ការនិយាយដើមគេគឺឆ្ងាញ់មាត់ណាស់ចំពោះអ្នកនិយាយ និងអ្នកស្ដាប់។ «ពាក្យសម្ដីរបស់មនុស្សបេះបួយ ធៀបដូចជាម្ហូបយ៉ាងឆ្ងាញ់១ម៉ាត់ ដែលលេបចុះទៅក្នុងពោះ» (សុភាសិត ១៨:៨)។ ម្ហូបយ៉ាងឆ្ងាញ់មួយម៉ាត់គឺពិតជាមានពេញទៅដោយភាពអរសប្បាយ ហើយក៏គួរឲ្យចង់ហូបដែរ ចង់លេបដោយអាត្មានិយម ពោលគឺយើងចង់ញ៉ាំដូចយើងញ៉ាំម្ជូរជាមួយនឹងអំបិលម្ទេសអញ្ចឹង។ ប៉ុន្តែ បើនិយាយឲ្យខ្លីទៅ ពាក្យសម្ដីបេះបួយនិយាយដើមគេវាមិនគ្រាន់តែបង្កឲ្យមានភាពឆ្ងាញ់មាត់ក្នុងអណ្ដាតរបស់យើងតែប៉ុណ្ណោះទេ តែវា «ចូរទៅក្នុងពោះ» យើងតែម្ដង ដោយអះអាងថា វានឹងបំពេញសេចក្ដីប្រាថ្នាដ៏ជ្រាលជ្រៅនៃដូងចិត្តរបស់យើង។
តើហេតុអ្វីបានជាការនិយាយដើមគេវាធ្វើឲ្យយើងឆ្ងាញ់មាត់ម៉្លេះ? តាមពិតទៅ ទោះបើអ្វីៗដែលយើងយកមកនិយាយដើមគេ ភាគច្រើនផ្ដោតលើអ្នកដែលយើងកំពុងនិយាយដើមមែនក៏ដោយ តែធាតុពិតនៃចំណុចស្នូលនៃការនិយាយដើមគេគឺត្រង់ថា តាមពិតយើងកំពុងនិយាយដើមខ្លួនឯងសោះ។ វាសន្យាថានឹងធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍មួយបែបអំពីខ្លួនឯង។ យើងនិយាយដើមគេ ពីព្រោះការនិយាយដើមគេបានសន្យាថា វានឹងធ្វើអ្វីមួយសម្រាប់យើង។ ហេតុដូច្នេះហើយបានជាពេលដែលយើងនិយាយដើមគេគឺមានន័យថា យើងកំពុងតែបម្រើ ហើយនិងថ្វាយបង្គំខ្លួនឯង (នេះឯងទំនងជាមូលហេតុដែលសាវ័ក ប៉ុល បានកត់ត្រាចុះថា ការនិយាយដើមគេគឺជាអំពើបាបនៃអស់អ្នកដែលថ្វាយបង្គំព្រះក្លែងក្លាយក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ រ៉ូម ១:២៩)។
កំណត់ហេតុបណ្ដាញរបស់លោកគ្រូ ចនណាថាន ឌូដសិន (Jonathan Dodson) បានជួយយើងខ្ញុំយ៉ាងខ្លាំងក្នុងការកត់សម្គាល់អំពីក្ដីសន្យាដែលមានពេញទៅដោយការកុហកទាក់ទងនឹងការនិយាយដើមគេ។ តោះ! ចូរយើងពិចារណាលើសេចក្ដីសន្យាបួនយ៉ាងដែលវាបានលើកឡើងចំពោះយើង៖
១. «ឯងគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍មែន!»
