គ្រីស្ទបរិស័ទនៅជុំវិញពិភពលោកនេះប្រារព្ធពិធីបុណ្យណូអែលក្នុងលក្ខណៈនៃការថ្វាយព្រះកិត្តិយសទៅកាន់ការប្រសូតរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅឯភូមិបេថ្លេហិម។ មានទំនៀមទម្លាប់ជាច្រើននាបុណ្យណូអែលដែលត្រូវបានទាក់ទិនជាមួយនឹងការប្រារព្ធបុណ្យណូអែល ហើយប្រពៃណីខុសៗគ្នាក៏ប្រារឰខុសៗគ្នាដែរ។ ចំណុចរួបរួមគ្នាគឺសេចក្ដីពិតពីប្រវត្តិសាស្ត្រដែលថាព្រះយេស៊ូវបានប្រសូតនៅប្រហែលឆ្នាំ៥មុនគ.ស.។ ទេវតាដែលបានលេចឡើងទៅកាន់ពួកអ្នកគង្វាលនៅយប់ដែលព្រះយេស៊ូវបានប្រសូតបាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំមកប្រាប់ដំណឹងល្អដល់អ្នករាល់គ្នា ពីអំណរយ៉ាងអស្ចារ្យសម្រាប់មនុស្សទាំងអស់ ដ្បិតនៅថ្ងៃនេះ មានព្រះសង្គ្រោះមួយអង្គ ប្រសូតដល់អ្នករាល់គ្នានៅក្រុងព្រះបាទដាវីឌ គឺព្រះគ្រីស្ទជាព្រះអម្ចាស់» (លូកា ២:១០-១១)។
យើងប្រារព្ធពិធីបុណ្យណូអែល ពីព្រោះដូចដែលទេវតាបានលើកឡើងថា ការប្រសូតរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជា «ដំណឹងល្អ»។ ដំណឹងល្អគឺជាចំណុចដែលគួរឲ្យអបអរសាទរ។ តាមពិតទៅ ទេវតាបានមានប្រសាសន៍ថា ដំណឹងនៃការប្រសូតរបស់ព្រះយេស៊ូវនឹងបង្កឲ្យមាន «អំណរយ៉ាងអស្ចារ្យ» បាននោះគឺ «សម្រាប់មនុស្សទាំងអស់»—ការប្រារព្ធដែលមានអំណរនឹងក្លាយជាទ្រង់ទ្រាយបែបសកល។ មនុស្សម្នាជុំវិញពិភពលោកនឹងមានអំណរដោយសារព្រឹត្តិការណ៍មួយនេះ។
យើងប្រារព្ធពិធីបុណ្យណូអែល ពីព្រោះដូចដែលទេវតាបានលើកឡើងថា «ព្រះសង្គ្រោះមួយអង្គ ប្រសូតដល់អ្នករាល់គ្នា…គឺព្រះគ្រីស្ទជាព្រះអម្ចាស់»។ ងារទាំងបីដែលទេវតាបានដាក់លើព្រះយេស៊ូវគឺជាងារដ៏សំខាន់ៗណាស់។ ព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលរំដោះយើងចេញពីអំពើបាប និងសេចក្ដីស្លាប់ (ម៉ាថាយ ១:២១)។ ទ្រង់គឺជាព្រះគ្រីស្ទ (ឬក៏ព្រះអង្គសង្គ្រោះ) ដែលមានសណ្ឋានជាមនុស្ស ដែលបំពេញក្រឹត្យវិន័យ និងពួកហោរា ដោយបង្ហាញថាព្រះស្មោះត្រង់ (ម៉ាថាយ ៥:១៧)។ ហើយទ្រង់គឺជាព្រះដ៏ជាអម្ចាស់ដែលបានយាងចូលមកផែនដីយើង៖ ព្រះដែលមានពេញទៅដោយព្រះចេស្ដាបានយាងមកយកសណ្ឋានជាមនុស្ស។ ព្រះ និងមនុស្សត្រូវបានលាយឡំចូលគ្នាក្នុងលក្ខណៈដែលមិនអាចផ្ដាច់ពីគ្នាបាន ពោលគឺមានចំណងជាប់គ្នាយ៉ាងអស់កល្ប ជានិច្ច ដែលទ្រង់គឺជាព្រះដែលពិតជាគង់នៅជាមួយយើងមែន (ម៉ាថាយ ១:២៣)។
