«រួចព្រះយេហូវ៉ា ទ្រង់មានបន្ទូលមកខ្ញុំថា ចូរឲ្យឯងទៅស្រឡាញ់ស្រីមួយទៀតចុះ គឺជាស្រីដែលមានអ្នកដទៃស្រឡាញ់ហើយ ក៏ជាស្រីសំផឹងផង ដូចជាព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ក៏ស្រឡាញ់ ដល់ពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែលដែរ ទោះបើគេបែរទៅប្រព្រឹត្តតាមព្រះដទៃ ហើយគេចូលចិត្តនឹងផែនទំពាំងបាយជូរក៏ដោយ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំក៏ទិញនាងមកសម្រាប់ខ្លួន ដោយប្រាក់១៥ដួងនឹងស្រូវឱក១ថាំងកន្លះ។ រួចខ្ញុំនិយាយនឹងនាងថា ត្រូវឲ្យឯងនៅសម្រាប់អញ ជាយូរលង់មិនត្រូវឲ្យក្បត់អញ ឬទៅជាប្រពន្ធរបស់អ្នកដទៃណាឡើយ អញក៏នឹងប្រព្រឹត្តចំពោះឯងដូច្នោះដែរ។ នេះពីព្រោះពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែលនឹងនៅឥតមានស្ដេចឬចៅហ្វាយ ឥតការថ្វាយយញ្ញបូជា ឬបង្គោលគោរព ឥតអេផូឌ ឬរូបព្រះជាយូរអង្វែង។ ក្រោយនោះ ពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែលនឹងវិលមកវិញ ហើយនឹងស្វែងរកព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃគេ និងដាវីឌជាស្ដេចរបស់គេនៅជាន់ក្រោយបង្អស់ គេនឹងមកពឹងជ្រកនឹងព្រះយេហូវ៉ា ហើយនឹងសេចក្ដីសប្បុរសនៃទ្រង់ដោយញាប់ញ័រ» (ហូសេ ៣:១-៥)។
ប្រពន្ធមិនស្មោះត្រង់
ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្គាប់ឲ្យហោរា ហូសេ រៀបការជាមួយ «ស្រីសំផឹង [zenunim]» (១:២)។ ពាក្យនេះនៅក្នុងភាសាហេព្រើរចង្អុលបង្ហាញពីអាកប្បកិរិយាផ្លូវភេទខុសច្បាប់។ លោក ម៉ូសេ បានប្រើពាក្យនេះនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ លោកុប្បត្ដិ ៣៨:២៤ សំដៅទៅលើកន្លែងដែលស្រីពេស្យាចារនាង តាម៉ារ បានធ្វើសំផឹង ដើម្បីល្បួងលោក យូដា។ នាង កូមើរ ដែលជាប្រពន្ធរបស់ហោរា ហូសេ ក៏បានជាប់ឈ្មោះបែបនោះ។ នេះមិនមែនមកពីនាងគឺជាស្រីសំផឹងនោះទេ តែនេះព្រោះនាងជា (ឬក៏នឹងក្លាយទៅជា) ស្ត្រីដែលគេស្គាល់ថាអ្នកផិតក្បត់ខាងផ្លូវភេទ។
ព្រះគម្ពីរកែសម្រួលបានបកប្រែឃ្លាចុងក្រោយនៃកណ្ឌគម្ពីរ ហូសេ ១:២ ថា «ដ្បិតស្រុកនេះចេះតែប្រព្រឹត្តអំពើពេស្យាចារ ដោយបោះបង់ចោលព្រះយេហូវ៉ា»។ វចនានុក្រមភាសាហេព្រើរអានដោយឆ្គាំឆ្គងថា « ដ្បិតស្រុកនេះប្រព្រឹត្តិអំពើផិតក្បត់យ៉ាងធំសម្បើមពីមុខពីក្រោយព្រះអម្ចាស់»។ នេះគឺជាការលើកឡើងដំបូងនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរហូសេ ដែលព្រះជាម្ចាស់បានដាក់អង្គទ្រង់ជំនួសអ្នកដែលស្រឡាញ់មនុស្សដែលគេបោះបង់ (សូមអានបន្ថែមនៅជំពូក ២:២-៥, ជាពិសេស ខ.