in

តើ​ព្រះ​គម្ពីរ​បង្រៀន​ថា គ្រីស្ទ​បរិស័ទ​ពិត មិន​ចេះ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​ឬ?

លោក​គ្រូ តើ​កណ្ឌ​គម្ពីរ (១យ៉ូហាន ៥:១៨) មាន​ន័យ​យ៉ាង​ដូច​ម្ដេច?

«យើង​ដឹង​ថា អ្នក​ណា​ដែល​កើត​ពី​ព្រះ​មក នោះ​មិន​ចេះ​ធ្វើ​បាប​ទេ អ្នក​នោះ​ឯង​ជា​អ្នក​រក្សា​ខ្លួន​វិញ ហើយ​មេ​កំណាច​នឹង​ពាល់​អ្នក​នោះ​មិន​បាន​ឡើយ» (១យ៉ូហាន ៥:១៨)។

ខ្ញុំ​មិន​ប្រាកដ​ថា អ្នក​សួរ​កំពុង​ផ្ដោត​លើ​ផ្នែក​ណា​មួយ​នៃ​ខ​គម្ពីរ​នេះ​នោះ​ទេ ទំនង​ជា​គាត់​កំពុង​តែ​ផ្ដោត​លើ​ទាំង​បី​ចំណុច។

១. «អ្នក​ណា​ដែល​កើត​ពី​ព្រះ​មក នោះ​មិន​ចេះ​ធ្វើ​បាប​ទេ»—តើ​មាន​ន័យ​យ៉ាង​ដូច​ម្ដេច?
២. «អ្នក​ណា​ដែល​កើត​ពី​ព្រះ​មក អ្នក​នោះ​ឯង​ជា​អ្នក​រក្សា​ខ្លួន​វិញ»—តើ​មាន​ន័យ​យ៉ាង​ដូច​ម្ដេច?
៣. «មេ​កំណាច​នឹង​ពាល់​អ្នក​នោះ​មិន​បាន​ឡើយ»— តើ​មាន​ន័យ​យ៉ាង​ដូច​ម្ដេច?

ដោយ​សារ​ខ្ញុំ​មិន​ប្រាកដ​ថា អ្នក​សួរ​កំពុង​តែ​ផ្ដោត​លើ​ចំណុច​មួយ​ណា ដូច្នេះ​ខ្ញុំ​នឹង​ឆ្លើយ​លើ​ចំណុច​ទាំង​បី។

អំពើ​បាប​ជា​ទម្លាប់

ខ្ញុំ​ក៏​មិន​សូវ​ច្បាស់​ថា អ្នក​សួរ​កំពុង​តែ​អាន​ការ​បក​ប្រែ​ព្រះ​គម្ពីរ​នៅ​ឆ្នាំ​ណា​ដែរ ដូច្នេះ​ខ្ញុំ​ក៏​នឹង​កាន់​តែ​មាន​ការ​ពិបាក​បន្តិច​ក្នុង​ការ​ឆ្លើយ។ ការ​បក​ប្រែ​ចាស់​មាន​ចែង​ដូច​ត​ទៅ «អ្នក​ណា​ដែល​កើត​ពី​ព្រះ​មក នោះ​មិន​ចេះ​ធ្វើ​បាប​ទេ»។ នេះ​គឺ​ជា​ការ​បក​ប្រែ​នៅ​ឆ្នាំ១៩៥៤។ ឬ​ក៏​ការ​បក​ប្រែ​ខ្មែរ​បច្ចុប្បន្ន នៅ​ឆ្នាំ២០០៥៖ «អ្នក​កើត​មក​ពី​ព្រះ​ជាម្ចាស់ មិន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​ឡើយ»។ ដូច្នេះ គ្រីស្ទ​បរិស័ទ​ដ៏​ពិត​មិន​ចេះ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​មែន​ឬ?