ក្នុងការប្រារព្ធពិធីបុណ្យណូអែល យើងអបអរសាទរព្រះអង្គសង្គ្រោះ ពីព្រោះយើងត្រូវការការរំដោះ។ យើងប្រារព្ធព្រះគ្រីស្ទ ព្រោះក្នុងទ្រង់រាល់សេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះជាម្ចាស់គឺ «បាទ» និង «អាម៉ែន» (២កូរិនថូស ១:២០)។ យើងប្រារព្ធព្រះអម្ចាស់ដែលបានបន្ទាបខ្លួនដោយបាន «មកយកសភាពជាអ្នកបម្រើ» សម្រាប់ជាប្រយោជន៍ដល់យើង (ភីលីព ២:៦-៨)។
យើងប្រារព្ធពិធីបុណ្យណូអែលដោយឲ្យកាដូ ពីព្រោះព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានមកកាន់យើងនូវ «អំណោយទានដ៏រកថ្លែងពុំបាន» (២កូរិនថូស ៩:១៥)។ យើងប្រារព្ធពិធីបុណ្យណូអែលដោយតុបតែងលម្អភ្លើង ពីព្រោះពន្លឺនៃលោកីយ៍បានយាងមកដល់យើងហើយ (យ៉ូហាន ១:១៤; និងអេសាយ ៩:២)។ យើងប្រារព្ធពិធីបុណ្យណូអែលដោយមានចម្រៀងច្រៀងអមជាមួយនឹងក្រុមភ្លេង ពីព្រោះវាគឺជាការបើកបង្ហាញសម្ដែងអំពីអំណរ និងការត្រាប់តាមគំរូរបស់នាង ម៉ារា លោក សាការី និងលោក ស៊ីម្មាន និងពួកទេវតា ដ្បិតពួកគាត់ទាំងអស់គ្នាសុទ្ធតែកោតសរសើរព្រះអម្ចាស់ក្នុងទំនុកលំនាំជាកំណាព្យ (លូកា ១-២)។ យើងប្រារព្ធពិធីបុណ្យណូអែលដោយតុបតែងដើមឈើដែលមានស្លឹកខៀវគ្រប់រដូវ (ដែលពេលខ្លះហៅថា ដើមណូអែល) ដោយផ្កាយ ទេវតា និងបន្ទះលោហៈធាតុភ្លឺៗសម្រាប់ប្រើក្នុងការតុបតែង ពីព្រោះតែជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចដែលព្រះគ្រីស្ទបាននាំមក (យ៉ូហាន ៤:១៤)—ហើយផ្កាយ ទេវតា និងរាល់អ្វីៗដែលស្រស់ស្អាតសុទ្ធតែទាក់ទិនគ្នាជាមួយនឹងការប្រសូតរបស់ព្រះយេស៊ូវ។
តាមរយៈការប្រារព្ធពិធីបុណ្យណូអែលយើងអបអរសាទរសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងការដែលព្រះជាម្ចាស់ដាក់ខ្លួនដោយក្លាយជាអ្នកតូច។ នៅថ្ងៃទី២៣ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០១៨ នៅប្រទេសថៃ មានក្រុមបាល់ទាត់មួយក្រុមឈ្មោះ «ជ្រូកព្រៃ» (the Wild Boars) បានចូលទៅលេងល្អាងថាំង ឡែង (Tham Luang)។ ដោយសារពេលនោះគឺជារដូវភ្លៀងខ្លាំង ខណៈពេលដែលក្រុមបាល់ទាត់កំពុងតែចូលលេងក្នុងល្អាង នោះល្អាងក៏បានលិចទឹក ដូច្នេះទាំងគ្រូបង្វឹក និងកីឡាកររបស់គាត់ដែលមានចំនួន១២នាក់ក៏បានជាប់នៅក្នុងល្អាងអស់រយៈពេលលើស១៤ថ្ងៃក្រោមដីដែលមានជម្រៅ៤គីឡូម៉ែត្រ។ ទាំងកងទ័ពជើងទឹកជាតិ និងអន្តរជាតិក៏បានសហការគ្នា ដើម្បីជួយសង្គ្រោះពួកគាត់។ ក្នុងការព្យាយាមជួយសង្គ្រោះពួកគាត់ក៏មានទាហានជើងទឹកថៃម្នាក់ឈ្មោះលោក សាមែន ខូណែន (Saman Kunan) បានស្លាប់ដោយសារគាត់អស់ខ្យល់ក្នុងបំពង់អុកស៊ីសែន ខណៈពេលដែលគាត់កំពុងព្យាយាមយកបំពង់ខ្យល់អុកស៊ីសែនទៅឲ្យក្រុមបាល់ទាត់នោះ។ អ្នកជួយសង្គ្រោះមិនបានប្រាប់ក្រុមឲ្យរករបៀបឡើងចេញមកវិញនោះទេ ហើយពួកគាត់ក៏មិនបានស្រែកដាក់ក្រុមឲ្យមានអារម្មណ៍សប្បាយៗ ដើម្បីជាការលើកទឹកចិត្តដល់ពួកគាត់ផងដែរ។ អត់ទេ! ពួកគាត់បានចុះទៅកន្លែងដែលក្រុមកំពុងជាប់ ហើយជួយក្រុមឡើងវិញ។ ពួកគាត់បានធ្វើនូវអ្វីៗដែលចាំបាច់ត្រូវធ្វើ។ អ្នកជួយសង្គ្រោះបានធ្វើការដោយមិនឈប់សម្រាកអស់រយៈពេលលើស៣៣៨ម៉ោង ដើម្បីរំដោះពួកគាត់។
នៅឯសួនច្បារ អេដែន លោក អ័ដាម និងនាង អេវ៉ា បានធ្លាក់ចុះ។ ពួកគេបានធ្លាក់ចុះ ហើយក៏នាំមនុស្សជាតិទាំងមូលឲ្យធ្លាក់ចុះជាមួយនឹងពួកគេទៅក្នុងភាពងងឹត និងសេចក្ដីស្លាប់នៃអំពើបាប។ ហើយតើព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើអ្វី? ទ្រង់មិនបានប្រាប់យើងឲ្យស្វែងរកផ្លូវចេញពីវិបត្តិដែលយើងកំពុងតែជាប់នៅក្នុងនោះទេ ហើយព្រះអង្គក៏បានប្រព្រឹត្តលើសពីការស្រែកដាក់យើងឲ្យមានអារម្មណ៍សប្បាយៗពីស្ថានសួគ៌ដែរ។ ទេ! ព្រះអង្គបានយាងចុះមកនៅកន្លែងដែលយើងកំពុងតែនៅ ហើយបានជួយយើង។ នេះហើយគឺជាអត្ថន័យនៃពិធីបុណ្យណូអែល—ព្រះបានយាងចុះមក ដើម្បីសង្គ្រោះយើង ហើយក៏បានប្រព្រឹត្តនូវអ្វីៗដែលចាំបាច់ ដើម្បីរំដោះយើងចេញពីសេចក្ដីស្លាប់ដែលទៀងនឹងកើតឡើងដែរ។
សូម្បីតែនៅពេលដែលក្រុមមួយកំពុងតែស្ថិតក្នុងកាលៈទេសៈនៃការប្រឈមមុខនឹងភាពគំរាមកំហែងទាក់ទងនឹងជីវិតរបស់ពួកគាត់ក៏យើងយល់អំពីអ្វីដែលយើងត្រូវធ្វើផងដែរ។ ពេលព្រះជាម្ចាស់ទតមើលលើភពផែនដីនេះដែលមានពេញទៅដោយអំពើបាបរបស់យើង នោះព្រះអង្គឃើញពិភពលោកទាំងមូលដែលមានមនុស្សកំពុងស្ថិតនៅក្នុងគ្រោះថ្នាក់នៃការស្លាប់។ យើងប្រារព្ធពិធីបុណ្យណូអែល ពីព្រោះគឺនៅពេលណូអែលនោះហើយដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះនៃមនុស្សលោកទាំងអស់បានយាងចុះមក ដើម្បីសង្គ្រោះយើងចេញពីស្ថានភាពនៃការគ្មានសង្ឃឹមដែលយើងកំពុងតែស្ថិតនៅក្រោមវា។ ព្រះអង្គមិនបានគង់នៅស្ថានសួគ៌ទេ។ ប៉ុន្តែ ទ្រង់បានយាងចុះមកកន្លែងដែលយើងកំពុងតែនៅ។
តើមេរៀនទាំងអស់អាចដាក់អោយdownloadបានទេ?
សួរស្ដីបង! រាល់មេរៀនដែលបង្ហោះ បងអាចទាញយកបាន!