យើងទាំងអស់គ្នាសុទ្ធតែចូលចិត្តមានអារម្មណ៍ថា អ្នកផ្សេងបានទទួលស្គាល់យើង ហើយការនិយាយដើមគេដែលមានចំណាប់អារម្មណ៍អាចជាផ្លូវមួយដែលនាំយើងចូលក្នុងក្រុមណាមួយ ឬក៏ការសន្ទនាណាមួយ។ ជាពិសេសបើការនិយាយដើមគេ គឺជាការនិយាយបន្ទាបបន្ថោកអំពីអ្នកដទៃ ឬក៏ការរអ៊ូរទាំដែលគ្រប់ៗគ្នាកំពុងរអ៊ូ។ ការនិយាយដើមគេ ហើយនិងរឿងដែលគួរធ្វើឲ្យចាប់អារម្មណ៍គឺជាបទពិសោធន៍មួយដែលពង្រឹងទំនាក់ទំនង («តើឯងបានឮពីរឿងដែលទើបតែបានកើតឡើងនឹងមេរបស់យើងដែរឬទេ?»។
ប៉ុន្តែ ការនិយាយដើមគេសន្យាថានឹងឲ្យអ្វីមួយ តែវាមិនអាចធ្វើបានទេ។ នៅពេលដែលការនិយាយដើមគេលើកឡើងថា «ឯងគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍មែន» ឬក៏ «ឯងស័ក្តិសមនឹងនៅជាមួយណាស់» គឺវាកំពុងតែនិយាយកុហកហើយ។ ចំពោះអស់អ្នកណាដែលចម្រើនឡើងដោយសារការនិយាយដើមគេ ចូរដឹងថា លោកអ្នកគួរចាប់អារម្មណ៍ថាត្រឹមតែការនិយាយដើមគេរបស់លោកអ្នកគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍តែប៉ុណ្ណោះ។ នៅពេលដែលយើងប្រើប្រាស់ការនិយាយដើមគេ ដើម្បីឲ្យអាចចូលក្នុងសង្គមណាមួយ (ព្រះវិហារ កន្លែងធ្វើការ ឬក៏ចំណោមមិត្តភក្ដិណាមួយ) តាមពិតទៅ ពាក្យសម្ដីនោះនឹងបំបែកបំបាក់សង្គមដែលយើងកំពុងព្យាយាមចូលរួម។
ក្រុមជំនុំគឺជាសង្គមដ៏ពិតដែលព្រះយេស៊ូវបានប្រទានដល់យើង។ ព្រះលោហិតទ្រង់គឺជាសំបុត្រដែលអនុញ្ញាតឲ្យយើងចូល ដែលព្រះលោហិតនោះគឺជាអ្វីដែលនាំឲ្យក្រុមជំនុំមានការរួបរួមគ្នាក្នុងក្ដីស្រឡាញ់។ ការនិយាយដើមអ្នកដទៃមិនមែនជាមូលដ្ឋានដែលបណ្ដាលឲ្យយើងអាចចូលក្រុមជំនុំណាមួយបានឡើយ។ អ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់បានមានបន្ទូលអំពីយើងក្នុងព្រះគ្រីស្ទ គឺជាមូលដ្ឋានដែលបណ្ដាលឲ្យយើងបានចូល។
២. «ឯងខ្លាំងណាស់»
ការដែលយើងមានព័ត៌មានអំពីអ្នកដទៃធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍ថាយើងខ្លាំង ហើយសំខាន់។ យើងអាចនិយាយទៅកាន់បុគ្គលណាម្នាក់ដែលមានអំណាចលើយើងថា «ខ្ញុំមិនមែនទាស់នឹងលោកឯងតែឯងនោះទេ។ យើងបានឮថា មានមនុស្សជាច្រើនដែលមិនចូលចិត្តច្បាប់ថ្មីមួយនេះរបស់លោកឯង ។» នោះគឺជារបៀបដ៏ពូកែមួយដែលការនិយាយដើមគេមាន៖ ការលើកឡើងអំពីយោបល់ដែលមិនច្បាស់លាស់លើសពីប្រភពសាធារណៈមកប្រើប្រាស់ទុកជាដំបងមួយ ដើម្បីវាយទម្លាក់អ្វីមួយ ឬក៏នរណាម្នាក់ដែលមកឈររាំងផ្លូវខ្លួន។ មានពេលខ្លះ យើងនិយាយដើមពីភាពទន់ខ្សោយ ឬក៏រឿងអកុសលអំពីអស់អ្នកដែលយើងឈ្នានីសច្រណែន ពីព្រោះការបន្ថោកពួកគេបន្តិចបែបនោះធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍ល្អ។
