លោកអ្នកមិនចាំបាច់ទាល់តែស្គាល់ ឬចេះច្រើន ដើម្បីធ្វើឲ្យជីវិតរបស់ខ្លួនបំផ្លាស់បំប្រែផែនដីនេះឡើយ។ ប៉ុន្តែ លោកអ្នកត្រូវការដឹងចំណុចពិសេសមួយចំនួនដែលមានសារៈសំខាន់ ហើយត្រូវត្រៀមក្នុងការហ៊ានលះបង់រស់នៅ និងស្លាប់សម្រាប់ការនោះ។ មនុស្សដែលធ្វើឲ្យមានការផ្លាស់ប្ដូរយូរអង្វែងនៅក្នុងពិភពលោកនេះមិនមែនជាមនុស្សដែលចេះដឹងច្រើននោះទេ ប៉ុន្តែជាអ្នកដែលចេះដឹងចំណុចមួយចំនួនយ៉ាងច្បាស់លាស់វិញ។
ប្រសិនបើលោកអ្នកចង់ឲ្យជីវិតលោកអ្នកមានការរាប់បញ្ចូល ប្រសិនបើលោកអ្នកចង់ឲ្យរង្វង់ឥទ្ធិពលនៃដុំថ្មដែលលោកអ្នកបានទម្លាក់ក្លាយទៅជារលកដែលអាចលាតសន្ធឹងទៅដល់ចុងបំផុតនៃផែនដី ហើយឆ្លងដល់រាប់សតវត្សរ៍ និងដល់អស់កល្ប នោះអ្នកមិនចាំបាច់ទាល់តែមានកម្រិត IQ ខ្ពស់ ឬកម្រិត EQ ខ្ពស់នោះឡើយ។ លោកអ្នកមិនចាំបាច់មានរូបសម្រស់ល្អ ឬក៏ជាអ្នកមានទេ។ លោកអ្នកមិនចាំបាច់ទាល់តែកើតមកពីគ្រួសារល្អ ឬរៀនចេញមកពីសាលាដែលល្អនោះដែរ។ លោកអ្នកគ្រាន់តែត្រូវការដឹងអំពីអ្វីដែលអស្ចារ្យ ធំធេង មិនអាចផ្លាស់ប្រែបាន ច្បាស់លាស់ សាមញ្ញ និងរុងរឿង ហើយត្រូវផ្ដោតឆ្ពោះការទាំងនោះ។
ប៉ុន្តែ ខ្ញុំដឹងថា មិនមែនគ្រប់គ្នាដែលនៅក្នុងចំណោមមនុស្សទាំងនេះចង់ធ្វើឲ្យជីវិតខ្លួននាំឲ្យមានការផ្លាស់ប្ដូរនោះទេ។ មានមនុស្សជាច្រើនរយនាក់ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាមិនខ្វល់ថា ខ្លួននឹងនាំឲ្យមានការផ្លាស់ប្ដូរនោះដ៏អស្ចារ្យនោះទេ តែគ្រាន់តែចង់ឲ្យមានអ្នកដទៃចូលចិត្តអ្នកតែប៉ុណ្ណោះ។ បើមានមនុស្សចូលចិត្តលោកអ្នក នោះលោកអ្នកនឹងស្ងប់ចិត្តហើយ។ ឬប្រសិនបើលោកអ្នកគ្រាន់តែមានការងារល្អ រួមទាំងមានប្រពន្ធល្អ ហើយមានកូនល្អពីរឬបីនាក់ ព្រមទាំងមានឡានទំនើប មានពេលលំហែចុងសប្ដាហ៍យូរ និងមានមិត្តល្អប៉ុន្មាននាក់ មានពេលវេលាសប្បាយពេលចូលនិវត្តន៍ ហើយមានការស្លាប់ដែលងាយស្រួល និងឆាប់រហ័ស ព្រមទាំងមិនធ្លាក់នរក—ប្រសិនបើលោកអ្នកអាចមានការទាំងនោះបាន នោះលោកអ្នកនឹងស្ងប់ចិត្តទោះបីលោកអ្នកមិនមានព្រះក៏ដោយ។
ការសម្រេចបែបនេះគឺជាសោកនាដកម្មមួយ។
កាលពីបីសប្ដាហ៍មុន យើងទទួលបានដំណឹងនៅក្រុមជំនុំរបស់យើងថា លោកស្រី រូប៊ី អេលាសិន និងលោកស្រី ឡូរ៉ា អេតវ័ដ (Ruby Eliason and Laura Edwards) ទាំងពីរនាក់ត្រូវបានគេសម្លាប់នៅឯប្រទេសកាមេរ៉ូន (Cameroon)។ លោកស្រី រូប៊ី មានអាយុប្រហែលជាជាង៨០ឆ្នាំ។ គាត់នៅលីវពេញមួយជីវិតរបស់គាត់ ហើយក៏បានរស់នៅសម្រាប់កិច្ចការដ៏អស្ចារ្យមួយ៖ នាំឲ្យគេស្គាល់ព្រះនាមព្រះយេស៊ូវក្នុងចំណោមមនុស្សបាត់បង់ មនុស្សក្រីក្រ និងមនុស្សមានជំងឺ។ លោកស្រី ឡូរ៉ា គឺជាស្ត្រីមេម៉ាយ និងជាវេជ្ជបណ្ឌិត ហើយបានប្រើប្រាស់ជីវិតនៅក្នុងវ័យជិត៨០ឆ្នាំក្នុងការបម្រើព័ន្ធកិច្ចជាមួយលោកស្រី រូប៊ី នៅក្នុងប្រទេសកាមេរ៉ូន។
