តើអារក្សអាចចូលគ្រីស្ទបរិស័ទបានដែរឬទេ? ក្នុងនាមខ្ញុំជាគ្រូគង្វាលម្នាក់ ខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើលជាខ្លាំង ពេលដែលគេសួរសំណួរនេះមកខ្ញុំម្ដងហើយម្ដងទៀត ប៉ុន្តែចម្លើយមិនមែនសាមញ្ញនោះទេ។ បើតាមរយៈពាក្យថា «អារក្សចូល» យើងចង់មានន័យថា អារក្សបានគ្រប់គ្រងលើបុគ្គលណាម្នាក់រហូតដល់ថា គាត់មិនអាចថ្វាយបង្គំព្រះអង្គ មិនអាចស្ដាប់បង្គាប់ព្រះអង្គ ឬថាវាគ្រប់គ្រងលើអាកប្បកិរិយារបស់បុគ្គលនោះទាំងស្រុង នោះចម្លើយច្បាស់ជាថា អារក្សមិនអាចចូលគ្រីស្ទបរិស័ទបានឡើយ។ ព្រះគម្ពីរបានលើកឡើងយ៉ាងច្បាស់ថា ពេលដែលសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានចូលមកក្នុងជីវិតអ្នកណាម្នាក់ ការនោះនឹងរារាំងមិនឲ្យមានការគ្រប់គ្រងបែបនោះពីអារក្សឡើយ។
- អំពើបាបនឹងមិនមានអំណាចលើគ្រីស្ទបរិស័ទដែលបានទទួលការរស់ឡើងវិញជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូវឡើយ (រ៉ូម ៦:១៤)។
- ព្រះជាម្ចាស់គង់ក្នុងរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ ហើយទ្រង់ក៏ដើរជាមួយនឹងពួកគេដែរ ដែលនេះសឲ្យឃើញថា រាស្ត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងសាតាំងមិនអាចមានការប្រកបគ្នាបានឡើយ (២កូរិនថូស ៦:១៥-១៦)។
- ព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះជាម្ចាស់ដែលគង់នៅក្នុងអ្នកជឿ គឺមានអំណាចខ្លាំងជាងអារក្សទៅទៀត (១យ៉ូហាន ៤:៤)។
- អ្នកជឿមិនមែនជាជាតិសាសន៍នៃនគររបស់សេចក្តីងងឹតទៀតឡើយ ប៉ុន្តែជាជាតិសាសន៍នៃនគររបស់ព្រះយេស៊ូវវិញ (កូឡុស ១:១៣)។
ដូច្នេះ យើងត្រូវតែបដិសេធគំនិតដែលគេលើកឡើងថា អារក្សអាចចូល អាចគ្រប់គ្រង ឬក៏ត្រួតត្រាលើគ្រីស្ទបរិស័ទបាន។ ព្រះយេស៊ូវបានចងសាតាំង ហើយក៏បានលែងរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ចេញពីអំណាចរបស់វារួចហើយ (ម៉ាថាយ ១២:២៩)។ វាមិនអាចទៅរួចទេ ក្នុងការដែលសាតាំងប្រើអំណាចរបស់វាមកលើបុគ្គលណាម្នាក់ដែលព្រះយេស៊ូវបានទិញដោយព្រះលោហិតរបស់ទ្រង់នោះ។
ប៉ុន្តែ បើយើងដកពាក្យ «ចូល» នេះចេញ ហើយប្រើពាក្យទាក់ទងនឹងអារក្សដូចជា «ជះឥទ្ធិពល» ឬ «ទាស់ប្រឆាំង» នោះយើងអាចនឹងគិតបានយ៉ាងច្បាស់អំពីទំនាក់ទំនងរវាងរាស្ត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងអារក្សបាន។ យើងអាចឃើញពីការនេះក្នុងបទពិសោធន៍របស់ស្ដេច ដាវីឌ ដែលមានចែងក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ ១របាក្សត្រ ២១:១៖
«គ្រានោះ សាតាំងក៏ឈរឡើង ទាស់នឹងពួកអ៊ីស្រាអែល បណ្ដាលឲ្យដាវីឌរាប់ចំនួនបណ្ដារាស្ត្រទាំងឡាយ។»
