ម៉ាកុស ២:១៨-២២៖ «១៨ ពេលនោះ ពួកសិស្សរបស់លោក យ៉ូហាន និងពួកផារិស៊ី គេកំពុងតមអាហារ ហើយមានមនុស្សមកទូលសួរព្រះអង្គថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាសិស្សរបស់លោក យ៉ូហាន និងសិស្សរបស់ពួកផារិស៊ីតមអាហារ តែពួកសិស្សរបស់លោកមិនតមដូច្នេះ?» ១៩ ព្រះយេស៊ូវមានព្រះបន្ទូលតបថា៖ «ពេលកូនកំលោះកំពុងនៅជាមួយគ្នា តើអាចឲ្យភ្ញៀវតមអាហារបានឬ? ដរាបណាកូនកំលោះនៅជាមួយពួកគេនៅឡើយ គេមិនអាចតមអាហារបានទេ។ ២០ ប៉ុន្តែ នឹងមានថ្ងៃមកដល់ ដែលកូនកំលោះនឹងត្រូវដកយកចេញពីគេទៅ ហើយនៅពេលនោះ គេនឹងតមអាហារវិញ។ ២១ គ្មានអ្នកណាយកក្រណាត់ថ្មីមកប៉ះលើសម្លៀកបំពាក់ចាស់ឡើយ បើធ្វើដូច្នោះ បំណាស់ថ្មីនឹងទាញសម្លៀកបំពាក់ចាស់ ហើយរឹតតែធ្វើឲ្យរហែកលើសដើម។ ២២ ក៏គ្មានអ្នកណាដាក់ស្រាទំពាំងបាយជូរថ្មី ទៅក្នុងថង់ស្បែកចាស់ដែរ បើធ្វើដូច្នោះ ស្រាទំពាំងបាយជូរថ្មីនឹងធ្វើឲ្យថង់ស្បែកធ្លុះ ហើយហូរស្រាចេញអស់ ឯថង់ស្បែកក៏ត្រូវខូចខាតដែរ គេតែងតែដាក់ស្រាទំពាំងបាយជូរថ្មីទៅក្នុងថង់ស្បែកថ្មីវិញ» (សូមអានបន្ថែមក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ ម៉ាថាយ ៩.១៤-១៧ និងលូកា ៥.៣៣-៣៨)។
នេះគឺជាជម្លោះទី៣ ក្នុងជម្លោះទាំង៥នៃដំណើររឿងរវាងព្រះយេស៊ូវ និងពួកផារិស៊ី ដែលមានការចាប់ផ្ដើមតាំងពី ម៉ាកុស ២:១-១២ រហូតដល់ ម៉ាកុស ៣:១-៦។ ក្នុងជម្លោះទី១ ម៉ាកុស ២:១-១២ យើងឃើញថាមិនសូវមានការមាត់ករប៉ុន្មានទេ ប៉ុន្តែក្នុងជម្លោះទាំងបីបន្ទាប់ទៀត (ម៉ាកុស ២:១៣-១៧, ១៨-២២, និង២៣-២៨) បានក្លាយទៅជាការឈ្លោះប្រកែកគ្នាជាពាក្យសម្ដី ហើយក្នុងជម្លោះទី៥ (ម៉ាកុស ៣:១-៦) យើងឃើញអំពីការដែលពួកគេមានបំណងចង់សម្លាប់ព្រះយេស៊ូវចោលតែម្ដង។
ក្នុងជម្លោះមួយនេះ យើងឃើញអំពី «សំណួរនៃការតមអាហារ»។ លោក ម៉ាកុស បានសរសេរពាក្យ «តម» ឬក៏ «តមអាហារ» ៦X នៅក្នុងត្រឹមតែ៦ខនេះ ហើយយើងក៏ឃើញការដែលព្រះយេស៊ូវបានឆ្លើយសំណួររបស់ពួកគេដោយប្រើការប្រៀបប្រដូច៣យ៉ាង។
ប្រធានបទស្នូល៖ ក្នុងដំណើររឿងនៃជម្លោះទី៣នេះលោក ម៉ាកុស កំពុងតែបង្ហាញយើងអំពីភាពចម្លែកនៃដំណឹងល្អ ចម្លែកត្រង់ថាមិនអាចលាយឡំជាមួយសាសនាផ្សេងបានឡើយ។
ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ ម៉ាកុស ១:១៤-១៥ យើងឃើញហើយថា ព្រះយេស៊ូវបានយាងមក ដើម្បីប្រកាសអំពីដំណឹងល្អនៃភាពជិតបង្កើយនៃព្រះរាជ្យនគររបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងការត្រាស់ហៅឲ្យបំផ្លាស់បំប្រែចិត្ត។ ហើយនៅក្នុងដំណើររឿងមួយនេះលោក ម៉ាកុស កំពុងតែបង្ហាញយើងអំពីភាពចម្លែកនៃដំណឹងល្អ។ សំណួរសួរថា៖ តើគាត់បង្ហាញយើងយ៉ាងដូចម្ដេច? ចម្លើយគឺ៖ គាត់កំពុងបង្ហាញយើងតាមរយៈសំណួររបស់ពួកផារិស៊ី ទាក់ទងទៅនឹងប្រធានបទនៃការតមអាហារ។
ទាក់ទងនឹងទីកន្លែង និងពេលវេលានៃដំណើររឿងនេះ យើងមិនដឹងយ៉ាងប្រាកដទេ ពីព្រោះលោក ម៉ាកុស មិនបានលើកឡើង ប៉ុន្តែយើងអាចសន្មតថា ទំនងជាកើតឡើងនៅក្នុងផ្ទះលោក លេវី ឬក៏លោក ម៉ាថាយ ដែលព្រះយេស៊ូវ និងមនុស្សម្នាជាច្រើនកំពុងតែធ្វើពិធីជប់លៀង។
ប៉ុន្តែ ខ១៨បានប្រាប់យើងថា៖ «មានមនុស្សមកទូលសួរព្រះអង្គថា៖ “ហេតុអ្វីបានជាសិស្សរបស់លោក យ៉ូហាន និងសិស្សរបស់ពួកផារិស៊ីតមអាហារ តែពួកសិស្សរបស់លោកមិនតមដូច្នេះ?”»
សំណួរនៃការសួរមួយនេះគឺមិនមែនជាការសួរ ដើម្បីចង់ទទួលបានចម្លើយនោះទេ ប៉ុន្តែគឺជាការសួរ ដើម្បីផ្ចាញ់ផ្ចាលព្រះយេស៊ូវ និងព័ន្ធកិច្ចរបស់ទ្រង់។ ហេតុដូច្នេះហើយបានជាព្រះអង្គឆ្លើយដោយបានលើកឡើងអំពី «កូនកំលោះ» ហើយរៀបរាប់អំពីការប្រៀបប្រដូចនៃការ «ប៉ះសម្លៀកបំពាក់ចាស់ៗ» និង «ការដាក់ស្រាទំពាំងបាយជូរថ្មីទៅក្នុងថង់ស្បែកចាស់»។
ពួកផារិស៊ី
ទោះបើប្រវត្តិសាស្ត្រអ៊ីស្រាអែលមិនបានបញ្ជាក់ប្រាប់យើងយ៉ាងច្បាស់លាស់ពីដើមកំណើតនៃការចាប់ផ្ដើមរបស់ក្រុមពួកផារិស៊ីក៏ដោយ ក៏យើងអាចសន្មតបានដែរថា វាទំនងជាបានកើតឡើងនៅក្នុងឆ្នាំ១៦៨ មុនស.គ. នៃការបះបោររបស់ពួកមីកាបាយ។ ឈ្មោះពួក «ផារិស៊ី» មានន័យថា «ពួកញែកចេញ ឬក៏ពួកបរិសុទ្ធ»។ ពួកគេមិនមែនជាក្រុមនយោបាយទេ។ លោក Josephus ដែលជាប្រវត្តិវិទូម្នាក់បានសន្មតថា ពួកផារិស៊ីមានប្រមាណជាង ៦,០០០ នាក់ ដែលស្មើទៅនឹង ១% នៃប្រជាជនទាំងមូល។
