នេះគឺជាសារមួយដែលយើងបានទទួល៖ «ជម្រាបសួរលោកគ្រូ! នាងខ្ញុំឈ្មោះ ម៉ារា ហើយខ្ញុំនៅក្មេងទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំដឹងថា ជំនឿរបស់ខ្ញុំក៏នៅតែសំខាន់ ទោះបីខ្ញុំនៅក្មេងក៏ដោយ។ ខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំមានទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងព្រះជាម្ចាស់ ហើយថាខ្ញុំអាចអធិស្ឋានទៅកាន់ព្រះអង្គ និងទុកចិត្តលើព្រះអង្គបាន ប៉ុន្តែពេលខ្លះខ្ញុំពិបាកក្នុងការស្ទង់ស្ទាបទំនាក់ទំនងនេះណាស់។ អ្វីដែលខ្ញុំចង់សួរគឺថា តើមានរបៀបណាដែលខ្ញុំអាចដឹងថា ទំនាក់ទំនងរបស់ខ្ញុំជាមួយនឹងព្រះជាម្ចាស់ល្អដែរឬទេ? ខ្ញុំមិនទាន់បានប្រឈមមុខជាមួយនឹងការលំបាក ដែលនាំឲ្យខ្ញុំមានមន្ទិលសង្ស័យលើជំនឿរបស់ខ្លួននៅឡើយទេ។ ខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំក៏នឹងត្រូវឆ្លងកាត់ពេលលំបាកនោះដែរ ប៉ុន្តែតើមានរបៀបណាដែលអាចជួយឲ្យខ្ញុំដឹងថាខ្ញុំកំពុងតែដើរនៅក្នុងកន្លងដ៏ត្រឹមត្រូវដែរឬទេ? សូមអរគុណ»។
ក្មួយ ម៉ារា ក្មួយមានសំណួរល្អណាស់។ ហើយវាក៏មិនមានភាពខុសគ្នាសម្រាប់មនុស្សពេញវ័យដែរ។ សំណួររបស់ក្មួយ ក្នុងនាមជាក្មេងម្នាក់ ក៏ជាសំណួរដូចគ្នាដែលមនុស្សវ័យជំទង់ជាច្រើនបានធ្លាប់សួរ ដែលមានរួមទាំងលោកគ្រូផ្ទាល់ផងដែរ ច្រើនសួរម្ដងហើយម្ដងទៀត។ តើយើងអាចដឹងថា ទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះជាម្ចាស់ល្អប៉ុណ្ណាបាន ដោយរបៀបណា?
មូលហេតុដែលនេះជាសំណួរដ៏ល្អមួយគឺដោយសារព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ក៏បានសួរសំណួរនេះដែរ។ «ចូរអ្នករាល់គ្នាពិចារណាខ្លួនឯងមើល តើស្ថិតនៅក្នុងជំនឿឬទេ ចូរល្បងខ្លួនមើលចុះ តើអ្នករាល់គ្នាមិនយល់ឃើញថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគង់ក្នុងអ្នករាល់គ្នាទេឬអី លើកតែអ្នករាល់គ្នាត្រូវកាត់ចោលចេញប៉ុណ្ណោះ» (២កូរិនថូស ១៣:៥) ។ ដូច្នេះ ក្មួយបានសួរសំណួរនេះបានយ៉ាងត្រឹមត្រូវ៖ តើមានចំណុចដែលយើងពិចារណាខ្លួនឯងមើលដែរឬទេ? តើមានរបៀបណាដែលខ្ញុំអាចគិត ដែលអាចជួយឲ្យយើងដឹងថា យើងមានទំនាក់ទំនងល្អជាមួយនឹងព្រះជាម្ចាស់ដែរឬទេ? ខាងក្រោមនេះគឺជាអ្វីដែលលោកគ្រូចង់លើកឡើងសម្រាប់ក្មួយ៖
