តើព្រះយេស៊ូវជានរណា? នេះគឺជាសំណួរដែលគេសួរឡើងវិញម្ដងហើយម្ដងទៀត។ ហើយក៏មានចម្លើយខុសៗគ្នាជាច្រើនលើសំណួរនេះដូចជាធ្លាប់មានមនុស្សជាច្រើននាក់បានដើរលើផែនដីនេះផងដែរ។ សូម្បីតែក្នុងអំឡុងពេលនៃព្រះជន្មរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅលើផែនដីនេះ ព្រះវត្តមានរបស់ព្រះគ្រីស្ទគឺជាចំណុចវែកញែកដែលគួរឲ្យកត់សម្គាល់មួយដែរ។ អ្នកខ្លះបានលើកឡើងថាព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះ។ អ្នកខ្លះទៀតបានលើកឡើងថា ព្រះយេស៊ូវត្រូវបានអារក្សចូល។ អ្នកខ្លះថា ព្រះយេស៊ូវគឺជាគ្រូបង្រៀនដ៏ល្អម្នាក់។ ហើយខ្លះទៀតបានហៅព្រះអង្គថា ជាមនុស្សកុហក។ ខ្លះថាព្រះអង្គឆ្លាតវាងវៃ ហើយខ្លះទៀតថាព្រះអង្គជាមនុស្សឆ្កួត។ ខ្លះបានរាប់ព្រះអង្គថាជាហោរាម្នាក់។ ហើយខ្លះទៀតថា ព្រះអង្គជាអ្នកជេរប្រមាថដែលមិនដឹងខ្យល់។ ដូច្នេះ តើព្រះយេស៊ូវជានរណា? កណ្ឌគម្ពីរ ហេព្រើរ ១:៣ បានប្រាប់យើងថា ព្រះយេស៊ូវជា «រស្មីភ្លឺមកពីសិរីល្អនៃព្រះ ហើយជារូបភាពនៃអង្គទ្រង់»។ ក្នុងសេចក្ដីអត្ថាធិប្បាយនៅឆ្នាំ១៩៩៦ លោកគ្រូ ចន ផាបភ័រ បានឆ្លើយសំណួរដ៏ចាស់បុរាណនេះ៖ តើព្រះយេស៊ូវជានរណា?
តើអ្នកណាជាអ្នកគង់នៅខាងស្ដាំព្រះហស្ត? តើអ្នកណាបានយាងទៅឯឈើឆ្កាង? តើអ្នកណាត្រូវបានគេបញ្ចុះក្នុងផ្នូរ ហើយបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ? តើអ្នកណាទ្រទ្រង់គ្រប់អ្វីទាំងអស់តាមរយៈព្រះបន្ទូលនៃអំណាចរបស់ទ្រង់? តើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជានរណា? ព្រះអង្គជាអ្នកតំណាងផ្ទាល់នៃរូបភាពនៃលក្ខណៈរបស់ព្រះ ឬក៏លក្ខណសម្បត្តិរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ តើឃ្លានេះមានន័យយ៉ាងដូចម្ដេច? ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា «អ្នកណាដែលឃើញខ្ញុំ នោះក៏បានឃើញព្រះវរបិតាដែរ» (យ៉ូហាន ១៤:៩)។ សាវ័ក ប៉ុល បានមានប្រសាសន៍ថា «ដែលទ្រង់ជារូបអង្គនៃព្រះដ៏មើលមិនឃើញ» (កូឡូស ១:១៥)។
រស្មីនៃសិរីល្អ
ប៉ុន្តែ តើលោកអ្នកដឹងទេថា លោកអ្នកអាចលើកប្រយោគ—ព្រះអង្គជាអ្នកតំណាងផ្ទាល់នៃរូបភាពនៃលក្ខណៈរបស់ព្រះ—ហើយនៅមានការខុសទាំងស្រុង ក្នុងរបៀបដែលលោកអ្នកគិតអំពីប្រយោគនោះដែរឬទេ? ឧទាហរណ៍៖
- លោកអ្នកអាចលើកឡើងថា ព្រះយេស៊ូវគឺជាអង្គតំណាងឲ្យព្រះវរបិតា ក្នុងរបៀបដែលគំនូរតំណាងឲ្យបុគ្គលណាម្នាក់បាន។ ប៉ុន្តែ លោកអ្នកខុសទាំងស្រុង។