បើនិយាយឲ្យខ្លីទៅពួកផារិស៊ីមានច្រើនជាងពួកសាឌូស៊ី, ពួកអាសិនស៍, ពួកហេរ៉ូឌ, និងពួកជាតិនិយម នៅជំនាន់នោះ។ គេបានសន្មតថា ពួកផារិស៊ីគឺជាអ្នកស្នងតំណែងរបស់លោក ម៉ូសេ ទាក់ទងទៅនឹងការកាត់ស្រាយកណ្ឌគម្ពីរទាំង ៥ ដំបូង (ម៉ាថាយ ២៣:២)។ ហេតុដូច្នេះហើយបានជាពួកផារិស៊ីបានបន្ថែមច្បាប់លើក្រឹត្យវិន័យរបស់លោក ម៉ូសេ ប្រមាណជាង ៦១៣X ទៀត។
ការតម
ដើម្បីឲ្យយើងកាន់តែយល់អំពីជម្លោះមួយនេះ យើងត្រូវតែយល់ថា ក្នុងសាសនាយូដាគឺមានសសរនៃគោលជំនឿបីដែលគេរាប់ថាសំខាន់ៗ៖ ១. ការអធិស្ឋាន ២. ការធ្វើទាន ៣. និងការតម។
តាមពិតទៅកណ្ឌគម្ពីរ លេវីវិន័យ ១៦:២៩-៣០ មានលើកឡើងអំពីការតមតែ ១X ទេក្នុង១ឆ្នាំ ទាក់ទងទៅនឹងថ្ងៃនៃការធួននឹងបាប ប៉ុន្តែពួកគេបានបង្កើតច្បាប់នៃការតមបីប្រភេទទៀត៖ ១. ការកាន់ទុក្ខទាក់ទងនឹងគ្រោះមហន្តរាយដែលប៉ះពាល់ជាតិសាសន៍ទាំងមូល ២. ការតមទាក់ទងនឹងគ្រាមានអាសន្ន សង្គ្រាម ជំងឺរាតត្បាត គ្រាអំណត់អត់ និង៣. ការបង្ខំខ្លួនឯងឲ្យតមទាក់ទងនឹងមូលហេតុផ្ទាល់ខ្លួន។
ជាទូទៅ ពួកផារិស៊ីតមនៅថ្ងៃច័ន្ទ និងថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ពីរដងក្នុងមួយអាទិត្យ (លូកា ១៨:៩-១៤)។
ត្រឡប់មកប្រធានបទយើងវិញ ទាក់ទងនឹងសំណួររបស់ពួកផារិស៊ី ព្រះយេស៊ូវបានឆ្លើយតបដោយមានបន្ទូលសួរទៅគេវិញថា៖ «ពេលកូនកំលោះកំពុងនៅជាមួយគ្នា តើអាចឲ្យភ្ញៀវតមអាហារបានឬ?» នេះគឺជារបៀបនៃការបង្រៀនមួយនៅសម័យនោះ គឺថាគ្រូឆ្លើយសំណួរដោយសួរសំណួរទៅកាន់អ្នកសួរវិញ។ នៅក្នុងចម្លើយរបស់ព្រះអង្គ ទ្រង់កំពុងតែប្រកាសប្រាប់ពួកគេថា ទ្រង់គឺជាកូនកំលោះ។ ដែលតាមពិតទៅនេះនឹងកាន់តែធ្វើឲ្យពួកផារិស៊ី និងពួកមេៗសាសនានៅសម័យព្រះអង្គកាន់តែខឹង រហូតដល់ថ្នាក់ថា រៀបចំផែនការ ដើម្បីសម្លាប់ទ្រង់។
នៅក្នុងជម្លោះមុនៗ ដែលយើងបានសិក្សាជាមួយគ្នា ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ ម៉ាកុស ២:១-១២ យើងឃើញថា ព្រះយេស៊ូវបានលើកឡើងថាព្រះអង្គគឺជា «កូនមនុស្ស» ដែលនោះគឺជាងារ ដើម្បីបញ្ជាក់ថា «ទ្រង់គឺជាព្រះ»។ ហើយមកដល់ពេលនេះ ការដែលព្រះអង្គប្រៀបធៀបរូបអង្គទ្រង់ទៅនឹង «កូនកំលោះ» ក៏កាន់តែធ្វើឲ្យពួកគេខឹង ពីព្រោះងារនៃកូនកំលោះគឺសំដៅតែទៅលើ «ព្រះជាម្ចាស់» ផ្ទាល់ក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់។