៥) ហោរា ហូសេ ធ្វើតាមការបង្គាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ា ដោយរៀបការជាមួយនាង កូមើរ ហើយនាងក៏បានបង្កើតកូនប្រុសម្នាក់ឲ្យគាត់ (១:៣)។
នៅក្នុងផ្នែកនៃការបរិយាយអំពីជីវប្រវត្តិរបស់អ្នកនិពន្ធនៅជំពូក ៣:១-៥ ហោរា ហូសេ បានប្រាប់យើងអំពីសាច់រឿងរបស់គាត់ ដូចជាការបញ្ជាក់ជាថ្មីម្ដងទៀតដោយប្រាប់យើងថា ព្រះជាម្ចាស់បានត្រាស់ហៅឲ្យគាត់ធ្វើជាតំណាងរបស់ទ្រង់។ ប៉ុន្តែ ចុះស្ត្រីដែលគាត់ត្រូវយកធ្វើជាប្រពន្ធវិញនោះ ជានាង កូមើរ មែនឬ? ខគម្ពីរមិនបានលើកឡើងអំពីនាងឲ្យបានច្បាស់លាស់ណាស់ណានោះទេ។ នាងគឺជាស្រីកំផិត ហើយ «ជាស្រីដែលមានអ្នកដទៃស្រឡាញ់» នាង (ខ.១) ។ ប៉ុន្តែ វាពិតជាពិបាកយល់ណាស់ ប្រសិនបើស្ត្រីម្នាក់នោះមិនមែនជានាង កូមើរ។ ចំណុចសំខាន់នោះគឺហាក់ចង់បង្ហាញអំពីការដែលស្វាមីដ៏ចម្លែករបស់នាងបានស្វែងរកនាង ធ្វើគ្រប់អ្វីៗដែលចាំបាច់ ដើម្បីរំដោះនាងពីបុរសផ្សេងទៀត ហើយនាំនាងត្រឡប់មកផ្ទះវិញ មិនថាគាត់ត្រូវបង់ថ្លៃអស់ប៉ុន្មានក្ដី (សាច់ប្រាក់ និងស្រូវឱក ខ.២)។ នេះជាការឆ្លុះបញ្ចាំងឲ្យឃើញនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏មហិមារបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះសាសន៍អ៊ីស្រាអែល។ នាងខ្វះជំនឿ ហើយក៏ក្បត់ស្វាមី (ព្រះជាម្ចាស់) តាមរយៈការថ្វាយបង្គំព្រះដទៃទៀត។ នំទំពាំងបាយជូរ (ខ.១)—ដែលបានលើកឡើងទន្ទឹមជាមួយនឹង «ព្រះដទៃ)—ជាក់ស្ដែង វាជារបស់មួយពីសាសនាក្លែងក្លាយ ហើយការលើកឡើងនៅត្រង់នេះក៏ភ្ជាប់មកជាមួយការបង្ហាញឲ្យឃើញពីភាពគ្មានសេចក្ដីស្មោះត្រង់របស់អ៊ីស្រាអែល។ នាងស្រឡាញ់ការកំផិតរបស់នាង។
ហោរា ហូសេ បានដាក់នូវច្បាប់សម្រាប់នាង កូមើរ៖ នាងត្រូវតែតមរួមមេត្រីឲ្យបានយូរ។ ភាពញៀននឹងចំណង់ផ្លូវភេទរបស់នាងត្រូវតែព្យាបាលតាមរយៈការតម «ជាយូរលង់» (ខ.៣) ។ ពិតណាស់ ហោរា ហូសេ ក៏សន្យាថានឹងតមដូចគ្នាដែរ («អញក៏នឹងប្រព្រឹត្តចំពោះឯងដូច្នោះដែរ»)។ នេះគឺជារូបភាពនៃប្រជាជាតិមួយដែលពួកគេនឹងចំណាយពេលជាយូរថ្ងៃ ដើម្បីបំបាត់ស្ដេចដែលថ្វាយបង្គំព្រះក្លែងក្លាយ (ខ.