ក្នុងសេចក្ដីអធិប្បាយនេះ លោកគ្រូ ចន បានពន្យល់បន្ថែមលើប្រធានបទនៃរបៀបដែលយើងអាចមានការធានាថា ការដាក់វិន័យលើការអានព្រះគម្ពីរជាប្រចាំថ្ងៃរបស់យើងមានភាពត្រឹមត្រូវ ហើយមិនគ្រាន់តែឲ្យតែចាំនូវអ្វីដែលយើងអាន។ ប្រធានបទនេះមាននៅក្នុងសេចក្ដីអធិប្បាយរបស់គាត់លើកណ្ឌគម្ពីរ រ៉ូម ១២:៩ ដែលគាត់បានអធិប្បាយនៅថ្ងៃទី២១ ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០០៤។
តោះ! ចូរយើងចាប់ផ្ដើមដោយមើលលើគំនិតមួយចំនួនចេញពីកណ្ឌគម្ពីររ៉ូម អំពីរបៀបនៃការអានខគម្ពីរដូចនេះ ដែលនឹងបំផ្លាស់បំប្រែយើងជាខ្លាំង។ ក្នុងខ៩-១៣ យើងឃើញថាមានការដាស់តឿន១៣យ៉ាង។
បញ្ហានៅពេលចំណាយពេលស្ងៀមស្ងាត់
ឧបមាថាលោកអ្នកភ្ញាក់ពីគេងនៅពេលព្រឹក ហើយលោកអ្នកបានព្យាយាមធ្វើជាគ្រីស្ទបរិស័ទដ៏ល្អដោយអានព្រះគម្ពីរ មុនចេញទៅធ្វើការ។ ខ្ញុំគិតថានេះគឺជាការព្យាយាមដ៏ល្អ។ ហើយយើងទាំងអស់គ្នាក៏ត្រូវព្យាយាមដូច្នេះដែរ។ លោកអ្នកបានព្យាយាមអានពីរបីជំពូក។ ជាឧទាហរណ៍ ឧបមាថាលោកអ្នកអានកណ្ឌគម្ពីរ រ៉ូម ជំពូក១២ លោកអ្នកត្រូវការពេលវេលាតែបីនាទីក្នុងការអានជំពូកនេះ ដែលនេះមានន័យថា ការដាស់តឿនទាំង១៣ខាងក្រោមនេះយកតែ ១៥វិនាទីពីលោកអ្នកទេក្នុងការអាន៖
១. ចូរឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ឥតពុតមាយា
២. ខ្ពើមសេចក្ដីអាក្រក់
៣. កាន់ខ្ជាប់ខាងសេចក្ដីល្អ
៤. ស្រឡាញ់គ្នាជាបងជាប្អូន
៥. ចូរមានចិត្តថ្នមគ្នាទៅវិញទៅមកខាងឯសេចក្ដីរាប់អាន
៦. កុំឲ្យខ្ជិលខាងឯសេចក្ដីឧស្សាហ៍ឡើយ
៧. ចូរព្យាយាមខាងឯវិញ្ញាណ
៨. ខំប្រឹងបម្រើព្រះអម្ចាស់
៩. ចូរអរសប្បាយដោយមានសង្ឃឹម
១០. ចូរអត់ធន់ក្នុងសេចក្ដីទុក្ខលំបាក
១១. ចូរឲ្យខ្ជាប់ខ្ជួនក្នុងសេចក្ដីអធិស្ឋាន
១២. ចូរផ្គត់ផ្គង់ឲ្យខាងសេចក្ដីខ្វះខាតរបស់ពួកបរិសុទ្ធ
១៣. ខំប្រឹងឲ្យមានសេចក្ដីចៅរ៉ៅ
នេះជាការដាស់តឿន១៣យ៉ាងក្នុងតែ៥ខគម្ពីរ។ លោកអ្នកទំនងជាបានអានក្នុងរយៈពេលតែ១៥វិនាទី។ ហើយបន្ទាប់មកលោកបានបិទព្រះគម្ពីរ អធិស្ឋាន ហើយចេញទៅធ្វើការ។ តើលោកអ្នកអាចចាំបានប៉ុន្មានចំណុច? ខ្ញុំចង់មានន័យថា តើឥឡូវនេះលោកអ្នកកំពុងតែមានពេញទៅដោយភាពឆេះឆួល បានផ្ដោតអារម្មណ៍លើ ហើយមានការផ្លាស់ប្ដូរក្នុងតាមរយៈចំណុចទាំង១៣ថ្មីនេះក្នុងជីវិតរបស់លោកអ្នក? តើនេះជាការជះឥទ្ធិពលចេញពីការអានព្រះគម្ពីរនៅពេលព្រឹកមែនឬ? វាមិនដំណើរការដូច្នេះនោះទេ។