ព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់មិនដែលបញ្ជាក់ ឬក៏ប្រៀបធៀប «ព្រះមេស្ស៊ី» ទៅនឹងកូនកំលោះនោះទេ។ ប៉ុន្តែ នេះមិនមែនមានន័យថា ការដែលព្រះយេស៊ូវប្រៀបធៀបរូបអង្គទ្រង់ផ្ទាល់ទៅនឹងកូនកំលោះមានន័យថា ទ្រង់មិនមែនជាព្រះមេស្ស៊ីនោះទេ! តាមពិតទៅ ការប្រៀបធៀបនេះកាន់តែផ្ដល់អត្ថន័យយ៉ាងច្បាស់លាស់ថា ប្ដីរបស់សាសន៍អ៊ីស្រាអែលនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់គឺមិនមែនគ្រាន់តែសំដៅទៅលើព្រះមេស្ស៊ីនោះទេ ប៉ុន្តែសំដៅទៅលើព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់តែម្ដង ហើយនៅត្រង់នេះព្រះអង្គកំពុងតែបង្ហាញភាពជាព្រះរបស់ទ្រង់ (អេសាយ ៥:១; ៥៤:៥-៦; ៦២:៤-៥; អេសេគាល ១៦:៦-៨ និងហូសេ ២:១៩)។
ប្រធានបទស្នូលរបស់លោក ម៉ាកុស គឺមិនមែនគ្រាន់តែដើម្បីបង្ហាញយើងថា ព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះមេស្ស៊ីផ្ទាល់នោះទេ ប៉ុន្តែគឺថាជាព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ (ម៉ាកុស ១០:៤៥) ទោះបើព្រះអង្គជាព្រះមេស្ស៊ីក៏ដោយ។ យើងបានឃើញហើយថា នៅពេលដែលព្រះអង្គទទួលពិធីជ្រមុជទឹក ទ្រង់ទទួលនាមថាជា «ព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់» ហើយបន្ទាប់មកព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក៏បានមកគង់នៅលើព្រះអង្គ ហើយប្រទានអំណាចដល់ទ្រង់ ហើយងារដែលព្រះអង្គសព្វព្រះហឫទ័យចូលចិត្តហៅខ្លួនឯងជាងគេ គឺងារ «កូនមនុស្ស» នៅពេលដែលព្រះអង្គមានបន្ទូលអំពីរូបអង្គទ្រង់។
ចម្លើយរបស់ព្រះយេស៊ូវគឺមិនមែនមានន័យថា ព្រះអង្គបានបដិសេធមិនឲ្យមានការតមនោះទេ ប៉ុន្តែអ្វីដែលព្រះអង្គកំពុងតែសព្វព្រះហឫទ័យចង់លើកឡើងគឺឲ្យយើងយល់អំពីពេលវេលានៃកាលៈទេសៈឲ្យបានត្រឹមត្រូវ «ចូរអរសប្បាយជាមួយអ្នកដែលអរសប្បាយ ចូរយំជាមួយអ្នកណាដែលយំ» (រ៉ូម ១២:១៥)។
ឃ្លា «ពេលកូនកំលោះកំពុងនៅជាមួយ» គឺកំពុងបញ្ជាក់អំពីពិធីជប់លៀងនៃពិធីអាពាហ៍ពិពាហ៍។ ពិធីរៀបការរបស់សាសន៍អ៊ីស្រាអែលនៅជំនាន់នោះមិនសូវជាមានការខុសប្លែកពីពិធីរៀបការនៅប្រទេសយើងឥឡូវនេះប៉ុន្មានដែរ ទោះបើថាឥឡូវនេះមានការផ្លាស់ប្ដូរខ្លះៗក៏ដោយ។ នៅសម័យនោះ វិធីរៀបការអាចកើតឡើងពីរបីថ្ងៃរហូតដល់១អាទិត្យ ហើយនៅពេលដែលពិធីការចប់ នោះកូនកំលោះ និងកូនក្រមុំនឹងចូលបន្ទប់ទៅក្រេបទឹកឃ្មុំអស់រយៈពេល១អាទិត្យ។