យើងមិនដឹងយ៉ាងប្រាកដអំពីរបៀបដែលសាតាំង «បណ្ដាលឲ្យ» ស្ដេច ដាវីឌ រាប់ចំនួនរាស្ត្រនោះទេ ប៉ុន្តែយើងដឹងថា វាជាចំណែកដ៏ធំមួយនៃផែនការរបស់សាតាំងក្នុងការទាស់នឹងរាស្ត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់។ លោក យ៉ូប បានប្រឈមមុខយ៉ាងស្មោះត្រង់នឹងការទាស់ប្រឆាំងរបស់សាតាំង ប៉ុន្តែស្ដេច ដាវីឌ បែរជាបានចុះចូលនឹងការល្បួងដោយសារទ្រង់មានអំនួតនឹងហ្វូងទ័ពដ៏ធំ។ ប៉ុន្តែ ចេញពីរឿងនេះ យើងមិនអាចសន្មតថា ស្ដេច ដាវីឌ (ឬក៏អ្នកណាផ្សេងទៀតក្នុងប្រទេសអ៊ីស្រាអែល) បានស្ថិតក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់អារក្សសាតាំងដោយអចេតនានោះទេ។
ក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី យើងឃើញថា សាតាំងបានល្បួងព្រះយេស៊ូវក្នុងទីរហោស្ថាន អ្នកនាំសារពីអារក្សបានមកធ្វើបាបសាវ័ក ប៉ុល ហើយក៏បានឃាត់ផែនការរបស់គាត់ទៀតផង (២កូរិនថូស ១២:៧; ១ថែសាឡូនីច ២:១៨)។ ហើយយើងក៏ដឹងដែរថា អារក្សដើរក្រវែល ទាំងគ្រហឹមដូចជាសិង្ហ ដើម្បីនឹងរកអ្នកណាដែលវានឹងត្របាក់លេបបាន (១ពេត្រុស ៥:៨)។ អារក្សសាតាំងមានបំណងទាស់នឹងរាស្ត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ប្រឆាំងនឹងពួកគេខាងឯព្រលឹងវិញ្ញាណ ព្រមទាំងវាយលុក ទាំងបាញ់ព្រួញភ្លើងដាក់ពួកគេទៀតផង (អេភេសូរ ៦:១១-១៦)។ ពិតណាស់ អារក្សសាតាំងអាចល្បួង ជះឥទ្ធិពលលើ ក៏ដូចជាទាស់ប្រឆាំងនឹងរាស្ត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់បាន ប៉ុន្តែវាមិនអាច «ចូល» ឬក៏ «ស្ថិត» លើគ្រីស្ទបរិស័ទបានឡើយ បើយោងតាមភស្តុតាងក្នុងព្រះគម្ពីរ។
គ្រីស្ទានពិតប្រាកដ គឺនឹងមានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគង់ជាមួយ អារក្សមិនអាចប៉ះពាល់បាន។ តែវាមិនបោះបង់នឹងរង់ចាំឱកាសឡើយ។ តែគ្រីស្ទបរិស័ទតែនាមខាងក្រៅទេ ដែលអារក្សវាលេងសើចបានតាមចិត្ត។
នាងខ្ញុំមានចម្ងល់មួយ ដោយសារតែមានបងប្អូនរួមជំនឿនៅក្នុងព្រះវិហាររបស់នាងខ្ញុំកំពុងតែស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពនោះ គឺអារក្សបានគ្រប់គ្រងទៅលើគាត់ និង ក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់។ហើយបងប្អូនរួមជំនឿព្រមទាំង លោកគ្រូគង្វាល កំពុងតែអធិស្ថានសម្រាប់ការនោះទៅកាន់ព្រះជាម្ចាស់ដើម្បីអោយទ្រង់បានមានផែនការ ក៏ដូចជាដកកានោះចេញពីគ្រួសារនោះ ។ ហើយនាងខ្ញុំក៏មិនអាចសន្និស្ថានថាជំនឿរបស់គាត់មានកម្រិតប៉ុនណានោះទេ ព្រោះយើងមិនអាចវិនិឆ័យជំនឿរបស់នណារម្នាក់បានឡើយ៕ ប៉ុន្តែនាងខ្ញុំបានឃើញថាគ្រួសារ របស់គាត់ពឹតជាមានភាពការបម្រើ ស្រលាញ់ នឹង មានជំនឿទៅលើព្រះខ្លាំងណាស់។
នាងខ្ញុំចង់សួរសំណួរថា សម្រាប់ករណីនេះតើលោកគ្រូគង្វាល មានយោបល់យ៉ាងណាដែរ?
