គ្រីស្ទបរិស័ទគ្រប់ៗរូបសុទ្ធតែប្រាថ្នាចង់ទៅរស់នៅក្នុងនគរស្ថានសួគ៌បន្ទាប់ពីលាចាកជីវិតនៅលើផែនដីនេះទៅ ប៉ុន្តែយើងមិនដឹងច្បាស់ជាប្រាកដថា តើហេតុអ្វីបានជាយើងមានទំនុកចិត្តយ៉ាងជាក់លាក់ដូចនោះក្នុងការដែលចូលទៅក្នុងស្ថានសួគ៌បានដោយរបៀបណាឡើយ។
មានហេតុផលបីយ៉ាងដែលព្រះជាម្ចាស់ត្រូវតែអនុញ្ញាតឲ្យពួកបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ចូលទៅក្នុងនគរស្ថានសួគ៌បាន៖ ព្រះវរបិតា ព្រះរាជបុត្រា និងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ នៅក្នុងរូបអង្គនីមួយៗមានព្រះពរបីយ៉ាង ដែលទេវវិទូបានផ្ដោត និងផ្អែកទៅលើជាទូទៅ៖ ការរាប់ជាសុចរិត ការយកធ្វើជាកូនចិញ្ចឹម និងការញែកចេញជាបរិសុទ្ធ។
ព្រះពរទាំងបីយ៉ាងនេះ (ទំនាក់ទំនងនៃការស៊ីគ្នាទៅនឹងបុគ្គលនីមួយៗនៃព្រះត្រៃឯកដែលពោរពេញទៅដោយព្រះពរ) បានប្រទានមកយើងនូវការធានាអះអាងដ៏អស្ចារ្យត្រង់ថា តើព្រះជាម្ចាស់នឹងព្រមទទួលយកយើងចូលទៅក្នុងនគរស្ថានសួគ៌នៅពេលដែលយើងស្លាប់ឬក៏អត់។
១. យើងបានទទួលការរាប់ជាសុចរិតនៅក្នុងព្រះរាជបុត្រា
ទីមួយ ទាក់ទងនឹងការនៅក្នុងព្រះរាជបុត្រា យើងបានទទួលការរាប់ជាសុចរិតតាមរយៈជំនឿរបស់យើងតែមួយគត់។ នេះមិនមែនគ្រាន់តែមានន័យថា ព្រះអង្គបានអត់ទោសនូវរាល់អំពើបាបរបស់យើងនោះទេ ប៉ុន្តែក៏អាចមានន័យថា តាមរយៈជំនឿ យើងបានទទួលនូវភាពសុចរិតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ ព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានភាពសុចរិតមកដល់យើង ដែលប្រកបទៅដោយព្រះគុណផងដែរ។
ម្យ៉ាងវិញទៀត យើងអាចឈរនៅមុខទីកាត់ក្ដីរបស់ព្រះជាម្ចាស់បាន ដោយមានការធានាអះអាងលើការរាប់ជាសុចរិតរបស់យើង ដូចដែលព្រះគ្រីស្ទមាននៅចំពោះព្រះវរបិតាដែរ។ នេះមិនមែនដោយសារតែ ព្រះជាម្ចាស់ទទួលនូវភាពមិនល្អឥតខ្ចោះរបស់យើងនោះទេ ប៉ុន្តែដោយសារតែព្រះជាម្ចាស់ទាមទារឲ្យមានភាពល្អឥតខ្ចោះពីអស់អ្នកណាដែលនឹងចូលស្ថានសួគ៌ដោយមានជីវិត ហើយនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទយើងបានទទួលការរាប់ជាសុចរិតយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះតាមរយៈការដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានមកឲ្យយើង។ នេះហើយជាមូលហេតុដែលធ្វើឲ្យការរាប់ជាសុចរិតនោះមិនមាននរណាម្នាក់អាចមកដកហូតចេញពីយើងបានឡើយ។ ទាំងអស់នោះឯងជាមូលហេតុដែលយើងមិនអាចបាត់បង់សេចក្តីសង្គ្រោះរបស់យើងបានផងដែរ។
