្ញាទៅនឹងសេចក្តីអធិប្បាយតាមអត្ថន័យព្រះគម្ពីរ។ សេចក្តីអធិប្បាយតាមអត្ថន័យព្រះគម្ពីរជាប្រភេទនៃសេចក្តីអធិប្បាយដែលលាតត្រដាងឲ្យឃើញព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ គ្រូគង្វាលនឹងយកអត្ថបទព្រះបន្ទូលជាក់លាក់ណាមួយពីព្រះគម្ពីរមកពន្យល់អត្ថបទព្រះបន្ទូលនោះ បន្ទាប់មកយកអត្ថន័យនៃអត្ថបទព្រះបន្ទូលឲ្យពួកជំនុំអនុវត្តនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ។ វាជាប្រភេទនៃសេចក្តីអធិប្បាយដែលមានប្រសិទ្ធភាពជាងគេក្នុងការប្រកាសព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទៅកាន់រាស្ត្ររបស់ទ្រង់ ក៏ដូចជាទៅកាន់អ្នកដែលមិនមែនជារាស្ត្ររបស់ទ្រង់។ ការប្ដេជ្ញាអធិប្បាយតាមអត្ថន័យព្រះគម្ពីរ គឺជាការប្ដេជ្ញាស្តាប់តាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។
សេចក្តីអធិប្បាយមានច្រើនប្រភេទ ឧទាហរណ៍ដូចជា សេចក្តីអធិប្បាយតាមប្រធានបទ គឺជាសេចក្តីអធិប្បាយដែលប្រមូលផ្តុំខគម្ពីរមួយខ ឬច្រើនខទាក់ទងនឹងប្រធានបទជាក់លាក់ណាមួយដូចជា ប្រធានបទស្តីពីការអធិស្ឋាន ឬប្រធានបទស្តីពីការថ្វាយតង្វាយ។ សេចក្តីអធិប្បាយមួយប្រភេទទៀត គឺជាសេចក្តីអធិប្បាយដោយយកជីវប្រវត្តិរបស់បុគ្គលណាម្នាក់នៅក្នុងព្រះគម្ពីរមកសិក្សា ដើម្បីបង្ហាញពីព្រះគុណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ចេញពីគំរូនៃសេចក្តីសង្ឃឹម និងភាពស្មោះត្រង់របស់បុគ្គលម្នាក់នោះ។ ហើយប្រភេទនៃសេចក្តីអធិប្បាយទាំងពីរអាចមានប្រយោជន៍ចំពោះពួកជំនុំពេលខ្លះបាន។ ប៉ុន្តែទោះជាយ៉ាងណា គ្រូគង្វាលគួរតែមានទម្លាប់ក្នុងការពន្យល់ ហើយផ្ដល់ការអនុវត្តចេញពីព្រះបន្ទូលពីមួយកណ្ឌទៅមួយកណ្ឌ ដ្បិតព្រះបន្ទូលគឺជារបបអាហារប្រចាំថ្ងៃរបស់ពួកជំនុំ។
ការអធិប្បាយតាមអត្ថន័យព្រះគម្ពីរ មានន័យថា ពួកជំនុំជឿថា ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់មានអំណាចលើជីវិតរបស់ពួកគេ។ ការអធិប្បាយបែបនេះបង្ហាញថា រាស្ត្ររបស់ទ្រង់គួរតែ ឮព្រះបន្ទូល ហើយចាំបាច់ ត្រូវតែឮព្រះបន្ទូលនោះ បើមិនដូច្នោះទេ ពួកជំនុំរបស់យើងនឹងអត់បានទទួលនូវអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះទ័យនឹងប្រើសម្រាប់កែច្នៃយើងឲ្យដូចរូបអង្គទ្រង់នោះឡើយ។ ហើយវាក៏បង្ហាញដែរថា ព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះទ័យឲ្យពួកជំនុំរៀនទាំងពីរព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី និងសញ្ញាចាស់ ព្រមទាំងរៀនពីគ្រប់ទាំងប្រភេទនៃកណ្ឌគម្ពីរដូចជាកណ្ឌក្រឹត្យវិន័យ កណ្ឌប្រវត្តិសាស្ត្រ កណ្ឌសុភាសិត កណ្ឌហោរា កណ្ឌដំណឹងល្អ និងកណ្ឌសំបុត្រ។ គ្រូអធិប្បាយដែលអធិប្បាយតាមអត្ថន័យព្រះគម្ពីរដែលអធិប្បាយឲ្យចប់ពីមួយកណ្ឌទៅមួយកណ្ឌ ក៏ដូចជាផ្លាស់ប្ដូរសេចក្តីអធិប្បាយរបស់គាត់ជាទៀងទាត់រវាងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ និងសញ្ញាថ្មី ឬជ្រើសរើសប្រភេទនៃកណ្ឌគម្ពីរផ្សេងៗគ្នា នោះខ្ញុំជឿថា គាត់ប្រៀបដូចជាម្តាយម្នាក់ដែលផ្តល់អាហារដល់កូនពីគ្រប់ទាំងក្រុមនៃអាហារ មិនមែនគ្រាន់តែផ្តល់អាហារដែលពួកគេចូលចិត្តពីរបីមុខនោះទេ។
អំណាចនៃការអធិប្បាយរបស់គ្រូគង្វាលមិនមែនកើតចេញពីខ្លួនគាត់នោះទេ ប៉ុន្តែកើតចេញពីព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់តែប៉ុណ្ណោះ។ សូម្បីតែព្រះជាម្ចាស់ក៏មិនបានប្រទានបេសកកម្មមួយដល់ពួកហោរានៅសញ្ញាចាស់ និងពួកសាវ័កនៅសញ្ញាថ្មីឲ្យចេញទៅហើយអធិប្បាយតាមចិត្តខ្លួននោះទេ តែទ្រង់ឲ្យពួកគាត់អធិប្បាយតាមព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់។ ដូច្នេះ គ្រូអធិប្បាយសព្វថ្ងៃនេះនៅតែមានអំណាចក្នុងការអធិប្បាយពីព្រះជាម្ចាស់ដរាបណាពួកគាត់អធិប្បាយតាមព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់។
ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ «ពួកជំនុំដែលមានសុខភាពល្អ» និពន្ធដោយ៖ លោកគ្រូ ម៉ាក ដិវើរ រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង © ដោយលោកគ្រូ ម៉ាក ដិវើរ ប្រើដោយការអនុញ្ញាត
ល្អនាស់ដែលបានអានផ្លូវជីវិតរាល់ថ្ងៃ មិនខុសអីនឹងការដុរម្ហូបអាហាររាល់ថ្ងៃដែលមានជីវចាតិចម្រុះ។