ព្រះគម្ពីរមានចែងអំពីទង្វើមួយចំនួនរបស់អារក្ស៖ ធ្វើបាបមនុស្ស (ម៉ាកុស ១:៣២) ចូលមនុស្ស (លូកា ៨:៣០) សូមក្ដីមេត្តាករុណា (ម៉ាថាយ ៨:៣១) និយាយតាមរយៈមនុស្ស (ម៉ាកុស ១:២៤) ហើយចេញពីមនុស្ស (លូកា ៨:៣៨)។ ព្រះគម្ពីរថែមទាំងប្រាប់យើងផងដែរថា អារក្សក៏ជាសិស្សដ៏ល្អម្នាក់ដែលរៀនខាងផ្នែកទេវវិទ្យាដែរ (យ៉ាកុប ២:១៩)។
ចំណុចមួយដែលព្រះគម្ពីរមិនបានប្រាប់យើងគឺត្រង់ថា អារក្សស្ថិតក្នុងនរណាម្នាក់។ តាមពិត ព្រះបន្ទូលបានប្រាប់យើងពីរបីដងថា មនុស្សមានអារក្សចូល (លូកា ៤:៣៣) ប៉ុន្តែមិនដែលថា អារក្សមានមនុស្សចូលឡើយ! ពាក្យថា «ចូល» គឺជាការបកប្រែពីពាក្យ «ដេម៉ូនីសូមាយ» (daimonizomai) ដែលជាភាសាក្រិក តែការបកប្រែនេះមិនបានជួយដល់អ្នកអានទេ។ (សូមចាំថា ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីត្រូវបានសរសេរឡើងក្នុងភាសាក្រិក។) ពាក្យនេះមានន័យថា អារក្សជាអ្នកគ្រប់គ្រងលើមនុស្សដែលវាចូល។
ពេលដែលយើងប្រើពាក្យ «ចូល» ដើម្បីពណ៌នាពីបុគ្គលណាម្នាក់ដែលអារក្សចូល យើងតែងតែផ្ដល់អត្ថន័យថា បុគ្គលនោះស្ថិតក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់វិញ្ញាណអាក្រក់ ហើយគាត់គ្មានជម្រើសទេក្រៅពីចុះចូលនឹងវាទាំងស្រុងតែម្ដង។ ប៉ុន្តែ ការផ្ដល់អត្ថន័យបែបនេះមិនស៊ីគ្នានឹងការដែលព្រះគម្ពីរផ្ដល់អត្ថន័យទាក់ទងនឹងអស់អ្នកដែលអារក្សចូលនោះទេ។
ចូលអានពីប្រវត្តិនៃអស់អ្នកដែលអារក្សធ្វើបាបក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីដោយយកចិត្តទុកដាក់។ យើងឃើញថា មានតែពីរករណីប៉ុណ្ណោះដែលបានផ្ដល់អត្ថន័យដូចយើងទាក់ទងនឹងអារក្សចូល៖ បុរសក្នុងសាលាប្រជុំនៅក្រុង កាពើណិម (Capernaum) និងបុរសដែលអារក្សចូលនៅស្រុក គេរ៉ាស៊ីន (Gerasene) (លូកា ៤:៣៣-៣៦; ម៉ាកុស ១:២១-២៨ និងលូកា ៨:២៧-៣៨; ម៉ាថាយ ៨; ម៉ាកុស ៥)។ បុរសទាំងពីរនេះបានបាត់បង់ការគ្រប់គ្រងលើខួរក្បាលខ្លួនឯង ហើយអារក្សបានប្រើពួកគាត់ឲ្យធ្វើនូវអ្វីដែលវាចង់ឲ្យធ្វើ។
