«ខ្មោច» គឺជាការដែលយើងស្មានថា ជាការបង្ហាញខ្លួនរបស់បុគ្គលណាម្នាក់ដែលបានស្លាប់បាត់ទៅហើយឲ្យយើងឃើញ។ ពួកសាវ័កបានយល់ច្រឡំពីរដងថា ព្រះយេស៊ូវជាខ្មោច ឬក៏ជាវិញ្ញាណណាមួយ (ម៉ាកុស ៦:៤៩; លូកា ២៤:៣៧)។ ក្នុងករណីទាំងពីរនោះ ព្រះយេស៊ូវមិនបានបដិសេធ ឬក៏គាំទ្រការមាន ឬក៏មិនមានវិញ្ញាណបែបហ្នឹងនោះទេ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ ព្រះអង្គបែរជាអះអាងម្ដងហើយម្ដងទៀតថា ទ្រង់មិនមែនជាខ្មោចទេ តែទ្រង់គឺជាទ្រង់ផ្ទាល់តែម្ដង។
ប្រាកដណាស់ថា មានវិញ្ញាណដែលកំពុងតែធ្វើនេះធ្វើនោះលើផែនដីនេះដូចជា៖ ពួកទេវតាដែលបម្រើព្រះជាម្ចាស់ និងរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ និងពួកអារក្សដែលបម្រើសាតាំងដែលកណ្ឌគម្ពីរដំណឹងល្អបានពណ៌នាថា ពួកវាសុទ្ធតែជាពួកវិញ្ញាណអាក្រក់ ( ហេព្រើរ ១:១៣-១៤; អេភេសូរ ៦:១២)។
យើងក៏ដឹងដែរថា លើសពីវិញ្ញាណទាំងអស់នោះ ក៏មានវិញ្ញាណមនុស្សយើងដែលបានស្លាប់ទៅហើយដែរ ដែលពួកគាត់កំពុងតែរង់ចាំការរស់ឡើងវិញខាងឯសាច់ឈាម។ ប៉ុន្តែ មានកន្លែងតែពីរប៉ុណ្ណោះដែលវិញ្ញាណមនុស្សទាំងអស់នោះអាចទៅបាន៖ ១) នៅជាមួយនឹងព្រះជាម្ចាស់ ឬក៏ ២) នៅដាច់ពីព្រះវត្តមានរបស់ទ្រង់ (លូកា ១៦:២៦-៣១)។ ព្រះជាម្ចាស់មិនបានទុកពួកគេចោលឲ្យនៅវង្វេង ឬក៏ទៅលងអ្នកផ្សេងនៅលើផែនដីដូចជាខ្មោចនោះទេ មិនថាពួកគេស្លាប់ពីក្មេង ស្លាប់ដោយចៃដន្យ ឬមិនមានអ្នកណាយកសាកសពទៅបូជា ឬទៅកប់។
ព្រះគម្ពីរមានចែងតែពីរដងប៉ុណ្ណោះទាក់ទងនឹងវិញ្ញាណមនុស្សស្លាប់ដែលបានលេចមកលើផែនដីនេះ។ ទី១ ពេលដែលលោក ម៉ូសេ និងលោក អេលីយ៉ា បានលេចមកនៅជាមួយព្រះយេស៊ូវ កាលទ្រង់កំពុងតែប្រែជាសភ្លឺចាំងនៅលើភ្នំ (ម៉ាកុស ៩:៤-៥)។ ទី២ ពេលដែលវិញ្ញាណហោរា សាំយូអែល បានលេចចេញឲ្យស្ដេច សូល ឃើញតាមរយៈស្ត្រីដែលចេះខាបខ្មោចនៅស្រុក អេន-ដោរ (១សាំយូអែល ២៨:១១-១៥)។
ព្រះយេស៊ូវបានជួបនឹងហោរាទាំងពីរនោះមុខទល់មុខក្នុងនាមទ្រង់ជាព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយការនេះគឺជាបទពិសោធន៍ដ៏ចម្លែកមួយ។ ចំណែកយើងវិញ យើងមិនគួររំពឹងនឹងធ្វើដូចទ្រង់ ឬក៏ព្យាយាមធ្វើដូចទ្រង់ឡើយ។ ហើយអ្វីដែលស្ដេច សូល ព្យាយាមធ្វើ ដើម្បីទាក់ទងនឹងមនុស្សដែលបានស្លាប់ទៅតាមរយៈអ្នកចេះខាប ការនេះព្រះគម្ពីរបានហាមមិនឲ្យធ្វើ ហើយថែមទាំងប្រាប់ថា អ្នកនោះនឹងត្រូវទោសធ្ងន់ធ្ងរបំផុត បើពួកគាត់ធ្វើបែបនោះ (លេវីវិន័យ ១៩:៣១; ២០:៦)។ ការព្យាយាមមានទាក់ទងនឹងវិញ្ញាណបែបនេះក្នុងរបៀបបែបនេះ នឹងបណ្ដាលឲ្យបុគ្គលនោះជួបវិញ្ញាណអាក្រក់ដែលបន្លំខ្លួនធ្វើជាវិញ្ញាណរបស់បុគ្គលដែលបានស្លាប់បាត់ទៅហើយ។ ព្រះគម្ពីរបានរំឭកយើងហើយថា អារក្សគឺជាអ្នកបោកប្រាស់ ហើយក៏ជាអ្នកដែលបន្លំខ្លួនធ្វើជាទេវតានៃពន្លឺដែរ ដើម្បីអូសទាញយើងឲ្យចេញពីព្រះជាម្ចាស់ (វិវរណៈ ១២:៩; ២កូរិនថូស ១១:១៤)។
មតិយោបល់
Loading…