អនុស្សាវរីយដ៏សប្បាយៗជាច្រើនកាលពីយើងនៅក្មេងៗ
ប្រសិនបើយើងក្រឡេកមើលកាលពីយើងនៅក្មេងៗ គឺការត្រឡប់មើលទៅអតីតកាលវិញ នោះយើងនឹងនឹកឃើញនូវអនុស្សាវរីយមួយចំនួន ដែលធ្វើឲ្យយើងមានភាពសប្បាយរីករាយតាមរយៈការដែលឪពុកម្ដាយ មីង ពូ អ៊ំ ធ្លាប់បាននិទានរឿងផ្សេងៗឲ្យយើងស្តាប់ ក៏ដូចជាច្រៀងបំពេពេលដែលយើងគេងផងដែរ។
ចុះសព្វថ្ងៃនេះវិញ តើហេតុអ្វីបានជាយើងមិនធ្វើដូចនោះទាក់ទងនឹងការអានព្រះគម្ពីរជាមួយនឹងកូនៗរបស់យើង? ចុះតើហេតុអ្វីបានជាយើងមិនអានព្រះគម្ពីរមួយទល់មួយជាមួយនឹងកូនៗរបស់យើង? ក្រែងយើងដឹងរួចហើយថា ការធ្វើបែបនេះគឺ វាធ្វើឲ្យមានអនុស្សាវរីយល្អៗជាមួយនឹងពួកគេ? ប្រសិនបើលោកអ្នកមិនទាន់បានចាប់ផ្ដើមអនុវត្តការទាំងនោះនៅឡើយទេ សូមអនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំផ្តល់នូវយោបល់ទាក់ទងនឹងការទាំងនេះខ្លះៗ ដើម្បីជាជំនួយទៅដល់លោកអ្នកក្នុងការចាប់ផ្តើមអនុវត្តជាមួយកូនៗរបស់លោកអ្នក៖
១. ចូរប្រាប់ពីមូលហេតុដែលយើងអានព្រះគម្ពីរដល់ពួកគេ
សិស្សានុសិស្សនឹងកាន់តែខិតខំប្រឹងរៀនឲ្យបានយ៉ាងពូកែ បើគាត់យល់ច្បាស់អំពីអត្ថប្រយោជន៍នៃការសិក្សាដោយផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគាត់។ នោះហើយគឺជាមូលហេតុដែលយើងត្រូវតែឆ្លើយប្រាប់នូវសំណួរថា «ហេតុអ្វី»? ព្រោះនោះគឺជាការចាំបាច់ខ្លាំងណាស់ (ជាពិសេសមុនពេលចាប់ផ្ដើមធ្វើ ហើយខណៈពេលដែលយើងនៅបន្តអានតទៅមុខទៀត) ក្នុងការប្រាប់នូវគោលបំណងចម្បងនៃការអានព្រះគម្ពីរ នៅពេលដែលយើងអានព្រះគម្ពីរជាមួយនឹងកូនៗរបស់យើងផងដែរ។
«តើហេតុអ្វីបានជាយើងចាំបាច់ត្រូវធ្វើការនេះ» ?
ចម្លើយនោះគឺ «ការដែលយើងអានព្រះគម្ពីររួមគ្នា ព្រោះយើងចង់ស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ថែមទៀត ក៏ដូចជាចង់ស្រឡាញ់ទ្រង់ឲ្យកាន់តែខ្លាំងឡើងៗថែមទៀតដែល ហើយក៏ចង់រស់នៅក្នុងជីវិតមួយដែលថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះជាម្ចាស់ និងជាគំរូសម្រាប់អ្នកដទៃទៀតផងដែរ។» នេះហើយគឺជាគោលបំណងចម្បងរបស់ខ្ញុំ។ប្រហែលជាគោលបំណងចម្បងរបស់លោកអ្នកក៏នឹងមិនមានលក្ខណៈភាពខុសប្លែកពីខ្ញុំប៉ុន្មានទេ។ ប្រសិនបើយើងគ្មានគោលបំណងច្បាស់លាស់ទាក់ទងនឹងការនេះ ឬការនោះទេ នោះយើងក៏មិនអាចបន្តអានព្រះគម្ពីរជាមួយនឹងកូនៗរបស់យើងបានតទៅមុខទៀតនោះឡើយ។ ជានិច្ចជាកាល យើងក៏គួរតែរំឭកពួកគាត់អំពីគោលបំណងដ៏អស្ចារ្យមួយនេះ ដើម្បីឲ្យពួកគាត់យល់ ហើយចាប់ផ្ដើមយកគោលបំណងនោះមកអនុវត្តក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេផ្ទាល់នៅអនាគត។
២. ចូរណែនាំពួកគេឲ្យមានទម្លាប់អាន
វាក៏មិនខុសពីអ្វីៗផ្សេងទៀតនៅក្នុងជីវិតរស់នៅរបស់យើងប៉ុន្មានដែរ ការអានព្រះគម្ពីរជាមួយនឹងកូនៗរបស់យើងវាមិនកើតឡើងបានដោយឯងៗនោះឡើយ ប្រសិនបើយើងមិនអនុវត្តវាឲ្យក្លាយទៅជាទម្លាប់ជាប្រចាំថ្ងៃជាមុនសិន។ យ៉ាងហោចណាស់យើងត្រូវចំណាយពេលវេលាយ៉ាងតិច៦-៨សប្ដាហ៍ ដើម្បីបង្កើតនូវទម្លាប់ថ្មីណាមួយឲ្យកើតមានឡើងបាន ដោយធ្វើអ្វីមួយដដែលៗ ក្នុងពេលវេលាដដែលៗ នៅកន្លែងដដែលៗ និងជាមួយមនុស្សដដែលៗ។ ប្រាកដណាស់! យើងងាយនឹងប្រឈមមុខក្នុងការបរាជ័យ និងតិចតួចណាស់ដែលនឹងបានជោគជ័យផងដែរ ជាពិសេសទាក់ទងទៅនឹងការដែលយើងមានភាពភ្លេចភ្លាំង ហើយត្រូវត្រឡប់ក្រោយទៅអានឡើងវិញ ដើម្បីឲ្យទាន់កាលវិភាគអាន ប៉ុន្តែមិនយូរមិនឆាប់ការធ្វើបែបនោះនឹងប្រាកដជាក្លាយជាផ្នែកមួយនៃជីវិតរស់នៅរបស់យើងជាមិនខាន។
សូមព្យាយាមរកពេលវេលាក្នុងកាលវិភាគរបស់លោកអ្នកដែលលោកអ្នកទំនេរដៃក្នុងជីវិតរស់នៅរាល់ថ្ងៃ ដើម្បីធ្វើការប្ដេជ្ញាចិត្តក្នុងការអានព្រះគម្ពីរជាមួយនឹងពួកគាត់។ បន្ទាប់មក ចូរមានភាពរហ័សរហួនក្នុងការបំពេញកាតព្វកិច្ចនោះឲ្យបានយ៉ាងតិច៦-៨សប្ដាហ៍ នោះលោកអ្នក និងកូនៗរបស់លោកអ្នកនឹងប្រាកដជាបង្កើតបានទម្លាប់ដ៏ល្អមួយជាមិនខាន។
៣. សូមធ្វើជាមនុស្សប្រាកដនិយម
