«កុំឲ្យអ្នកណាបញ្ឆោតអ្នករាល់គ្នាតាមវិធីណាឡើយ ដ្បិតថ្ងៃនោះនឹងមិនមកទេ រហូតទាល់តែមានការបះបោរមកជាមុន ហើយមនុស្សទទឹងច្បាប់លេចមក គឺជាកូននៃសេចក្ដីវិនាស ដែលប្រឆាំង ហើយលើកខ្លួនឡើងខ្ពស់ លើសជាងអស់ទាំងអ្វីៗដែលហៅថាព្រះ ឬវត្ថុដែលគេថ្វាយបង្គំ រហូតដល់ទៅហ៊ានអង្គុយនៅក្នុងព្រះវិហាររបស់ព្រះ ទាំងប្រកាសថាខ្លួនឯងជាព្រះទៀតផង។ កាលខ្ញុំនៅជាមួយអ្នករាល់គ្នា ខ្ញុំបានប្រាប់អ្នករាល់គ្នាពីសេចក្ដីទាំងនេះ តើអ្នករាល់គ្នាមិននឹកចាំឬទេ? ឥឡូវនេះ អ្នករាល់គ្នាដឹងថាអ្វីដែលឃាត់ឃាំងវាហើយ ដើម្បីឲ្យវាបានលេចមកតាមពេលកំណត់របស់វា។ ដ្បិតអាថ៌កំបាំងនៃអំពើទទឹងច្បាប់ កំពុងតែមានសកម្មភាពហើយ ប៉ុន្តែ អ្នកដែលឃាត់ឃាំងវានៅពេលនេះ នឹងបន្តឃាត់ឃាំងរហូតត្រឹមតែពេលដែលត្រូវថយចេញទៅប៉ុណ្ណោះ។ ពេលនោះ អាទទឹងច្បាប់នឹងលេចមក ដែលព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវនឹងបំផ្លាញវា ដោយខ្យល់ដែលចេញពីព្រះឱស្ឋរបស់ព្រះអង្គ ហើយឲ្យវាវិនាសដោយរស្មីដ៏រុងរឿងនៅពេលព្រះអង្គយាងមក។ អាទទឹងច្បាប់នោះនឹងមកដោយអំណាចរបស់អារក្សសាតាំង ដោយប្រើគ្រប់ទាំងអំណាច ទីសម្គាល់ ការអស្ចារ្យក្លែងក្លាយ និងដោយគ្រប់ទាំងការបោកបញ្ឆោតដ៏អាក្រក់គ្រប់បែបយ៉ាង ដល់អស់អ្នកដែលកំពុងតែវិនាស ព្រោះគេមិនព្រមស្រឡាញ់សេចក្ដីពិត ដើម្បីឲ្យខ្លួនបានសង្គ្រោះទេ» (២ថែស្សាឡូនីច ២:៣-១០ គកស)។
អស់អ្នកដែលប្រឆាំងនឹងដំណឹងល្អ
មើលទៅហាក់បីដូចជាសាវ័ក ប៉ុល មិនដឹងអំពីកាលៈទេសៈដ៏ជាក់លាក់ដែលនាំឲ្យក្រុមជំនុំថែស្សាឡូនីចមានជំនឿយ៉ាងខុសឆ្គងទាក់ទងទៅនឹងថ្ងៃនៃព្រះអម្ចាស់ទេ ប៉ុន្តែក្នុងខ៣គាត់សន្មតថាមានសកម្មភាពយង់ឃ្នង។ សាវ័ក ប៉ុល ពណ៌នាថា រាល់សេចក្ដីបង្រៀនណាដែលទាស់ប្រឆាំងនឹងសារទាក់ទងនឹងគ្រាចុងក្រោយនៃដំណឹងល្អរបស់គាត់គឺជាការខិតខំបោកបញ្ឆោត (សូមអានបន្ថែមក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ ២ថែស្សាឡូនីច ២:១០; អេភេសូរ ៥:៦; កូឡូស ២:៨)។ បន្ទាប់មក គាត់ផ្ដល់ជាហេតុផលថា ថ្ងៃនៃព្រះអម្ចាស់មិនទាន់បានចាប់ផ្ដើមនៅឡើយទេ ដ្បិតផែនដីនេះមិនទាន់ឆ្លងកាត់ «ការបះបោរ» និង «មនុស្សទទឹងច្បាប់» នៅឡើយ ទាំងពីរនេះត្រូវតែកើតឡើងមុនថ្ងៃនៃព្រះអម្ចាស់។
ក្នុងភាសាក្រិក ពាក្យសម្រាប់ «ការបះបោរ» («អាភូស្ទាសៀ» “apostasia”) ក៏មានក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ជាភាសាក្រិក (Septuagint OT) និងក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីដែលរៀបរាប់អំពីការបះបោរទាស់ប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់ ហើយនិងក្រឹត្យវិន័យរបស់ទ្រង់ (យ៉ូស្វេ ២២:២២; ២របាក្សត្រ ២៩:១៩; យេរេមា ២:១៩; កិច្ចការ ២១:២១)។ ពេលដែលពួកសិស្សសួរព្រះយេស៊ូវអំពីទីសម្គាល់ និងពេលវេលានៃការយាងមកវិញជាលើកទី២របស់ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវបានឆ្លើយតបថានឹងមានព្រះមែស្ស៊ីក្លែងក្លាយ និងពួកហោរាក្លែងក្លាយដែលនឹងមកមុនទ្រង់យាងត្រឡប់មកវិញ ក៏ដូចជាគ្រាទុក្ខវេទនាទាស់ប្រឆាំងនឹងក្រុមជំនុំផងដែរ (ម៉ាថាយ ២៤:៤-១៣, ២៣-២៨; ម៉ាកុស ១៣:៥-១៣, ២១-២៣; លូកា ២១:៨-១៩)។ នៅក្នុងខគម្ពីរមួយចំនួនទៀតសាវ័ក ប៉ុល ក៏បានលើកឡើងអំពីការ «ស្តាប់តាមវិញ្ញាណបញ្ឆោត និងសេចក្ដីបង្រៀនរបស់អារក្ស» ហើយនិង «គ្រាលំបាក» ដែលនេះគឺជាចំណុចសម្គាល់អំពីថ្ងៃចុងក្រោយ (១ធីម៉ូថេ ៤:១; ២ធីម៉ូថេ ៣:១; សូមអានបន្ថែមក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ ២ពេត្រុស ៣:៣-៧; យូដាស ១:១៧-១៩)។ ដូចក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ ១ថែស្សាឡូនីច ការណែនាំរបស់សាវ័ក ប៉ុល អំពីរឿងរ៉ាវដូចនេះគឺទំនងជាគាត់ទទួលបានព័ត៌មានពីការបង្រៀនអំពីគ្រាចុងក្រោយរបស់ព្រះយេស៊ូវផ្ទាល់តែម្ដង (សូមមើលការបកស្រាយបន្ថែមក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ ១ថែស្សាឡូនីច ៤:១៥-១៦; ៥:១)។