ចំពោះករណីនេះ វាពិតជាពិបាកណាស់ក្នុងការឆ្លើយព្រោះខ្ញុំមិនសូវដឹងស្ថានភាពផ្ទាល់ ប៉ុន្តែយោងតាមឯកសារដែលបានបកស្រាយ យើងឃើញយ៉ាងច្បាស់ថា អារក្សមិនអាចចូលក្នុងអ្នកជឿបានឡើយ ដ្បិតព្រះវិញ្ញាណគង់នៅក្នុងយើង ប៉ុន្តែយើងក៏ដឹងដែរថា តាមឧទាហរណ៍មួយចំនួនក្នុងព្រះគម្ពីរ យើងឃើញថា ព្រះជាម្ចាស់មានការអនុញ្ញាតឲ្យអារក្សទៅធ្វើបាប ឬក៏ល្បងលអ្នកណាម្នាក់។ ក្នុងលោកុប្បត្តិជំពូក៣ អារក្សបានមកល្បងលោក អ័ដាម និងនាង អេវ៉ា ហើយពួកគាត់បានធ្លាក់ក្នុងការល្បង ដែលនោះបាននាំឲ្យមានអំពើបាបមកចូលក្នុងផែនដីយើង។ ឧទាហរណ៍ ក្នុងជីវិតស្ដេច សុល ទ្រង់បានមានការធ្វើបាបពីអារក្សដែលនាំទ្រង់ឲ្យព្យាយាមសម្លាប់លោក ដាវីឌ។
១សាំយូអែល ១៨:១០-១៩៖
«១០លុះថ្ងៃស្អែកឡើង នោះវិញ្ញាណអាក្រក់ពីព្រះក៏មកសណ្ឋិតលើសូល បណ្ដាលឡើងជាខ្លាំង ហើយទ្រង់វក់ដោយសេចក្ដីក្រោធនៅកណ្ដាលដំណាក់ មានទាំងដែកពួយនៅព្រះហស្តផង ឯដាវីឌក៏ចាប់លេងភ្លេងឡើងដូចកាលសព្វ១ដង
១១ខណនោះ សូលទ្រង់ក៏ពួយដែកពួយទៅ ដោយនឹកថា អញនឹងចាក់ទំលុះដាវីឌភ្ជាប់នឹងជញ្ជាំង តែលោកគេចផុតចេញពីចំពោះទ្រង់ទៅអស់វារៈ២ដង
១២ដូច្នេះសូលទ្រង់ក៏ខ្លាចដល់ដាវីឌ ដ្បិតព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់គង់នៅជាមួយនឹងលោក តែបានថយចេញពីទ្រង់វិញ
១៣ហេតុដូច្នោះសូលទ្រង់ក៏ដកហូតដាវីឌចេញ ហើយដំរូវឲ្យធ្វើជាមេទ័ពលើ១ពាន់នាក់វិញ រួចដាវីឌក៏តែងនាំមុខបណ្ដាទ័ពចេញចូល
១៤លោកចេះតែប្រព្រឹត្តដោយប្រាជ្ញាក្នុងគ្រប់ទាំងផ្លូវរបស់លោក ហើយព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់គង់ជាមួយផង
១៥កាលសូលទ្រង់ឃើញថាដាវីឌប្រព្រឹត្តដោយប្រាជ្ញាដូច្នោះ នោះទ្រង់កោតខ្លាចដល់លោក
១៦តែពួកអ៊ីស្រាអែល នឹងពួកយូដាទាំងប៉ុន្មានគេដិតចិត្តស្រឡាញ់ដល់ដាវីឌ ពីព្រោះលោកជាអ្នកនាំមុខគេចេញចូល ។
