សព្វថ្ងៃយើងកំពុងតែរស់នៅក្នុងយុគសម័យដ៏ទំនើបៗ ហើយក៏ជាយុគសម័យដ៏អាក្រក់ៗផងដែរ។ ភស្តុតាងមួយដែលសបញ្ជាក់ថា យើងកំពុងតែរស់នៅក្នុងយុគសម័យដ៏អាក្រក់ គឺត្រង់ថាឥឡូវនេះមានការបង្រៀនខុសឆ្គងបានជ្រាបចូលមកក្នុងប្រទេសយើង ដែលយើងហៅការបង្រៀននោះថា «ដំណឹងល្អដែលសន្យាភាពចម្រុងចម្រើន»។
មានបណ្ដាក្រុមជំនុំ និងព័ន្ធកិច្ចមួយចំនួនកំពុងតែប្រកាស និងបង្រៀនទៅកាន់ពួកអ្នកក្រីក្រអំពីដំណឹងល្អដែលសន្យាភាពចម្រុងចម្រើន។ ការបង្រៀនបែបនេះបានបង្ខាំងសេចក្ដីបង្រៀននៅក្នុងព្រះគម្ពីរទាក់ទងទៅនឹងការរងទុក្ខ ហើយក៏បានបន្ទាបសិរីរុងរឿងនៃដំណឹងល្អយ៉ាងទាបរហូតដល់ដីជំនួសយកឥរិយាបថរបស់មនុស្ស ជាជាងយកសិរីរុងរឿងនៃភ្នំកាល់វ៉ារី។
យើងទាំងអស់គ្នាសុទ្ធសឹងតែបានជួបប្រទះគ្រូគង្វាល ក៏ដូចជាមិត្តភក្ដិ និងក្រុមគ្រួសារដែលអះអាងថា បើយើងទទួលជឿលើព្រះយេស៊ូវ ហើយប្រកាសក្នុងព្រះនាមព្រះអង្គនៅពេលដែលយើងចង់បានអ្វីមួយ ដោយគ្រាន់តែមានជំនឿឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់ល្មម នោះព្រះអង្គនឹងប្រទានឲ្យជាមិនខាន។ យើងហៅសេចក្ដីបង្រៀនបែបនេះថា ដំណឹងល្អដែលសន្យាភាពចម្រុងចម្រើន។ ក្នុងកាលៈទេសៈបែបនេះ តើឲ្យយើងគួរនឹងឆ្លើយតបជាមួយនឹងពួកគាត់ដោយរបៀបណាទៅ? តើព្រះគម្ពីរមានចែងយ៉ាងដូចម្ដេចខ្លះដែលយើងអាចយកមកប្រើប្រាស់ក្នុងការឆ្លើយតបទៅកាន់ពួកគាត់? ខាងក្រោមនេះគឺជារបៀប៣យ៉ាងដែលយើងអាចយកទៅប្រើប្រាស់ក្នុងការឆ្លើយតប៖
បញ្ហាទី១នៃដំណឹងល្អដែលសន្យាភាពចម្រុងចម្រើន
វាបន្ទាបទេវវិទ្យាដែលមានចែងនៅក្នុងព្រះគម្ពីរទាក់ទងទៅនឹងការដែលគ្រីស្ទបរិស័ទនីមួយៗគួរតែរំពឹងនឹកចាំអំពីការរងទុក្ខ ពោលគឺការរងទុក្ខដែលគ្រីស្ទបរិស័ទដឹងថា ខ្លួននឹងជួបប្រទះ ហើយព្រះគម្ពីរក៏បានសន្យាថាពួកគាត់ក៏នឹងរងទុក្ខបែបដូច្នោះដែរ។ កណ្ឌគម្ពីរ ១ពេត្រុស ៤:១៩ បានចែងថា «ដូច្នេះ ពួកអ្នកដែលរងទុក្ខ តាមព្រះហឫទ័យនៃព្រះ នោះត្រូវផ្ញើព្រលឹងខ្លួន ទុកនឹងព្រះដ៏បង្កបង្កើត ដែលទ្រង់ស្មោះត្រង់ ដោយខ្លួនប្រព្រឹត្តការល្អចុះ»។ ដំណឹងល្អដែលសន្យាភាពចម្រុងចម្រើនបន្ទាបការបង្រៀនដែលមានពាសពេញក្នុងព្រះគម្ពីរមួយនេះយ៉ាងខ្លាំងក្លា៖ ព្រះជាម្ចាស់បានត្រាស់ហៅឲ្យយើងរងទុក្ខ។ ហើយនេះមិនគ្រាន់តែទាក់ទងទៅនឹងការរងទុក្ខនៃការបៀតបៀនប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏ទាក់ទងនឹងការរងទុក្ខខាងឯសាច់ឈាមដែលនឹងរលាយបាត់សូន្យទៅ សាច់ឈាមដែលនឹងមានជំងឺនានា ដូចដែលមានចែងក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ រ៉ូម ៨:២៣ និង២កូរិនថូស ៤:១៦ ដែរ។