- លោកអ្នកអាចលើកឡើងថា ព្រះយេស៊ូវគឺជាអង្គតំណាងឲ្យលក្ខណសម្បត្តិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ក្នុងរបៀបដែលសំបុត្រតំណាងឲ្យស្ដេចមួយអង្គណាបាន។ ប៉ុន្តែ លោកអ្នកខុសទាំងស្រុង។
- ឬក៏លោកអ្នកអាចលើកឡើងថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដ៏ជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះជាអ្នកតំណាងផ្ទាល់នៃរូបភាពនៃលក្ខណៈរបស់ព្រះវរបិតា ដូចដែលទានមានស្នាមដិត ហើយស្នាមនោះបានតំណាងឲ្យចិញ្ចៀនយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះ។ ប៉ុន្តែ លោកអ្នកខុសទាំងស្រុង។
ហើយមូលហេតុដែលយើងដឹងថា ការលើកឡើងទាំងនេះមិនត្រឹមត្រូវទាល់តែសោះ ពីព្រោះឃ្លាដំបូងបានប្រាប់យើងអំពីរបៀបដែលព្រះអង្គជាអ្នកតំណាង ហើយវាមិនពាក់ព័ន្ធទៅនឹងឧទាហរណ៍ដែលយើងបានលើកឡើងនោះទេ។ ព្រះអង្គជាអ្នកតំណាងផ្ទាល់នៃរូបភាពនៃលក្ខណៈរបស់ព្រះវរបិតាត្រង់ថា «ទ្រង់ជារស្មីភ្លឺមកពីសិរីល្អនៃព្រះ» (ហេព្រើរ ១:៣)។ ព្រះអង្គតំណាងឲ្យសិរីល្អព្រះដូចដែលរស្មីតំណាងឲ្យសិរីល្អដែរ។
ចំណុចនេះខុសគ្នាទាំងស្រុងពីរបៀបដែលគំនូរតំណាងឲ្យបុគ្គល សំបុត្រ ស្ដេច ទៀន និងចិញ្ចៀន។ រស្មីដែលចែងចាំងចេញពីពន្លឺ ចាំងចេញពីព្រះអាទិត្យ គឺមិនមែនជាអ្វីមួយផ្សេងទៀតនោះទេ។ វាមិនមែនមានចំណុចខុសគ្នាពីអ្វីមួយនោះផ្ទាល់នៅឡើយ។ រស្មីនៃសិរីល្អគឺជាសិរីល្អដែលកំពុងតែចាំង។ នេះគឺជាចំណុចដ៏ជ្រាលជ្រៅក្នុងការចូលត្រង់នេះ៖ ព្រះគ្រីស្ទមិនមែនជាអ្វីក្រៅពីព្រះដែលតំណាងឲ្យព្រះនោះទេ។ ព្រះអង្គគឺជាព្រះដែលតំណាងឲ្យព្រះ។ ព្រះអង្គគឺជាព្រះវរបិតាដែលកំពុងតែបញ្ចេញសិរីល្អ ឈរតំណាងឲ្យបុគ្គលមួយអង្គទៀត ដែលមានលក្ខណសម្បត្តិដូចគ្នាទាំងស្រុង។
នៅត្រង់នេះ ខ្ញុំយល់ថា យើងកំពុងតែនិយាយអំពីរឿងអាថ៌កំបាំង។ ហើយយើងក៏នឹងមិនចាប់ផ្ដើមពន្យល់ឲ្យអស់អត្ថន័យ ហើយបញ្ចប់នោះទេ ប៉ុន្តែយើងអាចចាប់ផ្ដើមឃើញបន្តិចបាន។ យើងអាចបើកបង្អួចល្មមបាន ដើម្បីឲ្យយើងអាចថ្វាយបង្គំបានយ៉ាងត្រឹមត្រូវ ហើយមិនបង្រៀនសេចក្ដីខុសឆ្គងអំពីព្រះរាជបុត្រាថាជារបស់សព្វសារពើ ឬក៏គ្រាន់តែជាហោរាម្នាក់។
របៀប៤យ៉ាងដែលព្រះរាជបុត្រាបញ្ចាំងរស្មីនៃសិរីល្អរបស់ព្រះវរបិតា
ក្នុងការបញ្ចប់ សូមអនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំលើកឡើងនូវរបៀប៤យ៉ាងដែលព្រះរាជបុត្រាបញ្ចេញ ឬក៏បញ្ចាំងរស្មីនៃសិរីល្អរបស់ព្រះវរបិតា។
១. ព្រះវរបិតា និងព្រះរាជបុត្រាមានព្រះជន្មតាំងពីអស់កល្បជានិច្ច