១. ព្រះគុណរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះយើង
ក្មួយ ម៉ារា បានទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះហើយ ក្មួយបានទទួលការអត់ទោសសម្រាប់រាល់អំពើអាក្រក់ដែលក្មួយបានប្រព្រឹត្ត ហើយនឹងប្រព្រឹត្ត ហើយព្រះជាម្ចាស់ក៏បានយកក្មួយធ្វើជាកូនរបស់ទ្រង់ហើយដែរ។ តាមរយៈជំនឿលើព្រះយេស៊ូវ ក្មួយបានទទួលជីវិតអស់កល្បជានិច្ច មិនមែនដោយសារក្មួយបានធ្វើអ្វីល្អ ឬក៏ជាក្មេងស្រីល្អនោះទេ។ នេះគឺជាចំណុចដ៏សំខាន់ណាស់។ ការធ្វើជាក្មេងល្អគឺប្រៀបដូចជាផ្លែឈើនៅលើដើមឈើមួយ ប៉ុន្តែជំនឿគឺជាដើមឈើលើព្រះគ្រីស្ទ។ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា៖ «ដ្បិតព្រះទ្រង់ស្រឡាញ់មនុស្សលោក ដល់ម៉្លេះបានជាទ្រង់ប្រទានព្រះរាជបុត្រាទ្រង់តែ១ ដើម្បីឲ្យអ្នកណាដែលជឿដល់ព្រះរាជបុត្រានោះ មិនត្រូវវិនាសឡើយ គឺឲ្យមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចវិញ» (យ៉ូហាន ៣:១៦)។ មានតែតាមរយៈការទុកចិត្តលើព្រះយេស៊ូវ ទទួលជឿលើព្រះអង្គ ទទួលយក និងឱបក្រសោបទ្រង់តែប៉ុណ្ណោះ ដែលអាចនាំឲ្យយើងមានទំនាក់ទំនងត្រឹមត្រូវជាមួយនឹងព្រះជាម្ចាស់បាន។ កណ្ឌគម្ពីរ អេភេសូរ ២:៨ បានចែងថា៖ «ដ្បិតគឺដោយព្រះគុណ ដែលអ្នករាល់គ្នាបានសង្គ្រោះ ដោយសារជំនឿ ហើយសេចក្តីនោះក៏មិនមែនកើតពីអ្នករាល់គ្នាដែរ គឺជាអំណោយទានរបស់ព្រះវិញ»។
ដូច្នេះ ក្មួយ ម៉ារា សូមកុំរាប់អំពើល្អរបស់ក្មួយ ដើម្បីឲ្យឃើញថា ក្មួយបានប្រព្រឹត្តល្អល្មម ហើយស័ក្តិសមឲ្យព្រះជាម្ចាស់ទទួលយកក្មួយនោះឡើយ។ នោះមិនមែនជារបៀបដែលព្រះអង្គទទួលយកក្មួយទេ។ នោះគឺជាអ្វីដែលអារក្សចង់ឲ្យក្មួយធ្វើ ក្នុងការគិតអំពីព្រះជាម្ចាស់ដោយរបៀបនោះ។ ព្រះយេស៊ូវបានសុគតសម្រាប់មនុស្សមានបាប។ ព្រះជាម្ចាស់បានរាប់មនុស្សទុច្ចរិតថាសុចរិត។ ដូច្នេះ ចូរកុំគិតថា ក្មួយអាចក្លាយជាមនុស្សល្អជាមុនសិនបានឡើយ។ ទេ! យើងទទួលបានសេចក្ដីសង្គ្រោះរួចពីអំពើបាបតាមរយៈជំនឿ មិនមែនតាមរយៈការធ្វើល្អនោះទេ។ បន្ទាប់មក ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជួយយើងឲ្យស្រឡាញ់នូវអ្វីដែលល្អ ហើយស្អប់អំពើបាប ដើម្បីឲ្យយើងអាចចាប់ផ្ដើមផ្លាស់ប្ដូរបាន។ នេះគឺជាចំណុចដំបូង ហើយក៏ជាចំណុចដ៏សំខាន់បំផុតដែលលោកគ្រូចង់បញ្ជាក់ប្រាប់។