ហ្វ្រាំងបានដាច់ហើយធ្វើឲ្យពួកគេធ្លាក់ជ្រោះ ហើយពួកគេក៏បានស្លាប់ភ្លាមៗ។
ហើយខ្ញុំបានសួរក្រុមជំនុំរបស់ខ្ញុំថា៖ តើនោះជាសោកនាដកម្មឬ? ជីវិតពីរដែលជំរុញដោយនិមិត្តមួយដ៏អស្ចារ្យ បានចំណាយពេលបម្រើមនុស្សក្រីក្រដែលកំពុងតែត្រូវហិនវិនាសសម្រាប់សិរីល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ—រយៈពេលពីរទសវត្សបន្ទាប់សមភាគីអាមេរិករបស់ពួកគាត់បានចូលនិវត្តន៍ ហើយបានចំណាយពេលវេលានៃជីវិតរបស់ខ្លួនលំហែកាយនៅរដ្ឋហ្ល័រីដា ( Florida) ឬនៅរដ្ឋ ញូមិស៊ិកកូ (New Mexico)។ ទេ! នោះមិនមែនជារឿងសោកនាដកម្មទេ។ នោះគឺជាសិរិរុងរឿងវិញ។
សូមឲ្យខ្ញុំប្រាប់លោកអ្នកថា សោកនាដកម្មគឺជាអ្វី។ ខ្ញុំនឹងអានជូនលោកអ្នកចេញពីសំណេររបស់អ្នកអាន ឌីហ្កេស (Reader’s Digest) អំពីអ្វីទៅជាសោកនាដកម្ម។ «លោក បប (Bob) និងលោកស្រី ផេននី (Penny)…បានចូលនិវត្តន៍ពីការងាររបស់ពួកគេនៅភាគឦសានទាំងវ័យក្មេងកាលពីប្រាំឆ្នាំមុន។ កាលនោះគាត់មានអាយុ៥៩ឆ្នាំ ហើយលោកស្រី ផេននី អាយុ៥១ឆ្នាំ។ សព្វថ្ងៃនេះ ពួកគេរស់នៅ ផុនតា ហ្កូដា (Punta Gorda) ក្នុងរដ្ឋហ្ល័រីដា ជាកន្លែងដែលពួកគេចំណាយពេលជិះនាវាប្រវែង ៩ ម៉ែត្រ កំសាន្ត លេងបាល់គប់ ព្រមទាំងរើសសម្បកខ្យងតាមឆ្នេរសមុទ្រ»។
នោះគឺជាសោកនាដកម្ម។ ហើយសព្វថ្ងៃនេះ មានមនុស្សចំណាយរាប់ពាន់លានដុល្លារ ដើម្បីអូសទាញលោកអ្នកឲ្យឈោងចាប់តាមក្ដីស្រមៃដែលជាសោកនាដកម្មនោះ។ ខ្ញុំមានពេលតែបន្តិចក្នុងការអង្វរលោកអ្នក៖ សូមកុំដេញតាមវាឡើយ។ ខ្ញុំអង្វរលោកអ្នកដោយអស់ពីដួងចិត្តរបស់ខ្ញុំថា៖ សូមកុំដេញតាមក្តីស្រមៃបែបនេះឡើយ។ ក្តីស្រមៃដែលថា៖ មានផ្ទះទំនើប មានឡានទំនើប មានការងារល្អ មានគ្រួសារល្អ មានការចូលនិវត្តន៍ដ៏ល្អប្រសើរ ជាការដើររើសសម្បកខ្យងនៅពេលវេលាចុងក្រោយ មុនដែលលោកអ្នកត្រូវឈរនៅចំពោះមុនព្រះអាទិករដែលបង្កើតចក្រវាឡ ដើម្បីរៀបរាប់ពីអ្វីដែលលោកអ្នកបានធ្វើ៖ «ឱព្រះអម្ចាស់អើយ នេះជាសម្បកខ្យងដែលទូលបង្គំរើសបាន! ហើយទូលបង្គំយើងខ្ញុំក៏មានទោងយ៉ាងស្រស់ស្អាត ហើយសូមទ្រង់ទតមើលទូករបស់ទូលបង្គំផង»។
សូមកុំឲ្យខាតជីវិតឥតប្រយោជន៍ឡើយ។ កុំខ្ជះខ្ជាយវាឲ្យសោះ។
មតិយោបល់
Loading…