ស្ដាប់​ទៅ ហាក់​បី​ដូច​ជា​មាន​បញ្ហា—«គ្រីស្ទ​បរិស័ទ​ដ៏​ពិត​មិន​ចេះ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប»? ខ្ញុំ​ធ្លាប់​បាន​ជួប​ស្ត្រី​ម្នាក់​ដែល​ជឿ​ថា នេះ​គឺ​ជា​ការ​ពិត។ គាត់​បាន​ប្រើ​ប្រាស់​កណ្ឌ​គម្ពីរ (១យ៉ូហាន ៥:១៨) និង​កណ្ឌ​គម្ពីរ (១យ៉ូហាន ៣:៩)។ ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​សួរ​គាត់​វិញ​ថា «តើ​ប្អូន​ហៅ​អំពើ​បាប​ដែល​ប្អូន​ប្រព្រឹត្ត​ថា​យ៉ាង​ដូច​ម្ដេច?»។ ហើយ​គាត់​បាន​ប្ដូរ​ឈ្មោះ​សម្រាប់​អំពើ​បាប​របស់​គាត់​ជា​ច្រើន ដែល​មាន​ដូច​ជា៖ កំហុស គុណ​វិបត្តិ ភាព​ខ្វះ​មិន​ដល់ ភាព​មិន​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ ប៉ុន្តែ​គាត់​នៅ​តែ​ចចេស​ថា គាត់​មិន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​ទៀត​ឡើយ។

ជំនួយ​ពី​វេយ្យាករណ៍

ព្រះ​គម្ពីរ​កែ​សម្រួល​ឆ្នាំ២០១៦ បាន​បក​ប្រែ​ថា «យើង​ដឹង​ថា អ្នក​ដែល​កើត​មក​ពី​ព្រះ»—ហើយ​បាន​បក​ប្រែ​កិរិយាសព្ទ​ដូច​ត​ទៅ «មិន​ធ្វើ​បាប​ទៀត​ឡើយ» ដែល​នេះ​បាន​ជួយ​យើង​បន្តិច។ កណ្ឌ​គម្ពីរ (១យ៉ូហាន ៣:៩) មាន​បញ្ហា​ដូច​គ្នា៖ «អស់​អ្នក​ណា​ដែល​កើត​ពី​ព្រះ នោះ​មិន​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​ទេ ពីព្រោះ​ពូជ​ព្រះ​នៅ​ក្នុង​អ្នក​នោះ​ឯង បាន​ជា​ពុំ​អាច​នឹង​ធ្វើ​បាប​បាន​ឡើយ ដ្បិត​បាន​កើត​ពី​ព្រះ​មក»។

កិរិយាសព្ទ​ក្នុង​ភាសាក្រិក​ក៏​អាច​ជួយ​យើង​បាន​បន្តិច​ដែរ ប៉ុន្តែ​មិន​មែន​ជា​ចំណុច​គោល​គំនិត​ទេ។ គោល​គំនិត​ក្នុង​កិរិយាសព្ទ​បច្ចុប្បន្នកាល​របស់​ភាសាក្រិក «ហាម៉ាថានី» «hamartanei» នៅ​ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ (១យ៉ូហាន ៥:១៨) ដែល​កំពុង​មាន​ការ​ប្រើ​ប្រាស់ គឺ​ត្រង់​ថា អស់​អ្នក​ដែល​បាន​កើត​ជា​ថ្មី​ហើយ ដែល​បាន​ទទួល​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​នៃ​ព្រះ​មក​គង់​នៅ​ក្នុង​ពួក​គាត់​គឺ​ពួក​គាត់​មិន​អាច​មាន​សន្តិភាព​ជា​មួយ​នឹង​អំពើ​បាប​បាន​ទេ មិន​អាច​រស់​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​អំពើ​បាប មិន​អាច​ធ្វើ​ជា​មិត្ត​ជា​មួយ​នឹង​អំពើ​បាប ហើយ​ក៏​មិន​អាច​នៅ​បន្ត​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​បាន​ដែរ—ដោយ​បន្ត​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប ហាក់​បី​ដូច​ជា​មិន​ចាំ​បាច់​ធ្វើ​សង្គ្រាម​ទាស់​ប្រឆាំង​នឹង​អំពើ​បាប​ឡើយ ហើយ​ក៏​នឹង​គ្មាន​អ្វី​កើត​ឡើង​ដែរ​ប្រសិន​បើ​យើង​មិន​ធ្វើ​សង្គ្រាម។ កិរិយាសព្ទ​បច្ចុប្បន្ន​កាល​លើក​ឡើង​ដូច​ត​ទៅ៖ ទេ! យើង​មិន​អាច​ធ្វើ​ដូច្នោះ​បាន​ឡើយ។ យើង​មិន​អាច​នៅ​បន្ត​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​ដូច្នោះ​ទៀត​បាន​ទេ។