ក្នុងរបៀបដូចគ្នា ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនថា ចំណុចសម្គាល់មួយមុនទ្រង់យាងត្រឡប់មកវិញគឺព្រឹត្តិការណ៍អំពី «វត្ថុដ៏ចង្រៃ គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើម» ដែល «ឈរនៅក្នុងទីបរិសុទ្ធ» នៃព្រះវិហារ (ម៉ាថាយ ២៤:១៥; ម៉ាកុស ១៣:១៤)។ ព្រះយេស៊ូវបានលើកឡើងអំពីសេចក្ដីបង្រៀនចេញពីហោរា ដានីយ៉ែល ដែលគាត់បានទាយថា «វត្ថុដ៏ចង្រៃ គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើម» និងជេរប្រមាថព្រះវិហារនៅក្រុងយេរូសាឡឹម (ដានីយ៉ែល ៩:២៧; ១១:៣១; ១២:១១)។ សាវ័ក ប៉ុល សម្អាងលើប្រពៃណីនេះខណៈពេលដែលគាត់បកស្រាយអំពី «មនុស្សទទឹងច្បាប់» ដែល «ជាកូននៃសេចក្ដីវិនាស» ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ ២ថែស្សាឡូនីច ២:៣ ហើយ «អាទទឹងច្បាប់» ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ ២ថែស្សាឡូនីច ២:៨-៩។ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ជាភាសាក្រិកបានបកប្រែកណ្ឌគម្ពីរ អេសាយ ៥៧:៣-៤ ដូចគ្នាផងដែរទាក់ទងទៅនឹង «កូនអាទទឹងច្បាប់» ដែល «ជាកូននៃសេចក្ដីវិនាស» (សូមអានបន្ថែមក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ យ៉ូហាន ១៧:១២) និង «ពូជមនុស្សទទឹងច្បាប់» (សូមអានបន្ថែមក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ ទំនុកតម្កើង ៨៨:២៣ ក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ជាភាសាក្រិក [ភាសាខ្មែរ៖ ៨៩:២២])។ យោងតាមពាក្យស្លោកនៃភាសាសេមីត (Semitic) «មនុស្សទទឹងច្បាប់» គឺសំដៅទៅលើបុគ្គលដែលជីវិតគាត់បង្ហាញអំពីការរស់នៅដែលទាស់ប្រឆាំងនឹងច្បាប់របស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយនិងការគ្រងរាជ្យរបស់ទ្រង់។
ការពណ៌នាបន្ថែមទៀតក៏សំដៅទៅលើអាទទឹងនេះផងដែរ។ ការដែលសាវ័ក ប៉ុល ប្រើប្រាស់ពាក្យវានឹង «បានលេចមក» (ភាសាក្រិក «អាភូគកាឡិតូ» “apokalyptō” និងកណ្ឌគម្ពីរ ២ថែស្សាឡូនីច ២:៦, ៨) គឺជាទូទៅគាត់កំពុងតែផ្ដោតលើសកម្មភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក្នុងការដែលព្រះអង្គបើកសម្ដែងអ្វីមួយដែលជាការលាក់បាំង (ឧទាហរណ៍៖ រ៉ូម ១:១៧-១៨; ៨:១៨; និងអេភេសូរ ៣:៥)។ កិរិយាស័ព្ទអសកម្មក្នុងខ៣ «បានលេចមក» ធ្វើឲ្យយើងមានការពិបាកវែកញែកត្រង់ថា តើព្រះជាម្ចាស់គឺជាអង្គដែលនឹងបើកសម្ដែង ឬក៏ថាតើនេះទំនងជាការងារនៃភ្នាក់ងារអាក្រក់ (ដែលមានដូចជាសាតាំង សូមអានបន្ថែមក្នុងការកាត់ស្រាយលើកណ្ឌគម្ពីរ ២ថែស្សាឡូនីច ២:៩-១០)។ មនុស្សទទឹងច្បាប់ប្រឆាំង ហើយលើកខ្លួនឯងលើសជាង «អស់ទាំងអ្វីៗដែលហៅថាព្រះ ឬវត្ថុដែលគេថ្វាយបង្គំ»។ សាវ័ក ប៉ុល ក៏បានប្រើប្រាស់ពាក្យក្រិកសម្រាប់ពាក្យ «ប្រឆាំង» ទុកជាឈ្មោះរបស់សាតាំងដែលជា «ខ្មាំងសត្រូវ» (១ធីម៉ូថេ ៥:១៤)។ សាវ័ក ប៉ុល ប្រើប្រាស់ពាក្យក្រិក ម្ដងទៀតសម្រាប់ «លើកតម្កើងខ្លួនពេក» («ហួភ័ររាអូ» “hyperairo”) ដែលផ្ដល់ជាអត្ថន័យបែបជាការបោកប្រាស់ (២កូរិនថូស ១២:៧ គគខ) ដូចដែលមានក្នុងបរិបទខគម្ពីរនេះដែរ។ សាវ័ក ប៉ុល មានការប្រុងប្រយ័ត្នក្នុងការប្រើពាក្យថា «អស់ទាំងអ្វីៗដែលហៅថាព្រះ» ដើម្បីសំដៅលើព្រះក្លែងក្លាយដែលសាសនាផ្សេងៗថ្វាយបង្គំ។ ពាក្យ «វត្ថុដែលគេថ្វាយបង្គំ» («សីបាសស្មា» “sebasma”) គឺសំដៅទៅលើរូបព្រះនៃសាសនាផ្សេងៗ (សូមអានបន្ថែមក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ កិច្ចការ ១៧:២៣)។ មនុស្សទទឹងច្បាប់ម្នាក់នេះព្យាយាមធ្វើឲ្យខ្លួនឯងក្លាយជាបុគ្គលចម្បងនៃការថ្វាយបង្គំ លើសពីវត្ថុនៃសាសនាផ្សេងៗ ឬក៏បុគ្គលផ្សេងៗក្នុងយុគសម័យរបស់ខ្លួន។
លើសពីនោះ មនុស្សទទឹងច្បាប់លើកខ្លួនឡើងលើសការថ្វាយបង្គំព្រះដ៏ល្អពេញទៅដោយព្រះចេស្ដាផ្ទាល់ទៅទៀត។ មនុស្សទទឹងច្បាប់ខំប្រឹងទទួលបានការថ្វាយបង្គំដោយវា «ហ៊ានអង្គុយនៅក្នុងព្រះវិហាររបស់ព្រះ»។ មានការវែកញែកជាច្រើនក្នុងចំណោមសេចក្ដីអត្ថាធិប្បាយត្រង់ថា តើព្រះវិហារនេះកំពុងសំដៅទៅលើព្រះវិហារមួយណា ហើយមានមនុស្សជាច្រើននាក់បានគិតថាកំពុងតែសំដៅទៅលើព្រះវិហារនៅឯទីក្រុងយេរូសាឡឹម ទោះបើថាមានអ្នកខ្លះបានលើកឡើងថា ពួកថែស្សាឡូនីចទំនងគិតទៅលើព្រះវិហារដ៏សំខាន់ណាមួយនៅក្នុងទីក្រុងរបស់ខ្លួន។ ស្របគ្នានោះដែរក៏នៅមានមនុស្សមួយចំនួនទៀតវែកញែកថា ព្រះវិហារត្រង់នេះគឺកំពុងសំដៅទៅលើក្រុមជំនុំក្នុងនាមជា «ព្រះវិហាររបស់ព្រះ» (ឧទាហរណ៍៖ ១កូរិនថូស ៣:១៦-១៧; ៦:១៩; ២កូរិនថូស ៦:១៦; អេភេសូរ ២:២១)។ ទោះជាយ៉ាងណាក្ដី ការពឹងផ្អែករបស់សាវ័ក ប៉ុល លើបរិបទក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ និងលើសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូវទាក់ទងនឹងគ្រាចុងក្រោយគឺត្រង់ថា គាត់កំពុងតែចង្អុលបង្ហាញថា «ព្រះវិហាររបស់ព្រះ» គឺសំដៅទៅលើព្រះវិហារនៅឯទីក្រុងយេរូសាឡឹម។ ចំណុចនេះភ្ជាប់គ្នាបានល្អណាស់ជាមួយនឹងទង្វើរបស់មនុស្សទទឹងច្បាប់ក្នុងព្រះវិហារដោយ «ប្រកាសថាខ្លួនជាព្រះ»។ មនុស្សទទឹងច្បាប់លើកខ្លួនឡើងស្មើនឹងព្រះដ៏ជាព្រះអម្ចាស់ដែលមានពេញទៅដោយព្រះចេស្ដាក្នុងនាមថាខ្លួនជាចំណុចស្នូលនៃការថ្វាយបង្គំ។ ចំណុចនេះក៏នៅបន្សល់លើសំណួរទាក់ទងត្រង់ថា តើនៅអនាគតនឹងមានព្រះវិហារតែម្ដង ឬក៏ថានេះគ្រាន់តែជាចំណុចនៃទំនាយដែលតំណាងឲ្យអ្វីមួយដែលនឹងកើតឡើង (សូមអានព័ត៌មានបន្ថែមខាងក្រោម)។