២. ការតយុទ្ធជាមួយនឹងអំពើបាបរបស់យើង
បន្ទាប់ពីយើងបានទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះហើយ នោះយើងក៏នៅបន្តប្រព្រឹត្តអំពើបាបដែរ។ សាវ័ក ប៉ុល បានលើកឡើងអំពីចំណុចនេះនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីររ៉ូមជំពូក៧។ ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនឲ្យយើងទូលសូមការអត់ទោសជាប្រចាំថ្ងៃ (ម៉ាថាយ ៦:១២)។ សាវ័ក យ៉ូហាន បានមានប្រសាសន៍ថា យើងជាមនុស្សកុហក ប្រសិនបើយើងនិយាយថាយើងគ្មានអំពើបាប (១យ៉ូហាន ១:១០)។ ដូច្នេះ ព្រះអង្គបានសង្គ្រោះយើង ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគង់នៅក្នុងយើង ហើយព្រះអង្គយកឈ្នះលើទម្លាប់ចាស់ៗរបស់យើងបន្តិចម្ដងៗ ដើម្បីនាំឲ្យយើងមានការបន្ទាបខ្លួន។ ប្រសិនបើក្មួយសួរខ្ញុំថា «លោកគ្រូ ហេតុអ្វីបានព្រះជាម្ចាស់ចំណាយពេលយូរម៉្លេះ ក្នុងការធ្វើឲ្យខ្ញុំក្លាយជាមនុស្សល្អ?»។ លោកគ្រូមានអាយុ៦៨ឆ្នាំហើយ ហើយលោកគ្រូក៏នៅបន្តសួរសំណួរដដែលនេះ។ ហេតុអ្វីបានព្រះជាម្ចាស់ចំណាយពេលយូរម៉្លេះ ក្នុងការធ្វើឲ្យខ្ញុំក្លាយជាមនុស្សល្អ? ចម្លើយរបស់លោកគ្រូគឺ៖ លោកគ្រូគិតថា ព្រះអង្គធ្វើដូច្នោះ ដើម្បីនាំឲ្យយើងបន្ទាបខ្លួន នាំឲ្យយើងមានការខ្ទេចខ្ទាំ ហើយព្រះអង្គចង់ឲ្យយើងត្រូវការទ្រង់ខ្លាំង ហើយចង់ឲ្យយើងត្រូវការព្រះគុណ ដើម្បីកុំឲ្យយើងមានអំនួត។
តាមពិតទៅ នេះគឺជាចំណុចដ៏អស្ចារ្យពីកណ្ឌគម្ពីរ ១យ៉ូហាន ១:៦-៧។ ខគម្ពីរនេះបានលើកឡើងថា ប្រសិនបើយើងនិយាយថា យើងគ្មានអំពើបាប នោះយើងមិនដើរក្នុងពន្លឺទេ។ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើយើងកំពុងតែដើរក្នុងពន្លឺ នោះយើងនឹងលន់តួអំពើបាបរបស់ខ្លួនជាមិនខាន។ នេះពិតជាអស្ចារ្យណាស់ ដោយសារខគម្ពីរនោះលើកឡើងថា៖ «តែបើយើងរាល់គ្នាដើរក្នុងពន្លឺវិញ»—ដែលនេះមានន័យថា យើងមានទំនាក់ទំនងល្អជាមួយនឹងព្រះជាម្ចាស់—រួមទាំងការលន់តួបាប ដែលនេះមិនអាចមានន័យថា ការដើរក្នុងពន្លឺមានន័យថា យើងគ្មានបាបទាល់តែសោះនោះទេ។ មិនអាចមានន័យដូច្នោះបានទេ។ ដូច្នេះ របៀបមួយដែលក្មួយអាចដឹងថា ក្មួយមានទំនាក់ទំនងល្អជាមួយនឹងព្រះជាម្ចាស់បាន គឺមិនមែនត្រង់ថា