តម្រុយ​ពី​បរិបទ

ប៉ុន្តែ ប្រសិន​បើ​លោក​អ្នក​មិន​ចេះ​ភាសា​ក្រិក លោក​អ្នក​ក៏​មិន​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​ទុក​ចិត្ត​លើ​ខ្ញុំ​ក្នុង​ចំណុច​នេះ​ដែរ ដោយ​សារ​មាន​មូល​ហេតុ​មួយ​ចំនួន​ដែល​អស់​អ្នក​ដែល​មិន​ចេះ​ភាសា​ក្រិក​ដឹង​ថា ខ​គម្ពីរ​នេះ​មិន​មែន​មាន​ន័យ​ថា គ្រីស្ទ​បរិស័ទ​មិន​ធ្វើ​អ្វី​ខុស​នោះ​ដែរ។

ពីរ​ខ​មុន​កណ្ឌ​គម្ពីរ (១យ៉ូហាន ៥:១៦) បាន​ចែង​ដូច​ត​ទៅ៖ «បើ​អ្នក​ណា​ឃើញ​បង​ប្អូន [ជា​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ] កំពុង​តែ​ធ្វើ​បាប គឺ​ជា​បាប​ដែល​មិន​មាន​ទោស​ដល់​ស្លាប់​ទេ»។ ដែល​នេះ​មាន​ន័យ​ថា អ្នក​និពន្ធ​មិន​អាច​មាន​ន័យ​ថា គ្រីស្ទ​បរិស័ទ​មិន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​ទៀត​ទេ ពីព្រោះ​គាត់​ទើប​តែ​ផ្ដល់​ជួន​នូវ​ការ​ណែនាំ​អំពី​របៀប​នៃ​ការ​ជួយ​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប។

ហើយ​ចំណុច​នេះ​ក៏​ពិត​ដែរ​នៅ​ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ (១យ៉ូហាន ១:៨-១០)៖ «បើ​សិន​ជា​យើង​ថា យើង​គ្មាន​បាប​សោះ នោះ​ឈ្មោះ​ថា​យើង​បញ្ឆោត​ដល់​ខ្លួន ហើយ​សេចក្ដី​ពិត​មិន​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​យើង​ទេ បើ​យើង​លន់​តួ​បាប​វិញ នោះ​ទ្រង់​មាន​ព្រះ​ហឫទ័យ​ស្មោះ​ត្រង់ ហើយ​សុចរិត ប្រយោជន៍​នឹង​អត់​ទោស​បាប​ឲ្យ​យើង ហើយ​និង​សម្អាត​យើង ពី​គ្រប់​អំពើ​ទុច្ចរិត​ទាំង​អស់​ផង បើ​យើង​ថា «យើង​មិន​ដែល​ធ្វើ​បាប​សោះ» នោះ​ឈ្មោះ​ថា​យើង​ធ្វើ​ឲ្យ​ទ្រង់​ទៅ​ជា​អ្នក​កុហក​វិញ ហើយ​ព្រះ​បន្ទូល​ទ្រង់​មិន​នៅ​ក្នុង​យើង​ទេ»។