ត្រង់នេះសាវ័ក ប៉ុល កំពុងតែរំពឹងលើបទបង្ហាញដែលដកចេញពីកណ្ឌគម្ពីរដានីយ៉ែលទាក់ទងទៅនឹងអ្នកគ្រប់គ្រងដែលប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់ និងរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ (សូមអានបន្ថែមក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ ដានីយ៉ែល ៧:២៤-២៧; ៨:២៣-២៦; ១១:២០-៤៥; ជាពិសេសក្នុង ១១:២៨-៣៩)។ តាមរយៈការប្រើប្រាស់បទបង្ហាញចេញពីកណ្ឌគម្ពីរដានីយ៉ែល គឺវាគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ណាស់ទាក់ទងនឹងការប្រៀបធៀបមនុស្សទទឹងច្បាប់ក្នុងខ៤។ យើងអានក្នុងកណ្ឌគម្ពីរដានីយ៉ែលអំពីស្ដេចដែល «នឹងតម្កើងខ្លួន ហើយលើកខ្លួនខ្ពស់ជាងអស់ទាំងព្រះ វានឹងពោលយ៉ាងអស្ចារ្យ ទាស់នឹងព្រះនៃអស់ទាំងព្រះ» ហើយ «វានឹងមិនយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះព្រះនៃពួកឰយុកោវា…ដ្បិតវានឹងតម្កើងខ្លួនជាធំលើសជាងទាំងអស់» (ដានីយ៉ែល ១១:៣៦-៣៧)។ ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរដានីយ៉ែល ស្ដេចនេះគឺជាស្ដេចដែលបាន «យករបស់ដែលគួរស្អប់ខ្ពើម ដែលនាំឲ្យចង្រៃមកតាំងជំនួសវិញ» ក្នុងទីក្រុងយេរូសាឡឹម (ដានីយ៉ែល ១១:៣១)។ ហោរាផ្សេងៗក៏បាននិយាយអំពីមេដឹកនាំមួយចំនួនទៀតដែលបានហៅខ្លួនថាជាព្រះដែរ (ឧទាហរណ៍៖ អេសាយ ១៤:១២-១៥; អេសេគាល ២៨:១-១០)។
ចំណុចវែកញែកដែលជាចំណុចស្នូលលើការកាត់ស្រាយលើខគម្ពីរទាំងពីរនេះគឺទាក់ទងទៅនឹងអត្តសញ្ញាណនៃមនុស្សទទឹងច្បាប់។ ការឆ្លើយតបលើសំណួរដ៏ស្មុគស្មាញនេះគឺថា៖ យើងអាចវែកញែករវាងអ្វីដែលយើងបានដឹងយ៉ាងប្រាកដ និងអ្វីដែលយើងគ្រាន់តែបានសន្មតប៉ុណ្ណោះ។
យើងដឹងអំពីព្រឹត្តិការណ៍គន្លឹះពីរចេញពីប្រវត្តិសាស្ត្រ។ ទី១ បទបង្ហាញនៃទំនាយរបស់ហោរា ដានីយ៉ែល ចង្អុលបង្ហាញទៅលើស្តេច អានថីអូកូស ទី៤ នៃចក្រភពសេលូសែរ (Antiochus IV of Seleucia) ដែលបានលើកខ្លួនឯងថា អេផីហ្វានីស៍ (ដែលមានន័យថា «ព្រះបានលេចឡើង») ទ្រង់បានលើកទ័ពឈ្លានពានទីក្រុងយេរូសាឡឹម បំផ្លាញព្រះវិហារ បង្គាប់ឲ្យគេដុតព្រះបន្ទូល ហាមមិនឲ្យគេបំពេញសេចក្ដីតាំងសញ្ញានៃការកាត់ស្បែក សម្លាប់ពួកសាសន៍យូដាដែលស្មោះត្រង់ជាច្រើននាក់ ហើយលើសពីនោះគឺបង្កើតការធ្វើយញ្ញបូជាទៅព្រះក្លែងក្លាយក្នុងព្រះវិហារនៃទីក្រុងយេរូសាឡឹម (១៦៧ មុនគ.ស.)។ ហើយឲ្យកាន់តែគួរចាប់អារម្មណ៍នោះគឺត្រង់ថា អក្សរសិល្ប៍ដ៏ល្បីមួយដែលមានប្រភពពីសាសន៍យូដាបានផ្អែកលើភាសាដែលកណ្ឌគម្ពីរ ដានីយ៉ែល បានប្រើប្រាស់ដោយសម្គាល់ថាអាសនាដែលស្តេច អានថីអូកូស បានធ្វើសម្រាប់ព្រះក្លែងក្លាយក្នុងព្រះវិហារគឺ «វត្ថុដ៏ចង្រៃគួរឲ្យស្អប់ខ្ពើម» (១ម៉ាកាបាយ ១:៥៤; ៦:៧)។ មិនយូរមិនឆាប់លទ្ធផលនៃការបះបោររបស់ពួកម៉ាកាបាយបាននាំឲ្យសាសន៍យូដាដែលជាពួកសង្ឃ និងស្ដេចដែលគ្រប់គ្រងក្រុងយេរូសាឡឹមជាថ្មីម្ដងទៀត។ ទោះជាយ៉ាងណាក្ដីប្រមាណជិត ២០០ ឆ្នាំក្រោយមកក៏ព្រះយេស៊ូវបានលើកឡើងអំពី «វត្ថុដ៏ចង្រៃគួរឲ្យស្អប់ខ្ពើម» ដោយប្រើប្រាស់ភាសាដែលទាក់ទងនឹងអនាគតកាលដែរ (ម៉ាថាយ ២៤:១៥; ម៉ាកុស ១៣:១៤) ដែលកាលនោះបានបង្ហាញថា បទបង្ហាញនៃទំនាយរបស់ហោរា ដានីយ៉ែល បានបង្កើតជាលំនាំនៃការទាស់ប្រឆាំងនឹងការសោយរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលនឹងត្រូវកើតឡើងមុនគ្រាចុងក្រោយនៃការជំនុំជម្រះរបស់ព្រះអង្គ។ សាវ័ក ប៉ុល បានផ្ដោតទៅលើការណែនាំអំពីគ្រាចុងក្រោយរបស់ព្រះយេស៊ូវដូចគ្នាទៅនឹងការអនុវត្តដែលចេញពីបទបង្ហាញនៃទំនាយរបស់ហោរា ដានីយ៉ែល ទៅលើព្រឹត្តិការណ៍ដែលនឹងកើតឡើងនៅអនាគតដែរ។