ប៉ុន្តែ ការនិយាយដើមគេមិនអាចផ្ដល់ជួននូវអំណាចដែលវាសន្យាថានឹងឲ្យឡើយ។ វាទំនងជាអាចឲ្យយើងមានឥទ្ធិពលដ៏តិចតួច ហើយបណ្ដោះអាសន្នក្នុងសង្គមដែលយើងកំពុងស្ថិតនៅក្នុង។ ប៉ុន្តែ នៅពេលដែលយើងឈរនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ដ៏មានពោរពេញដោយអំណាច ហើយព្រះអង្គកាត់ទោសយើងទាក់ទងនឹងទំនួលខុសត្រូវរបស់យើងអំពីរបៀបដែលយើងបាននិយាយអំពីអ្នកដទៃ នោះយើងនឹងឃើញថា ការនិយាយដើមគេមិនបានឲ្យយើងមានអំណាចដ៏ពិតស្អីទេ។ វាគឺជាក្ដីសន្យាដ៏ខុស ហើយក៏ជាក្ដីស្រមៃដ៏ល្ងីល្ងើផងដែរ។
ដំណឹងល្អប្រាប់យើងនូវចំណុចដ៏ខុសប្លែកណាស់អំពីខ្លួនយើង៖ យើងជាមនុស្សខ្សោយ ហើយយើងត្រូវការជំនួយ។ ព្រះជាម្ចាស់មានពេញដោយអំណាច។ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គបង្កើតផែនដីនេះ។ ព្រះអង្គទ្រទ្រង់នូវរាល់គ្រប់អ្វីៗទាំងអស់ដោយនូវព្រះបន្ទូលដ៏មានអំណាចរបស់ទ្រង់ ហើយបើយើងជឿទុកចិត្តលើព្រះយេស៊ូវ នោះព្រះអង្គនឹងប្រើប្រាស់នូវអំណាចដ៏ខ្លាំងរបស់ទ្រង់ ហើយធ្វើឲ្យយើងមានចំណែកក្នុងការបង្កើតថ្មីរបស់ទ្រង់។
៣. «យើងអត់ឯងមិនបានទេ»
ចំពោះយើងដែលចូលចិត្តបំពេញតម្រូវការអ្នកផ្សេងៗ ព្រោះយើងចូលចិត្តមានអារម្មណ៍ថា គេត្រូវការយើង នោះយើងនឹងចូលចិត្តប្រើប្រាស់ការនិយាយដើមគេជាការជួយសង្គ្រោះ។ យើងទំនងជាឮពីការតយុទ្ធរបស់បុគ្គលណាម្នាក់ ហើយអារម្មណ៍ដំបូងរបស់យើងគឺផ្សព្វផ្សាយដំណឹងនោះភ្លាមៗ ដើម្បីឲ្យអ្នកដទៃមានការចូលរួមក្នុងការសង្គ្រោះ។ បើមើលពីក្រៅ យើងគ្រាន់តែចង់ជួយប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែ តាមពិតទៅ ជារឿយៗ យើងបានធ្វើឲ្យកាលៈទេសៈនោះអាក្រក់ជាងមុន ដោយសារយើងបានដាក់ខ្លួនក្នុងកន្លែងដែលយើងមិនគួរមានវត្តមាន។
យើងអាចជាទំនងលើកឡើងថា «អើ! តើឯងដឹងទេថាបង សុវណ្ណ ខឹងនឹងឯងខ្លាំងណាស់?»។ បំណងចិត្តរបស់យើងគឺទំនងចង់លើកទឹកចិត្តឲ្យមិត្តភក្ដិរបស់យើងទៅនិយាយជាមួយបង សុវណ្ណ ប៉ុន្តែ តាមពិតទៅ យើងគួរតែប្រាប់បង សុវណ្ណ ឲ្យទៅនិយាយផ្ទាល់ជាមួយនឹងបុគ្គលនោះបានហើយ ហើយយើងមិនគួរមានអីលាយឡំទៅថែមល្បោយទៀតឡើយ។ ជាជាងទុកចិត្តលើព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ យើងបែរជាទុកចិត្តលើខ្លួនឯង ព្រោះយើងចូលចិត្តមានអារម្មណ៍ថា អត់យើងមិនបានទេ។
