«ការផ្សាយដំណឹងល្អបានផ្លាស់ប្ដូរជីវិតខ្ញុំ»។ លោក ធា ដែលជាអ្នកបើកបរតាក់ស៊ីរបស់ខ្ញុំ
បានប្រាប់មកកាន់ខ្ញុំនូវឃ្លាមួយនេះ នៅពេលដែលគាត់កំពុងឌុបខ្ញុំក្នុងតាក់ស៊ី Grab ឆ្ពោះទៅកាន់កន្លែងប្រជុំ ដែលខ្ញុំនឹងចូលរួមនោះ។ ការសន្ទនារបស់យើងបានប្រែទៅជាការសន្ទនាអំពីសេចក្តីជំនឿយ៉ាងឆាប់រហ័ស នៅពេលដែលគាត់បានដឹងថា ខ្ញុំមិនបានមកទីក្រុងភ្នំពេញសម្រាប់ ដើម្បីទៅដើរលេងនៅកោះពេជ្រ ដូចជាអ្នកដំណើរភាគច្រើនរបស់គាត់នោះទេ។
«តើអ្នកចង់មានន័យយ៉ាងណា?» ខ្ញុំបានសួរទៅកាន់គាត់ដោយក្តីរំពឹងជឿជាក់ថា គាត់នឹងពន្យល់ប្រាប់ខ្ញុំពីររបៀបដែលមានអ្នកណាម្នាក់បាននាំគាត់ឲ្យទទួលជឿលើព្រះគ្រីស្ទ។ ប៉ុន្តែ នោះមិនមែនជាអ្វីដែលគាត់ចង់សំដៅនៅក្នុងឃ្លាដែលគាត់បាននិយាយនោះទេ។ គាត់ចង់មានន័យថា ការផ្សាយដំណឹងល្អបានផ្លាស់ប្ដូរជីវិតរបស់គាត់។
គាត់បានពន្យល់ថា៖ «ការរៀនចែកចាយអំពីសេចក្តីជំនឿរបស់ខ្ញុំ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើ បញ្ហាសំខាន់ៗជាច្រើន។ វាបាននាំឲ្យខ្ញុំគិតក្នុងរបៀបដែលខ្ញុំមិនធ្លាប់បានគិតពីមុនមក។ ហើយក្មេងប្រុសដែលនៅក្បែរអ្នក នៅពេលដែលអ្នកបាននាំអ្នកណាម្នាក់ឲ្យទទួលជឿព្រះគ្រីស្ទ នោះអ្នកនឹងមិនដែលភ្លេចវានោះឡើយ។ វាហាក់ដូចជាអ្នកមិនអាចបញ្ឈប់វាបានទេ! គ្មានអ្វីផ្សេង ដែលដូចទៅនឹងកិច្ចការនោះទេ!»
ទីបន្ទាល់របស់ លោក ធា អំពីឥទ្ធិពលនៃការមានកម្លាំងខាងឯវិញ្ញាណក្នុងការចែកចាយសេចក្តីជំនឿរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទត្រូវបានឮជាមួយនឹងអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលខ្ញុំមានបទពិសោធន៍ក្នុងការដើរដោយផ្ទាល់ជាមួយព្រះយេស៊ូវ តាមរយៈការធ្វើព័ន្ធកិច្ចជាមួយសិស្ស និងការដឹកនាំក្រុមជំនុំក្នុងរយៈពេល ២២ឆ្នាំមកនេះ។
ប៉ុន្តែ តើយើងបានគិតញឹកញាប់ប៉ុណ្ណាអំពីការបង្កើតសិស្ស និងការផ្សាយដំណឹងល្អថា ជាទិដ្ឋភាពពីរដាច់ដោយឡែកពីគ្នា និងមិនមានទំនាក់ទំនងគ្នាក្នុងជីវិតរបស់យើងនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ? កាន់តែគ្រោះថ្នាក់ជាងនេះទៅទៀត យើងតែងតែចាត់ទុកការបង្កើតសិស្សរបស់យើងជារឿងចាំបាច់ ហើយការផ្សាយដំណឹងល្អគ្រាន់តែជាជម្រើស ដែលយើងអាចជ្រើសរើសធ្វើនៅពេលណាក៏បាន។ មួយវិញសោត យើងគិតថាការផ្សាយដំណឹងល្អ គឺសម្រាប់អ្នកដែលមានចិត្តខ្នះខ្នែងបំផុត និងអ្នកដែលមាន «អំណោយទានខាងវិញ្ញាណ» នៅក្នុងក្រុមជំនុំប៉ុណ្ណោះ។
សិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រប់រូប គួរតែផ្សាយដំណឹងល្អ
ប៉ុន្តែ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីបានធ្វើការបង្ហាញនូវរូបភាពមួយដែលសិស្សរបស់ព្រះគ្រីស្ទជាធម្មតា និងដោយធម្មតាពួកគេគ្រប់រូប គឺតែងតែចូលរួមក្នុងការផ្សាយដំណឹងល្អ ដូចជានៅក្នុងការសិក្សាព្រះគម្ពីរ ការអធិស្ឋាន និងការថ្វាយបង្គំរួមគ្នា។ ចាប់ពីគ្រីស្ទបរិស័ទជំនាន់ថ្មី រហូតដល់ពួកអ្នកបរិសុទ្ធសម័យមុន គឺពួកគាត់បានចាត់ទុកការចែកចាយដំណឹងល្អ ជារឿងចាំបាច់ និងមានសារៈសំខាន់សម្រាប់ជីវិតដែលរីកលូតលាស់នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ។
យើងភាគច្រើនបានឮដោយត្រចៀកផ្ទាល់របស់យើង ហើយយើងថែមទាំងបានធ្វើការអធិប្បាយផ្ដោតទៅលើប្រធានបទនៃមហាបេសកកម្ម «ចូរទៅបញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យមានសិស្ស» (ម៉ាថាយ ២៨:១៨-២០)។ ហើយយើងបានបង្រៀនអ្នកដែលនៅជុំវិញខ្លួនយើងថា ពួកគេគួរតែជាបុគ្គលដែលជាអ្នកធ្វើការបង្កើតសិស្ស។ ប៉ុន្តែ យើងក៏ត្រូវតែដឹងច្បាស់ដែរថា «ការបញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យមានសិស្ស» គឺពាក់ព័ន្ធជាចាំបាច់នឹងការជួយអស់អ្នកដែលមិនទាន់បានក្លាយជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវឲ្យបានក្លាយជាសិស្ស ពោលគឺត្រូវធ្វើការផ្សាយដំណឹងល្អទៅដល់អ្នកទាំងនោះ។ ព្រះយេស៊ូវបានបង្ហាញពីគំរូនៃការប្រកាសដំណឹងល្អមកកាន់យើង ដែលជាអ្នកដើរតាមទ្រង់ (ម៉ាកុស ១:១៤-១៥; ម៉ាថាយ ៩:៣៥) ហើយទ្រង់បានបង្ហាត់បង្រៀនពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ឲ្យធ្វើដូចគ្នានឹងទ្រង់ដែរ (ម៉ាកុស ៦:៧-១៣; លូកា ១០:១-១២)។ ពីរបីថ្ងៃក្រោយមក ព្រះយេស៊ូវ បានមានបន្ទូលថា ពួកគេនឹងធ្វើជា «ទីបន្ទាល់ពីខ្ញុំ…រហូតដល់ចុងផែនដីបំផុតផង» (កិច្ចការ ១:៨)។
ផ្នែកមួយនៃការបង្រៀនរបស់ពួកសាវ័កដែលថា ក្រុមជំនុំដែលពេញដោយព្រះវិញ្ញាណ បានលះបង់ខ្លួនរបស់ពួកគេ ដូចអ្វីដែលមានចែងនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ កិច្ចការ ២:៤២ គឺពួកគេត្រូវតែធ្វើការផ្សាយដំណឹងល្អជាប្រចាំ និងទៀងទាត់ជាមួយនឹងក្រុមគ្រួសារ មិត្តភក្ដិ និងមនុស្សប្លែកមុខ។ មនុស្សជាច្រើនត្រូវបានទទួលសេចក្តីសង្គ្រោះជារៀងរាល់ថ្ងៃ (កិច្ចការ ២:៤៧) ចាប់តាំងពីសប្ដាហ៍ដំបូង និងខែបន្ទាប់ៗ ក្រោយពីបុណ្យថ្ងៃទី៥០។ ការផ្សាយដំណឹងល្អ ជាផ្នែកមួយនៃជីវិតថ្មីរបស់ពួកគេក្នុងការធ្វើជាសិស្សរបស់ព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ គឺជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវ។