ទី២ មុនសាវ័ក ប៉ុល និពន្ធកណ្ឌគម្ពីរថែស្សាឡូនីច មានព្រឹត្តិការណ៍ដែលជាប្រផ្នូលដែលបង្ហាញអំពីការទាស់ប្រឆាំងពីពួកសាសន៍រ៉ូមមកលើកសាសន៍យូដាដែលថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់រួចទៅហើយ។ ជាពិសេសទាក់ទងទៅនឹងសេសា ហ្គាអូស៍ កាលីហ្គូឡា (Gaius Caligula) បានបញ្ជាឲ្យពួកកងទ័ពសាងសង់រូបរបស់គាត់សម្រាប់ជាការថ្វាយបង្គំក្នុងព្រះវិហារនៅឯទីក្រុងយេរូសាឡឹម ទោះបើគេមានការទាស់ប្រឆាំងនឹងសាសន៍យូដានៅច្រើនកន្លែងក៏ដោយ (ឆ្នាំ៤០-៤១ នៃគ.ស. លើកឡើងដោយលោក ចូសីហ្វើស៍ (Josephus) ក្នុងសៀវភៅដែលមានចំណងជើងជាភាសាអង់គ្លេស “Antiquities” ជំពូក១៨. ទំព័រ២៦១-៣០៩)។ ទោះជាយ៉ាងណាក្ដីក្នុងការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះក៏ស្ដេចសេសា ហ្គាអូស៍ បានស្លាប់ខណៈពេលដែលគេកំពុងសាងសង់រូបរបស់ទ្រង់ ដូច្នេះបទបញ្ជារបស់ទ្រង់ក៏មិនបានអនុវត្តឡើយ។ សាវ័ក ប៉ុល ទំនងជាដឹងអំពីប្រវត្តិសាស្ត្រនេះយ៉ាងប្រាកដណាស់ ហើយទំនងក៏បានដក់នៅក្នុងគំនិតគាត់ ខណៈពេលដែលគាត់កំពុងតែនិពន្ធផងដែរ។ ទោះជាយ៉ាងណាក្ដី ក៏ការវែកញែករបស់សាវ័ក ប៉ុល មានភាពត្រឹមត្រូវទៅបានលុះត្រាតែមនុស្សទទឹងច្បាប់មិនបានលេចឡើង ដោយសារអវត្តមាននៃមនុស្សទទឹងច្បាប់ហ្នឹងជាការបង្ហាញជាភស្តុតាងថាថ្ងៃនៃព្រះអម្ចាស់មិនទាន់កើតឡើងនៅឡើយទេ។
ដោយពឹងលើព័ត៌មាននេះ យើងអាចរាយចុះត្រួសៗអំពីការកាត់ស្រាយចំៗមួយចំនួនដែលគេបានលើកឡើងប៉ុន្មានឆ្នាំកន្លងនេះទាក់ទងទៅនឹងមនុស្សទទឹងច្បាប់។ មានមនុស្សជាច្រើននាក់បានសម្លឹងមើលទៅបុគ្គលណាម្នាក់នៅឯអនាគត ទោះបើមិនដឹង ដែលគាត់នឹងព្យាយាមលើខ្លួនឯងឡើងក្នុងលក្ខណៈបែបនេះ។ មនុស្សមួយចំនួនបានលើកឡើងថា អាទទឹងច្បាប់ម្នាក់នេះដាច់ខាតទំនងជាសំដៅទៅលើសាតាំងផ្ទាល់ ឬទៅលើអារក្សណាមួយរបស់វា ប៉ុន្តែក្រោយមកទៀតមានការលើកឡើងអំពីសាតាំងដែលជាបុគ្គលដាច់ដោយឡែកផ្សេងទៀត (២ថែស្សាឡូនីច ២:៩)។ ការសន្និដ្ឋានដ៏សាមញ្ញបំផុតចេញពីខគម្ពីរមួយនេះ និងបទបង្ហាញក្នុងទំនាយរបស់ហោរា ដានីយ៉ែល គឺសំដៅទៅលើអ្នកគ្រប់គ្រងម្នាក់ដែលជាមនុស្សផ្ទាល់តែម្ដង។ មនុស្សមួយចំនួនទៀតបានលើកឡើងថា នេះទំនងសំដៅទៅលើការគ្រប់គ្រងដែលចេញពីប្រទេសណាមួយ (ជាជាងផ្ដោតទៅលើបុគ្គលណាម្នាក់) ដោយសំដៅលើអាណាចក្ររ៉ូមខ្លាំងជាងគេ ទោះជាយ៉ាងណាក្ដីបទបង្ហាញមួយនេះផ្ទាល់ដែលត្រូវបានលើកឡើងម្ដងហើយម្ដងទៀតគឺកំពុងតែចង្អុលបង្ហាញទៅលើបុគ្គលជាជាងលើប្រទេសណាមួយផ្ទាល់ទៅវិញ។ ហើយក៏នៅមានមនុស្សមួយចំនួនទៀតបានលើកឡើងយ៉ាងចំៗថា ការដែលគាត់អង្គុយក្នុងព្រះវិហារ (២:៤) គឺកំពុងតែសំដៅទៅលើការបំផ្លាញព្រះវិហារនៃទីក្រុងយេរូសាឡឹមចោលដោយកណ្ដាប់ដៃលោកអធិរាជ ទីតុស (Titus ឆ្នាំ៧០ នៃគ.ស.) ប៉ុន្តែចំណុចចំៗនូវព្រឹត្តិការណ៍នោះមិនមានភាពស៊ីគ្នាជាមួយនឹងការដែលបុគ្គលនោះលើកខ្លួនឯងថាជាព្រះខណៈពេលដែលគាត់អង្គុយនៅក្នុងមណ្ឌលនៃព្រះវិហារ។ ការជំទាស់បែបនោះក៏អាចមានការវាយប្រហារលើអាសនានៃការថ្វាយបង្គំផ្សេងៗទៀតដែលគេបានសាងសង់ឡើងនៅឯទីក្រុងយេរូសាឡឹមលើកំពូលភ្នំ មិនថាព្រះវិហារសម្រាប់ព្រះព្រហស្បតិ៍ដែលស្ដេច ហេដ្រៀន (Hadrianic Temple of Jupiter) បានសាងសង់នៅឆ្នាំ១៣៥ នៃគ.ស. ឬក៏ព្រះវិហារនៃដឺរឺក (“Dome of the Rock”) ដែលបានសាងសង់នៅឆ្នាំ ៦៩១ នៃគ.ស.។ ចំណុចនេះរម្លឹកយើងអំពីចំណុចមួយទៀតដែលទាក់ទងគ្នាជាពិសេសលើសំណួរ៖ តើដាច់ខាតត្រូវតែមានព្រះវិហារផ្ទាល់ ដើម្បីឲ្យអាចបំពេញទំនាយបានយ៉ាងត្រឹមត្រូវមែនឬ? ប្រសិនបើមែន នោះមនុស្សជាច្រើននឹងប្រកែកថា ដាច់ខាត! ត្រូវតែមានការសាងសង់ព្រះវិហារនៅឯទីក្រុងយេរូសាឡឹមនៅពេលអនាគតកើតឡើងមុនព្រឹត្តិការណ៍នៃការមនុស្សទទឹងច្បាប់ប្រព្រឹត្តឡើងបាន។ ទោះជាយ៉ាងណាក្ដី នៅមានមនុស្សមួយចំនួនទៀតលើកឡើងថា ការយល់ដឹងមួយនេះគឺទាក់ទងទៅនឹងការប្រៀបប្រដូចនៃការដែលមនុស្សទទឹងច្បាប់មានវត្តមានក្នុងព្រះវិហារតែប៉ុណ្ណោះ។
ការកាត់ស្រាយមួយនេះរំពឹងលើការដែលមនុស្សទទឹងច្បាប់នឹងមកនៅឯអនាគត ដែលវានឹងបង្ហាញទីសម្គាល់ និងថ្លែងបទទំនាយខុសឆ្គងដែលការនោះត្រូវតែកើតឡើងមុនព្រះយេស៊ូវយាងមក និងថ្កោលទោសជាចុងក្រោយ។ មិនថាមាន ឬក៏មិនមានព្រះវិហារផ្ទាល់នៅឯទីក្រុងយេរូសាឡឹមគឺយើងមិនទាន់អាចកាត់ស្រាយបានចប់នៅឡើយទេ។ មូលដ្ឋានគ្រឹះនៃចំណុចស្នូលនៃសេចក្ដីអត្ថាធិប្បាយលើប្រធានបទមួយនេះគឺត្រង់ថា យើងចង់លើកទឹកចិត្តឲ្យមានការបន្ទាបខ្លួនទាក់ទងទៅនឹងការវែកញែកទាំងនេះ។ ព្រះជាម្ចាស់តែងតែមានភាពស្មោះត្រង់ក្នុងការបំពេញក្ដីសន្យានៃទំនាយរបស់ទ្រង់ ប៉ុន្តែទោះជាយ៉ាងណាក្ដី ក៏ការបំពេញទាំងទំនាយនៃសេចក្ដីសន្យាទាំងនោះ ជាទូទៅក៏មានការភ្ញាក់ផ្អើលផងដែរ។ ក្នុងការយាងមកជាលើកទីមួយរបស់ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ ទ្រង់បានបំពេញទំនាយនៃព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ហើយការនោះគឺបានកើតឡើងយ៉ាងពេញលេញ និងអស្ចារ្យពេលដែលយើងក្រឡេកមើលក្រោយវិញ ក្នុងព្រឹត្តិការណ៍មួយនោះ សូម្បីតែសាសន៍យូដាដ៏ស្មោះត្រង់ខ្លាំងជាងគេម្នាក់ ដែលមានការយល់ដឹងយ៉ាងជ្រាលជ្រៅលើព្រះគម្ពីរក៏មិនបានសន្មតថា វានឹងកើតឡើងដូចដែលបានកើតឡើងផងដែរ។ តើបុគ្គលណានៃសាសន៍យូដានៅក្នុងសម័យកាលព្រះយេស៊ូវ បន្ទាប់ពីបានសិក្សាទំនាយក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់យ៉ាងលម្អិត និងទាយថាព្រះមេស្ស៊ីគឺជាព្រះផ្ទាល់ដែលយាងមកយកកំណើត? ឬក៏ថាទ្រង់នឹងយាងមក ឲ្យគេឆ្កាង មានព្រះជន្មឡើងវិញ យាងទៅឯស្ថានសួគ៌ ហើយបន្ទាប់មកពន្យល់ថាការយាងមកវិញរបស់ទ្រង់ ដើម្បីបង្កើតនគររបស់ទ្រង់ប្រមាណជាងពី២០០០ឆ្នាំ? ដូច្នេះ ទោះបើចំណុចដ៏ល្អគឺថា យើងសន្មតថាមនុស្សទទឹងច្បាប់គឺនឹងត្រូវលេចមក គឺទាក់ទងទៅនឹងរបៀបដ៏ចំៗថា តើវានឹងកើតឡើងដោយរបៀបណា (ដែលមានរួមទាំងពីអត្ថន័យថា តើមានន័យយ៉ាងម៉េចទាក់ទងនឹងការដែលវាមានវត្តមានក្នុងព្រះវិហារ) ក៏ព្រឹត្តិការណ៍ដែលនឹងកើតឡើងនឹងនាំឲ្យមានការភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំងចំពោះអ្នកដែលកាត់ស្រាយដ៏បានល្អបំផុតដែរ។ មានតែតាមរយៈការក្រឡេកមើលក្រោយប៉ុណ្ណោះទេទើបយើងអាចនឹងយល់អំពីចំណុចស្នូលនៃបទទំនាយបានយ៉ាងពេញទី។
ចូរបន្តនៅឲ្យបានស្ថិតស្ថេរ ហើយមានទំនុកចិត្ត
ខ៥ផ្ដល់ជូននូវមូលហេតុបន្ថែមទៀតដែលលើកទឹកចិត្តឲ្យអ្នកកាត់ស្រាយសព្វថ្ងៃនេះកាន់តែមានការបន្ទាបខ្លួន។ សាវ័ក ប៉ុល បានលើកឡើងថា «កាលខ្ញុំនៅជាមួយអ្នករាល់គ្នា ខ្ញុំបានប្រាប់អ្នករាល់គ្នាពីសេចក្ដីទាំងនេះ តើអ្នករាល់គ្នាមិននឹកចាំឬទេ?» ប្រាកដណាស់! អ្នកអានដំបូងមានព័ត៌មានច្រើនជាងយើងមានឥឡូវនេះ ទាក់ទងទៅនឹងសេចក្ដីបង្រៀននៃគ្រាចុងក្រោយរបស់សាវ័ក ប៉ុល។ ទោះបើថាសាវ័ក ប៉ុល និងគូកនព័ន្ធកិច្ចជាមួយគាត់ត្រូវបានគេបណ្ដេញចេញពីទីក្រុងថែស្សាឡូនីចលឿនជាងពួកគាត់មានបំណងចិត្តចង់ចេញ (កិច្ចការ ១៧:១០) ក៏ពួកគាត់មានសមត្ថភាពក្នុងការចាប់ផ្ដើមណែនាំក្រុមជំនុំថែស្សាឡូនីចទាក់ទងនឹងព្រឹត្តិការណ៍នៃការយាងមកវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវផងដែរ។ សាវ័ក ប៉ុល បានសន្មតថាក្រុមជំនុំថែស្សាឡូនីចនឹងនឹកចាំអំពីការណែនាំនោះ។ ហេតុដូច្នេះហើយបានជាសាវ័ក ប៉ុល មានប្រសាសន៍បែបជាសង្ខេបៗលើប្រធានបទដែលយើងប្រាថ្នាចង់ឲ្យគាត់បានសរសេរយ៉ាងក្បោះក្បាយជាងហ្នឹង។ សាវ័ក ប៉ុល បង្គាប់ថាឲ្យសេចក្ដីបង្រៀនរបស់គាត់នៅមានភាពស៊ីគ្នាជាមួយនឹងសារដែលពួកគាត់បានទទួលតាំងពីដំបូង។ ដូច្នេះ ឥឡូវនេះគាត់ព្យាយាមពង្រឹងទំនុកចិត្តទាក់ទងនឹងការវែកញែករបស់គាត់។ ជាពិសេស ពីមុនពួកគាត់បានទទួលព័ត៌មានអំពីការមកដល់របស់មនុស្សទទឹងច្បាប់រួចហើយ។
អ្នកណា ឬក៏អ្វីឃាត់ឃាំង
នៅពេលដែលសាវ័ក ប៉ុល ប្រកាសថា «អ្នករាល់គ្នាដឹងថាអ្វីដែលឃាត់ឃាំងវាហើយ» ជាថ្មីម្ដងទៀតយើងក៏ជួបប្រទះចំណេះដឹងដែលយើងមិនមានពីដំបូង។ អ្នកស្ដាប់ដំបូងរបស់សាវ័ក ប៉ុល «ដឹង» អំពីចំណុចទាំងនោះដោយរំពឹងលើការណែនាំដំបូងរបស់គាត់ (២ថែស្សាឡូនីច ២:៥) ប៉ុន្តែយើងត្រូវព្យាយាមសន្មតតាមដែលយើងអាចធ្វើបាន ក្នុងសមត្ថភាពដ៏ល្អបំផុតរបស់យើង [ក្នុងការកាត់ស្រាយ]។ នេះគឺពិតជាពិបាកមែន ហើយក៏ជាការវែកញែកដ៏ខ្លាំងមួយដែលមនុស្សជាច្រើនចង់ដឹងក្នុងចំណោមអ្នកអត្ថាធិប្បាយសព្វថ្ងៃនេះ ទាក់ទងនឹងសំណួរអ្នកណា ឬក៏អ្វីទៅដែលកំពុងឃាត់ឃាំងការមកដល់របស់អាទទឹងច្បាប់នោះ។
មុនយើងពិចារណាលើជម្រើសមួយចំនួន សូមកត់សម្គាល់លើចំណុចខ្លះៗដែលខ៦ លើកឡើង (អភេទក្នុងភាសាក្រិក) ដែលកំពុងឃាត់ឃាំងអាទទឹងច្បាប់ ខណៈពេលដែលខ៧ប្ដូរទៅភេទប្រុស ដោយបញ្ជាក់ថាអ្នកឃាត់ឃាំងគឺជាបុគ្គលណាម្នាក់ («អ្នកដែលឃាត់ឃាំងវានៅពេលនេះ»)។ នេះហាក់បីដូចជាមានន័យថា មានបុគ្គលណាម្នាក់ត្រូវតែបញ្ឈប់សកម្មភាពនៃការឃាត់ឃាំងរបស់គាត់ ដើម្បីអនុញ្ញាតឲ្យអាទទឹងច្បាប់លេចឡើងមកបាន។ នេះទំនងជាការប្រៀបធៀបសម្រាប់ក្រុមមនុស្សណាមួយ ប៉ុន្តែនេះហាក់បីដូចជាថា សាវ័ក ប៉ុល កំពុងតែគិតអំពីតែបុគ្គលណាម្នាក់ទេ។
អ្នកកាត់ស្រាយបានពិចារណាលើជម្រើសជាច្រើនសម្រាប់ «អ្នកដែលឃាត់ឃាំង» ម្នាក់នេះ។ មានមនុស្សជាច្រើនបានសន្មតថាព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់គឺជាអង្គដែលឃាត់ឃាំងអំពើអាក្រក់បែបនោះ ទំនងជាពិសេសក្នុងបុគ្គលនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ មនុស្សមួយចំនួនទៀតជឿថាសាវ័ក ប៉ុល កំពុងតែគិតអំពីក្រុមមនុស្សនៅលើលោកនេះផ្សេងទៀត ទំនងអធិរាជរ៉ូម ឬក៏អាណាចក្ររ៉ូមផ្ទាល់ដែលបានទប់ទល់អាទទឹងច្បាប់នោះ នៅសម័យកាលសាវ័ក ប៉ុល។ នេះទំនងជាអាចទៅរួចបាន ទោះបើថាជាទូទៅការអះអាងទាំងនេះទាមទារឲ្យមានការពន្យល់អំពីការប្រៀបប្រដូចទាក់ទងទៅនឹងឃ្លា «អ្នកដែលឃាត់ឃាំងវា» ដើម្បីពន្យល់អំពីអាណាចក្រទាំងមូលផ្ទាល់ ឬក៏អធិរាជជាបន្តបន្ទាប់ ជាជាងផ្ដោតលើបុគ្គលតែមួយ។ ហើយក៏មានអ្នកខ្លះទៀតលើកឡើងថា