បើដូច្នោះ តើយើងគួរធ្វើម្ដេចទៅ? ពីព្រោះសាវ័ក ប៉ុល មិនបានសរសេរចំណុចទាំងនោះ ដើម្បីចាក់ក្រឡេចត្រចៀកយើងនោះទេ។ គាត់មិនបានសរសេរចំណុចទាំងនោះ ដោយប្រាថ្នាមិនចង់ឲ្យមានអ្វីកើតឡើងឡើយ។ គាត់ពិតជាចង់ឲ្យចំណុចទាំង១៣នៃការដាស់តឿននោះក្លាយជាការពិត។ ហើយខណៈពេលដែលយើងអាន និងអធិប្បាយចំណុចទាំងនោះ គឺឲ្យវាកាន់តែក្លាយជាការពិតនៅក្នុងជីវិតយើង។ ចំណុចទាំងនោះមិនមែនគ្រាន់តែមាន ដើម្បីឲ្យតែមាននោះទេ។ ដូច្នេះ យើងត្រូវការជំនួយទាក់ទងនឹងអ្វីដែលយើងត្រូវធ្វើជាមួយនឹងព្រះគម្ពីរ ដើម្បីឲ្យព្រះគម្ពីរកាន់តែមានអំណាច ហើយបំផ្លាស់បំប្រែជីវិតយើង។ គាត់មិនបានសរសេរចំណុចទាំងនោះ ដោយប្រាថ្នាមិនចង់ឲ្យមានអ្វីកើតឡើងឡើយ។
សកម្មភាពតាមរយៈព្រះបន្ទូល និងព្រះវិញ្ញាណ
ដើម្បីទទួលបានជំនួយ សូមផ្ទៀងជាមួយខ្ញុំនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ រ៉ូម ១៥។ ខ្ញុំបានសួរសាវ័ក ប៉ុល «នៅត្រង់នេះ តើលោកមានអ្វីជាជំនួយសម្រាប់យើងក្នុងការអានជំពូក១២ទេ?»។ ហើយគាត់បានឆ្លើយថា «មាន! គឺនៅក្នុង [១៥:១៥-១៦] »។
ហេតុដូច្នេះ បងប្អូនអើយ ខ្ញុំធ្វើសំបុត្រនេះផ្ញើមកអ្នករាល់គ្នា ដោយមានចិត្តក្លៀវក្លាលើសទៅទៀតដែលមាន១ផ្នែក សម្រាប់នឹងរម្លឹកដល់អ្នករាល់គ្នា…
សូមបង្អង់សិននៅចំណុចនេះ។ ទាក់ទងនឹងព្រះគម្ពីរ ចំពោះអ្នកជឿយូរហើយ សូមទទួលស្គាល់ថា ព្រះគម្ពីរគឺជាការលើកឡើងដដែលៗ។ យើងនឹងមិនដែលអានអ្វីថ្មីនៅក្នុងព្រះគម្ពីរទេ។ ខ្ញុំបានអានព្រះគម្ពីររាប់រយដងហើយ—គឺគ្រប់ពាក្យ អានម្ដងហើយម្ដងទៀត។ ខ្ញុំនឹងមិនដែលឃើញការសរសេរពាក្យថ្មីណាមួយនៅក្នុងព្រះគម្ពីរទេ។ ខ្ញុំអធិស្ឋានថាឲ្យខ្លួនឯងឃើញចំណុចថ្មី សេចក្ដីពិតថ្មី អំណាចថ្មី និងការអនុវត្តថ្មី។ ប៉ុន្តែ ទាក់ទងនឹងពាក្យពេចន៍—គឺខ្ញុំបានឃើញអស់ហើយ ឃើញម្ដងហើយម្ដងទៀតដដែលៗ។
សម្រាប់នឹងរម្លឹក—សូមកុំប្រកាន់ក្រុមតូច ឬក៏ការចំណាយពេលថ្វាយបង្គំព្រះជាគ្រួសារ អានព្រះគម្ពីរ ឬក៏ស្ដាប់សេចក្ដីអធិប្បាយ ដែលទាំងនោះជាការរម្លឹកដល់លោកអ្នកអំពីអ្វីដែលខ្លួនបានដឹងហើយ ពីព្រោះព្រះជាម្ចាស់មានព្រះហឫទ័យនៅក្នុងសេចក្ដីពិតចាស់ៗទាំងនោះ ដែលលោកអ្នកបានស្គាល់ ដែលតាមពិតទៅលោកអ្នកមិនទាន់បានដែលធ្លាប់ឃើញ និងមានបំណងព្រះហឫទ័យក្នុងការបំផ្លាស់បំប្រែជីវិតលោកអ្នកក្នុងចំណុចដែលមិនទាន់បានទទួលការបំផ្លាស់បំប្រែនៅឡើយ។ ដូច្នេះ សូមមានការប្រុងប្រយ័ត្ន៖ គោលបំណងចម្បងរបស់ព្រះគម្ពីរគឺសម្រាប់រម្លឹកគ្រីស្ទបរិស័ទ ហើយនេះគឺជាចំណុចដ៏សំខាន់ណាស់ទាក់ទងទៅនឹងជីវិតរស់នៅជាប្រចាំថ្ងៃ។ សាវ័ក ប៉ុល បានសរសេរដូចតទៅ៖
ខ្ញុំធ្វើសំបុត្រនេះផ្ញើមកអ្នករាល់គ្នា ដោយមានចិត្តក្លៀវក្លាលើសទៅទៀត ដែលមាន១ផ្នែក សម្រាប់នឹងរម្លឹកដល់អ្នករាល់គ្នា ដោយសារព្រះគុណដែលព្រះទ្រង់បានផ្តល់មកខ្ញុំ…
ដូច្នេះ ព្រះគម្ពីរគឺជាអំណោយទានដែលពេញទៅដោយព្រះគុណ។ សាវ័ក ប៉ុល បានទទួលព្រះគុណក្នុងការសរសេរមកកាន់យើង។ សូមយកចិត្តទុកដាក់ជាមួយនឹងព្រះគម្ពីរ។ (ខ១៦)៖
