ខ្ញុំសូមណែនាំថា ក្រុមជំនុំដែលដឹកនាំដោយពួកចាស់ទុំ នេះជារបៀបនៃការបង្កើតសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវ។
ពាក់កណ្ដាលដំបូងក្នុងរបៀបនៃការបង្កើតសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវ៖ ទំនួលខុសត្រូវក្នុងក្រុមជំនុំ
ដើម្បីឲ្យយល់អំពីរបៀបដែលក្រុមជំនុំដឹកនាំដោយពួកចាស់ទុំ ដែលធ្វើជាមួយនឹងការបង្កើតសិស្សបាន យើងត្រូវតែគិតអំពីផ្នែកទាំងពីររបស់វា។ ពាក់កណ្ដាលនៃការជ្រើសរើសពួកចាស់ទុំដោយសមាជិកក្រុមជំនុំ ទាមទារឲ្យលោកអ្នកដែលជាសមាជិកក្រុមជំនុំជាមធ្យម មានទំនួលខុសត្រូវសម្រាប់សមាជិកក្រុមជំនុំផ្សេងទៀត។ វាបានផ្ដល់ឲ្យយើងនូវការងារមួយនេះ។
ដើម្បីបំពេញតួនាទីនេះ លោកអ្នកត្រូវតែស្គាល់ដំណឹងល្អ។ លោកអ្នកត្រូវរៀនអំពីដំណឹងល្អ។ លោកអ្នកត្រូវតែការពារព័ន្ធកិច្ចនៃដំណឹងល្អនៅក្នុងក្រុមជំនុំលោកអ្នក។ ហើយលោកអ្នកត្រូវធ្វើការ ដើម្បីភាពរីកចម្រើនក្នុងដំណឹងល្អនៅក្នុងជីវិតរបស់សមាជិកក្នុងក្រុមជំនុំ និងអ្នកខាងក្រៅផងដែរ។ យើងអាចនិយាយម៉្យាងទៀតបានថា លោកអ្នកត្រូវតែមើលក្រុមជំនុំរបស់លោកអ្នក ថែរក្សាសម្រាប់ថ្វាយទៅកាន់ព្រះ ដូចដែលលោក អ័ដាម បានមើលថែសួនច្បារ ហើយសម្ដេចសង្ឃរបស់សាសន៍អ៊ីស្រាអែលមើលថែរោងឧបោសថ ជាការមើលថែដែលថ្វាយទៅកាន់ព្រះជាម្ចាស់។
ដើម្បីឲ្យកាន់តែច្បាស់ ខ្ញុំកំពុងសន្មតថា ទំនួលខុសត្រូវកើតចេញពីការកាន់កាប់អំណាច។ មនុស្សម្នាក់មិនអាចមានទំនួលខុសត្រូវក្នុងការធ្វើអ្វីមួយដែលពួកគេមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យធ្វើនោះទេ។ សូមកុំប្រាប់ខ្ញុំថា ខ្ញុំមានការងារ ប្រសិនបើលោកអ្នកមិនបានផ្ដល់អំណាចដល់ខ្ញុំក្នុងការធ្វើការងារនោះទេ។ ការនោះប្រៀបដូចជាការឲ្យខ្ញុំទៅសម្អាតអគារដោយមិនបានប្រគល់កូនសោឲ្យខ្ញុំចូលទៅក្នុងអគារអញ្ចឹង។
ការអះអាងជាមូលដ្ឋានពាក់កណ្ដាលនៃការជ្រើសរើសពួកចាស់ទុំដោយក្រុមជំនុំ នោះគឺថា ក្រុមជំនុំដែលបានប្រមូលផ្ដុំសិទ្ធិអំណាច ពីព្រោះព្រះយេស៊ូវបានអនុញ្ញាតវាយ៉ាងច្បាស់ ហើយដោយសារព្រះអង្គបានធ្វើឲ្យអ្នកជឿដំណឹងល្អនីមួយៗមានទំនួលខុសត្រូវក្នុងការប្រកាស ហើយការពារដំណឹងល្អរបស់ព្រះអង្គ និងប្រជារាស្ត្រនៃដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់។
ពាក់កណ្ដាលទីពីរនៃរបៀបនៃការបង្កើតសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវ៖ ការបណ្ដុះបណ្ដាលពួកអ្នកចាស់ទុំ
សូមគិតអំពីចំណុចទាំងនេះ៖ តើនរណាជាអ្នកបណ្ដុះបណ្ដាល និងបំពាក់ឲ្យអ្នកជឿដំណឹងល្អធ្វើកិច្ចការរបស់ពួកគេ? តើនរណាជាអ្នកបង្រៀនពួកគេនូវដំណឹងល្អ ហើយលក្ខណៈដែលដំណឹងល្អអនុវត្តនៅក្នុងគ្រប់ទាំងផ្នែកនៃជីវិតរបស់ពួកគេ? តើអ្នកណាជាអ្នកបង្រៀនពួកគេឲ្យស្គាល់អំពីអ្នកដែលបម្រើពិត និងមិនពិត ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចរក្សាក្រុមជំនុំថ្វាយព្រះអម្ចាស់?