ក្មួយមិនប្រព្រឹត្តអំពើបាបឡើយ តែត្រង់ថាក្មួយទទួលស្គាល់អំពើបាបរបស់ខ្លួន ពីព្រោះពន្លឺកំពុងតែចែងចាំងនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ក្មួយ ហើយក្មួយលន់តួបាបនោះ ហើយសូមឲ្យព្រះជាម្ចាស់អត់ទោស ហើយក្មួយទូលសូមឲ្យព្រះយេស៊ូវគ្របបាំងអំពើបាបនោះដោយព្រះលោហិតរបស់ទ្រង់។ នេះគឺជាចំណុចទី២។ យើងដែលជាគ្រីស្ទបរិស័ទត្រូវតែរៀនទទួលស្គាល់សេចក្ដីពិតថា យើងក៏នៅបន្តប្រព្រឹត្តអំពើបាបដែរ។
៣. ទំនុកចិត្តដែលយើងមាន
ព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យឲ្យក្មួយមានទំនុកចិត្តថា ក្មួយគឺជាកម្មសិទ្ធិរបស់ទ្រង់។ ព្រះអង្គមិនសពព្រះហឫទ័យឲ្យក្មួយបារម្ភអំពីទំនាក់ទំនងរបស់ក្មួយជាមួយនឹងទ្រង់ទេ។ កណ្ឌគម្ពីរ ១យ៉ូហាន ៥:១៣ បានចែងថា៖ «ខ្ញុំបានសរសេរសេចក្តីទាំងនេះ ផ្ញើមកអ្នករាល់គ្នា ដែលជឿដល់ព្រះនាមព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានដឹងថា អ្នករាល់គ្នាមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចហើយ»។ ព្រះអង្គសព្វព្រះហឫទ័យឲ្យក្មួយមានការអរសប្បាយក្នុងការមានទំនុកចិត្ត មានអំណរ និងមានការធានា ហើយព្រះអង្គសព្វព្រះហឫទ័យឲ្យក្មួយប្រាកដថាក្មួយមិនអីទេជាមួយនឹងទ្រង់ និងថានៅពេលដែលក្មួយចូលគេងនៅពេលយប់ នោះក្មួយមិនចាំបាច់ខ្លាចអ្វីឡើយ។ ក្មួយអាចគេងយ៉ាងសុខស្រួល ទោះបីថាក្មួយស្លាប់នៅពាក់កណ្ដាលអាធ្រាត្រក៏ដោយ ក៏ក្មួយនៅមានសុវត្ថិភាពដែរ។ ក្មួយនឹងមានសុវត្ថិភាពជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូវ។
៤. របៀបដែលយើងអាចដឹងថា យើងទទួលបានសេចក្ដីសង្គ្រោះ
លោកគ្រូគិតថា នេះគឺជាសំណួរដ៏ធំដែលក្មួយបានសួរ។ ព្រះគម្ពីរពិតជាបានជួយយើង ក្នុងរបៀបល្បងលខ្លួនឯង ដើម្បីឲ្យដឹងថាយើងមានទំនាក់ទំនងល្អឬក៏អត់។ នេះគឺគ្រាន់តែជារបៀបមួយចំនួនតែប៉ុណ្ណោះ៖ «មិនដែលមានអ្នកណានិយាយ ដោយនូវព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះថា ព្រះយេស៊ូវត្រូវបណ្ដាសានោះឡើយ ក៏គ្មានអ្នកណាអាចនឹងថា ព្រះយេស៊ូវទ្រង់ជាព្រះអម្ចាស់ដែរ លើកតែដោយនូវព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធប៉ុណ្ណោះ» (១កូរិនថូស ១២:៣)។ ដូច្នេះ ប្រសិនបើដួងចិត្តរបស់ក្មួយថា «ព្រះយេស៊ូវ ទ្រង់គឺជាព្រះអម្ចាស់របស់ទូលបង្គំ។ ព្រះអង្គគឺជាចៅហ្វាយរបស់ទូលបង្គំ។ ព្រះអង្គគឺជាព្រះរបស់ទូលបង្គំ។ ទូលបង្គំចង់ស្គាល់ព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់» នោះគឺជាព័ន្ធកិច្ចរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៅក្នុងជីវិតរបស់ក្មួយ។
នេះជារបៀបមួយទៀត៖ «អ្នករាល់គ្នាមិនបានទទួលនិស្ស័យជាបាវបម្រើ ឲ្យត្រូវភ័យខ្លាចទៀតឡើយ គឺបានទទួលនិស្ស័យជាកូនចិញ្ចឹមវិញ ដោយហេតុនោះបានជាយើងស្រែកឡើងថា ឱអ័ប្បា ព្រះវរបិតាអើយ! ហើយព្រះវិញ្ញាណទ្រង់ក៏ធ្វើបន្ទាល់នឹងវិញ្ញាណយើងថា យើងជាកូនរបស់ព្រះ បើសិនណាជាកូនព្រះហើយ នោះយើងក៏បានគ្រងមរដកដែរ គឺជាអ្នកគ្រងមរដកនៃព្រះជាមួយនឹងព្រះគ្រីស្ទផង ឲ្យតែយើងទទួលរងទុក្ខជាមួយនឹងទ្រង់ចុះ ដើម្បីឲ្យបានតម្កើងឡើងជាមួយនឹងទ្រង់ដែរ» (រ៉ូម ៨:១៥-១៦)។ ដែលនេះមានន័យថា នៅពេលដែលក្មួយលើកឡើងចេញពីជម្រៅនៃដួងចិត្តថា «ឱព្រះជាម្ចាស់អើយ ទ្រង់គឺជាព្រះវរបិតារបស់ទូលបង្គំ។ ទូលបង្គំជាកូនរបស់ទ្រង់។ ទូលបង្គំត្រូវការឪពុក។ ទូលបង្គំជាក្មេងតូចម្នាក់ ដែលត្រូវការទ្រង់ក្នុងគ្រប់ចំណុចនៃជីវិត» នៅពេលដែលដួងចិត្តរបស់ក្មួយកំពុងតែលើកឡើងដូចនោះ នោះគឺជាទីបន្ទាល់របស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៅក្នុងក្មួយហើយ។
នេះជារបៀបមួយទៀត៖ « យើងរាល់គ្នាដឹងថា យើងបានកន្លងផុតពីសេចក្តីស្លាប់ ទៅដល់ជីវិតហើយ ពីព្រោះយើងស្រឡាញ់ដល់ពួកបងប្អូន» (១យ៉ូហាន ៣:១៤)។ ការជះឥទ្ធិពលមួយនៃការដែលព្រះយេស៊ូវស្រឡាញ់យើងនៅពេលដែលព្រះអង្គសុគតជំនួសយើង ហើយបានប្រគល់រូបអង្គទ្រង់សម្រាប់យើងគឺថា យើងក៏ចេះចាប់ផ្ដើមស្រឡាញ់មនុស្សម្នាដូចទ្រង់ដែរ ជាពិសេសបងប្អូនគ្រីស្ទបរិស័ទ។ ដូច្នេះ ប្រសិនបើក្មួយឃើញថាក្មួយចេះស្រឡាញ់គ្រីស្ទបរិស័ទផ្សេងៗ ហើយមានចិត្តសប្បាយនៅពេលឃើញអ្នកដទៃទទួលបានសេចក្ដីសង្គ្រោះ ចង់ស្គាល់ពួកគាត់ និងនៅក្បែរពួកគាត់ នោះគឺជាសេចក្ដីសម្គាល់មួយដែលថា ក្មួយក៏បានចូលក្នុងគ្រួសាររបស់ព្រះជាម្ចាស់ហើយដែរ។
