សូមស្រមៃអំពីសាសន៍យូដាពីរនាក់ ដែលមានឈ្មោះថា លេវី និងយ៉ូស្វេ។
មួយថ្ងៃមុនថ្ងៃបុណ្យរំលងដំបូងនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរនិក្ខមនំជំពូក១២ ពួកគាត់កំពុងតែមានការពិភាក្សាគ្នាបន្តិចបន្តួចនៅក្នុងស្រុកកូសែន ហើយលោក លេវី បាននិយាយទៅកាន់លោក យ៉ូស្វេ ថា «តើឯងមានការភ័យបារម្ភបន្តិចទេទាក់ទងនឹងអ្វីដែលនឹងកើតឡើងនៅយប់នេះ?»
លោក យ៉ូស្វេ បានឆ្លើយថា «តាមពិតទៅ ព្រះជាម្ចាស់បានប្រាប់យើងអំពីអ្វីដែលយើងគួរធ្វើតាមរយៈលោក ម៉ូសេ ដែលជាអ្នកបម្រើរបស់ព្រះអង្គរួចហើយ។ ឯងមិនគួរបារម្ភទេ។ តើឯងមិនទាន់បានសម្លាប់សត្វចៀម ហើយលាបឈាមនៅលើក្របទ្វារ និងធ្នឹមទ្វារទេឬអី? តើឯងមិនទាន់បានធ្វើការនោះមែនឬ? ឯងបានរៀបចំអីវ៉ាន់ ដើម្បីចេញដំណើរហើយឬនៅ? ឯងនឹងបរិភោគពិធីបុណ្យរំលងជាមួយនឹងគ្រួសារឯងដែរឬទេ?»
«ត្រូវហើយ គ្នាបានធ្វើហើយ។ គ្នាមិនល្ងង់ទេ។ ប៉ុន្តែ វានៅគួរឲ្យខ្លាចដដែល ប្រសិនបើឯងគិតអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅជុំវិញថ្មីៗនេះ។ ឯងដឹងហើយអំពីសត្វរុយ និងការដែលទន្លេក្លាយទៅជាឈាម។ វាពិតជាអាក្រក់ខ្លាំងណាស់។ ហើយឥឡូវនេះ ឯងក៏ដឹងដែរថា មានការគំរាមអំពីការសម្លាប់កូនច្បងចោលទៀតផង។ ចំពោះឯង វាមិនអីទេ។ ឯងមានកូនប្រុសដល់ទៅបីនាក់។ គ្នាមានតែមួយហ្នឹង។ ហើយឯងក៏ពិតជាស្រឡាញ់កូនប្រុសឯងមែន ដែលមានឈ្មោះថា យូដា ហើយទេវតានៃសេចក្ដីស្លាប់ក៏នឹងឆ្លងកាត់នៅយប់នេះ។ គ្នាដឹងអំពីអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់បានមានបន្ទូល ហើយក៏បានលាបឈាមនៅទីនោះដែរ។ ប៉ុន្តែ វាក៏នៅតែគួរឲ្យភ័យខ្លាចដដែល គ្នានឹងសប្បាយចិត្ត នៅពេលដែលឆ្លងផុតយប់នេះ។»
ហើយបុគ្គលម្នាក់ទៀតក៏បានឆ្លើយតបវិញថា «ឲ្យវាកើតមក។ គ្នាទុកចិត្តលើសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះជាម្ចាស់ហើយ។»
នៅយប់នោះ ទេវតានៃសេចក្ដីស្លាប់ក៏បានឆ្លងកាត់តំបន់នោះ។ តើបុគ្គលណានឹងបាត់បង់កូនរបស់ខ្លួន?
ហើយចម្លើយគឺថាពិតណាស់៖ អត់មានបុគ្គលណាទេ។
ពីព្រោះសេចក្ដីស្លាប់មិនបានឆ្លងកាត់លើពួកគាត់លើជំហរដែលថា ជំនឿរបស់យើង ខ្លាំងប៉ុណ្ណា ឬក៏ច្បាស់ប៉ុណ្ណានោះទេ។ ប៉ុន្តែ សេចក្ដីស្លាប់ក៏បានរំលងពួកគាត់លើជំហរនៃឈាមនៃសត្វចៀមវិញទេតើ។ នោះគឺជាអ្វីដែលបិទមាត់អ្នកចោទ។
ឈាមបិទមាត់អ្នកចោទ [សាតាំង] ពួកបងប្អូន ខណៈពេលដែលវាចោទយើងនៅពីមុខព្រះភក្ត្រព្រះជាម្ចាស់។ វាបិទសតិសម្បជញ្ញៈរបស់យើង នៅពេលដែលវាចោទយើងផ្ទាល់។ តើយើងនឹងឈឺចាប់ប៉ុន្មានដងដោយសួរថា តើព្រះអង្គនឹងនៅស្រឡាញ់យើងទៀតទេ តើព្រះអង្គនឹងនៅយកចិត្តទុកដាក់លើយើងដល់ពេលណាទៀតបន្ទាប់ពីយើងបានប្រព្រឹត្តការឆ្កួតៗ ពេញទៅដោយអំពើបាប នឹងការបះបោរបន្ទាប់ពីយើងបានក្លាយជាគ្រីស្ទបរិស័ទអស់រយៈពេល៤០ឆ្នាំហើយ?
តើលោកអ្នកនឹងឆ្លើយតបវិញយ៉ាងដូចម្ដេច «ឱព្រះជាម្ចាស់អើយ! ព្រះអង្គជ្រាបហើយថា ទូលបង្គំបានព្យាយាមយ៉ាងខ្លាំង។ ទូលបង្គំបានធ្វើអស់ពីសមត្ថភាព។ ទូលគ្រាន់តែមានការភ្លាត់ស្នៀតដ៏អាក្រក់មួយពេលប៉ុណ្ណោះ»?
ទេ ទេ ទេ!
ទូលបង្គំមិនមានការវែកញែកផ្សេងទៀតឡើយ! ទូលបង្គំក៏មិនត្រូវការការទូលអង្វរផ្សេងទៀតឡើយ! វាគ្រប់គ្រាន់ហើយដែលព្រះយេស៊ូវបានសុគត ហើយថាព្រះអង្គបានសុគតសម្រាប់ទូលបង្គំ!
យើងយកឈ្នះលើវាតាមរយៈព្រះលោហិតនៃកូនចៀម។ នេះគឺជាជំហរសម្រាប់មនុស្សគ្រប់ៗរូបនៅចំពោះព្រះភ័ក្ត្រព្រះជាម្ចាស់។ នេះគឺជាជំហរនៃជំនឿរបស់យើង។ ការធានានេះមិនផ្ដោតទៅលើការថាយើងមានជំនឿខ្លាំងប៉ុណ្ណានោះទេ—មិនថាយើងសាវ៉ាប៉ុណ្ណាក៏ដោយ។
វាមិនអាស្រ័យទៅលើការថាយើងមានជំនឿខ្លាំងប៉ុណ្ណានោះទេ ប៉ុន្តែគឺលើបុគ្គលដែលជំនឿរបស់យើងមាននៅលើទេតើ ដែលសង្គ្រោះយើង។ ពួកគេយកឈ្នះលើវាលើជំហរនៃព្រះលោហិតនៃកូនចៀម។
មតិយោបល់
Loading…