…ឲ្យខ្ញុំបានធ្វើជាភ្នាក់ងារនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដល់ពួកសាសន៍ដទៃ ព្រមទាំងធ្វើការងារបរិសុទ្ធ គឺជាការផ្សាយដំណឹងល្អរបស់ព្រះ ដើម្បីឲ្យការប្រមូលពួកសាសន៍ដទៃ បានទុកជាដង្វាយថ្វាយព្រះ ដែលទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យទទួល បានទាំងញែកចេញជាបរិសុទ្ធ ដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធផង។
«ពួកសាសន៍ដទៃ» មានរួមទាំងយើងជាច្រើននាក់ ហើយឥឡូវនេះយើងទទួលបានការទទួលស្គាល់ថា ជាយញ្ញបូជានៃការថ្វាយបង្គំ។ ការនេះគួររម្លឹកយើងអំពី កណ្ឌគម្ពីរ រ៉ូម ១២:១៖ «ឲ្យបានថ្វាយរូបកាយទុកជាយញ្ញបូជារស់ ហើយបរិសុទ្ធ ដែលគាប់ព្រះហឫទ័យដល់ព្រះ ជាការគោរពនៃអ្នករាល់គ្នា ដែលមានទំនង» សាវ័ក ប៉ុល កំពុងតែលើកយើងឡើងជាយញ្ញបូជានៃការថ្វាយបង្គំដល់ព្រះជាម្ចាស់ ខណៈពេលដែលយើងកំពុងតែទទួលបានការបំផ្លាស់បំប្រែឲ្យក្លាយដូចជារូបអង្គនៃព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់។
សាវ័ក ប៉ុល បាទសរសេរកណ្ឌគម្ពីរ រ៉ូម ដើម្បីឲ្យព្រះជាម្ចាស់ងាយស្រួលក្នុងការទទួលទាំងលោកអ្នក និងយើងខ្ញុំ។ តើពាក្យ «ស្រួលទទួល» បានរម្លឹកអ្វីដល់លោកអ្នកទេ ចេញពីកណ្ឌគម្ពីរ រ៉ូម ១២:២ «បានផ្លាស់ប្រែវិញ…ឲ្យបានស្គាល់…ដែល…ស្រួលទទួល»។ ចូរឱបក្រសោបចំណុចដែលថា ព្រះជាម្ចាស់ស្រួលទទួលលោកអ្នក។ ហើយនៅពេលដែលលោកអ្នកធ្វើដូច្នោះ នោះការនេះនឹងកើតឡើង៖ ការថ្វាយសាសន៍ដទៃជាយញ្ញបូជានៃការថ្វាយបង្គំខាងឯវិញ្ញាណ។ នេះគឺជាអ្វីដែលកំពុងតែកើតឡើងក្នុងការសរសេរឡើងនូវកណ្ឌគម្ពីរ រ៉ូម ដូច្នេះនៅពេលដែលលោកអ្នកអាន នេះគឺជាអ្វីដែលគួរតែកើតឡើង។
ឃ្លាបន្ទាប់គឺជាឃ្លាដែលសម្រេចរកអ្វីៗទាំងអស់៖ «បានទាំងញែកចេញជាបរិសុទ្ធ ដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធផង»។ ទាំងលោកអ្នក ហើយនិងខ្ញុំដឹងហើយថា ការអានព្រះគម្ពីរមានឥទ្ធិពលសូន្យ ដោយឡែកពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ តាមពិតទៅ ប្រសិនបើយើងព្យាយាមអានព្រះគម្ពីរដោយមិនមានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគង់ជាមួយ នោះយើងនឹងក្លាយជាអ្នកក្រឹត្យវិន័យនិយមដ៏ធំមួយ ដោយព្យាយាមបញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យខ្លួនបំពេញតាមក្រមសីលធម៌៖ «ខ្ញុំអាចធ្វើការនេះបាន សូមមើលខ្ញុំ!»។ តាមពិតទៅ ផ្ទុយពីនោះ អ្វីដែលយើងត្រូវការគឺព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធទេ។
ឧបមាថាលោកអ្នកភ្ញាក់ពីគេងនៅពេលព្រឹក ហើយលោកអ្នកបានព្យាយាមធ្វើជាគ្រីស្ទបរិស័ទដ៏ល្អដោយអានព្រះគម្ពីរ មុនចេញទៅធ្វើការ។ ខ្ញុំគិតថានេះគឺជាការព្យាយាមដ៏ល្អ…
មតិយោបល់
Loading…