អ្នកខ្លះមានរោគសញ្ញាខាងឯសាច់ឈាមពេលដែលអារក្សចូល៖ មានក្មេងប្រុសម្នាក់មានជំងឺឆ្កួតជ្រូក (ម៉ាថាយ ១៧:១៤-២១) មានបុរសម្នាក់មិនអាចនិយាយបាន (លូកា ១១:១៤) ហើយមានបុរសម្នាក់ទៀតខ្វាក់ភ្នែកថែមទាំងមិនអាចនិយាយបាន (ម៉ាថាយ ១២:២២)។ ឧទាហរណ៍ខាងលើនេះ មើលទៅពួកគាត់មិនបានបាត់បង់បុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់ខ្លួន ឬក៏បាត់បង់សតិទាំងស្រុងនោះទេ។ យើងឃើញថា អារក្សបានធ្វើបាបខាងរូបកាយរបស់ពួកគាត់។
ជាចុងក្រោយ យើងក៏ត្រូវលើកឡើងដែរថា ពេលខ្លះ យើងអាចឃើញពីការដែលអារក្សចូលតាមរយៈអំពើអាក្រក់ដែលយើងធ្វើ។ ពេលសាតាំងចូលសាវ័ក យូដាស-អ៊ីស្ការីយ៉ុត យើងឃើញថា គាត់នៅអាចមានសមត្ថភាពក្នុងការសន្ទនាជាមួយនឹងអ្នកដឹកនាំសាសនា ក៏ដូចជាបំពេញផែនការរបស់គាត់ក្នុងការក្បត់ព្រះយេស៊ូវ (លូកា ២២:៣-៦)។ យើងបានឃើញពីឥទ្ធិពលរបស់សាតាំងតាមរយៈការសម្រេចចិត្ត និងទង្វើដ៏អាក្រក់របស់គាត់។ ដូចគ្នានេះដែរ យើងឃើញពីការដែលសាតាំងបាន «មកនៅពេញក្នុងចិត្ត» របស់លោកអាន្ន៉ានាសតាមរយៈពាក្យសម្ដីដែលគាត់និយាយ (កិច្ចការ ៥:៣)។ តាមពិតទៅ សូម្បីតែព្រះយេស៊ូវ និងយ៉ូហាន-បាទីស្ទក៏ត្រូវគេចោទថា មានអារក្សចូល ព្រោះអ្នកចោទមិនចូលចិត្តសេចក្ដីបង្រៀន និងជីវិតរស់នៅរបស់ពួកគាត់ (យ៉ូហាន ៨:៥២; លូកា ៧:៣៣)។
សរុបសេចក្ដីទៅ បើយើងយកភស្តុតាងទាំងអស់នេះបញ្ចូលគ្នា នោះយើងនឹងឃើញថា ពាក្យ «អារក្សចូល» គឺជាពាក្យដែលយើងមិនត្រូវការទេ។ ព្រះគម្ពីរបានលើកឡើងថា មនុស្ស «មានអារក្ស» ហើយថា អារក្ស «បានចូលក្នុងមនុស្ស» ដែលនោះមានន័យថា ជាការដែលអារក្សធ្វើបាប ឬក៏បានជះឥទ្ធិពលលើមនុស្សជាជាងថា អារក្សបានគ្រប់គ្រងលើបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់ពួកគេទាំងស្រុងដូចដែលពាក្យថា «អារក្សចូល» បានផ្ដល់អត្ថន័យនោះឡើយ។ បើយើងប្រើពាក្យ «អារក្សធ្វើបាប» ឬក៏ «អារក្សបានជះឥទ្ធិពលលើ» នោះត្រូវនឹងអត្ថន័យដែលមានបង្ហាញជាភស្តុតាងក្នុងព្រះគម្ពីរជាង។
I គំនិតខ្ញ៊ំនេះជាការល្បួង ដោយសារតែនិស្ស័យបាបតាំងពីដំបូង ធ្វើអោយមនុស្សលោភលន់ ។ សិស្សសាវ័ករបស់ព្រះយេស៊ូ ក្បត់ព្រះអង្គដោយសារតែប្រាក់ ។ The biggest enemy of God is Money. Satan is under I
His feet and our feet already