សាតាំងផ្ទាល់គឺជាអ្នកដែលកំពុងឃាត់ឃាំងអាទទឹងច្បាប់របស់វា រហូតដល់ពេលវេលាត្រឹមត្រូវសិន (សូមអានបន្ថែមក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ ២ថែស្សាឡូនីច ២:៩-១០)។ ទោះជាយ៉ាងណាក្ដី ការលើកឡើងក្នុងខ៦ «នៅពេលនេះ» ហាក់បីដូចជាកំពុងនិយាយអំពីអធិបតេយ្យភាពនៃពេលវេលារបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលគ្រងរាជ្យលើការដកចេញការឃាត់ឃាំង។ ថ្មីៗនេះ មានការនិពន្ធដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ត្រង់ថាសាវ័ក ប៉ុល ជឿថាអ្នកដែលឃាត់ឃាំងគឺជាទេវតារបស់ព្រះជាម្ចាស់ដោយសម្គាល់ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរដានីយ៉ែលថា អ្នកគ្រប់គ្រងដែលគ្មានច្បាប់បានបង្កើតសេចក្ដីស្អប់ខ្ពើមដែលបង្ខូចបំផ្លាញ (ដានីយ៉ែល ១១:២០-៤៥) ហើយភ្លាមៗនោះយោងតាមទំនាយរបស់ហោរា ដានីយ៉ែល នោះទេវតា មីកែល «នឹងឈរឡើង» ដើម្បីប្រលែងពេលវេលានៃទុក្ខវេទនាមុនរំដោះរាស្ត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ (ដានីយ៉ែល ១២:១-៤)2។ ដោយមានតារាងនៃជម្រើសទាំងនេះ វាហាក់បីដូចជាថាព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់គឺជាអង្គដែលគ្រប់គ្រងលើពេលវេលា និងការឃាត់ឃាំង រារាំងការមកដល់របស់អាទទឹងច្បាប់រហូតដល់ពេលវេលាត្រឹមត្រូវ។ ព្រះជាម្ចាស់ទំនងជាអ្នកឃាត់ឃាំង (ទំនងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធផ្ទាល់) ឬក៏ទំនងថាព្រះអង្គនឹងបញ្ចេញសកម្មភាពតាមរយៈទេវតាក្នុងការធ្វើជាអ្នកឃាត់ឃាំង។
អ្វីដែលយើងអាចលើកឡើងយ៉ាងច្បាស់លាស់គឺត្រង់ថាការលេចមករបស់អាទទឹងច្បាប់គឺរំពឹងលើការគ្រប់គ្រងនៃអធិបតេយ្យភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទាំងស្រុង (សូមអានបន្ថែមក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ ២ថែស្សាឡូនីច ២:១១-១២)។ ហេតុដូច្នេះហើយបានជាក្រុមជំនុំថែស្សាឡូនីចមិនចាំបាច់មានការភ័យខ្លាចថាពិភពលោកនេះគ្មានការដឹកនាំទេ។ តែផ្ទុយទៅវិញ អាទទឹងច្បាប់នឹងលេចមក «តាមពេលកំណត់របស់វា» ហើយព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវនឹងបំផ្លាញវានៅពេលត្រឹមត្រូវ ( ២ថែស្សាឡូនីច ២:៦)។
កំពុងតែមានសកម្មភាពហើយ
ទោះបើអាទទឹងច្បាប់នឹង «នៅ» មកដល់នៅឡើយ «អាថ៌កំបាំងនៃអំពើទទឹងច្បាប់ កំពុងតែមានសកម្មភាពហើយ»។ នេះមានភាពស៊ីគ្នាទៅនឹងគំនិតនៃអំពើអាក្រក់នៅកន្លែងផ្សេងទៀតក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី។ ស្របពេលនោះសាវ័ក យ៉ូហាន ក៏បានលើកឡើងផងដែរថា «ពួកទទឹងនឹងព្រះគ្រីស្ទកំពុងតែមក» ហើយថា «ឥឡូវនេះ ពួកទទឹងនឹងព្រះគ្រីស្ទជាច្រើនបានមកហើយ» (១យ៉ូហាន ២:១៨; សូមអានបន្ថែមក្នុង ១យ៉ូហាន ២:២២; ៤:៣; ២យ៉ូហាន ១:៧)។ ទោះបើសាវ័ក ប៉ុល បានរង់ចាំដោយយោងលើទំនាយថា នឹងមានបុគ្គលណាម្នាក់ឈរឡើងដែលនឹងតាំងខ្លួនជាអ្នកបោកបញ្ឆោតទាស់ប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់ក៏ដោយ ក៏គាត់បានទទួលស្គាល់ភ្លាមៗថា ឥទ្ធិពលនៃការបោកបញ្ឆោត ការមិនមានច្បាប់ទាំងនោះក៏កំពុងតែដំណើរការនៅក្នុងសង្គមរួចស្រេចទៅហើយផងដែរ។ សាវ័ក ប៉ុល បានជួបប្រទះអំពើអាក្រក់ដូចនោះ ដូចដែលក្រុមជំនុំនៅទីក្រុងថែស្សាឡូនីចកំពុងតែទទួលការបៀតបៀនផងដែរ។
ទោះបើអាទទឹងច្បាប់នឹងមកដោយមាន «ទីសម្គាល់ ការអស្ចារ្យក្លែងក្លាយ និងដោយគ្រប់ទាំងការបោកបញ្ឆោត» ក៏ដោយ (២ថែស្សាឡូនីច ២:៩-១០) ក៏វាជាជំនួយដែរក្នុងការចង់ចាំថា ព្រះយេស៊ូវក៏បានទាយថានឹងមានព្រះមេស្ស៊ី និងហោរាក្លែងក្លាយជាច្រើនដែលនឹងឈរឡើងម្ដងហើយម្ដងទៀត ប៉ុន្តែក្រុមជំនុំនឹងទ្រទ្រង់ ហើយធ្វើជាស្មរបន្ទាល់ (ម៉ាថាយ ២៤:៤-៥, ១១-១៣, ២៣-២៥)។ ដូច្នេះ យើងកំពុងតែរស់នៅក្នុងសម័យកាលដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធផ្ដល់អំណាចដល់ក្រុមជំនុំក្នុងការបន្តទៅមុខទៀតក្នុងព័ន្ធកិច្ច ហើយស្របពេលនោះដែរអាទទឹងច្បាប់ក៏កំពុងតែធ្វើការដែរ។