អត្ថប្រយោជន៍នៃការផ្សាយដំណឹងល្អ
ខាងក្រោមនេះ គឺជាវិធីប្រាំមួយយ៉ាងដែលធ្វើឲ្យការផ្សាយដំណឹងល្អជាផ្នែកចាំបាច់នៃការបង្កើតសិស្ស និងជួយពួកគេឲ្យក្លាយជាសិស្សដែលមានភាពចាស់ទុំ។
១. ការផ្សាយដំណឹងល្អជួយរក្សាដំណឹងល្អជាចំណុចស្នូលនៅក្នុងជីវិត និងក្រុមជំនុំរបស់យើង។
ដំណឹងល្អបង្កើតជាក្រុមជំនុំ (កូឡូស ១:៥-៦) ជាដំណឹងដ៏សំខាន់ (១កូរិនថូស ១៥:១-៣) ហើយផ្តល់កម្លាំងដល់ការរីកលូតលាស់របស់យើងក្នុងព្រះគ្រីស្ទ (ភីលីព ១:៦)។ ដូច្នេះ យើងគួរតែធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាង ក្នុងអំណាចដែលយើងទទួលបានពីព្រះគ្រីស្ទ ដើម្បីរក្សាដំណឹងល្អឲ្យនៅជាចំណុចស្នូលក្នុងជីវិតរបស់យើង។ យើងដឹងថា លោកីយ៍ដែលយើងកំពុងរស់នៅ សាច់ឈាមរបស់យើង និងអារក្សនឹងធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលពួកគេអាចធ្វើបាន ដើម្បីបំបាត់ដំណឹងល្អមិនឲ្យមើលឃើញនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង។
លោក ឌី អេ ខាសុន (D. A. Carson) បានមានប្រសាសន៍ថា វិធីមួយដែលយើងអាចរក្សាទុកដំណឹងល្អនៅក្នុងជីវិតរបស់យើងបាន គឺជាការខិតខំ ដើម្បីធ្វើការរំលែកដំណឹងល្អនោះទៅដល់អ្នកដទៃទៀត។ ការផ្សាយដំណឹងល្អជួយយើងឲ្យរក្សានូវសារនៃដំណឹងល្អ ដូចជាក្បាលម៉ាស៊ីននៃជីវិតដែលកំពុងមានភាពរីកចម្រើននៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ។
២. ការផ្សាយដំណឹងល្អធ្វើឲ្យការយល់ដឹងរបស់យើងកាន់តែស៊ីជម្រៅអំពីសេចក្តីពិត ដែលជាមូលដ្ឋានដ៏សំខាន់បំផុតនៃបទគម្ពីរ។
ការនិយាយអំពីដំណឹងល្អជាមួយអ្នកដែលមិនមែនជាគ្រីស្ទបរិស័ទបានបង្ខំឲ្យយើងយល់កាន់តែច្បាស់អំពីចំណុចស្នូលនៃដំណឹងល្អ ដែលគាំទ្រសេចក្តីពិតនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ។ បញ្ហាដូចជា លក្ខណសម្បត្តិរបស់ព្រះ ភាពបរិសុទ្ធ សេចក្តីក្រោធ ការបង្កើតមនុស្សនៅក្នុងរូបអង្គទ្រង់ អំពើបាប ព្រះគុណ ឈើឆ្កាងនៃព្រះគ្រីស្ទ និងការជំនុំជម្រះដែលទាំងអស់នេះហើយ សុទ្ធតែត្រូវមានការផ្ដោតអារម្មណ៍យ៉ាងមុតមាំ។ យើងត្រូវតែមានការគិតតាមរយៈការពន្យល់ពីគោលគំនិតទាំងនេះ ទៅកាន់មនុស្សផ្សេងៗគ្នា និងក្នុងកាលៈទេសៈផ្សេងៗគ្នា។ ហើយយើងរៀនបានកាន់តែច្បាស់ពី សេចក្តីពិតទាំងនេះបានភ្ជាប់ជាមួយគ្នានូវបទគម្ពីរទាំងអស់ គឺចាប់ពីកណ្ឌគម្ពីរ លោកុប្បត្ដិ ដល់កណ្ឌគម្ពីរ វិវរណៈ។