ដោយសារមូលហេតុនេះ យើងមានសិទ្ធក្នុងការចូលទៅក្នុងនគរស្ថានសួគ៌បាន ដូចជាអង្គព្រះគ្រីស្ទទ្រង់ផ្ទាល់ ពីព្រោះទ្រង់បានរាប់យើងជាសុចរិតនៅចំពោះទ្រង់រួចទៅហើយ ដោយយើងមានសេចក្ដីសុចរិតរបស់ទ្រង់ផងដែរ។
ប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់មិនអនុញ្ញាតឲ្យយើងចូលស្ថានសួគ៌ នោះព្រះអង្គក៏នឹងត្រូវបណ្ដេញព្រះរាជបុត្រាតែមួយគត់របស់ទ្រង់ចេញផងដែរ។
២. យើងជាព្រះវិហាររបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ
ទីពីរ ទាក់ទងនឹងការនៅក្នុងព្រះវិញ្ញាណ យើងគឺជាព្រះវិហាររបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ (១កូរិនថូស ៦:១៩)។
គ្រីស្ទបរិស័ទគឺ «មិននៅខាងសាច់ឈាមទៀតទេ គឺនៅខាងវិញ្ញាណវិញ…អ្នកណាគ្មានព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះគ្រីស្ទ អ្នកនោះមិនមែនជារបស់ផងទ្រង់ទេ» (រ៉ូម ៨:៩)។
អត្តសញ្ញាណរបស់យើងគឺមិនមែនគ្រាន់តែអាស្រ័យលើការដែលយើងនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏អាស្រ័យលើការដែលយើងមានពេញទៅដោយវិញ្ញាណនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទដែរ។ ដោយសារតែយើងរួបរួមជាមួយនឹងព្រះគ្រីស្ទ នោះយើងក៏រួបរួមជាមួយនឹងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែលជា «ព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះគ្រីស្ទ» ផងដែរ (រ៉ូម ៨:៩)។ ព័ន្ធកិច្ចរបស់ព្រះវិញ្ញាណដែលមាននៅក្នុងជីវិតរបស់យើងនៅលើផែនដីនេះមិនឈានដល់ភាពល្អឥតខ្ចោះនោះឡើយ ប៉ុន្តែទាំងអស់នោះក៏ស្ថិតនៅក្នុងព័ន្ធកិច្ចរបស់ទ្រង់ដដែល។
ប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់រារាំងពួកបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់មិនឲ្យចូលទៅស្ថានសួគ៌ ព្រះអង្គក៏ត្រូវតែបណ្ដេញព្រះវិញ្ញាណចេញផងដែរ។ ការដែលព្រះអង្គធ្វើបែបនោះមិនអាចទៅរួចបានឡើយ។ ប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់ទទួលព្រះវិញ្ញាណទៅស្ថានសួគ៌—ពិតប្រាកដណាស់ការនោះត្រូវតែកើតឡើង—ដូច្នេះព្រះជាម្ចាស់ក៏នឹងត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យយើងដែលមានព្រះវិញ្ញាណចូលទៅក្នុងស្ថានសួគ៌ដែរ។
៣. យើងជាបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះវរបិតា
ចំណុចចុងក្រោយ ទាក់ទងនឹងការនៅក្នុងព្រះវរបិតា យើងគឺជាបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះអង្គ (១យ៉ូហាន ៣:២)។