កិរិយាស័ព្ទដែលសាវ័ក ប៉ុល កំពុងតែប្រើប្រាស់ត្រង់នេះទាក់ទងនឹងអាទទឹងច្បាប់ក៏ជាភាសាដូចគ្នាដែលគាត់ប្រើប្រាស់នៅខគម្ពីរផ្សេងៗទៀតអំពីព្រះជាម្ចាស់ និងព្រះគ្រីស្ទដែរ។ ប្រសិនបើក្នុង ២:៧ អាទទឹងច្បាប់ «កំពុងតែមានសកម្មភាព» (ក្នុងភាសាក្រិក “energeō” «អានាហ្គេសអូ» សូមអានបន្ថែមក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ រ៉ូម ៧:៥ និងអេភេសូរ ២:២) នោះក៏ជាពាក្យដូចគ្នាអំពីការដែលព្រះជាម្ចាស់ «កំពុងធ្វើការ» ក្នុងអ្នកជឿ (១ថែស្សាឡូនីច ២:១៣ និងសូមអានបន្ថែមក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ អេភេសូរ ១:១១, ២០; ៣:២០ និងភីលីព ២:១៣)។ ដូចគ្នាផងដែរ ប្រសិនបើក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ ២ថែស្សាឡូនីច ២:៩ អាទទឹងច្បាប់ «នឹងមក» (ក្នុងភាសាក្រិក «ភារូសៀ» “parousia”) ដូចគ្នានោះដែរព្រះយេស៊ូវ «យាងមក» (២ថែស្សាឡូនីច ២:១, ៨; សូមអានបន្ថែមក្នុងការបកស្រាយលើកណ្ឌគម្ពីរ ២ថែស្សាឡូនីច ២:៩)។ មនុស្សទទឹងច្បាប់នឹង «លេចមក» (ក្នុងភាសាក្រិក «អាភាខាលីពតូ» “apokalyptō” ២:៣, ៨) ដូចដែលសាវ័ក ប៉ុល បាននិយាយអំពីការលេចមករបស់ព្រះយេស៊ូវ និងដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ (សូមអានបន្ថែមក្នុងការបកស្រាយលើ ២ថែស្សាឡូនីច ២:៣-៤)។ ជាចុងក្រោយពាក្យ «អាថ៌កំបាំង» គឺសំដៅទៅលើអាទទឹងច្បាប់ (ទាក់ទងនឹងអាថ៌កំបាំងអាក្រក់ដូចនោះសូមអានបន្ថែមក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ វិវរណៈ ១៧:៥, ៧) ប៉ុន្តែ នៅក្នុងខគម្ពីរផ្សេងៗសាវ័ក ប៉ុល បាននិយាយអំពីព្រះជាម្ចាស់ថាជាអ្នកនិពន្ធអាថ៌កំបាំងនៃដំណឹងល្អ (ឧទាហរណ៍៖ រ៉ូម ១៦:២៥; ១កូរិនថូស ៤:១; ១៥:៥១; អេភេសូរ ៣:៣-៤; កូឡូស ១:២៦-២៧; ១ធីម៉ូថេ ៣:៩, និង១៦)។ ច្បាស់ណាស់! ភាពគ្មានច្បាប់របស់សាតាំងកំពុងតែព្យាយាមត្រាប់តាមអំពើល្អរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក្នុងព្រះគ្រីស្ទ។ ទោះជាយ៉ាងណាក្ដី ដោយសារព្រះជាម្ចាស់គឺជាអង្គដែលបើកសម្ដែងអាថ៌កំបាំងទាំងនោះ ហើយក៏កំពុងមានអធិបតេយ្យភាពលើពេលវេលារបស់វា ដូច្នេះវាក៏មិនមែនជារឿងដ៏គួរភ្ញាក់ផ្អើលទេដែលក្នុងការដែលយើងឃើញថា សាវ័ក ប៉ុល មានទំនុកចិត្តត្រង់ថា ព្រះជាម្ចាស់កំពុងតែគ្រប់គ្រងលើការមកដល់នៃអាថ៌កំបាំងរបស់អាទទឹងច្បាប់ដែរ (សូមអានបន្ថែមក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ ២ថែស្សាឡូនីច ២:១១-១២)។
ភាពគ្មានច្បាប់ក្នុងយុគសម័យបច្ចុប្បន្ននេះ («ឥឡូវ») គឺមិនដល់ថ្នាក់ថា វាអាក្រក់ដូចដែលវាអាចមានកម្រិតបាននៅឡើយទេ។ មានតែពេល «អ្នកដែលឃាត់ឃាំងវានៅពេលនេះ» ដកខ្លួនចេញទេ នោះទើបអាទទឹងច្បាប់នឹងឈរឡើង (២ថែស្សាឡូនីច ២:៧)។ យើងបានលើកឡើងរួចហើយក្នុងខមុនទាក់ទងទៅនឹងទស្សនៈនៃអត្តសញ្ញាណរបស់អ្នកឃាត់ឃាំងមួយនេះ។ ត្រង់នេះយើងសម្គាល់ថា «រហូតត្រឹមតែពេលដែលត្រូវថយចេញទៅ» គឺជាការបកប្រែក្នុងភាសាខ្មែរមានអត្ថន័យចំក្នុងភាសាក្រិកថា «លុះត្រាតែវាចេញពីកណ្ដាល»។ អ្នកឃាត់ឃាំងដាក់ខ្លួននៅចន្លោះរវាងមនុស្សនៃយុគសម័យនេះ និងការបង្ហាញយ៉ាងពេញទីនៃអំពើអាក្រក់ដែលឈរឈ្មោះទៅដោយអាទទឹងច្បាប់។
ព្រះយេស៊ូវនឹងគ្រងរាជ្យ
សាវ័ក ប៉ុល ត្រឡប់ទៅប្រធានបទនៃការបើកសម្ដែងនៃអាទទឹងច្បាប់វិញ (សូមអានបន្ថែមលើការកាត់ស្រាយកណ្ឌគម្ពីរ ២ថែស្សាឡូនីច ២:៣-៤) ដែលនឹងកើតឡើងនៅពេលអ្នកឃាត់ឃាំងបញ្ឈប់ («ពេលនោះ») សកម្មភាពនៃការទប់ស្កាត់អំពើអាក្រក់បែបនោះ។ ទោះជាយ៉ាងណាក្ដី ក្រែងលោក្រុមជំនុំថែស្សាឡូនីចចាប់ផ្ដើមព្រួយបារម្ភអំពីអំណាចនៃអំពើអាក្រក់បែបនោះ ដូច្នេះសាវ័ក ប៉ុល ក៏បានធានាអះអាងភ្លាមៗនោះដល់ពួកគេថាព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ «នឹងបំផ្លាញ» ហើយឲ្យអាទទឹងច្បាប់ «វិនាស»។ ព្រះយេស៊ូវនឹងបំផ្លាញអាទទឹងច្បាប់ «ដោយខ្យល់ដែលចេញពីព្រះឱស្ឋរបស់ព្រះអង្គ»។ ក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ព្រះជាម្ចាស់សម្លាប់ដោយប្រើប្រាស់ «ខ្យល់ចំហួលនៃសេចក្ដីក្រោធរបស់ទ្រង់» (យ៉ូប ៤:៩ សូមអានបន្ថែមក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ អេសាយ ៣០:៣៣)។ ហោរា អេសាយ បានទាយថាព្រះមេស្ស៊ីដែលជា «លំពង់១នឹងដុះចេញពីគល់របស់អ៊ីសាយ» ទ្រង់នឹងសម្លាប់ «មនុស្សដែលប្រព្រឹត្តអាក្រក់ ដោយខ្យល់ដង្ហើមពីបបូរមាត់» (អេសាយ ១១:១ និង៤)។ ពាក្យ «ដង្ហើម» («ផ្នូម៉ា» “pneuma”) គឺជាពាក្យដូចគ្នាប្រើប្រាស់សម្រាប់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដូច្នេះហាក់បីដូចជាកំពុងចង្អុលបង្ហាញថា ព្រះវិញ្ញាណនឹងមានការចូលរួម។ ក្នុងករណីណាក៏ដោយ សំឡេងខ្ទ័រនៃព្រះមេស្ស៊ីគឺច្បាស់ណាស់៖ ការថ្កោលទោសរបស់ព្រះមេស្ស៊ីយកឈ្នះលើរាល់ការទទឹងច្បាប់។
ទាំងក្រុមជំនុំថែស្សាឡូនីច និងគ្រីស្ទបរិស័ទទាំងអស់គ្នាគឺមិនចាំបាច់ព្រួយបារម្ភអ្វីទេ ទាក់ទងនឹងពេលវេលានៃការមកដល់របស់អាទទឹងច្បាប់ ដ្បិតព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះអម្ចាស់ ហើយទ្រង់នឹងយកជ័យជម្នះក្នុងពេលវេលាដ៏ត្រឹមត្រូវ។
