យោងទៅតាមព្រះគម្ពីរ ព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់ហៅគ្រីស្ទបរិស័ទមកឲ្យយកចិត្តទុកដាក់ ទូលអង្វរ និងផ្លាស់ប្ដូរផ្នត់គំនិតអ្នកមិនជឿ (២កូរិនថូស ៥:១១)។ ហើយយើងត្រូវធ្វើដូច្នោះដោយ «សម្តែងសេចក្ដីពិត» ដែលមានន័យថា «លះចោលអស់ទាំងការលាក់កំបាំងដែលគួរខ្មាស» (២កូរិនថូស ៤:២)។
និយាយឲ្យស្រួលស្តាប់ទៅ ការផ្សាយដំណឹងល្អមិនមែនជាការធ្វើអ្វីតាមតែចិត្តយើង ដើម្បីធ្វើឲ្យមនុស្សម្នាក់សម្រេចចិត្តទទួលជឿព្រះគ្រីស្ទនោះទេ ហើយក៏មិនមែនជាការដាក់បញ្ចូលនូវការយល់ឃើញរបស់យើងបន្ថែមលើដំណឹងល្អនោះដែរ។ មិនមានបុគ្គលណាម្នាក់អាចបង្កើតឲ្យមានកំណើតខាងឯវិញ្ញាណដោយខ្លួនឯងបានទេ បើទោះជាលោក អេសេគាល ព្យាយាមដាក់ភ្ជាប់ឆ្អឹងសពដ៏ស្ងួតហែងឲ្យជាប់គ្នាដោយខ្លួនគាត់ ដើម្បីឲ្យឆ្អឹងនោះក្លាយជាមនុស្សម្នាក់ក៏មិនអាចដែរ (អេសេគាល ៣៧) ឬដូចជាលោក នីកូដេម បើគាត់ព្យាយាមកើតជាថ្មីខាងឯវិញ្ញាណដោយខ្លួនឯងនោះក៏មិនអាចទៅរួចដែរ (យ៉ូហាន ៣)។
លើសពីនេះទៅទៀត ការផ្សាយដំណឹងល្អ វាមិនដូចគ្នាទៅនឹងការចែកចាយទីបន្ទាល់ផ្ទាល់ខ្លួននោះទេ។ ការផ្សាយដំណឹងល្អមិនដូចគ្នានឹងការបង្ហាញពីការការពារជំនឿដោយសមហេតុសមផលនោះដែរ។ វាក៏មិនមែនជាការធ្វើកិច្ចការមនុស្សធម៌នោះដែរ។ កិច្ចការទាំងបីនេះអាចដើរទន្ទឹមគ្នាជាមួយនឹងការផ្សាយដំណឹងល្អបាន ប៉ុន្តែកិច្ចការទាំងបីនេះមិនមែនជាការផ្សាយដំណឹងល្អនោះទេ។ យើងក៏មិនគួរយល់ច្រឡំពីការផ្សាយដំណឹងល្អជាមួយនឹងលទ្ធផលនៃការផ្សាយដំណឹងល្អឡើយ។ បើដូច្នោះមែននោះ យើងនឹងមានគំនិតខុសឆ្គងថា យើងបានផ្សាយដំណឹងល្អយ៉ាងជោគជ័យ តែនៅពេលដែលនរណាម្នាក់ក្លាយជាគ្រីស្ទបរិស័ទ។
ការផ្សាយដំណឹងល្អ គឺជាការនិយាយចេញជាពាក្យសម្ដី ហើយជាការចែកចាយដំណឹង។ មួយវិញទៀត ការផ្សាយដំណឹងល្អ គឺជាការស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ដោយចែកចាយពីអ្វីដែលយើងបានពិភាក្សានៅក្នុងជំពូក៨ថា ព្រះគ្រីស្ទបានរៀបចំផ្លូវមួយសម្រាប់ព្រះដ៏បរិសុទ្ធ និងមនុស្សមានបាប ឲ្យបានជាមេត្រីនឹងគ្នាតាមរយៈការសុគត និងការរស់ពីសុគតឡើងវិញរបស់ទ្រង់។ ព្រះជាម្ចាស់នឹងធ្វើឲ្យមនុស្សក្លាយជាគ្រីស្ទបរិស័ទដ៏ពិតប្រាកដ នៅពេលដែលយើងចែកចាយដំណឹងល្អនេះ (សូមមើលយ៉ូហាន ១:១៣; កិច្ចការ ១៨:៩-១០)។ សរុបមក ការផ្សាយដំណឹងល្អជាការចែកចាយដំណឹងល្អដោយសេរី ហើយជាការទុកចិត្តលើព្រះជាម្ចាស់ឲ្យទ្រង់បំផ្លាស់បំប្រែមនុស្សឲ្យក្លាយជាគ្រីស្ទបរិស័ទ (សូមមើល កិច្ចការ ១៦:១៤)។ «ឯសេចក្ដីសង្គ្រោះ នោះកើតមកតែពីព្រះយេហូវ៉ាទេ» (យ៉ូណាស ២:១០; យ៉ូហាន ១:១២-១៣)។
របៀបផ្សាយដំណឹងល្អ
នៅពេលដែលខ្ញុំផ្សាយដំណឹងល្អ ខ្ញុំព្យាយាមបង្ហាញឲ្យអ្នកមិនជឿយល់នូវសេចក្ដីបីយ៉ាង មុនពេលដែលពួកគេសម្រេចចិត្តជឿលើដំណឹងល្អ៖
- ការសម្រេចចិត្តជឿគឺត្រូវលះបង់ខ្ពស់ ដូច្នេះពួកគេត្រូវពិចារណាឲ្យបានល្អិតល្អន់ (សូមមើល លូកា ៩:៦២)។
- ការសម្រេចចិត្តជឿគឺត្រូវសម្រេចជាបន្ទាន់ ដូច្នេះត្រូវសម្រេចចិត្តឲ្យបានឆាប់ (សូមមើល លូកា ១២:២០)។
- ការសម្រេចចិត្តជឿរបស់យើងគឺមានតម្លៃណាស់ ដូច្នេះលោកអ្នកគួរសម្រេចចិត្តជឿ (សូមមើល យ៉ូហាន ១០:១០)។
អ្វីដែលបានរៀបរាប់ខាងលើនេះគឺជាសារដែលយើងចាំបាច់ត្រូវប្រាប់ដល់គ្រួសារ និងមិត្តភក្ដិឲ្យដឹង។ នេះគឺជាសារដែលយើងចាំបាច់ត្រូវតែប្រាប់ពួកជំនុំទាំងមូលឲ្យដឹង។
ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ «ពួកជំនុំដែលមានសុខភាពល្អ» និពន្ធដោយ៖ លោកគ្រូ ម៉ាក ដិវើរ រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង © ដោយលោកគ្រូ ចន ផាភ័រ ប្រើដោយការអនុញ្ញាត
មតិយោបល់
Loading…