ក្នុងនាមយើងទាំងអស់គ្នាដែលជាកូនចិញ្ចឹម យើងជាសមាជិកនៃក្រុមគ្រួសារតែមួយរបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះជាម្ចាស់គឺជាព្រះវរបិតារបស់យើងរាល់គ្នា។ យើងមានងាររបស់ព្រះអង្គដែលទ្រង់បានដាក់លើយើង (វិវរណៈ ៣:១២)។ ក្នុងនាមព្រះអង្គដែលទ្រង់ជាបិតារបស់យើង ទ្រង់ត្រូវតែថែរក្សាបីបាច់យើង ដូច្នេះការដែលយើងមានសុខុមាលភាពគឺជាទំនួលខុសត្រូវរបស់ទ្រង់។
សាវ័ក ប៉ុល បានលើកឡើងនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ ១ធីម៉ូថេ ៥:៨ «បើមានអ្នកណា ដែលមិនផ្គត់ផ្គង់ឲ្យពួកញាតិសន្ដានខ្លួន គឺឲ្យពួកអ្នកផ្ទះខ្លួនជាដើម អ្នកនោះឈ្មោះថាបានបោះបង់ចោលជំនឿហើយ ក៏អាក្រក់ជាងមនុស្សដែលមិនបានជឿទៅទៀត»។ នេះក៏ជាការពិតចំពោះព្រះវរបិតាដែលទ្រង់មានចំពោះយើងដែរ។ ពេលដែលយើងស្លាប់ ព្រះអង្គក៏មានទំនួលខុសត្រូវសម្រាប់សុខុមាលភាពរបស់យើងផងដែរ។
ប្រសិនបើព្រះវរបិតារារាំងបុត្រាបុត្រីរបស់ទ្រង់មិនឲ្យចូលស្ថានសួគ៌ នោះព្រះអង្គក៏ត្រូវតែបណ្ដេញរូបអង្គទ្រង់ចេញផ្ទាល់ផងដែរ។ ព្រះវរបិតាដ៏ល្អរបស់យើងទាំងអស់គ្នាទ្រង់មិនធ្វើដូចនេះទេ ហើយក៏មិនអាចកាត់ការបុត្រាបុត្រីរបស់ទ្រង់ចោលបាននោះឡើយ។
ហេតុអ្វីបានជាលោកអ្នកគួរមានទំនុកចិត្ត?
ជួនកាល យើងបានភ្លេចព្រះពរនានារបស់យើងក្នុងអង្គនីមួយៗនៃព្រះត្រៃឯកដែលទ្រង់ទាមទារឲ្យមាន។ តើលោកអ្នកអាចងាកមកគិតអំពីចំណុចចម្បងដ៏ធំបីយ៉ាង ដែលព្រះជាម្ចាស់គួរអនុញ្ញាតឲ្យយើងចូលក្នុងនគរស្ថានសួគ៌ ជាជាងសេចក្ដីពិតនៃបុគ្គលនីមួយៗនៃព្រះត្រៃឯកដែលនឹងត្រូវបណ្ដេញចេញពីស្ថានសួគ៌ក្នុងករណីដែលព្រះអង្គរារាំងយើងចេញពីសិរីល្អរបស់ទ្រង់បានដែរឬទេ?
ហេតុដូច្នេះហើយ ក្នុងនាមលោកអ្នកជាគ្រីស្ទបរិស័ទម្នាក់ តើលោកអ្នកមានទំនុកចិត្តបែបណាខ្លះក្នុងការចូលទៅកាន់នគរស្ថានសួគ៌បាន? ចម្លើយគឺ៖ ព្រះវរបិតា ព្រះរាជបុត្រា និងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ អាម៉ែន!
នគរស្ថានសួគ៌គឺជាបល្ល័ង្ករបស់ព្រះជាម្ចាស់ ជាកន្លែងដែលព្រះគ្រីស្ទសោយរាជ្យក្នុងអំណាចនៃព្រះវិញ្ញាណក្នុងសិរីល្អ (អេសាយ ៦៦:១; ទំនុកតម្កើង ១១០:១; កិច្ចការ ២:៣៣)។ ព្រះជាម្ចាស់នឹងមិនចាកចេញពីនគរស្ថានសួគ៌ទេ! ហេតុដូច្នេះហើយបានជាព្រះអង្គក៏នឹងមិនអនុញ្ញាតឲ្យរាស្ដ្ររបស់ទ្រង់ទៅកន្លែងណាផ្សេងទៀតឡើយ ក្រៅពីកន្លែងដែលទ្រង់កំពុងមានព្រះវត្តមាន ហើយគង់នៅសព្វថ្ងៃនេះ។
មតិយោបល់
Loading…