សេចក្ដីពិតគឺ៖ ការនិយាយដើមគេគឺជារបៀបជួយសង្គ្រោះដ៏អន់ណាស់។ វាមិនអាចធ្វើឲ្យយើងមានដំណែងថា អត់យើងមិនបានទេនោះឡើយ។ មានតែព្រះយេស៊ូវមួយគត់ដែលជាអ្នកសង្គ្រោះយើង ហើយជាអ្នកប្រោសលោះយើង ហើយព្រះអង្គអាចសង្គ្រោះយើងចេញពីតម្រូវការដោយគិតថា អ្នកដទៃត្រូវការយើង។ ព្រះយេស៊ូវផ្ដល់នូវតម្លៃដ៏ពិតលើយើង—មិនមែនជាអ្នកសង្គ្រោះតូចៗនោះទេ—ប៉ុន្តែគឺជាអ្នកទេដែលទទួលបានការសង្គ្រោះពីព្រះអង្គ។
៤. «ឯងសុចរិតណាស់»
ការនិយាយដើមគេធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍ថា យើងសុចរិតជាងគេ បើយើងប្រៀបធៀបខ្លួនយើងទៅអ្នកដទៃ ។ យើងទំនងជានិយាយដើមបែបរអ៊ូរទាំទៅកាន់មិត្តភក្ដិយើងអំពីអ្វីដែលដៃគូជីវិតយើង ឬក៏កូនៗយើងធ្វើឲ្យយើងធុញទ្រាន់ ឬក៏ទង្វើមួយចំនួនដែលទម្លាប់ធ្វើឲ្យយើងមានការឈឺចាប់។ ឬក៏យើងទំនងជានិយាយទៅកាន់អ្នកជិតខាងយើងអំពីអ្នកជិតខាងម្នាក់ទៀត៖ «ឯងដូចជាមិនជឿសោះដែលបង សុខ ទិញឡានថ្មី។ ឯងឮថាគាត់កំពុងជំពាក់លុយគេច្រើនណាស់។» ហេតុផលមួយដែលធ្វើឲ្យយើងចូលចិត្តនិយាយដើមពីអ្នកល្បីៗ គឺព្រោះវាឆ្ងាញ់ណាស់ចំពោះត្រចៀកយើងពេលយើងឮពីការបែកបាក់របស់អស់អ្នកដែលយើងច្រណែន (ប្រហែលជាយើងល្អជាងពួកគេហើយមើលទៅ)។
ប៉ុន្តែ ការនិយាយដើមគេមិនអាចផ្ដល់ដល់យើងនូវសេចក្ដីសុចរិតដែលយើងចង់បាននោះឡើយ។ មានតែព្រះយេស៊ូវមួយគត់ដែលអាចធ្វើបែបនោះបាន។ ដំណឹងល្អប្រាប់យើងថា យើងជាមនុស្សមិនសុចរិត ហើយត្រូវការព្រះសង្គ្រោះដែលល្អឥតខ្ចោះមកធ្វើជាមនុស្សសុចរិតជំនួសយើង។ ហើយដំណឹងល្អក៏ប្រាប់យើងផងដែរថា តាមរយៈជំនឿ នោះសេចក្ដីសុចរិតដ៏ល្អឥតខ្ចោះរបស់ព្រះយេស៊ូវនឹងក្លាយជារបស់យើង។
ចូរសម្លឹងមើលទៅឯព្រះយេស៊ូវ
ក្នុងព្រះយេស៊ូវ យើងមានការរួបរួម។ ក្នុងព្រះយេស៊ូវ អំណាចដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ធ្វើការសម្រាប់យើង។ ក្នុងព្រះយេស៊ូវ យើងឃើញពីភាពសំខាន់របស់យើង។ ក្នុងព្រះយេស៊ូវ យើងមានសេចក្ដីសុចរិត។ តោះ! ចូរយើងឈប់និយាយដើមអ្នកដទៃ ហើយចូរយើងនិយាយទៅកាន់ព្រះយេស៊ូវអំពីពួកគេវិញ ហើយនិយាយទៅកាន់ពួកគេអំពីព្រះយេស៊ូវ។ តោះ! ចូរយើងលាតត្រដាងសេចក្ដីកុហកនៃការនិយាយដើមគេ ហើយចូរយើងទទួលជឿសេចក្ដីពិតនៅក្នុងព្រះយេស៊ូវ។
សូមអរគុណយ៉ាងជ្រាលជ្រៅដល់អ្នកនិពន្ធដែលបានចំណាយដ៏មានតម្លៃសរសេរនិងរៀបរាងអត្ថបទមួយនេះដែលជាជំនួយជួយដល់អ្នកអានឲ្យយល់បន្ថែមទៀតពីព្រះហឬទ័យព្រះចំពោះការនិយាយដើមគេដោយបញ្ជាក់ថាវាជាអំពើបាបដែលគ្រីស្ទបរិស័ទខ្លះរួមទាំងខ្ញំុុុផងដែរបានមើលរំលងហើយបានធ្វើវាជាប្រចំា វាបានជួយខ្ញុំច្រើនណាស់ ហើយក៏សង្ឃឹមថាវាក៏បានជួយដល់បងប្អូនដទៃទៀតដែរ សូមអរព្រះគុណដល់ព្រះសំរាប់មេរៀននៅថ្ងៃនេះ សូមព្រះប្រទានដល់បងប្អូនទំាងអស់គ្នា។
សូមអរគុណបង! សូមព្រះប្រទានពរ!