ដូច្នេះ នៅ​ក្នុង​អត្ថន័យ​នៃ​កណ្ឌ​គម្ពីរ (១យ៉ូហាន ៥:១៨) ខ្ញុំ​គិត​ថា​នៅ​ក្នុង​បរិបទ​នេះ ចំណុច​ដំបូង​ដែល​បញ្ជាក់​យ៉ាង​ច្បាស់​លាស់​អំពី​អត្ថន័យ​គឺ​ថា៖ អស់​អ្នក​ដែល​បាន​កើត​មក​ពី​ព្រះ​នឹង​មិន​បន្ត​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​ដែល​នាំ​ឲ្យ​ស្លាប់ ដែល​នេះ​មាន​ន័យ​ថា យើង​មិន​មាន​សន្តិភាព​ជា​មួយ​នឹង​អំពើ​បាប យើង​នឹង​មិន​មាន​ទម្លាប់​នៃ​ការ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប ដែល​នឹង​បំផ្លាញ​យើង​ចោល​នៅ​ទី​បញ្ចប់។ យោង​តាម​កណ្ឌ​គម្ពីរ (១យ៉ូហាន ១:៨-១០) គ្រីស្ទ​បរិស័ទ​ដើរ​ក្នុង​ពន្លឺ ហើយ​ការ​ដើរ​ក្នុង​ពន្លឺ​មិន​មែន​មាន​ន័យ​ថា គ្មាន​អំពើ​បាប​ទេ។ វា​គឺ​ជា​ការ​ដើរ​ក្នុង​របៀប ដែល​លោក​អ្នក​មាន​ភ្នែកមើលឃើញ​ក្នុង​ពន្លឺ នូវ​អំពើ​អាក្រក់​នៃ​អ្វី​ដែល​លោក​អ្នក​ទើប​តែ​បាន​ប្រព្រឹត្តិ ហើយ​លោក​អ្នក​ក៏​មាន​ការ​ខក​ចិត្ត​អំពី​វា។ ដូច្នេះ លោក​អ្នក​ក៏​នឹង​លន់​តួ​បាប។ លោក​អ្នក​សូម​ឲ្យ​ព្រះ​ជាម្ចាស់​អត់​ទោស​ភ្លាមៗ ហើយ​បន្ត​រស់​នៅ​ទៅ​មុខ​ទៀត។

ដូច្នេះ ខ្ញុំ​គិត​ថា​ឃ្លា «មិន​ចេះ​ធ្វើ​បាប​ទេ» មាន​ន័យ​ថា៖
១) មិន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​ដែល​មាន​ទោស​ដល់​ស្លាប់
២) មិន​បន្ត​មាន​ទម្លាប់​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប ដែល​បង្ហាញ​ជា​ភស្តុតាង​ថា លោក​អ្នក​មិន​មាន​ជីវិត​ខាង​ឯ​វិញ្ញាណ នៅ​ក្នុង​ខ្លួន​ឡើយ។

ព្រះ​គ្រីស្ទ​ដែល​ជា​អ្នក​ការពារ​ថែរក្សា​យើង

ចំណុច​ទី២៖ «អ្នក​ណា​ដែល​កើត​ពី​ព្រះ​មក…អ្នក​នោះ​ឯង​ជា​អ្នក​រក្សា​ខ្លួន» ខ្ញុំ​គិត​ថា​ឃ្លា​នេះ​មាន​ន័យ​ថា ព្រះ​គ្រីស្ទ—ដែល​ព្រះ​គម្ពីរ​បាន​ហៅ​ថា បាន​កើត​ពី​ព្រះ​ជាម្ចាស់ ជា​ព្រះ​រាជ​បុត្រា​ទ្រង់​តែ​មួយ​របស់​ព្រះ ជា​វិញ្ញាណ​អស់​កល្ប​ជានិច្ច​ដែល​បាន​កើត​មក​ពី​នាង​ក្រមុំ​ព្រហ្ម​ចារី ប៉ុន្តែ​បាន​ប្រសូត​មក​ក្នុង​វិញ្ញាណ​នៃ​ព្រះ​រាជបុត្រា​របស់​ព្រះ—ការពារ​យើង​ពី​អារក្ស​សាតាំង។