ជាទូទៅ អាស្រ័យដូចនេះហើយបានជាគ្រីស្ទបរិស័ទដែលទៅក្រុមជំនុំដែលបង្រៀនភាពចម្រុងចម្រើនជារឿយៗមិនបានត្រៀមខ្លួនទាល់តែសោះក្នុងការទទួលយកនូវអ្វីៗដែលព្រះជាម្ចាស់បានគ្រោងទុកសម្រាប់ពួកគាត់ ហើយនេះគឺពិតជារឿងមួយដែលគួរឲ្យសោកស្ដាយណាស់។ ហេតុដូច្នេះហើយបានជាយើងមានចិត្តចង់រករបៀបដោះស្រាយសម្រាប់គ្រួសារ មិត្តភក្ដិ និងគ្រូនានាទាក់ទងនឹងសេចក្ដីបង្រៀនដែលសន្យាភាពចម្រុងចម្រើនមួយនេះ។
នេះឯងជាមូលហេតុមួយដែលក្រុមជំនុំមួយចំនួនមិនសូវពេញចិត្តឬក៏សប្បាយចិត្តនៅពេលដែលពួកគេឃើញជនពិការមកចូលរួមជាមួយក្រុមជំនុំរបស់ពួកគេ ពីព្រោះពួកគេមិនមានទេវវិទ្យាដែលចេញពីព្រះគម្ពីរដែលទាក់ទងនឹងការរងទុក្ខ ហើយផលផ្លែក៏ពិបាកទទួលស្គាល់ដែរ។
បញ្ហាទី២នៃដំណឹងល្អដែលសន្យាភាពចម្រុងចម្រើន
ដំណឹងល្អដែលសន្យាភាពចម្រុងចម្រើនក៏បន្ទាបសិរីរុងរឿងនៃដំណឹងល្អយ៉ាងទាបរហូតដល់ដីមកជំនួសយកភាពរុងរឿងខាងឯសាច់ឈាមវិញ។ អំណោយទានដ៏ជាក់លាក់នៃដំណឹងល្អក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីគឺមិនទាក់ទងនឹងភាពចម្រុងចម្រើនខាងឯសាច់ឈាមនោះទេ។ អំណោយទានដ៏ជាក់លាក់គឺជាអំណរនៃការមានភាពផ្សះផ្សាជាមួយនឹងព្រះជាម្ចាស់ និងអំណរដ៏អស់កល្បជានិច្ចដែលមាននៅព្រះហស្ដខាងស្ដាំរបស់ព្រះអង្គក៏គ្មានទីបញ្ចប់តាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ (ទំនុកតម្កើង ១៦:១១)។ ទោះបើថាជីវិតយើងសព្វថ្ងៃនេះល្អប្រសើរជាងមុននៅលើផែនដីនេះយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏វាជាចំណាត់ថ្នាក់ទី២ទាក់ទងនឹងរបៀបដែលព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីឲ្យតម្លៃ។
ប្រាកដណាស់! នឹងមានថ្ងៃដ៏ល្អប្រសើរនៅឯផែនដីថ្មីដែលពេលនោះគ្រប់អ្វីៗនឹងរុងរឿងជាមិនខាន ប៉ុន្តែនេះមិនមែនជាអ្វីដែលដំណឹងល្អឲ្យមានភ្លាមៗនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីទាក់ទងនឹងអ្វីផ្សេងៗទៀតនោះឡើយ។ បញ្ហាដ៏ធំបំផុតក្នុងលោកីយ៍នេះគឺថា ព្រះជាម្ចាស់ក្រោធនឹងអ្វីៗដែលទ្រង់បានបង្កើតមក ដោយសារពួកវាបះបោរទាស់ប្រឆាំងនឹងព្រះអង្គ ហើយចំណុចស្នូលនៃដំណឹងល្អគឺថា ក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតឲ្យមានការស្កប់ចិត្តជាចម្បងទាក់ទងទៅនឹងកំហឹងមួយនោះ ហើយបានយកព្រះអង្គផ្ទាល់ធ្វើជាទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ទ្រង់ មិនមែនការអាក្រក់របស់យើងនោះទេ។ គ្រូៗដែលប្រកាសដំណឹងល្អដែលសន្យាភាពចម្រុងចម្រើនបានធ្វើឲ្យមានការភ័ន្តច្រឡំដ៏ខ្លាំងក្រៃលែង ដោយពួកគាត់បានបង្វែរលទ្ធផលចំណាត់ថ្នាក់ទី២នៃដំណឹងល្អឲ្យក្លាយទៅជាចំណាត់ថ្នាក់លេខ១ទៅវិញ ដែលទាក់ទងទៅនឹងចំណុចមួយចំនួនដែលអាចនឹងកើតឡើងបាន តែការពិតវាមិនដូច្នោះឡើយ។
បញ្ហាទី៣នៃដំណឹងល្អដែលសន្យាភាពចម្រុងចម្រើន
គ្រូៗដែលបង្រៀនដំណឹងល្អដែលសន្យាភាពចម្រុងចម្រើនក៏បង្ខូចមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់យើងផងដែរ ដោយពួកគាត់ផ្ដោតខ្លាំងទៅលើចំណុចថា តើយើងអាចនឹងបង្កើតផលផ្លែនៃជំនឿដែលនាំឲ្យមានទ្រព្យសម្បត្តិយ៉ាងមហិមាជាជាងការផ្ដោតទៅលើសិរីរុងរឿងនៃព័ន្ធកិច្ចរបស់ព្រះគ្រីស្ទក្នុងការដែលព្រះអង្គសុគតហើយបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ដើម្បីនឹងដកពិរុទ្ធភាពនៃអំពើបាបរបស់យើងចេញ និងធ្វើឲ្យព្រះជាម្ចាស់ស្កប់ព្រះទ័យនឹងសេចក្ដីក្រោធរបស់ទ្រង់។
ការស្រឡាញ់អស់អ្នកដែលយើងស្រឡាញ់
ខាងក្រោមនេះគឺជារបៀបមួយចំនួនដែលយើងអាចបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ទៅកាន់អស់អ្នកដែលលង់ក្នុងសេចក្ដីបង្រៀនដែលសន្យាភាពចម្រុងចម្រើន៖
ទី១ ចូរឯកភាព និងអបអរសាទរជាមួយនឹងពួកគាត់ត្រង់ថា ពួកគាត់បានគិតយ៉ាងត្រឹមត្រូវហើយដោយជឿថាព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យឲ្យបុត្រាបុត្រីរបស់ទ្រង់មានសុខភាពល្អ និងមានទ្រព្យសម្បត្តិ—មិនយូរមិនឆាប់។ ព្រះជាម្ចាស់មិនបានចាត់ព្រះយេស៊ូវឲ្យមកកាន់ផែនដីនេះ ដើម្បីធ្វើឲ្យពួកគាត់មានទុក្ខលំបាកដ៏អស់កល្បជានិច្ចនោះទេ ប៉ុន្តែឲ្យមានភាពអរសប្បាយដ៏អស់កល្បជានិច្ច និងដើម្បីឲ្យដកចេញនូវរាល់ទឹកភ្នែកពីភ្នែករបស់ពួកគាត់ (វិវរណៈ ២១:៤)។
ប៉ុន្តែ សូមលើកសំណួរនេះជាមួយនឹងគ្រួសាររបស់លោកអ្នកទាក់ទងទៅនឹងពេលវេលា។ ទាក់ទងទៅនឹងពេលវេលា គ្រូៗដែលបង្រៀនដំណឹងល្អដែលសន្យាភាពចម្រុងចម្រើនបានយល់ដឹងមិនត្រឹមត្រូវសោះ។ តើព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យឲ្យយើងទទួលបាននូវសេចក្ដីសន្យាដ៏ល្អៗទាំងអស់នោះសម្រាប់ឥឡូវនេះក្នុងវេលានេះយ៉ាងពេញទីមែន ឬក៏ថាព្រះគម្ពីរបានបង្រៀនថាព្រះជាម្ចាស់បានសង្គ្រោះយើងពីមួយដំណាក់កាលទៅមួយដំណាក់កាលទៀត