ក្នុងនាមជាបុគ្គលម្នាក់ដែលធ្លាប់បានព្យាយាមបង្រៀនភាសាហេប្រឺទៅកាន់កូនប្រុសៗរបស់ខ្ញុំ ដែលកូនៗរបស់ខ្ញុំជាក្មេងកំពូលរពឹស ហើយកាលនោះគាត់ទើបតែមានអាយុត្រឹម៥-៦ឆ្នាំនៅឡើយ។ ខ្ញុំចង់ប្រាប់លោកអ្នកថា សូមជឿខ្ញុំចុះ ការរំពឹងរបស់ខ្ញុំគឺវាមិនប្រាកដនិយមនោះឡើយ តែតាមពិតខ្ញុំគឺជាមនុស្សដ៏ឆោតល្ងង់ម្នាក់ណាស់ កាលដែលខ្ញុំព្យាយាមបង្រៀនភាសាហេប្រឺទៅកាន់ពួកគេ គឺខ្ញុំបានធ្វើវាបានតែរយៈពេលខ្លី ត្រឹម៣-៤ថ្ងៃតែប៉ុណ្ណោះ។ នោះហើយគឺជាអ្វីដែលតែងតែកើតមានឡើងចំពោះបុគ្គលណាដែលមានផែនការក្នុងការបង្កើតទម្លាប់ថ្មីមួយក្នុងការអានព្រះគម្ពីរ។ ពួកយើងតែងតែដាក់គោលដៅខ្ពស់ វាប្រៀបដូចជាយើងចង់ឡើងទៅដល់កំពូលភ្នំ អេវីរេស (Mount Everest) ដែលធាតុពិត ផ្ទុយពីនោះយើងមិនទាន់ទាំងបានទៅដល់ជើងភ្នំនោះនៅឡើយផង។
ជាច្រើនឆ្នាំបានកន្លងបាត់ទៅ ទើបខ្ញុំចាប់ផ្ដើមយល់ពីស្ថានភាពនៃកម្រិតនៃដំណើរការគិតរបស់ខួរក្បាលរបស់កូនៗខ្ញុំ គឺទាក់ទងទៅនឹងមហិច្ឆតារបស់ខ្ញុំ ដែលខ្ញុំមានសម្រាប់ពួកគេទាក់ទងនឹងជីវិតខាងឯព្រលឹងវិញ្ញាណ។ ទោះជាយ៉ាងក្ដី ពេលកូនៗប្រុសរបស់ខ្ញុំមានអាយុប្រមាណជា១០-១១ឆ្នាំ នោះទើបខ្ញុំបានធ្វើការកាត់បន្ថយ ឬក៏ទម្លាក់នូវគោលដៅរបស់ខ្ញុំមួយចំនួនធំចោល ហើយពេលនោះឯងគឺជាពេលដែលយើងបានបង្កើតទម្លាប់ថ្មីមួយ ដោយវាចាប់ផ្ដើមដំណើរការយ៉ាងល្អប្រសើរ។ យើងអានតិចជាងមុន ប៉ុន្តែយើងរៀនបានច្រើនជាងមុន។
៤. ចូរធ្វើតាមគម្រោងការ
កាលខ្ញុំនៅក្មេងនៅឡើយ កាលនោះប្រសិនបើខ្ញុំបើកព្រះគម្ពីរអាន គឺខ្ញុំអានតាមរបៀបបែបចាក់គម្ពីរ ដោយម្ដងបើកអានពីត្រង់នេះ ហើយម្ដងទៀតអានតែពីត្រង់នោះ។ ជាលទ្ធផលគឺខ្ញុំទទួលបានត្រឹមតែចំណេះដឹងពីព្រះគម្ពីរបន្តិចបន្តួច ដោយគ្មានការយល់ដឹងនូវសាច់រឿងសម្អិតទាំងមូលក្នុងព្រះគម្ពីរ ហើយលើសពីនោះទៅទៀតខ្ញុំក៏មិនបានយល់ពីភាពស៊ីគ្នារវាងបរិបទមួយទៅបរិបទមួយទៀត ជាពិសេសមិនបានយល់ដឹងពីភាពស៊ីគ្នារវាងកណ្ឌគម្ពីរនីមួយៗ ពីព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ និងសញ្ញាថ្មី។ នេះដោយសារតែការអានរបស់ខ្ញុំមានភាពរញ៉េរញ៉ៃ ដោយគ្មានរបៀបអានតាមគម្រោងការ។