សូមចងចាំអំពីការព្រមានរបស់ព្រះយេស៊ូវ
ដោយមានអំណាចពីសាតាំង នោះអាទទឹងច្បាប់នឹងមកដល់ដោយមានការអស្ចារ្យ និងទីសម្គាល់ខុសឆ្គង ដូច្នេះវានឹងបោកបញ្ឆោតអ្នកមិនជឿ ប៉ុន្តែសូម្បីតែការនេះក៏ស្ថិតក្រោមអធិបតេយ្យភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់ផងដែរ (២ថែស្សាឡូនីច ២:១១-១២)។
ជាថ្មីម្ដងទៀត សាវ័ក ប៉ុល ប្រើប្រាស់ពាក្យទៅកាន់អាទទឹងច្បាប់ និងសារតាំង ដែលជាទូទៅពាក្យនោះទុកសម្រាប់ព័ន្ធកិច្ចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក្នុងព្រះគ្រីស្ទ។ ពាក្យនៃការដែលអាទទឹងច្បាប់ «នឹងមក» (ភាសាក្រិក «ភារូសៀ» “parousia”) ក្នុងខ៩ គឺមានការប្រើប្រាស់ជិតគ្នានៃភារូសៀរបស់ព្រះយេស៊ូវ (២ថែស្សាឡូនីច ២:៨; សូមអានបន្ថែមលើការកាត់ស្រាយក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ ២ថែស្សាឡូនីច ២:១) ហើយ «សកម្មភាព» របស់សាតាំងក៏ជាពាក្យជាទូទៅប្រើប្រាស់សំដៅទៅលើការបន្លំព័ន្ធកិច្ចព្រះជាម្ចាស់ផងដែរ (ក្នុងភាសាក្រិក «អានាហ្គេសអា» “energeia” សូមអានបន្ថែមក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ ២ថែស្សាឡូនីច ២:៧)។ សាតាំងធ្វើតាមព័ន្ធកិច្ចរបស់ព្រះជាម្ចាស់តាមរយៈការឲ្យអាទទឹងច្បាប់លេចមក ក៏ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយនៅចុងបញ្ចប់ការរចនារបស់សាតាំងនឹងនៅបរាជ័យដដែល (សូមអានបន្ថែមក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ ២ថែស្សាឡូនីច ២:៨)។ សាវ័ក ប៉ុល សរសេរចុះអំពីរបៀបពីរយ៉ាងដែលសាតាំងប្រើប្រាស់ក្នុងការបោកបញ្ឆោត។ របៀបទីមួយគឺទាក់ទងទៅនឹង «គ្រប់ទាំងអំណាច» ដែលអមជាមួយនឹង «ទីសម្គាល់ ការអស្ចារ្យក្លែងក្លាយ»។ ហើយទីពីរគឺ «ដោយគ្រប់ទាំងការបោកបញ្ឆោតដ៏អាក្រក់គ្រប់បែបយ៉ាង»។ ជាទូទៅ ទាក់ទងនឹងរបៀបទីមួយ «អំណាច» «ទីសម្គាល់ និងការអស្ចារ្យ» គឺបង្ហាញជាភស្តុតាងនៃព័ន្ធកិច្ចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក្នុងដំណឹងល្អរបស់ព្រះគ្រីស្ទ (ទាក់ទងនឹងពាក្យ «អំណាច» សូមអានបន្ថែមក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ ១កូរិនថូស ២:៤-៥; ១ថែស្សាឡូនីច ១:៥; និង២ថែស្សាឡូនីច ១:១១ ហើយទាក់ទងនឹងពាក្យ «ទីសម្គាល់ និងការអស្ចារ្យ» សូមអានបន្ថែមក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ រ៉ូម ១៥:១៩; និង២កូរិនថូស ១២:១២)។ សរុបសេចក្ដីទៅ សាតាំងបន្តព្យាយាមក្លែងបន្លំដំណឹងល្អ និងព័ន្ធកិច្ចរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ជាថ្មីម្ដងទៀត យើងក៏ទទួលការរម្លឹកអំពីការបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅលើភ្នំអូលីវ ដែលព្រះអង្គបានព្រមានអំពីការដែលព្រះមេស្ស៊ី និងពួកហោរាក្លែងក្លាយនឹងធ្វើ «ទីសម្គាល់ និងការអស្ចារ្យ» ដើម្បីនាំអ្នកដទៃឲ្យវង្វេងផ្លូវ (ម៉ាថាយ ២៤:២៣-២៥; និងម៉ាកុស ១៣:២១-២៣)។ សេចក្ដីបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូវក្លាយជាលំនាំនៃការដែលពួកសាវ័កវែកញែកអំពីគ្រាចុងក្រោយ។ ក្នុងអត្ថន័យនេះ បទគម្ពីរមួយនេះមានភាពស៊ីគ្នាជាមួយនឹងការមកដល់របស់សត្វដែលមានពីដើម និងពួកហោរាខុសឆ្គងក្នុងកណ្ឌគម្ពីរវិវរណៈ (វិវរណៈ ១៣:១១-១៨; ១៦:១៣-១៤ និង១៩:១៩-២០)។
មនុស្សទទឹងច្បាប់ពូកែក្នុងការបោកប្រាស់ដល់ថ្នាក់ថាសាវ័ក ប៉ុល បានផ្ដោតលើអត្ថន័យថា ពេលដែលម្នាក់នោះមកដល់ នោះគាត់នឹងប្រើប្រាស់ «គ្រប់ទាំងការបោកបញ្ឆោតដ៏អាក្រក់គ្រប់បែបយ៉ាង»។ ទោះជាយ៉ាងណាក្ដី សូម្បីតែក្នុងការបោកបញ្ឆោតបែបនោះ ក៏សាវ័ក ប៉ុល បានសរសេរដោយយកចិត្តទុកដាក់ថា មានតែ «អស់អ្នកដែលកំពុងតែវិនាស» ដែលនឹងចាញ់បោក (សូមអានបន្ថែមក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ វិវរណៈ ១៣:៨)។ ពាក្យ «កំពុងតែវិនាស» (ភាសាក្រិក «អាផូលីមី» “apollymi”) សំដៅទៅលើការហិនវិនាសដែលកំពុងរង់ចាំពួកគេ។ សាវ័ក ប៉ុល ប្រើប្រាស់ពាក្យ «អាផូលីមី» នៅក្នុងខគម្ពីរផ្សេងទៀត ដើម្បីបង្ហាញអំពីអស់អ្នកដែលបដិសេធដំណឹងល្អរបស់ព្រះគ្រីស្ទ (១កូរិនថូស ១:១៨; ២កូរិនថូស ២:១៥; និង៤:៣)។ ដោយសារអស់អ្នកដែលកំពុងតែដើរតាមអាទទឹងច្បាប់បានបរាជ័យក្នុងការស្រឡាញ់សេចក្ដីពិតនៃដំណឹងល្អរបស់ព្រះគ្រីស្ទ នោះពួកគេនឹងវិនាស។ ក្រុមជំនុំថែស្សាឡូនីចមិនចាំបាច់បារម្ភត្រង់ថា មានតួលេខក្នុងចំណោមអស់អ្នកដែលនឹងចាញ់បោកអាទទឹងច្បាប់ទេ ដោយសារពួកគេបានស្គាល់ ហើយស្រឡាញ់សេចក្ដីពិតរួចស្រេចទៅហើយ។
មតិយោបល់
Loading…