ហេតុអ្វីបានជា ព្រះគម្ពីរសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើអំណាចនៃព្រះនាមព្រះយេស៊ូវ? នេះជាសំណួរមួយមកពីប្រិយមិត្តអ្នកស្ដាប់ម្នាក់ឈ្មោះ ដានីញ៉ែល។ «ជម្រាបសួរ លោកគ្រូ! ខ្ញុំបាទមានសំណួរមួយសម្រាប់លោកគ្រូ ជាសំណួរដែលខ្ញុំ និងភរិយាខ្ញុំមានចម្ងល់អំពីវាអស់មួយរយៈហើយ។ ហេតុអ្វីបានជា ព្រះគម្ពីរសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើការសរសើរតម្កើងព្រះនាមព្រះយេស៊ូវ? ហើយនឹងការអធិស្ឋានក្នុងព្រះនាមព្រះយេស៊ូវ? ជាការពិតណាស់ យើងចង់ធ្វើបែបនេះ ហើយវាគឺជាលំនាំដែលយើងឃើញនៅពាសពេញព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីទាំងមូលតែម្ដង ជាពិសេសនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ កិច្ចការ (២:៣៨; ៣:៦; ៣:១៦; ៤:១០, ១៨; ៥:៤០-៤១; ៨:១២; ៩:២៧; ១០:៤៨; ១៦:១៨; ១៩:១៣; ២៦:៩) និងនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ សំបុត្រសាវ័ក ប៉ុល (១កូរិនថូស ១:២; ភីលីព ២:១០)។ ក្នុងការសួរក្នុងរបៀបមួយផ្សេងទៀត៖ តើហេតុអ្វីបានមានអំណាចក្នុងព្រះនាមព្រះគ្រីស្ទច្រើនជាង ការនិយាយថា មានអំណាចក្នុងអង្គព្រះយេស៊ូវ?» តើលោកគ្រូនឹងឆ្លើយយ៉ាងណាទៅកាន់ប្អូនប្រុសដានីញ៉ែល និងភរិយារបស់គាត់?
ចម្លើយសម្រាប់សំណួរចុងក្រោយគឺងាយទេ៖ មិនមាននោះទេ។ គឺមិនមានអំណាចក្នុងព្រះនាមព្រះគ្រីស្ទ ច្រើនជាងការនិយាយថាមានអំណាចក្នុងអង្គព្រះគ្រីស្ទទេ។ មានអំណាចក្នុងព្រះនាមព្រះយេស៊ូវ ពីព្រោះមានអំណាចក្នុងអង្គព្រះគ្រីស្ទផ្ទាល់។ ប៉ុន្តែ ប្អូនប្រុស ដានីញ៉ែល ចូរដឹងថា វាគ្រាន់តែជាពាក្យចម្លែកតែប៉ុណ្ណោះ។
អ្វីដែលគាត់ពិតជាចង់ដឹង ខ្ញុំគិតថា គឺជាអ្វីដែលគាត់បាននិយាយកាលពីដំបូង៖ ហេតុអ្វីបានជា យើងឃើញមានការសង្កត់ធ្ងន់ទៅការសរសើរតម្កើងព្រះនាមព្រះយេស៊ូវ និងការអធិស្ឋានក្នុងព្រះនាមព្រះយេស៊ូវ ការធ្វើគ្រប់កិច្ចការទាំងអស់ក្នុងព្រះនាមព្រះយេស៊ូវ? តើអ្វីទៅជាការផ្ដោតសំខាន់ទៅលើព្រះនាមទ្រង់ ដែលបានសបញ្ជាក់ឲ្យយើងឃើញនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី? ដូច្នេះ សូមឲ្យខ្ញុំសាកព្យាយាមឆ្លើយនូវសំណួរនោះជាបីចំណុច។
តើមានអ្វីនៅក្នុងឈ្មោះ?
ការពិតនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតឲ្យរបៀបមួយ ដើម្បីឲ្យមានទំនាក់ទំនងរវាងឈ្មោះដែលព្រះបានប្រទានឲ្យបុគ្គលម្នាក់ និងរឿងដ៏សំខាន់ចាំបាច់អំពីបុគ្គលម្នាក់នោះថាមានសារៈសំខាន់។ ឧទាហរណ៍៖ នៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ លោកុប្បត្ដិ ១៧:៥ លោក អាប់រ៉ាម បានប្ដូរឈ្មោះទៅជា អ័ប្រាហាំវិញ «ឈ្មោះឯងមិនត្រូវហៅថា អាប់រ៉ាមទៀតទេ គឺត្រូវហៅថា អ័ប្រាហាំវិញ ដ្បិតអញបានតាំងឯងឲ្យធ្វើជាឪពុកនៃសាសន៍ជាច្រើន»។ ឬនាង សារ៉ាយ បានប្ដូរមកជា សារ៉ាវិញ «ឯសារ៉ាយជាប្រពន្ធឯង នោះឯងមិនត្រូវហៅថា សារ៉ាយទៀតទេ គឺត្រូវហៅថា សារ៉ាវិញ អញនឹងឲ្យពរដល់នាង ហើយនឹងឲ្យឯងមានកូនពីនាងដែរ អញនឹងឲ្យពរដល់នាងជាពិត នាងនឹងធ្វើជាម្តាយនៃនគរផ្សេងៗ ហើយនឹងមានស្តេចនៃសាសន៍ជាច្រើនចេញពីនាងមក» (លោកុប្បត្ដិ ១៧:១៥-១៦)។ ហើយព្រះជាម្ចាស់បានប្ដូរឈ្មោះលោក យ៉ាកុប ទៅជាលោក អ៊ីស្រាអែល នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលថា «ឈ្មោះឯងមិនត្រូវហៅថា យ៉ាកុបទៀតទេ គឺត្រូវហៅថា អ៊ីស្រាអែលវិញ ពីព្រោះឯងមានអំណាចចំពោះព្រះហើយនឹងមនុស្ស ក៏បានឈ្នះផង» (លោកុប្បត្ដិ ៣២:២៨)។
ហើយការដែលសំខាន់បំផុត គឺព្រះនាមរបស់ព្រះផ្ទាល់តែម្ដង។ ព្រះអង្គបានប្រទានព្រះនាមឲ្យទ្រង់ផ្ទាល់។ នេះជាអត្ថបទមួយមានសារៈសំខាន់បំផុតនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ បើតាមខ្ញុំគិត។ នៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ និក្ខមនំ ៣:១៣-១៤៖
«ម៉ូសេក៏ទូលទៅព្រះថា “មើល កាលណាទូលបង្គំទៅប្រាប់ពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែលថា ‘ព្រះនៃឰយុកោអ្នករាល់គ្នាទ្រង់បានចាត់ខ្ញុំឲ្យមកឯអ្នករាល់គ្នា’ ហើយគេសួរទូលបង្គំថា ‘តើព្រះទ្រង់ព្រះនាមជាអ្វី’ ‘នោះតើត្រូវឲ្យទូលបង្គំប្រាប់គេថាដូចម្តេច’ ព្រះទ្រង់មានបន្ទូលទៅម៉ូសេថា ‘អញជាព្រះដ៏ជាព្រះ’ រួចទ្រង់មានបន្ទូលទៀតថា ‘ឯងត្រូវឆ្លើយប្រាប់ដល់ពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែលដូច្នេះថា ព្រះដ៏ជាព្រះទ្រង់បានចាត់ឲ្យខ្ញុំមកឯអ្នករាល់គ្នា'”»។