ពេលដែលយើងអានព្រះគម្ពីរជាមួយនឹងកូនៗរបស់យើង ចូរយើងប្រតិបត្តិតាមគម្រោងការណ៍ជាក់លាក់ណាមួយដោយការអានកណ្ឌគម្ពីរនីមួយៗ ពោលគឺអានកណ្ឌគម្ពីរណាមួយឲ្យបានចប់សព្វគ្រប់ជាមួយគ្នា។ ព្រោះការធ្វើបែបនេះនឹងជួយបង្រៀនដល់ពួកគេអាចយល់នូវអត្ថបទពិបាកៗ ឲ្យពួកគាត់ឃើញនូវតម្រិះសម្រេចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ក៏ដូចជាពន្យល់ពួកគាត់យល់នូវលក្ខណៈនៃការតភ្ជាប់រវាងកណ្ឌគម្ពីរនីមួយៗទៅកាន់កណ្ឌគម្ពីរផ្សេងទៀត និងរវាងសញ្ញាចាស់ ព្រមទាំងសញ្ញាថ្មី។
៥. ចូរសួរសំណួរល្អៗទៅកាន់កូនរបស់យើង
ការដែលយើងសួរនាំនូវសំណួរទៅកាន់កូនៗរបស់យើង ខណៈពេលដែលយើងកំពុងអានព្រះគម្ពីរ ការនោះនឹងធ្វើឲ្យពួកគេចេះមានការផ្ចង់គំនិតយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ ហើយក៏នឹងជួយដល់ពួកគាត់ឲ្យយល់នូវសាច់រឿងទាំងមូល ក៏ដូចជាការជួយឲ្យពួកគាត់យល់នូវអ្វីដែលពួកគាត់បានរៀនមកអនុវត្តក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់ពួកគាត់ផងដែរ។ នៅពេលដែលកូនៗរបស់យើងនៅក្មេងនៅឡើយ យើងគួរតែផ្ដោតទៅលើសាច់រឿងទាំងមូល ដោយព្យាយាមឆ្លើយសំណួរដែលមានដូចជា តើអ្វីទៅ? តើនៅឯណា? តើកើតឡើងនៅពេលណា? តើនរណា?។ គោលបំណងចម្បងរបស់យើងគឺ យើងចង់បង្កើននូវចំណេះដឹងរបស់ពួកគាត់ទាក់ទងនឹងព្រះគម្ពីរឲ្យបានកាន់តែបានច្រើនជាងមុន។ ខណៈពេលដែលកូនៗរបស់យើងកាន់តែមានភាពពេញវ័យឡើងៗជាមុន យើងអាចចាប់ផ្តើមសួរនូវសំណួរដែលផ្ដោតទៅលើអត្ថន័យ ឧទាហរណ៍៖ តើអ្វីទៅជាអត្ថន័យនៃសេចក្ដីបង្រៀនចេញពីខគម្ពីរមួយនេះ?
សម្រាប់ខ្ញុំផ្ទាល់ ខ្ញុំមានសំណួរពីរ ដែលខ្ញុំតែងតែឧស្សាហព្យាយាមសួរពួកគាត់ជានិច្ចជាកាល៖ ទី១៖ «តើចំណុចនេះបានបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះអំពីព្រះជាម្ចាស់?» ទី២៖ «តើចំណុចនេះបានបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះអំពីសេចក្ដីសង្គ្រោះ?» ជាថ្មីម្ដងទៀត ខ្ញុំសង្ឃឹមថា តាមរយៈការដែលយើងសួរនូវសំណួរដដែលៗទាក់ទងនឹងការទាំងនោះ នោះវានឹងក្លាយទៅជារបៀបមួយដែលបានប៉ះពាល់ទៅដំណើរការនៃរបៀបរបស់គាត់ក្នុងការគិតគូរ។ មានសំណួរយ៉ាងទូលំទូលាយផ្សេងៗទៀតដែលយើងអាចសួរដល់ពួកគាត់ដែលមានដូចជា៖ «តើចំណុចនេះបានបង្រៀនអ្វីខ្លះអំពីអំពើបាប…អំពីផែនដី…អំពីជីវិតរស់នៅបែបជាគ្រីស្ទបរិស័ទ…អំពីការធ្វើបេសកកម្ម និងអំពីការផ្សាយដំណឹងល្អ?» ។ល។