ខគម្ពីរមួយ ក្នុងចំណោមខគម្ពីរផ្សេងទៀតដែលបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់បំផុតអំពីអត្ថប្រយោជន៍លើការបង្កើតសិស្សក្នុងការផ្សាយដំណឹងល្អ គឺនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ ភីលេម៉ូន ១:៦ «ខ្ញុំសូមឲ្យសេចក្តីប្រកបនៃសេចក្តីជំនឿរបស់អ្នក បានកើតការឡើងឲ្យបានយល់ព្រមតាមគ្រប់ទាំងការល្អ ដែលនៅក្នុងខ្លួនយើង សម្រាប់ព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ»។
ការស្គាល់អ្វីមួយ ហើយពន្យល់វាដល់អ្នកដែលមិនយល់ ឬអ្នកមិនជឿ វាគឺជារឿងពីរផ្សេងគ្នា។ សេចក្តីពិតដ៏មានតម្លៃទាំងនេះបានបង្ហាញឲ្យឃើញកាន់តែច្បាស់សម្រាប់ជីវិតរបស់យើង នៅពេលយើងបានពន្យល់សេចក្តីពិតទាំងនោះដល់អ្នកដទៃទៀត។
៣. ការផ្សាយដំណឹងល្អដែលមានការជំរុញចិត្តត្រឹមត្រូវបង្កើនសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះ និងអ្នកជិតខាងយើង។
គ្រប់មនុស្សទាំងអស់ត្រូវបានត្រាស់ហៅឲ្យស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ ឲ្យអស់អំពីចិត្ត និងស្រឡាញ់អ្នកដទៃ (ម៉ាកុស ១២:២៨-៣១)។ ការចែករំលែកសេចក្តីជំនឿរបស់យើងដោយព្រោះយើងស្រឡាញ់ព្រះ និងស្រឡាញ់ដល់អស់អ្នក ដែលបានដុតភ្លើងនៃសេចក្តីស្រឡាញ់នេះ ឲ្យកាន់តែកើនឡើងខ្លាំងបន្ថែមទៀត។ ខ្ញុំមិនដែលបានឃើញការផ្សាយដំណឹងល្អដែលមានការជំរុញចិត្តត្រឹមត្រូវ ធ្វើឲ្យផ្ទុយទៅវិញនោះទេ។
ប្រសិនបើ លោកអ្នកមិនទាន់បាននាំអ្នកណាម្នាក់ឲ្យទទួលជឿលើព្រះគ្រីស្ទទេ ខ្ញុំគ្រាន់តែអាចធ្វើការរៀបរាប់ប្រាប់ដល់លោកអ្នកនូវសេចក្តីអំណរ ជាអំណាចនៃការផ្លាស់ប្រែតាមរយៈដំណឹងល្អ ដែលខ្ញុំមានបទពិសោធន៍ថ្មីៗនេះនៅក្នុងជីវិតរបស់មនុស្សម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ។ ការមើលឃើញពីដួងចិត្តខ្ទេចខ្ទាំ ដោយសារអំពើបាបរបស់ពួកគេ បាននាំឲ្យដួងចិត្តរបស់ខ្ញុំកាន់តែខ្ទេចខ្ទាំខ្លាំងឡើង ដោយសារអំពើបាបរបស់ខ្ញុំផ្ទាល់។ ការមើលឃើញពួកគេមានភាពរីករាយក្នុងសេរីភាពនៃការលើកលែងទោស