គ្រូគង្វាល ឬអ្នកចាស់ទុំ
ការនោះនាំយើងមកដល់ចំណុចពាក់កណ្ដាលទៀតក្នុងរបៀបនៃការបង្កើតសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវ ដែលក្រុមជំនុំដែលដឹកនាំដោយពួកចាស់ទុំធ្វើ។ ពួកជំនុំត្រូវការអ្នកដឹកនាំ ដើម្បីបង្រៀនពួកគេឲ្យចេះធ្វើកិច្ចការរបស់ខ្លួន។ សូមស្ដាប់អំពីអ្វីដែលសាវ័ក ប៉ុល បានលើកឡើង៖ «ហើយទ្រង់បានប្រទានឲ្យអ្នកខ្លះបានធ្វើ…ជាគ្រូគង្វាល ហើយខ្លះជាគ្រូបង្រៀន ប្រយោជន៍នឹងនាំឲ្យពួកបរិសុទ្ធបានគ្រប់លក្ខណ៍ឡើង សំរាប់ធ្វើការជំនួយ ហើយនឹងស្អាងរូបកាយព្រះគ្រីស្ទឡើង» (អេភេសូរ ៤:១១-១២)។ តើគ្រូគង្វាលមានតួនាទីអ្វី? ពួកគាត់បង្រៀន។ តើពួកបរិសុទ្ធអ្វី? ធ្វើកិច្ចការនៅក្នុងព័ន្ធកិច្ច។ ផ្នែកទាំងពីរនេះធ្វើការជាមួយគ្នា។
ពួកចាស់ទុំជាអ្នកដឹកនាំ —> ផ្ដល់ការបណ្ដុះបណ្ដាលកិច្ចការងារ
ការគ្រប់គ្រងដោយក្រុមជំនុំ —> ផ្ដល់កិច្ចការងារមួយដល់លោកអ្នក
នេះជាការសង្ខេបគំរូនៃការបង្កើតសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ ឬយើងអាចដាក់វាជាគណិតវិទ្យាបែបនេះ៖
ភាពជាអ្នកដឹកនាំនៃពួកចាស់ទុំ + ការគ្រប់គ្រងដោយក្រុមជំនុំ = ការបង្កើតសិស្ស។
ការបន្ថែមរូបមន្តទាំងពីរនេះ នោះលោកអ្នកមានរបៀបនៃការបង្កើតសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវហើយ។
គេតែងតែព្រួយបារម្ភថា ការដែលសមាជិកក្រុមជំនុំគ្រប់គ្រងអាចនឹងដាក់ការសម្រេចចិត្តរបស់ក្រុមជំនុំទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃនៃសមាជិកដែលមិនទាន់មានភាពចាស់ទុំ។
ជាការពិតណាស់ ប្រសិនបើគ្រូគង្វាលមិនបានបង្រៀនពួកបរិសុទ្ធ ពិតណាស់ សមាជិករបស់ពួកគាត់នឹងមិនមានភាពចាស់ទុំ ហើយការសម្រេចចិត្តក៏មិនបានល្អដូចគ្នាដែរ។ ប៉ុន្តែ វាជាការពិតដែលថា ក្រុមជំនុំដែលដឹកនាំដោយពួកចាស់ទុំ មិនបានអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកដឹកនាំដាក់គំនិតរបស់គេទៅកាន់សមាជិកក្រុមជំនុំ សូម្បីតែអ្នកមិនទាន់ចាស់ទុំក៏ដោយ ដែលការនោះបង្ខំឲ្យអ្នកដឹកនាំធ្វើការបង្រៀន។ របៀបរបស់ព្រះយេស៊ូវតម្រូវឲ្យអ្នកដឹកនាំបង្រៀន និងពន្យល់ ព្រមទាំងបំពាក់ និងឃ្វាល ព្រមទាំងជួយសមាជិករបស់ពួកគាត់ឲ្យឆ្ពោះទៅរកភាពចាស់ទុំ និងមានសមត្ថភាពក្នុងការបង្កើតការសម្រេចចិត្តដ៏ល្អ។ សមាជិកក្រុមជំនុំ គឺប្រៀបដូចជាក្មេងអាយុ១៦ឆ្នាំទៅបើកឡានអញ្ចឹងដែរ។ ឪពុកម្ដាយរាល់គ្នាអើយ! លោកអ្នកគួរតែបានបង្រៀនពួកគេដោយប្រុងប្រយ័ត្នជាមុនសិន ដើម្បីឲ្យគេបើកបរបានល្អប្រសើរ។ សូមកុំបន្ទោសក្រុមជំនុំក្នុងការបើកបរមិនបានល្អឡើយ តែគួរបន្ទោសដល់គ្រូៗរបស់គេវិញ។