ជាដំបូង ចូរយើងប្រៀបធៀបព្រះអង្គទៅនឹងព្រះអាទិត្យ ព្រះអាទិត្យបញ្ចេញពន្លឺរស្មីរបស់វា។ មិនមានពេលវេលាដែលមានព្រះអាទិត្យដែលពន្លឺរស្មីរបស់វាមិនមានទេ។ ទាំងពីរមានលក្ខណៈដូចគ្នា ដែលថានៅពេលដែលមានព្រះអាទិត្យ នោះភាពត្រចះត្រចង់នៃព្រះអាទិត្យក៏មានដែរ។ នៅពេលដែលព្រះវរបិតាមានព្រះវត្តមាន នោះព្រះរាជបុត្រាក៏មានព្រះវត្តមានដែរ។ ព្រះអង្គទាំងពីរអង្គមានព្រះជន្មតាំងពីអស់កល្បជានិច្ចមកម៉្លេះ។ ព្រះវរបិតាមិនបានមានព្រះជន្ម ហើយបន្ទាប់មកទើបមានព្រះបន្ទូលថា «អញគិតថានឹងបង្កើតឲ្យមានបុត្រាមួយ» នោះទេ។ នោះមិនមែនជារបៀបដែលបានកើតឡើងឡើយ។ ព្រះរាជបុត្រាបានមានព្រះជន្មតាំងពីអស់កល្បជានិច្ចមកហើយ ដោយបញ្ចេញរស្មីនៃសិរីល្អរបស់ព្រះជាម្ចាស់តាំងពីដើមមកម៉្លេះ។ ទីណាដែលមានពន្លឺ ទីនោះក៏មានរស្មីចែងចាំងផងដែរ។ ទីណាដែលមានព្រះវរបិតា ទីនោះក៏មានព្រះរាជបុត្រានៃព្រះវរបិតាដែរ។ ភាពត្រចះត្រចង់គឺជាសិរីល្អនៃការបញ្ចេញរស្មី។ ទាំងពីរមិនមានមូលដ្ឋានខុសគ្នានោះទេ។ ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះជាម្ចាស់ក៏ជាព្រះដែរ។ តាមលក្ខណៈ ព្រះអង្គមិនមែនជាអង្គមួយណាផ្សេងទៀតនោះទេ។
២. ព្រះជាម្ចាស់មិនបានបង្កើតព្រះរាជបុត្រាទេ
សូមប្រៀបធៀបចំណុចនេះជាមួយនឹងកាស្យូដែលប្រើពន្លឺព្រះអាទិត្យ។ ខ្ញុំគិតអំពីការនេះ ពីព្រោះប៉ុន្មានថ្ងៃមុនខ្ញុំបានប្រើមួយ ដើម្បីគណនាការបង់ពន្ធ។ ហើយខ្ញុំក៏បានសួរកូនប្រុសខ្ញុំថា «តើយើងបិទកាស្យូនេះនៅឯណាកូន?»។ កូនប្រុសខ្ញុំក៏បានឆ្លើយថា «វាជាកាស្យូដែលប្រើពន្លឺព្រះអាទិត្យ។ ប៉ាគ្រាន់តែដាក់វាចូលថតតុវិញចុះ។ វានឹងបិទខ្លួនឯង»។ អត្ថន័យគឺថា នៅពេលដែលព្រះអាទិត្យ ឬក៏ពន្លឺពីអំពូលនៅក្នុងផ្ទះបាយរបស់ខ្ញុំចាំងលើផ្ទាំងសូឡាតូចនោះ នោះតួលេខខ្មៅនឹងចេញ។ វាជារឿងត្រឹមត្រូវក្នុងការលើកឡើងថា ពន្លឺបានបង្កើតតួលេខនោះក្នុងរបៀបណាមួយ។ ហើយតួលេខនោះមិនមែនជាពន្លឺទេ។
ដូច្នេះ ចូរកុំគិតថាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះក៏ដូចគ្នាទៅនឹងតួលេខនៅលើកាស្យូដែលប្រើពន្លឺព្រះអាទិត្យឡើយ—ដោយគិតថាព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតព្រះរាជបុត្រា ដោយនាំឲ្យព្រះអង្គមានព្រះជន្មដូចពន្លឺព្រះអាទិត្យ ឬក៏ពន្លឺអំពូលនាំឲ្យមានតួលេខនៅក្នុងកាស្យូឡើយ។ ព្រះរាជបុត្រាគឺជាពន្លឺបញ្ចាំងលើផែនដី ហើយជាអង្គដែលបានបង្កើតផែនដីដែរ។ ដូចដែលគោលជំនឿដើមបានលើកឡើង ព្រះអង្គមានព្រះជន្មតាំងពីអស់កល្បជានិច្ច មិនមែនត្រូវបានបង្កើតឡើងនោះទេ។ ចំណុចគឺដូចថា៖ មនុស្សបង្កើតមនុស្ស ឆ្កែបង្កើតឆ្កែ ឆ្មាបង្កើតឆ្មា និងព្រះបង្កើតព្រះទេ។