ការប្រៀបធៀបមួយនេះរបស់ព្រះយេស៊ូវគឺពិតជាអស្ចារ្យមែន ពីព្រោះតាមពិតទៅសូម្បីតែប្រពៃណីរបស់ពួកសាសន៍អ៊ីស្រាអែលដែលពួកផារិស៊ីបានចេញច្បាប់មួយថា៖ ហាមដាច់ខាតមិនឲ្យមានការតមអាហារនៅពេលទៅចូលរួមពិធីមង្គលការឡើយ។ ពិធីរៀបការគឺជាពេលវេលាជប់លៀង មិនមែនពេលវេលាតមអាហារទេ។
ការដែលព្រះយេស៊ូវបានយាងមកដល់គឺជាការបញ្ជាក់ថាព្រះរាជ្យនគររបស់ព្រះជាម្ចាស់ក៏បានមកដល់ផងដែរ។ ព្រះអង្គគឺជាកូនកំលោះ ហេតុដូច្នេះហើយបានជាមិនគួរមានការតមអាហារ ប៉ុន្តែគួរជាពេលវេលានៃការជប់លៀង។ ប៉ុន្តែ ក៏នឹងមានពេលដែលពួកគេនឹងត្រូវតមផងដែរ ពីព្រោះកូនកំលោះនឹងត្រូវដកយកចេញពីគេទៅ។
ចំពោះបងប្អូនដែលមិនទាន់ទទួលជឿលើព្រះយេស៊ូវនៅឡើយ សូមកុំឲ្យថ្ងៃនេះដែលជាថ្ងៃនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់បងប្អូនរំលងផុតឡើយ។ សូមបើកចិត្តទទួលជឿលើព្រះយេស៊ូវដែលទ្រង់គឺជាកូនកំលោះ ហើយក្រុមជំនុំគឺជាកូនក្រមុំរបស់ទ្រង់។ កណ្ឌគម្ពីរវិវរណៈបានបញ្ជាក់ប្រាប់យើងថា នៅអនាគតព្រះអង្គនឹងយាងត្រឡប់មកយកក្រុមជំនុំដែលជាកូនក្រមុំរបស់ទ្រង់ ដើម្បីចូលពិធីមង្គលការ។
ដំណឹងល្អ
១កូរិនថូស ១៥:៣-៤៖ «ដ្បិតមុនដំបូង ខ្ញុំបានប្រាប់មកអ្នករាល់គ្នា តាមសេចក្តីដែលខ្ញុំបានទទួលមក គឺថាព្រះគ្រីស្ទបានសុគត ដោយព្រោះបាបរបស់យើង ស្របតាមបទគម្ពីរ ហើយថា ព្រះអង្គត្រូវគេបញ្ចុះក្នុងផ្នូរ រួចព្រះអង្គមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញនៅថ្ងៃទីបីស្របតាមបទគម្ពីរ»។
របៀបទទួលបានសេចក្ដីសង្គ្រោះ
រ៉ូម ១០:៩-១០៖ «ព្រោះបើមាត់អ្នកប្រកាសថា ព្រះយេស៊ូវជាព្រះអម្ចាស់ ហើយជឿក្នុងចិត្តថា ព្រះបានប្រោសឲ្យព្រះអង្គមានព្រះជន្មរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ នោះអ្នកនឹងបានសង្គ្រោះ។ ដ្បិតយើងបានសុចរិតដោយមានចិត្តជឿ ហើយបានសង្គ្រោះដោយមាត់ប្រកាសប្រាប់»។