ដូច្នេះ យេហូវ៉ា ជានាមដែលព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់បានប្រើប្រាស់ជាង៦ពាន់ដងសម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់—ក្នុងភាសាខ្មែរយើងបានបកថា ព្រះអម្ចាស់—ត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅក្នុងឃ្លា៖ «អញជាព្រះដ៏ជាព្រះ»។ យើងអាចនិយាយម៉្យាងទៀតថា គ្រប់ពេលយើងអានព្រះនាមនៃព្រះ គឺព្រះនាមអសាធារណ៍របស់ព្រះយេហូវ៉ា ទ្រង់ចង់ឲ្យយើងចងចាំពីភាពសំខាន់របស់ទ្រង់។ នេះគឺជាចំណុចសំខាន់។ «នៅពេលឯងនិយាយអំពីព្រះនាមរបស់យើង ចូរចងចាំភាពសំខាន់របស់យើង។ យើងគឺពិតជាយើងមែន។ ហេតុដូច្នេះ ទើបបានយើងបានដាក់ព្រះនាមមួយឲ្យខ្លួនឯងដែលមានអត្ថន័យមួយ។ គ្មានដើមដំបូង គ្មានទីបញ្ចប់ គ្មានការក្លាយជា និងគ្មានការប្រែប្រួល។ យើងគឺពិតជាយើងមែន។ យើងជាម្នាក់សេចក្ដីពិត។ ខ្ញុំជាម្នាក់អាចទុកចិត្តបាន»។ គ្រប់ពេលលោកអ្នកនិយាយថា ព្រះអម្ចាស់ គឺលោកអ្នកកំពុងសំដៅទៅដល់ព្រះនាម ព្រះយេហូវ៉ា សូមចងចាំពាក្យនោះ។ នេះហើយគឺជាការសង្កេតមើលទី១។
ការតំណាងឲ្យសេចក្ដីពិត
ការសង្កេតទី២ នៅពេលព្រះរាជបុត្រានៃព្រះបានយាងចុះមកផែនដីនេះ ក្នុងនាមជាអ្នកតំណាងនៃព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ ហើយទទួលព្រះនាមថា៖ យេស៊ូវ។ ហើយអ្នកត្រូវថ្វាយព្រះនាមថា «យេស៊ូវ» ព្រោះបុត្រនោះនឹងជួយសង្គ្រោះរាស្ត្រទ្រង់ ឲ្យរួចពីបាប (ម៉ាថាយ ១:២១)។ «យេស៊ូវ» មានន័យថា អ្នកសង្គ្រោះ។ ទ្រង់ជាម្នាក់ដែលចម្រើនឡើង ហើយទ្រង់ក៏មិនបានថមថយចុះវិញដែរ។ «ហើយព្រះនាមបុត្រនោះត្រូវហៅថា អេម៉ាញូអែល» ដែលប្រែថា ព្រះអង្គទ្រង់គង់ជាមួយនឹងយើងខ្ញុំ (ម៉ាថាយ ១:២៣)។ យើងគួរតែហៅព្រះនាមទ្រង់ថា ព្រះគ្រីស្ទ ពីព្រោះទ្រង់ជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់។ កណ្ឌគម្ពីរ ម៉ាថាយ ១៦:១៦ បានចែងថា «ទ្រង់ជាព្រះគ្រីស្ទ ជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់»។