៣. ព្រះរាជបុត្រាគឺជាបុគ្គលកណ្ដាលរបស់ព្រះវរបិតា
តាមរយៈរស្មីនៃពន្លឺនោះយើងឃើញពន្លឺ។ ប្រសិនបើលោកអ្នកព្យាយាមមើលពន្លឺព្រះអាទិត្យ នៅពេលដែលវាកំពុងតែបញ្ចាំងពន្លឺ នោះវានឹងធ្វើឲ្យលោកអ្នកខ្វាក់ភ្នែកជាមិនខាន។ កុំព្យាយាមមើលពន្លឺព្រះអាទិត្យឡើយ។ ហើយនោះគឺគ្រាន់តែជាការឆ្លុះបញ្ចាំងដ៏តិចតួចរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ព្រះជាម្ចាស់ក៏នឹងធ្វើឲ្យលោកអ្នកខ្វាក់ដែរ។ លោកអ្នកត្រូវតែមានមធ្យោបាយណាមួយ ដើម្បីមើលព្រះជាម្ចាស់។ លោកអ្នកត្រូវការមានមនុស្សកណ្ដាល។ ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះគឺជាមនុស្សកណ្ដាល ហើយព្រះរាជបុត្រានៃព្រះក៏ជាភាពត្រចះត្រចង់នៃសិរីល្អរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។
ពន្លឺចាំងលើមុខរបស់លោកអ្នកឥឡូវនេះបានមកដល់ទីនេះ៨នាទីមុន បន្ទាប់ពីវាបានរះចេញពីព្រះអាទិត្យ។ ប្រមាណជា៨នាទីមុន ខណៈពេលដែលលោកអ្នកកំពុងតែអានអត្ថបទនេះ ពន្លឺនោះបានរះចេញពីព្រះអាទិត្យ។ រស្មីពន្លឺទាំងនេះបានធ្វើដំណើរមក ហើយឥឡូវនេះក៏បានចាំងលើផ្ទៃមុខរបស់យើង។ ប្រសិនបើលោកអ្នកមើលរស្មីពន្លឺទាំងនេះ នោះលោកអ្នកអាចឃើញ—ប្រសិនបើលោកអ្នកពាក់វ៉ែនតាត្រឹមត្រូវ—កូនបាល់មួយ ឬក៏ថានៅពេលដែលព្រះអាទិត្យរះ ឬក៏ព្រះអាទិត្យលិច ដែលពេលនោះគឺជាពេលវេលាដែលមានសុវត្ថិភាព នោះលោកអ្នកអាចឃើញកូនបាល់មួយដែរ។ តើលោកអ្នកកំពុងតែមើលឃើញព្រះអាទិត្យមែនឬ? ពិតណាស់ លោកអ្នកកំពុងតែមើលឃើញព្រះអាទិត្យមែន ប៉ុន្តែតាមពិតទៅអ្វីដែលលោកអ្នកកំពុងតែមើលឃើញ គឺពន្លឺពីប្រាំបីនាទីមុន ដែលជាលទ្ធផលនៃរស្មីពន្លឺរបស់ព្រះអាទិត្យបានអនុញ្ញាតឲ្យលោកអ្នកឃើញទេ។ អ្វីដែលយើងកំពុងតែឃើញគឺជាកូនបាល់មួយដែលមានអាយុកាលប្រាំបីនាទី ដែលកំពុងតែសម្របសម្រួលឲ្យយើងឃើញតាមរយៈពន្លឺ ដែលកំពុងតែចែងចាំងពីចម្ងាយ ១៤.៨០៥.៩៦៥ គីឡូម៉ែត្រពីព្រះអាទិត្យ។ ប៉ុន្តែ បងប្អូន! យើងក៏កំពុងតែឃើញព្រះអាទិត្យមែនដែរ។ នោះគឺជាព្រះអាទិត្យ។ ហើយនៅពេលដែលលោកអ្នកសម្លឹងមើលទៅឯព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះលោកអ្នកក៏កំពុងតែមើលឃើញព្រះវរបិតាដែរ។
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាដើម ហើយជាចុង។ ព្រះអង្គមិនដែលមានការចាប់ផ្ដើម ហើយក៏នឹងមិនដែលមានការបញ្ចប់ដែរ។ ព្រះអង្គគឺជាព្រះ១០០%។
មតិយោបល់
Loading…