ហើយថាដំណើរជីវិតនៅលើផែនដីនេះ រវាងការបំផ្លាស់បំប្រែចិត្តជឿ និងការទទួលបានសិរីល្អគឺទាក់ទងគ្នាយ៉ាងស្អិតល្មួតជាមួយនឹងការរងទុក្ខក្នុងក្ដីសង្ឃឹមនៃសិរីល្អទៅវិញទេឬ? ដូច្នេះ ត្រង់នេះយើងខ្ញុំចង់លើកទឹកចិត្តឲ្យបងប្អូនជជែកគ្នាអំពីប្រធានបទនេះជាមួយនឹងពួកគាត់ដោយផ្ដោតទៅលើពេលវេលា ដោយមិនមែនថាយើងនឹងទទួលបានសុខភាពល្អ ទ្រព្យសម្បត្តិ ឬក៏ភាពអរសប្បាយក្នុងព្រះជាម្ចាស់មិនយូរមិនឆាប់នោះទេ។
ទី២ ចូលនិយាយទៅកាន់ពួកគេអំពីចំណុចមួយដែលថា ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់គឺជាទ្រព្យសម្បត្តិដ៏ល្អអស្ចារ្យសម្រាប់យើង មិនមែនអំណោយទានរបស់ទ្រង់ឡើយ។ ឧទាហរណ៍៖ «ឯនៅស្ថានសួគ៌ តើទូលបង្គំមានអ្នកឯណាក្រៅពីទ្រង់ ហើយនៅផែនដីទូលបង្គំប្រាថ្នាចង់បានតែទ្រង់ទេ ឯសាច់ នឹងចិត្តទូលបង្គំ នោះនឹងសាបសូន្យទៅបាន ប៉ុន្តែព្រះទ្រង់ជាទីពឹងនៃចិត្ត ហើយជាចំណែកមរដកនៃទូលបង្គំជាដរាបដែរ» (ទំនុកតម្កើង ៧៣:២៥-២៦)។ ហើយកណ្ឌគម្ពីរ ហាបាគុក ៣:១៧-១៨ ក៏បានចែងផងដែរថា «ទោះបើដើមល្វាមិនមានផ្កា ក៏ឥតមានផ្លែទំពាំងបាយជូរ ហើយផលនៃដើមអូលីវក៏ខានមាន ស្រែចំការឥតបង្កើតបានអាហារ ហ្វូងចៀមត្រូវបាត់ចេញពីក្រោល ហើយគ្មានគោនៅក្នុងឃ្នងក៏ដោយ គង់តែខ្ញុំនឹងរីករាយ ដោយសារព្រះយេហូវ៉ា ខ្ញុំនឹងអរសប្បាយក្នុងព្រះដ៏ជួយសង្គ្រោះខ្ញុំដែរ»។ ចំពោះគ្រូៗដែលអធិប្បាយដំណឹងល្អដែលសន្យាភាពចម្រុងចម្រើន ពួកគាត់មិនស្គាល់ខគម្ពីរទាំងនេះទេ ដោយសារក្នុងខទាំងនេះបានដកចេញនូវចំណុចមួយចំនួន និងដោយសាររបៀបដែលយើងអាចទទួលបានអំណរដូចដែលមានចែងក្នុងគម្ពីរនេះ។
ទី៣ ចូរលើកឡើងអំពីចំណុចនៃរបៀបដែលគ្រួសាររបស់លោកអ្នកអាចបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ទៅកាន់ជនពិការអចិន្ត្រៃយ៍។ តើពួកគាត់រអៀសខ្លួនដោយសារជនពិការក្នុងសង្គមរបស់ពួកគាត់ដែរឬទេ? ឬក៏ថាជនពិការទាំងនោះគឺជាទីសម្គាល់នៃសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះគ្រីស្ទដែលពួកគាត់មានតាមរយៈការដែលពួកគាត់យកចិត្តទុកដាក់ជាមួយនឹងជនពិការទាំងនោះឬ? ហើយវាគឺជាចំណុចសម្គាល់នៃជំនឿដ៏អស្ចារ្យមួយដែលអស់អ្នកនោះមានខណៈពេលដែលពួកគាត់មិនទាន់បានទទួលការព្យាបាល ប៉ុន្តែពួកគាត់នៅមានអំណរក្នុងក្ដីសង្ឃឹមនៃសិរីល្អរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ជាជាងពិបាកចិត្ត និងខឹងព្រះអង្គ។ តើនោះមិនមែនជាជំនឿដ៏អស្ចារ្យទេឬអី?