៤)។ យ៉ាងហោចណាស់ នោះមានន័យថា អ៊ីស្រាអែលនឹងលែងជាប្រជាជាតិដែលមានអធិបតេយ្យទៀត។ វាក៏អាចមានន័យផងដែរថា ការលើកឡើងដោយនៅស្ថានភាពជាក់លាក់មួយអំពីអ្នកដឹកនាំនយោបាយរបស់ពួកគេគឺ ដោយព្រោះពួកគេជាក្បាលម៉ាស៊ីននៃសាសនាក្លែងក្លាយ។ ហេតុដូច្នេះហើយបានជាមានការលើកឡើង ដើម្បីនឹងបញ្ឈប់សាសនាក្លែងក្លាយនានាផងដែរ។ មិនថាក្នុងករណីណាក៏ដោយ ក្ដីអន្តរាយដែលពួកគេនឹងជួបនឹងមានប្រសិទ្ធិភាពក្នុងការបំផ្លាញដល់រចនាសម្ព័ន្ធនយោបាយ និងការអនុវត្តជំនឿរបស់ពួកគេ («គ្មានយញ្ញបូជា ឬបង្គោលគោរព ក៏គ្មានអេផូឌ ឬថេរ៉ាភីមទេ» ខ.៤)។
សេចក្ដីសន្យានៃភាពស្មោះត្រង់
មិនយូរប៉ុន្មាន ក្រោយពីពេលដែលហោរា ហូសេ បានទាយ នោះសាសន៍អ៊ីស្រាអែលក៏ត្រូវបានបំផ្លិចបំផ្លាញយ៉ាងខ្ទេចខ្ទី និងត្រូវបានគេនាំយកទៅស្រុកអាសស៊ើរ (២ពង្សាវតារក្សត្រ ១៨:៩-១២)។ ប៉ុន្តែ នេះនៅមិនទាន់ចប់សម្រាប់ប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅលើទឹកដីរបស់ខ្លួននោះទេ ដោយសារពួកគេនឹងត្រឡប់មកវិញដូចព្រះបន្ទូលបានសន្យា (ហូសេ ៣:៥) ត្រូវបានបំពេញនៅពេលយូដាដែលជាជននិរទេសបានត្រឡប់មកពីភាពជាទាសករនៅទីក្រុងបាប៊ីឡូនវិញ «ហើយស្វែងរកព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះរបស់គេ ហើយដាវីឌ ជាស្ដេចរបស់គេ…ហើយនឹងចូលមករកព្រះយេហូវ៉ាទាំងញាប់ញ័រ»។ ពាក្យ «ញាប់ញ័រ» ជាធម្មតាសំដៅទៅលើភាពភ័យស្លន់ស្លោ ឬភាពភិតភ័យជាខ្លាំង៖ អ៊ីស្រាអែលអាចនឹងរៀនបានថា ការដោះស្រាយរបស់ព្រះអម្ចាស់ជាមួយនឹងអំពើបាបពិតជាតឹងរឹងណាស់។ ពិតណាស់ ព្រះបន្ទូលទំនាយនេះមិនមែនសំដៅចំពោះស្ដេច ដាវីឌ ផ្ទាល់នោះទេ។ ជំនួសនោះវិញ ទំនាយនេះសម្លឹងទៅកាន់សេចក្ដីសង្ឃឹមសម្រាប់មហាក្សត្រដ៏សុចរិតដែលនឹងគ្រងលើបល្ល័ង្កនៅក្រុងយេរូសាឡឹម គឺនៅលើបល្ល័ង្ករបស់ស្ដេច ដាវីឌ ។ អស់អ្នកដែលនៅឆ្ងាយពីព្រះយេហូវ៉ា និងពីស្ដេចរបស់ទ្រង់នឹងស្វែងរកពួកគេ ហើយពួកគេនឹងរកបានសេចក្ដីសុខសាន្ត និងស្តាទំនាក់ទំនងឡើងវិញជាមួយព្រះជាមិនខាន។
ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្គាប់ឲ្យហោរា ហូសេ រៀបការជាមួយ «ស្រីសំផឹង [zenunim]» (១:២)។ ពាក្យនេះនៅក្នុងភាសាហេព្រើរចង្អុលបង្ហាញពីអាកប្បកិរិយាផ្លូវភេទខុសច្បាប់។ លោក ម៉ូសេ បានប្រើពាក្យនេះនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ លោកុប្បត្ដិ ៣៨:២៤…
មតិយោបល់
Loading…