កណ្ឌគម្ពីរ ភីលីព ២:១០ បានចែងថា ព្រះយេស៊ូវបានជំនួសឲ្យគ្រប់ទាំងព្រះនាមនៃព្រះយេហូវ៉ា ដែលនេះមានការបន្ទរដូចគ្នា នៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ អេសាយ ៤៥:២៣។ នៅពេលគាត់បានដកស្រង់សម្ដីនៅក្នុងអត្ថបទនោះ សាវ័ក ប៉ុល បានជំនួសព្រះនាម ព្រះយេស៊ូវនៅក្នុងនេះ «ដើម្បីកាលណាឮព្រះនាមព្រះយេស៊ូវ នោះឲ្យគ្រប់ទាំងជង្គង់នៅស្ថានសួគ៌ នៅផែនដី ហើយនៅក្រោមផែនដីត្រូវលុតចុះ»។ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់បានចែងថា គ្រប់ទាំងជង្គង់នឹងត្រូវលុតចុះចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ ដូច្នេះ សាវ័កប៉ុលនិយាយដោយសេចក្ដីក្លាហានថា ព្រះយេស៊ូវ គឺជាព្រះយេហូវ៉ា ហើយអ្វីក៏ដោយជាការពិតដោយនូវព្រះនាមនោះ គឺឥឡូវនឹងក្លាយជាការពិតដោយនូវព្រះនាមព្រះយេស៊ូវ។
អញ្ចឹង ដូចដែលប្អូនប្រុស ដានីញ៉ែល បានលើកឡើងនៅក្នុងសំណួររបស់គាត់កាលពីដំបូង ឈ្មោះ សំដៅទៅលើភាពសំខាន់ ជាការកំណត់ភាពពិតរបស់បុគ្គលណាម្នាក់។ ហើយលោកអ្នកនឹងឃើញវាដដែលៗថា ពាក្យឈរនៅត្រង់ចំណុចនៃការកំណត់លក្ខណៈណាមួយរបស់បុគ្គលណាម្នាក់ជាមិនខាន។ លោកអ្នកនឹងឃើញវាម្ដងហើយម្ដងទៀតថា មានកន្លែងដែលឈ្មោះ និងបុគ្គលអាចជំនួសគ្នាទៅវិញទៅមកបាន។
ឧទាហរណ៍៖ នៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ កូឡូស ៣:១៧ បានចែងថា «ហើយក្នុងគ្រប់ទាំងអស់ ទោះបើការអ្វីដែលអ្នករាល់គ្នានឹងធ្វើ ដោយពាក្យសម្ដី ឬកិរិយាក៏ដោយ ចូរធ្វើទាំងអស់ ដោយព្រះនាមនៃព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ»។ បន្ទាប់មក ខគម្ពីរនោះបានបន្តយ៉ាងដូចនេះថា «ទាំងអរព្រះគុណដល់ព្រះដ៏ជាព្រះវរបិតា ដោយសារទ្រង់ផង»។ ជំនួសដោយការនិយាយព្រះនាមព្រះយេស៊ូវម្ដងទៀត គាត់បាននិយាយថា «ដោយសារទ្រង់ផង»។ ដូច្នេះ ចូរធ្វើគ្រប់កិច្ចការទាំងអស់នៅក្នុងព្រះនាមព្រះយេស៊ូវ ទាំងអរព្រះគុណតាមរយៈទ្រង់ផង ពីព្រោះទ្រង់ និងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវអាចប្រើជំនួសគ្នាទៅវិញទៅមកបាននៅក្នុងខគម្ពីរនោះ។ នោះហើយគឺជាការសង្កេតមើលទី២។
ផែនដីមួយដែលគ្មានងារ