យើងដឹងថា៖ ព្រះរាជ្យនគររបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងដំណឹងល្អរបស់ព្រះអង្គចម្លែក ពីព្រោះមិនអាចមានការលាយឡំជាមួយនឹងសាសនាចាស់របស់សាសន៍យូដា ឬក៏សាសនាណាមួយផ្សេងទៀតបានទេ។ ហេតុដូច្នេះហើយបានជាព្រះយេស៊ូវបន្តលើកឡើងអំពីការប្រៀបប្រដូចពីរយ៉ាងទាក់ទងទៅនឹងការយកក្រណាត់ថ្មីទៅប៉ះលើសម្លៀកបំពាក់ចាស់ និងការយកស្រាទំពាំងបាយជូរថ្មីទៅក្នុងថង់ស្បែកចាស់។
ការយកក្រណាត់ទៅប៉ះលើសម្លៀកបំពាក់នឹងមិនមានភាពស៊ីគ្នាទេ មិនមែនត្រឹមថាវាមិនស៊ីគ្នាទាក់ទងទៅនឹងពណ៌ ឬក៏ក្រណាត់ចាស់ និងថ្មីនោះទេ ប៉ុន្តែមិនយូរមិនឆាប់វាក៏នឹងមានការរហែកផង។ ដូចគ្នាផងដែរ នៅសម័យនោះ គេមិនយកស្បែកថ្មីទៅប៉ះថង់ស្បែកស្រាចាស់នោះទេ មូលហេតុគឺដោយសារប្រសិនបើគេធ្វើបែបនោះ នោះថង់ស្បែកស្រា ដែលគេប្រើប្រាស់នឹងរហែក។ ហេតុអ្វីបងប្អូន? មូលហេតុគឺដោយសារថង់ស្បែកស្រាចាស់មានការយាររួចស្រេចទៅហើយ ប៉ុន្តែស្បែកថ្មីមិនទាន់មាន ហេតុដូច្នេះពេលដែលវាយារ នោះវានឹងធ្វើឲ្យថង់ស្បែកស្រាចាស់រហែក ធ្លាយ ហើយមានការបាត់បង់។
ផ្ទុយពីសាសនាយូដា ព្រះយេស៊ូវកំពុងតែបង្ហាញថា សូម្បីតែសាសនាផ្សេងៗក៏មិនអាចយកមកលាយឡំជាមួយនឹងដំណឹងល្អដែលទ្រង់កំពុងតែប្រទានឲ្យ ដើម្បីនាំឲ្យព្រះជាម្ចាស់អត់ទោសអំពើបាប ផ្សះផ្សាទំនាក់ទំនងបានដែរ។ ដូច្នេះ យើងក៏មិនអាចយកទង្វើល្អរបស់យើងទៅប្ដូរជាមួយនឹងព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីឲ្យទ្រង់អត់ទោសអំពើបាបរបស់យើងបានដែរ។ មានផ្លូវតែមួយគត់៖ គឺតាមរយៈព្រះយេស៊ូវ! ដូច្នេះហើយបានជាសាវ័ក យ៉ូហាន បានលើកឡើងថា ព្រះអង្គគឺជាផ្លូវ គឺជាជីវិត និងជាសេចក្ដីពិត ហើយមិនមានអ្នកណាអាចទៅរកព្រះជាម្ចាស់បាន លុះត្រាតែតាមរយៈព្រះអង្គផ្ទាល់។
សរុបសេចក្ដីទៅ គ្មានដំណឹងណាផ្សេងអាចយកមកប្រៀបផ្ទឹមជាមួយនឹងដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវបានឡើយ។ ដំណឹងល្អរបស់ព្រះអង្គគឺចម្លែក ខុសប្លែកពីសាសនាផ្សេងៗ។
ចំពោះបងប្អូនដែលបានទទួលជឿលើព្រះអង្គហើយ តើសព្វថ្ងៃនេះបងប្អូនមានសកម្មភាពក្នុងការផ្សាយដំណឹងនេះដែរឬទេ? តើបងប្អូននៅបន្តប្រកាសដំណឹងល្អនេះជាប្រចាំថ្ងៃមកកាន់ខ្លួនឯងដែរឬទេ?
មតិយោបល់
Loading…