យើងក៏គួរតែលើកទឹកចិត្តដល់កូនៗយើងឲ្យពួកគាត់ចេះសួរសំណួរមកយើងផងដែរ ទោះបីពេលខ្លះសំណួររបស់ពួកគាត់មើលទៅហាក់បីដូចជាគួរឲ្យចង់ផ្ទុះសំណើចពិតមែនក៏ដោយ ហើយពេលខ្លះទៀតសំណួរដែលពួកគាត់សួរមកកាន់យើង ក៏យើងប្រហែលមិនមានចម្លើយតបទៅវិញបានដែរ។ ទោះជាយ៉ាងណាក្ដី ក៏យើងមិនត្រូវធ្វើការហាម ឬដាក់បម្រាមលើពួកគាត់ ខណៈពេលដែលពួកគាត់កំពុងសួរនូវសំណួរដែលយើងមិនអាចឆ្លើយបាននោះដែរ។ ក្នុងករណីដូចនេះ យើងត្រូវតែឆ្លើយតបវិញថា «ប៉ា ឬម៉ាក់ក៏មិនដឹងទេ ប៉ុន្តែប៉ា ឬម៉ាក់នឹងព្យាយាមរកចម្លើយមកប្រាប់កូនវិញ»។ បន្ទាប់មក លោកអ្នកអាចប្រើប្រាស់នូវសៀវភៅអត្ថាធិប្បាយផ្សេងៗ ដើម្បីស្វែងរកនូវចម្លើយទាក់ទងនឹងចម្ងល់របស់ពួកគេ ហើយប្រាប់ដល់ពួកគេវិញផង។
៦. ចូរទូលសុំជំនួយពីព្រះជាម្ចាស់
តាមរយៈការដែលយើងចំណាយពេលអធិស្ឋានមុនអានព្រះគម្ពីរ ការនោះនឹងបង្ហាញឲ្យកូនៗយើងឃើញថា យើងក៏ត្រូវការជំនួយពីស្ថានសួគ៌ផងដែរ ដើម្បីជួយឲ្យយើងទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍ជាច្រើនចេញពីការអានព្រះគម្ពីរ។ តាមរយៈការធ្វើបែបនោះ នោះយើងក៏បានបង្ហាញឲ្យពួកគាត់ឃើញថា យើងត្រូវតែពឹងលើព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីឲ្យព្រះអង្គបំភ្លឺចិត្តគំនិតរបស់យើងឲ្យកាន់តែយល់ព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់។ បន្ទាប់ពីយើងបានអានព្រះគម្ពីរជាមួយគ្នារួចហើយ យើងក៏គួរតែលើកទឹកចិត្តដល់កូនៗរបស់យើង ឲ្យប្រមូលនូវអ្វីដែលយើងបានអានយកមកធ្វើជាលំនាំអធិស្ឋាន។ តើយើងអាចយកខគម្ពីរនេះមកសរសើរតម្កើងព្រះអង្គដោយរបៀបណាបាន? ឬក៏របៀបអធិស្ឋានលន់តួ នឹងការអរព្រះគុណ និងទទូចអង្វរទៅចំពោះព្រះអង្គយ៉ាងដូចម្ដេចបានដែរទៅ?
គោលបំណងរបស់យើងចេញពីការធ្វើបែបនេះគឺថា យើងចង់បង្កើតនូវលំនាំ ក៏ដូចជាបង្កើតនូវទម្លាប់ថ្មី ដែលមិនយូរមិនឆាប់នឹងក្លាយទៅជាលទ្ធផលមួយត្រង់ថាពួកគាត់នឹងចាប់ផ្ដើមអានព្រះគម្ពីរដោយខ្លួនឯង ហើយរកឃើញនូវអត្ថប្រយោជន៍នៃការអានព្រះគម្ពីរ ក៏ដូចជានឹងនាំឲ្យពួកគេមានការពេញចិត្តក្នុងការអានផងដែរ។
មតិយោបល់
Loading…