ក្រុមជំនុំដែលផ្ដល់ឲ្យគ្រប់ទាំងសិទ្ធិអំណាចទាំងអស់ទៅឲ្យអ្នកដឹកនាំ គឺធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់វប្បធម៌នៃការដាក់វិន័យរបស់ខ្លួន។ ការលះបង់សិទ្ធិអំណាចផ្ទាល់របស់ខ្លួន សមាជិកក៏កាន់តែមិនសូវមានទំនួលខុសត្រូវ។ ពួកគេឆ្ពោះទៅរកភាពអសកម្ម ហើយដោយរីករាយ នៅទីបំផុតក៏បានទៅរកភាពជាលោកីយ៍វិញ។ ពួកគេបានការពារក្រុមជំនុំតិចជាងមុន
ទន្ទឹមគ្នានោះដែរ ដោយការហួសចិត្ត គ្រូគង្វាលដែលបានដកសិទ្ធិអំណាចចេញពីក្រុមជំនុំរបស់ខ្លួន បានលះបង់ទម្រង់នៃការចុះចូលរបស់ពួកគាត់ដោយធ្វើដូច្នេះ។ ពួកគាត់ត្រូវខិតខំយ៉ាងខ្លាំងក្នុងការបង្រៀនក្រុមជំនុំក្នុងការប្រើប្រាស់អំណាចរបស់ខ្លួនឲ្យបានចាស់ទុំ។ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើពួកគាត់បន្ធូរបន្ថយពីការទទួលខុសត្រូវនេះ ប្រាកដណាស់ តួនាទីរបស់ពួកគាត់នឹងមានភាពស្រួលជាងមុន ប៉ុន្តែអ្នកនាំប្រភេទនោះ ពួកគេមិនមែនជាអ្នកដឹកនាំដែលព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះទ័យទេ។
តើការជ្រើសរើសពួកចាស់ទុំដោយសមាជិកក្រុមជំនុំតាមព្រះគម្ពីរមានសភាពបែបប្រជាធិបតេយ្យដែរឬទេ? អត់ទេ! វាជាការគ្រប់គ្រងចម្រុះ—ជាផ្នែករាជាធិបតេយ្យ (ការគ្រប់គ្រងតែមួយ) ផ្នែករាជានិយម (ការគ្រប់គ្រងមនុស្សតិចតួច) និងផ្នែកប្រជាធិបតេយ្យ (ការគ្រប់គ្រងមនុស្សច្រើន)។ តាមរយៈព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវគឺជាស្ដេច៖ ពួកចាស់ទុំ និងគ្រូគង្វាលដឹកនាំ៖ ហើយពួកជំនុំ (មនុស្ស) មានការសម្រេចចុងក្រោយលើបញ្ហាសំខាន់ៗមួយចំនួន។ ហើយវាច្បាស់ណាស់ថា ឥទ្ធិពលនៃសមាជិកម្នាក់ ពីរឬបីនាក់ និងមនុស្សជាច្រើនដែលបង្កើតបានជាវប្បធម៌នៃការបង្កើតសិស្ស ហើយការដែលដឹកនាំសមាជិកក្រុមជំនុំដែលមិនទាន់ពេញវ័យឆ្ពោះទៅរកភាពពេញវ័យផងដែរ។
តើលោកអ្នកឃើញទេ? នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវ និងពួកសាវ័កបាននិយាយអំពីការគ្រប់គ្រងនៅក្នុងក្រុមជំនុំ វាមិនមែនគ្រាន់តែជាការពិភាក្សាអំពីការសម្រេចចិត្តបែបការិយាធិបតេយ្យប៉ុណ្ណោះទេ។ វាមានមូលដ្ឋានគ្រឹះដ៏សំខាន់បំផុតនៃភាពជាសិស្ស!
* * * * *
កំណត់សម្គាល់ពីអ្នកកែសម្រួល៖ អត្ថបទនេះដែលបានដកស្រង់ចេញមកពីអត្ថបទរបស់សៀវភៅថ្មីមួយរបស់លោក យ៉ូណាថាន់ លីម៉ាន់ (Jonathan Leeman) ដែលមានចំណងជើងថា ការយល់ដឹងពីសិទ្ធិអំណាចក្រុមជំនុំ (“Understanding the Congregation’s Authority” B&H, ២០១៦)។
មតិយោបល់
Loading…