១៧នៅគ្រានោះ សូលមានបន្ទូលទៅដាវីឌថា មើល អញនឹងឲ្យនាងម្រ៉ាប ជាកូនច្បងរបស់អញ ទៅធ្វើជាប្រពន្ធឯង ឲ្យតែឯងបានធ្វើជាអ្នកក្លាហាន សំរាប់អញ ហើយច្បាំងចំបាំងនៃព្រះយេហូវ៉ាចុះ ពីព្រោះសូលមានបំណងថា កុំឲ្យដៃនៃអញធ្វើវាឡើយ ទុកឲ្យដៃនៃពួកភីលីស្ទីនធ្វើវិញចុះ
១៨ដាវីឌទូលឆ្លើយនឹងសូលថា តើទូលបង្គំជាអ្វី ឬជីវិតទូលបង្គំវិសេសយ៉ាងណា ឬគ្រួនៃឪពុកទូលបង្គំជាអ្វីនៅក្នុងពួកអ៊ីស្រាអែល បានជាសព្វព្រះទ័យឲ្យទូលបង្គំធ្វើជាកូនប្រសានៃទ្រង់ព្រះករុណាដូច្នេះ
១៩តែដល់វេលាដែលត្រូវឲ្យនាងម្រ៉ាប ជាបុត្រីសូល ទៅដាវីឌ នោះត្រឡប់ទៅជាបានលើកទៅឲ្យធ្វើជាប្រពន្ធរបស់អ័ទ្រីអែល ជាពួកមហូឡាវិញ»។
សាតាំងក្នុងបានមកល្បងស្ដេច ដាវីឌ ដែរ (១ពស្សវតាក្សត្រ ២១:១-៣០)។
ខគម្ពីរ១ បានចែងថា «គ្រានោះ សាតាំងក៏ឈរឡើង ទាស់នឹងពួកអ៊ីស្រាអែល បណ្ដាលឲ្យដាវីឌរាប់ចំនួនបណ្ដារាស្ត្រទាំងឡាយ»។ ការដែលស្ដេច ដាវីឌ បានប្រព្រឹត្តបែបនោះបាននាំឲ្យមាន «ជំងឺអាសន្នរោគកើតឡើងក្នុងស្រុក» (ខ១២)។
ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ យ៉ូប ១:១-២:១-១៣ យើងឃើញថា សាតាំងបានសុំសិទ្ធិពីព្រះជាម្ចាស់ក្នុងការល្បងលជំនឿរបស់លោក យ៉ូប លើព្រះជាម្ចាស់ (សូមបងអានជំពូកទាំងពីរនោះ)។ យ៉ូប ១:៩-១២ «៩សាតាំងទូលឆ្លើយដល់ព្រះយេហូវ៉ាថា ដែលយ៉ូបកោតខ្លាចដល់ព្រះអង្គ តើឥតមានប្រយោជន៍ទេឬ
១០តើទ្រង់មិនបានធ្វើរបងព័ទ្ធជុំវិញ ព្រមទាំងគ្រួ នឹងរបស់ដែលគាត់មានទាំងប៉ុន្មានផងទេឬអី ទ្រង់បានប្រទានពរ ដល់ការដែលដៃគាត់ធ្វើទ្រព្យសម្បត្តិគាត់ក៏បានចំរើនឡើងនៅលើផែនដី
១១ដូច្នេះ ចូរទ្រង់គ្រាន់តែលូកព្រះហស្ត ទៅពាល់របស់ផងគាត់ទាំងប៉ុន្មានចុះ នោះគាត់នឹងប្រមាថដល់ទ្រង់ នៅចំពោះព្រះភក្ត្រ
១២ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់មានបន្ទូលតបថា មើល អញប្រគល់របស់ដែលគាត់មានទាំងប៉ុន្មាន ទៅក្នុងអំណាចឯងហើយ កុំឲ្យតែដាក់ដៃលើខ្លួនគាត់ឡើយ ដូច្នេះ សាតាំងក៏ចេញពីចំពោះព្រះយេហូវ៉ាទៅ»។