ទី៤ ចូរសួរគ្រួសារលោកអ្នកថា តើពួកគាត់យល់ឃើញយ៉ាងដូចម្ដេចទាក់ទងនឹងសេចក្ដីសន្យានៃការរងទុក្ខក្នុងព្រះគម្ពីរ? ប្រសិនបើពួកគាត់លើកឡើងថា «អឺ តាមពិតទៅ វាទាក់ទងតែនឹងការបៀតបៀនប៉ុណ្ណោះទេ។ ព្រះអង្គមិនបានសន្យាថា យើងនឹងរងទុក្ខដោយមានជំងឺនោះទេ» នោះលោកអ្នកអាចលើកឡើងនូវខគម្ពីរដែលរៀបរាប់អំពីការដែលរូបរាងកាយយើងនឹងរលួយសូន្យបាត់ទៅ។ ហើយសួរយោបល់ពួកគាត់អំពីខគម្ពីរទាំងនោះ។ តាមការយល់ដឹងរបស់យើងខ្ញុំ យើងខ្ញុំគិតថាការប្រកាសដំណឹងល្អដែលសន្យាភាពចម្រុងចម្រើនបានដកចេញទាំងស្រុងនូវការរងទុក្ខ មិនមែនគ្រាន់តែទាក់ទងនឹងការរងទុក្ខនៃការបៀតបៀនប៉ុណ្ណោះនោះទេ។
ទី៥ ចូលចែកចាយអំពីដំណើររឿងនៃគ្រីស្ទបរិស័ទពីមុនៗនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ ដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រើប្រាស់យ៉ាងពេញទី ហើយពួកគាត់ក៏បានរងទុក្ខយ៉ាងឥតល្ហែផងដែរ។
ទី៦ ទាក់ទងទៅនឹងរបៀបរៀបរយនៃការសន្ទនាបែបនេះ ចូលសូមឪពុកម្ដាយ បងប្រុស បងស្រី ឬក៏អ្នកណាដែលលោកអ្នកត្រូវជជែកគ្នាអំពីចំណុចនេះ ហើយសុំពួកគាត់ឲ្យមានការអនុញ្ញាតនិយាយអំពីចំណុចទាំងអស់នេះ ហើយរៀបចំពេលវេលាដែលពួកគាត់រំពឹងថានឹងអាចនិយាយគ្នា ជាជាងនិយាយយកតែម្ដងដោយមានការភ្ញាក់ផ្អើល ហើយលោកអ្នកត្រូវមានការការពារ។ យើងខ្ញុំសង្កេតឃើញថា ជារឿយៗ យើងព្យាយាមព្រោះគ្រាប់នៃគំនិតរបស់យើងនៅក្នុងពេលវេលាដែលមិនបានព្រាងទុកជាមុន ហើយវាក៏មិនមែនជាពេលវេលាដ៏ត្រឹមត្រូវផងដែរ។ ហេតុដូច្នេះហើយបានជាយើងចាំបាច់ត្រូវសុំការអនុញ្ញាតពីពួកគាត់ ដើម្បីរៀបចំពេលវេលាឲ្យបានត្រឹមត្រូវ។
ទី៧ ចូលអធិស្ឋានទៅកាន់ព្រះជាម្ចាស់ដោយទូលសូមអង្វរឲ្យព្រះអង្គបើកភ្នែកពួកគាត់ឃើញអំពីអំណរដ៏ល្អក្នុងការរងទុក្ខឥឡូវនេះ ហើយនឹងឃើញអំពីអំណរដ៏ល្អក្នុងភាពចម្រុងចម្រើននៅពេលព្រះគ្រីស្ទយាងត្រឡប់មកវិញ។ «ត្រូវអរសប្បាយវិញ ដោយព្រោះមានចំណែកក្នុងការរងទុក្ខរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានត្រេកអររីករាយជាខ្លាំង ក្នុងកាលដែលសិរីល្អទ្រង់លេចមក» (១ពេត្រុស ៤:១៣)។
ការរិះគន់ដំណឹងល្អដែលសន្យាភាពចម្រុងចម្រើនពីចម្ងាយគឺជាការងាយស្រួលធ្វើ ប៉ុន្តែចុះបើសេចក្ដីបង្រៀនបែបនោះបានមកដល់ក្នុងផ្ទះយើងវិញ? តើយើងគួររិះគន់ដូចម្ដេច? តើយើងអាចនិយាយជាមួយនឹងមិត្តភក្ដិស្ថិតស្នាល និងមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់យើង ដែលបានទទួលសេចក្ដីបង្រៀនដូចនោះបានដោយរបៀបណា?
មតិយោបល់
Loading…