ព្រះ​អង្គ​អង្វរ​ក​ជំនួស​យើង (ហេព្រើរ ៧:២៥) ហើយ​ព្រះ​អង្គ​ក៏​គង់​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​យើង​រាល់​គ្នា​ជា​រាល់​ថ្ងៃ ដរាប​ដល់​បំផុត​កល្ប ដើម្បី​ជួយ​យើង​ដែរ (ម៉ាថាយ ២៨:២០) ហើយ​ព្រះ​លោហិត​របស់​ទ្រង់​គ្រប​បាំង​យើង (អេភេសូរ ២:១៣) ហើយ​ការពារ​យើង​ឲ្យ​មាន​សុវត្ថិភាព​ពី​ការ​ចោទ​ប្រកាន់​របស់​សាតាំង ពីព្រោះ​ការ​ចោទ​ប្រកាន់​នោះ​មិន​អាច​មាន​ប្រសិទ្ធភាព​បាន ដោយ​សារ​ព្រះ​គ្រីស្ទ​បាន​សុគត​ជំនួស​យើង។

មាន​សុវត្ថិភាព​ពី​សាតាំង

ចំណុច​ទី៣៖ «មេ​កំណាច​នឹង​ពាល់​អ្នក​នោះ​មិន​បាន​ឡើយ»។ ការ​ចោទ​ប្រកាន់ សេចក្ដី​ល្បួង និង​ការ​រំខាន​របស់​សាតាំង​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​មាន​ការ​ឈឺ​ចាប់​យ៉ាង​ខ្លាំង​បាន ប៉ុន្តែ​វា​មិន​អាច​បំផ្លាញ​យើង​ចោល​ទាំង​ស្រុង​បាន​នោះ​ទេ។ មិន​មាន​ការ​ប៉ះ​ពាល់​ពី​វា​ដែល​អាច​នឹង​នាំ​ឲ្យ​យើង​ស្លាប់​បាន​ឡើយ។ មិន​មាន​ការ​ខាំ​ដែល​ពេញ​ទៅ​ដោយ​ពិស​ពុល​នោះ​ទេ។ ព្រះ​អង្គ​បាន​ដក​ចង្កូម​វា​ចេញ​នៅ​ឯ​ឈើ​ឆ្កាង ហើយ​ព្រះ​អង្គ​ក៏​បាន​ដក​ពិស​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ជឿ​ស្លាប់​ចេញ​ពី​វា​ដែរ។ វា​មិន​អាច​បំផ្លាញ​យើង​បាន​ទេ។