អ្វីដែលប្អូនប្រុស ដានីញ៉ែល កំពុងតែចង់សួរ ក៏ដូចជាសំណួរដែលខ្ញុំចង់សួរដែរ៖ តើហេតុអ្វី? យើងរាល់គ្នាបានឃើញការទាំងអស់នេះនៅក្នុងព្រះគម្ពីរថា ឈ្មោះពិតជាសំខាន់ណាស់ ហើយឈ្មោះពិតជាតំណាងឲ្យភាពសំខាន់។ យើងបានសម្រួលភាសារបស់យើងទៅនឹងការនោះ។ យើងមិនទាំងហ៊ានព្រិចភ្នែកផង នៅពេលយើងអធិស្ឋាននៅក្នុងព្រះនាមព្រះយេស៊ូវ ឬធ្វើការអ្វីមួយនៅក្នុងព្រះនាមព្រះយេស៊ូវ។ ប៉ុន្តែហេតុអ្វីការយោងនេះជាញឹកញាប់មានលក្ខណៈគួរឲ្យកត់សំគាល់ទៅនឹងឈ្មោះ? ហើយនេះជាការខិតខំប្រឹងរបស់ខ្ញុំក្នុងការឆ្លើយ ព្រោះព្រះគម្ពីរមិនបានបញ្ជាក់ប្រាប់ក្នុងរបៀបទេវសាស្ដ្រ ក្នុងរបៀបជាប្រព័ន្ធ ដោយនិយាយថា «នេះជាការពន្យល់អំពីមូលហេតុដែលខ្ញុំប្រើឈ្មោះជាច្រើនដង» បែបនេះ។
សូមស្រម៉ៃថានឹងមានរឿងអ្វីកើតឡើង បើជាមិនមានឈ្មោះនោះទេ។ មិនមានការសំគាល់ មិនមានសូម្បីតែលេខ។ លោកអ្នកមិនមានលេខសូម្បីតែតួលេខសោះ។ លោកអ្នកមិនត្រូវបានសំគាល់ដោយប្រើលេខសំគាល់ខ្លួន ៧២៣៨៩។ តើយើងនឹងបាត់បង់អ្វីខ្លះ ប្រសិនបើគ្មាននរណាម្នាក់មានឈ្មោះ គ្មាននរណាម្នាក់មានលេខសំគាល់ខ្លួន ហើយគ្មាននរណាម្នាក់មានការកំណត់ជាផ្លូវការលើខ្លួននោះទេ? តើយើងនឹងត្រូវបាត់បង់អ្វីខ្លះ?
វាហាក់ដូចជាថា យើងនឹងបាត់បង់ភាពងាយស្រួលក្នុងការនិយាយទៅកាន់នរណាម្នាក់ដោយផ្ទាល់ខ្លួន។ តើលោកអ្នកអាចនឹងទទួលចំណាប់អារម្មណ៍បានដោយរបៀបណា? វាដូចជាមិនសូវជិតដិតសោះក្នុងការនិយាយទៅកាន់មនុស្សម្នាក់ថា «ហេ៎ អ្នក» ហើយវាពិបាកក្នុងការនិយាយ «ហេ៎ អ្នក» បែបនេះជាច្រើនដង។ ហើយលោកអ្នកមិនអាចធ្វើឲ្យខ្លួនឯងជាទីពេញចិត្តដល់នរណាម្នាក់បានឡើយនៅក្នុងការសន្ទនាដោយការនិយាយតែពាក្យ «ហេ៎ អ្នក» រហូតបែបនេះ ហើយមិនដែលប្រើការពាក្យសំគាល់ខ្លួនសម្រាប់សំគាល់ថាពួកគេម្នាក់ជានរណា។ដូច្នេះ នេះជាចំណុចទី១។ យើងនឹងបាត់បង់របៀបផ្ទាល់ខ្លួនក្នុងការនិយាយ។
ចំណុចទី២ យើងពិបាកក្នុងការនិយាយពីនរណាម្នាក់ ប្រសិនបើយើងចង់ពិភាក្សាអំពីពួកគេ។ ខ្ញុំមិនសំដៅទៅលើការនិយាយពីពួកគេក្នុងន័យនិយាយដើមគេនោះទេ។ ខ្ញុំគ្រាន់តែចង់សំដៅទៅលើការនិយាយលេងក្នុងរបៀបមួយវិជ្ជមានអំពីនរណាម្នាក់។ សូម្បីតែឈ្មោះពួកគេក៏យើងមិនយើងមិនស្គាល់ដែរ។ តើយើងអាចដឹងថា យើងកំពុងនិយាយពីនរណាម្នាក់ដោយរបៀបណា ប្រសិនបើយើងមិនស្គាល់ឈ្មោះរបស់គេផងនោះ? យើងមិនអាចសូម្បីតែនិយាយអំពីពួកគេផង ឲ្យយើងអាចនឹងសរសើរគេបានយ៉ាងម៉េចទៅ។
ចំណុចទី៣ យើងពិបាកក្នុងការច្រៀងចម្រៀងសរសើរដល់នរណាម្នាក់ ប្រសិនបើយើងមិនទាំងស្គាល់ឈ្មោះគេផង។ ដូច្នេះ បើមិនមានឈ្មោះទេ គ្រប់ទាំងអស់នឹងត្រូវដួលរលំ—គ្រប់រាល់ទំនាក់ទំនងដែលជាប់ទាក់ទងគ្នានឹងត្រូវកាត់ផ្ដាច់។ ព្រះជាម្ចាស់បានជ្រាបអំពីរឿងនេះជាមុន បានជាទ្រង់បានចាប់ផ្ដើមពិភពលោកនេះដោយការដាក់ឈ្មោះឲ្យរបស់សព្វសារពើ។ ក្រោយពីព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានឈ្មោះឲ្យរបស់សព្វសារពើហើយ លោក អ័ដាម ក៏បានដាក់ឈ្មោះឲ្យរបស់សព្វសារពើបន្តពីទ្រង់ គាត់បានដាក់ឈ្មោះដល់គ្រប់ទាំងសត្វ ហើយគាត់ក៏បានដាក់ឈ្មោះមួយឲ្យប្រពន្ធរបស់គាត់ផងដែរ។ ហើយការនោះធ្វើឲ្យមានទំនាក់ទំនងអាចកើតឡើងបាន។ ក្រោយមកទៀត ព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានឈ្មោះត្រូវគ្នាទៅនឹងអ្វីដែលសំខាន់ដែលមនុស្សណាម្នាក់មាន ឬនឹងមាន។
និយាយទៅ វាគ្រាន់តែជាផ្ដល់នូវការអត្ថាធិប្បាយបន្តិចបន្តួចនៅចំណុចនេះ ខ្ញុំគ្រាន់តែលើកទឹកចិត្តឪពុកម្ដាយឲ្យព្យាយាមគិតបន្តិច នៅពេលពួកគេដាក់ឈ្មោះឲ្យកូនៗសំណព្វចិត្តរបស់ខ្លួន ដើម្បីដាក់ឈ្មោះមួយដែលមានអត្ថន័យឲ្យពួកគេ អញ្ចឹងនៅពេលពួកគេធំឡើងគេបានប្រសើរដូចជាឈ្មោះរបស់ពួកគេ។ សូមកុំគ្រាន់តែគិតថា «អូ! ស្ដាប់ទៅឡូយណាស់»។ ប្រាកដណាស់ ជីវិតពិតគឺមានន័យលើសពីការស្ដាប់ទៅឡូយណាស់ហ្នឹងទៅទៀត។ សូមបិទវង់ក្រចកត្រឹមតែប៉ុណ្ណេះសិនចុះ។ សម្រាប់ការពន្យល់អំពីការនេះ ចាំជួបគ្នានៅពេលក្រោយទៀត។
សម្រាប់ជាកិត្តិសព្ទនៃព្រះនាមទ្រង់
ដូច្នេះ នេះជាចំណុចជាប់ទាក់ទងគ្នា៖ ការសំដៅទៅលើព្រះនាមព្រះយេស៊ូវយ៉ាងញឹកញាប់ ជារបៀបមួយនៃការនិយាយថា «មនុស្សម្នាក់នេះមិនអាចប្រព្រឹត្តនឹងគាត់ដោយស្ងាត់ៗបានទេ។ ទ្រង់មិនត្រូវបានលាក់ទុកទេ ជាការលាក់របស់សំខាន់មួយទុកនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់លោកអ្នក ឬនៅក្នុងទូរសំលៀកបំពាក់របស់លោកអ្នក។ យើងត្រូវតែបង្ហាញទ្រង់ជាសាធារណៈ សាកលលោកត្រូវតែទទួលស្គាល់ទ្រង់ ទទួលស្គាល់ថាជាមនុស្សម្នាក់ដែលមានអត្តសញ្ញាណ ដែលមនុស្សទាំងឡាយត្រូវនិយាយទៅកាន់ និងមនុស្សទាំងឡាយនិយាយអំពី—នោះមនុស្សទាំងពួងនាំគ្នាច្រៀងសរសើរតម្កើងអំពីទ្រង់»។ ការសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើព្រះនាមទ្រង់ចាប់ផ្ដើមពីការផ្ដោតសំខាន់ទៅលើសាធារណភាពរបស់ទ្រង់ នៅខាងក្រៅ និងការប្រកាសជាសាកលរបស់ចំណាប់អារម្មណ៍នៃមហាជនទាំងឡាយ។
- រ៉ូម ១:៥ «ដែលយើងខ្ញុំបានទទួលព្រះគុណ នឹងងារជាសាវ័ក ដោយសារទ្រង់ សម្រាប់ឲ្យមានមនុស្សចុះចូល តាមសេចក្ដីជំនឿ នៅកណ្តាលអស់ទាំងសាសន៍ ទុកជាប្រយោជន៍ដល់ព្រះនាមទ្រង់»។
- រ៉ូម ៩:១៧ «ដ្បិតមានបទគម្ពីរសម្ដែងដល់ផារ៉ោនថា «អញបានតាំងឯងឡើងសម្រាប់ការនេះឯង គឺដើម្បីសម្ដែងឫទ្ធិបារមីអញក្នុងខ្លួនឯង ប្រយោជន៍ឲ្យគេប្រកាសប្រាប់ពីឈ្មោះអញទូទៅពេញលើផែនដី»»។
- រ៉ូម ១៥:៩ «ហេតុនោះបានជាទូលបង្គំនឹងសរសើរតម្កើងទ្រង់ក្នុងពួកសាសន៍ដទៃ ហើយទូលបង្គំនឹងច្រៀងទំនុកបរិសុទ្ធ ថ្វាយព្រះនាមទ្រង់»។
- រ៉ូម ១០:១៣ «ហើយគ្រប់គ្នា គឺអស់អ្នកណាដែលអំពាវនាវដល់ព្រះនាមព្រះអម្ចាស់ នោះនឹងបានសង្គ្រោះ»។
ដូច្នេះ របៀបមួយក្នុងការគិតអំពីការនេះ គឺព្រះនាមព្រះយេស៊ូវដើរទន្ទឹមនឹងព្រះកិត្តិសព្ទនៃព្រះយេស៊ូវ។ ខ្ញុំគិតថា ប្រហែលជាវិធីងាយស្រួលមួយក្នុងការចងចាំនូវអ្វីដែលខ្ញុំកំពុងព្យាយាមនិយាយ។ ព្រះនាមព្រះយេស៊ូវដើរទន្ទឹមនឹងព្រះកិត្តិសព្ទរបស់ព្រះយេស៊ូវ។។ ឈ្មោះ គឺជាវិធីមួយក្នុងការប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នា និងជាវិធីមួយក្នុងការទំនាក់ទំនងទៅកាន់ពិភពលោកទាំងមូល ដូចជាបុគ្គលដែលលោកអ្នកកំពុងតែនិយាយអំពី។ ហើយព្រះយេស៊ូវមានព្រះវត្តមាន ដើម្បីឲ្យគេបានស្គាល់ ព្រះអង្គមានព្រះជន្មដើម្បីឲ្យគេថ្លែងទៅកាន់ ព្រមទាំងសរសើរតម្កើងនៅពាសពេញពិភពលោក។ ពាក្យថា ឈ្មោះ ត្រូវបានទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍ម្ដងហើយម្ដងទៀតចំពោះសាធារណជនទាំងឡាយ ដែលជាគោលដៅផ្ទាល់មាត់ចំពោះព្រះកិត្តិនាមទ្រង់។
ព្រះគម្ពីរសង្កត់ធ្ងន់ម្ដងហើយម្ដងទៀតទៅលើអំណាច និងភាពធំអស្ចារ្យនៃព្រះនាមព្រះយេស៊ូវ។ ប៉ុន្តែ ហេតុអ្វីបានជាបញ្ជាក់ពីឈ្មោះទ្រង់ ហើយមិនលើភាពជាបុគ្គលទ្រង់ទៅវិញ?
មតិយោបល់
Loading…