យើងឃើញការសុំសិទ្ធិម្ដងទៀតនៅក្នុងជំពូក២:៤-៥ «៤សាតាំងទូលតបថា ស្បែកឲ្យធួននឹងស្បែកចុះ មនុស្សនឹងសុខចិត្តលះបង់ទាំងអស់ចោល ដើម្បីឲ្យបានជីវិតគង់នៅ
៥ចូរទ្រង់គ្រាន់តែលូកព្រះហស្តទៅពាល់ដល់ឆ្អឹង នឹងសាច់គាត់ចុះ នោះគាត់នឹងប្រមាថដល់ទ្រង់ នៅចំពោះព្រះភក្ត្រ»។
សរុបសេចក្ដីទៅ យើងឃើញថា ពេលខ្លះព្រះជាម្ចាស់អនុញ្ញាតឲ្យអារក្សមកល្បងលបុគ្គល ឬក៏គ្រួសារណាមួយ ដើម្បីលជំនឿរបស់គាត់ ប៉ុន្តែ យើងមានការពិបាកណាស់ក្នុងការដឹងពីមូលហេតុដែលរឿងរ៉ាវផ្សេងៗកើតឡើងក្នុងជីវិតយើង ដូចនៅក្នុងករណីលោក យ៉ូប ព្រះគម្ពីរមិនដែលលើកឡើងថា គាត់ដឹងពីការដែលសាតាំងបានទៅនិយាយជាមួយព្រះជាម្ចាស់ សុំសិទ្ធិល្បងលគាត់ឡើយ។
អ្វីដែលយើងអាចទុកចិត្តបានយ៉ាងប្រាកដគឺត្រង់ថា «…បើសិនជាព្រះកាន់ខាងយើង តើអ្នកណាអាចទាស់នឹងយើងបាន» (រ៉ូម ៨:៣១)។
ត្រូវហើយអារក្សមិនអាចចូលអ្នកជឿព្រះបានទេនេះជាចម្លើយដ៏ត្រឹមត្រូវ ព្រោះអ្នកជឿព្រះពិតប្រាកមានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគង់នៅជាមួយហើយ មានអ្នកជឿព្រះមួយចំនួនមានវិញ្ញាណអារក្សចូលពេលថ្វាយបង្គំ រឺអធិស្ធានខ្ញុំឃើញច្រើនដងណាស់នៅវិហារ ពេលមានកម្មវិធីធំៗម្តងៗ វាជាចម្ងល់មួយដែលយើងឆ្លល់? នោះមានន័យថាគាត់ខ្លួនឯងជាអ្នកអនុញ្ញាតអោយវាចូលតាមរយះការរស់នៅរបស់គាត់ ការគិតរបស់គាត់ ការប្រព្រឹត្តរបស់គាត់ ដែលមិនបានស្តាប់តាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ អ្វីដែលគាត់ធ្វើគឺបានបណ្តេញព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធចេញ ហើយបានអនុញ្ញាតអោយវិញ្ញាណអារក្សគ្រប់គ្រងគាត់ដោយមិនដឹងខ្លួន។ ជំនឿដែលគ្មានការប្រព្រឹត្តតាមព្រះបន្ទូលគឺជាជំនឿដែលស្លាប់។