ដូច្នេះ ខ្ញុំ​កាត់​ស្រាយ​ឃ្លា «នឹង​ពាល់​អ្នក​នោះ​មិន​បាន​ឡើយ» ឲ្យ​មាន​ន័យ​ថា សាតាំង​មិន​អាច​ប៉ះ​យើង​រហូត​ដល់​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ស្លាប់​បាន​នោះ​ទេ។ វា​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​មាន​ការ​ឈឺ​ចាប់​យ៉ាង​ខ្លាំង​បាន។ ខ្ញុំ​មិន​ចង់​និយាយ​បន្ទាប​ការ​ពិត​នៃ​អំណាច​របស់​សាតាំង​នៅ​លើ​លោកីយ៍​នេះ​ទេ។ យោង​តាម​កណ្ឌ​គម្ពីរ (វិវរណៈ ២:១០) វា​អាច​បោះ​យើង​ចូល​ក្នុង​គុក​បាន ហើយ​វា​ក៏​អាច​បណ្ដាល​ឲ្យ​អ្នក​ដទៃ​សម្លាប់​យើង​បាន​ដែរ។ ប៉ុន្តែ វា​មិន​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ឈឺ​ចាប់​រហូត​ដល់​ស្លាប់​បាន​ទេ។ វា​មិន​អាច​ប៉ះ​យើង​ក្នុង​របៀប​នៃ​ការ​ពាល់​ដែល​នាំ​ឲ្យ​យើង​ធ្លាក់​នរក ឬ​ក៏​បំផ្លិចបំផ្លាញ​យើង​ចោល​បាន​ដែរ។ ព្រះ​អង្គ​បាន​ដក​ការ​នោះ​ចេញ​ពី​ដៃ​វា តាម​រយៈ​ព្រះ​លោហិត​របស់​ព្រះ​យេស៊ូវ​ហើយ។ យោង​តាម​កណ្ឌ​គម្ពីរ (កូឡូស ២:១៥) ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​ធ្វើ​ការ​នោះ​នៅ​ឯ​ឈើ​ឆ្កាង​រួច​ស្រេច​ហើយ។ ព្រះ​អង្គ​បាន​ដក​អំណាច​នោះ​ចេញ​ពី​អារក្ស​ដែល​ជា​អ្នក​គ្រប់​គ្រង​លើ​ផែន​ដី​នេះ នៅ​ពេល​ដែល​ព្រះ​អង្គ​សុគត ហើយ​ខ្ចាយ​ព្រះ​លោហិត​ទ្រង់។

ដូច្នេះ ព្រះ​រាជ​បុត្រា​តែ​មួយ​គត់​របស់​ព្រះ​ជាម្ចាស់​គឺ​ពិត​ជា​ព្រះ​ដែល​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​របស់​យើង ហើយ​ក៏​ជា​ព្រះ​ដែល​ការពារ​យើង​យ៉ាង​អស់​កល្ប​ជានិច្ច​ដែរ។

ស្ដាប់​ទៅ ហាក់​បី​ដូច​ជា​មាន​បញ្ហា—«គ្រីស្ទ​បរិស័ទ​ដ៏​ពិត​មិន​ចេះ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប»? ខ្ញុំ​ធ្លាប់​បាន​ជួប​ស្ត្រី​ម្នាក់​ដែល​ជឿ​ថា នេះ​គឺ​ជា​ការ​ពិត។ គាត់​បាន​ប្រើ​ប្រាស់​កណ្ឌ​គម្ពីរ ១យ៉ូហាន ៥:១៨ និង​កណ្ឌ​គម្ពីរ ១យ៉ូហាន ៣:៩…

និពន្ធ​ដោយ៖ John Piper
បក​ប្រែ​ដោយ៖ លោក ឈាង បូរ៉ា
កែ​សម្រួល​ដោយ៖ លោក ខែម បូឡុង, លោក ទេព រ៉ូ, លោក ឯក សត្យា, លោក ឯក ធីម៉ូថេ, លោក សឹម រក្សា និង​លោក ង៉ែត វិទូ
ដក​ស្រង់​ខ្លះៗ និង​កែ​សម្រួល​ចេញពី www.desiringgod.org ដោយ​មាន​ការ​អនុញ្ញាត។ Plovpit.com

តើអ្នកចូលចិត្តអត្ថបទនេះទេ?

មតិយោបល់

ឆ្លើយ​តប

អាសយដ្ឋាន​អ៊ីមែល​របស់​អ្នក​នឹង​មិន​ត្រូវ​ផ្សាយ​ទេ។ វាល​ដែល​ត្រូវ​ការ​ត្រូវ​បាន​គូស *

Loading…

0

តើ​អណ្ដាត​ភ្លើង​ជា​អ្វី?

ការ​មើល​ប្រធាន​បទ​ធំៗ​នៅ​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ៖ គ្រា​ស្ងៀម​ស្ងាត់​៤០០​ឆ្នាំ