នេះជារបៀបមួយទៀត៖ «អស់អ្នកណាដែលកើតពីព្រះ នោះមិនដែលប្រព្រឹត្តអំពើបាបទេ ពីព្រោះពូជព្រះនៅក្នុងអ្នកនោះឯង បានជាពុំអាចនឹងធ្វើបាបបានឡើយ ដ្បិតបានកើតពីព្រះមក» (១យ៉ូហាន ៣:៩)។ យើងបានអានរួចហើយនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ ១យ៉ូហាន ១:១០ ត្រង់ថាយើងគឺជាមនុស្សកុហក ប្រសិនបើយើងនិយាយថា យើងគ្មានអំពើបាប។ ប៉ុន្តែ ខគម្ពីរមួយនេះមិនមែនមានន័យថា ក្មួយនឹងលែងប្រព្រឹត្តអំពើបាបទេ។ អ្វីដែលខគម្ពីរនេះមានន័យគឺថា លែងមានលំនាំនៃអាកប្បកិរិយា ដែលក្មួយនៅលើកឡើងថា «ខ្ញុំស្រឡាញ់អំពើបាបខ្ញុំណាស់។ ខ្ញុំនឹងបន្តប្រព្រឹត្តអំពើបាប។ ខ្ញុំមិនខ្វល់អំពីអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់បានមានបន្ទូលទេ។ ខ្ញុំនឹងបន្តប្រព្រឹត្តអំពើបាបនេះ។ ហើយខ្ញុំក៏មិនខ្វល់ថា វាមានឥទ្ធិពលអ្វីលើខ្ញុំដែរ»។ ប្រសិនបើក្មួយបន្តរស់នៅក្នុងអំពើបាប ប្រសិនបើក្មួយយកអំពើបាបធ្វើជាមិត្តភក្ដិ ហើយប្រសិនបើក្មួយនៅបន្តប្រព្រឹត្តអំពើបាបដូចនោះ នោះក្មួយនឹងមិនអាចមានទំនាក់ទំនងព្រះជាម្ចាស់បានទេ ហើយក្មួយក៏មិនអាចដឹងយ៉ាងប្រាកដថា ក្មួយពិតជាបានទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះហើយដែរ។
៥. សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់
នេះជារបៀបពិចារណាខ្លួនឯងមើលចុងក្រោយមួយទៀត៖ «ហើយអ្នកណាដែលស្គាល់ព្រះនោះក៏ស្តាប់យើងខ្ញុំ» (១យ៉ូហាន ៤:៦)។ ពាក្យ «យើងខ្ញុំ» សំដៅទៅលើអ្នកនិពន្ធព្រះគម្ពីរ គឺពួកសាវ័ក។ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា «ចៀមខ្ញុំទាំងប៉ុន្មានវាស្តាប់ខ្ញុំ» (យ៉ូហាន ១០:២៧)។ ដូច្នេះ សញ្ញាសម្គាល់មួយដែលបង្ហាញថា ក្មួយមានទំនាក់ទំនងល្អជាមួយនឹងព្រះជាម្ចាស់គឺថា ក្មួយស្រឡាញ់ព្រះគម្ពីររបស់ក្មួយ។ ក្មួយចូលចិត្តរៀនអំពីព្រះជាម្ចាស់។ ក្មួយចង់ដឹងបន្ថែមទៀតអំពីព្រះជាម្ចាស់។
វិថីនៃការដែលកាន់តែលូតលាស់
ដូច្នេះ ទាំងនោះគឺជាការពិចារណាខ្លួនឯងមើលប្រាំយ៉ាង ដែលបង្ហាញអំពីរបៀបដែលក្មួយអាចមានភាពប្រាកដប្រជាថា ក្មួយមានទំនាក់ទំនងល្អជាមួយនឹងព្រះជាម្ចាស់។ ប៉ុន្តែ លោកគ្រូនៅមានយោបល់ដ៏ល្អមួយទៀត។ សូមកុំចំណាយពេលច្រើនពេកក្នុងការពិចារណាមើលខ្លួនឯង។ សូមកុំធ្វើដូច្នោះឡើយ។ ការធ្វើបែបនោះនឹងបង្កឲ្យមានបញ្ហា ពីព្រោះតែក្មួយដឹងថា នៅមានអ្វីកើតឡើងដែរឬទេ? គឺថា ក្មួយនឹងចំណាយពេលច្រើនពេកគិតអំពីខ្លួនឯង។ ផ្ទុយទៅវិញ គ្រាន់តែប្រើប្រាស់ការពិនិត្យពិចារណាមើលខ្លួនឯងម្ដងម្កាល ហើយចំណាយពេលច្រើនទៀតក្នុងការគិតអំពីព្រះយេស៊ូវ និងគិតអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ហើយរកគ្រប់អ្វីៗដែលទ្រង់បានសម្រេច ព្រមទាំងរាល់សេចក្ដីសន្យារបស់ទ្រង់វិញ។ បើនិយាយម្យ៉ាងវិញទៀត ចំណែកដ៏ល្អបំផុតក្នុងការមានការធានា និងមានទំនុកចិត្ត ត្រង់ថាក្មួយមានទំនាក់ទំនងល្អ គឺឲ្យភ្លេចអំពីខ្លួនឯង។ នេះគឺជាចំណុចដ៏ល្អណាស់នៅពេលដែលក្មួយអាចស្គាល់ព្រះយេស៊ូវបានយ៉ាងច្បាស់ ហើយចំណាយពេលជាច្រើនទៀតក្នុងការស្គាល់ទ្រង់ ហើយរីករាយជាមួយនឹងអ្វីដែលព្រះអង្គបានបង្ហាញដល់ក្មួយអំពីទ្រង់ចេញពីព្រះគម្ពីរ ដែលក្មួយផ្ទាល់មិនបានគិតអំពីចំណុចទាំងនោះ។
ហើយនេះគឺជាចំណុចមួយចំនួនទៀត។ ព្រះអង្គរក្សាយើងចេញពីការមិនមានជំនឿ។ ព្រះជាម្ចាស់កាន់យើងនៅក្នុងព្រះហស្តរបស់ទ្រង់។ «ចៀមខ្ញុំទាំងប៉ុន្មានវាស្តាប់ខ្ញុំ ហើយមកតាម ខ្ញុំក៏ស្គាល់វាដែរ ខ្ញុំឲ្យជីវិតអស់កល្បជានិច្ចដល់វា វាមិនត្រូវវិនាសនៅអស់កល្បរៀងទៅ ក៏គ្មានអ្នកណាឆក់យកវាពីដៃខ្ញុំបានទេ» (យ៉ូហាន ១០:២៧-២៨)។ ដូច្នេះ ចូរមានទំនុកចិត្ត។ ព្រះជាម្ចាស់និងរក្សាក្មួយ។ ព្រះជាម្ចាស់នឹងធ្វើឲ្យទំនាក់ទំនងរបស់ក្មួយល្អប្រសើរ។
ហើយចំណុចចុងក្រោយ ដែលលោកគ្រូនឹងលើកឡើងគឺថា៖ សម្រាប់ថ្ងៃនេះ កុំបារម្ភថាក្មួយនឹងមានទំនាក់ទំនងល្អនៅថ្ងៃស្អែកឡើយ។ ថ្ងៃនីមួយៗមានការពិចារណាមើលខ្លួនឯងរៀងៗខ្លួន ហើយថ្ងៃនីមួយៗក៏មានសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់វាផ្ទាល់ទាក់ទងទៅនឹងការពិចារណាមើលខ្លួនឯងនោះដែរ។ នេះគឺជាអ្វីដែលកណ្ឌគម្ពីរ បរិទេវៈ ៣:២២ បានលើកឡើង៖ «កុំតែមានសេចក្ដីសប្បុរសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា នោះយើងបានសូន្យបាត់អស់រលីងទៅហើយ ឯសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់ទ្រង់ នោះមិនចេះផុតឡើយ»។ សម្រាប់ថ្ងៃស្អែក ព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រទានអ្វីដែលក្មួយត្រូវការ។ លោកគ្រូក៏ចង់អរគុណដល់ក្មួយដែលបានលើកសួរសំណួរនេះដែរ។ លោកគ្រូអធិស្ឋានទូលសូមឲ្យព្រះជាម្ចាស់ធ្វើឲ្យក្មួយស្រីក្លាយជាមនុស្សពូកែ និងជាស្ត្រីដ៏ស្មោះត្រង់ម្នាក់។
មតិយោបល់
Loading…