ធ្វើឲ្យខ្ញុំចង់ទទួលយកភាពរីករាយនោះមកដាក់ក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំកាន់តែច្រើន។ ការទទួលបានឯកសិទ្ធិនៃការនាំអ្នកណាម្នាក់ទៅរកព្រះគ្រីស្ទ បានរំឭកយើងអំពីព្រះដ៏មានអំណាចចេស្ដា ព្រះដ៏បរិសុទ្ធ និងព្រះដែលពេញដោយសេចក្តីមេត្តាករុណា គឺទ្រង់មានអ្វីច្រើនជាងការដែលយើងធ្លាប់គិតចំពោះទ្រង់។
ដូចគ្នាផងដែរ នៅពេលដែលយើងចែករំលែកសារនៃដំណឹងល្អនៃសេចក្តីសង្ឃឹមជាមួយអ្នកដទៃ ព្រះគ្រីស្ទ មានបន្ទូលសន្យាថា ពេលខ្លះពួកគេនឹងបដិសេធដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ ហើយប្រហែលពួកគេនឹងបដិសេធយើងផងដែរ (យ៉ូហាន ១៥:១៨-២០)។ ពេលដែលរឿងនេះបានកើតឡើង ដួងចិត្តរបស់ខ្ញុំកាន់តែខ្ទេចខ្ទាំជាងមុន ដោយសារការជាប់ឃុំឃាំង និងភាពខ្មៅងងឹតដែលអំពើបាបបាននាំមកដល់មនុស្សលោក។ ខ្ញុំបានពិចារណាលើការជំនុំជម្រះនៅពេលខាងមុខ ដោយមានភាពបន្ទាន់។ ហើយខ្ញុំមានចម្ងល់ម្តងទៀតថា ហេតុអ្វីបានជាព្រះសង្គ្រោះខ្ញុំ ជាមនុស្សមានបាបដូចអ្នកដែលបដិសេធខ្ញុំ និងអ្នកបដិសេធដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ដែរ។
៤. ការផ្សាយដំណឹងល្អធ្វើឲ្យមានសំណួរ និងការជំទាស់ដែលនឹកស្មានមិនដល់ពីអ្នកដែលមិនមែនជាគ្រីស្ទបរិស័ទ ដែលអាចធ្វើឲ្យសេចក្តីជំនឿរបស់យើងកាន់តែរឹងមាំ។
ខ្ញុំបានរស់នៅក្នុងតំបន់មជ្ឈិមបូព៌ាអស់រយៈពេលជិត ១០ឆ្នាំ ហើយទំនាក់ទំនងរបស់ខ្ញុំជាមួយប្រជាជនមូស្លីម និងអ្នកដែលមិនមែនជាគ្រីស្ទបរិស័ទផ្សេងទៀតបានពង្រឹងសេចក្តីជំនឿរបស់ខ្ញុំឲ្យនៅជាប់លាប់នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ គឺនៅពេលដែលខ្ញុំបែរទៅរកទ្រង់ ដោយស្វែងរកចម្លើយដ៏ឈ្លាសវៃពីទ្រង់ ដើម្បីឆ្លើយតបទៅកាន់សំណួររបស់ពួកគេ។
នៅកន្លែងលក់អាហារមួយក្បែរការិយាល័យធ្វើការរបស់យើង ខ្ញុំបានចំណាយពេលជាច្រើននៅពេលរសៀលរបស់ខ្ញុំ ដើម្បីបង្កើតមិត្តភក្ដិអ្នកកាន់សាសនាឥស្លាម។ ជារឿយៗ ការសន្ទនារបស់យើងបានប្រែទៅលើប្រធានបទនៃសេចក្តីជំនឿ ហើយខ្ញុំក៏មានឱកាស ដើម្បីពន្យល់អំពីអ្វីដែលនាំឲ្យគ្រីស្ទបរិស័ទ មានសេចក្តីជំនឿទៅលើព្រះគ្រីស្ទ។ ខ្ញុំមិនអាចធ្វើការឆ្លើយរាល់សំណួររបស់ពួកគេភ្លាមៗបាននោះទេ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលខ្ញុំបែរទៅព្រះ និងព្រះបន្ទូលទ្រង់ ដើម្បីស្វែងរកចម្លើយសេចក្តីជំនឿរបស់ខ្ញុំ ត្រូវបានពង្រឹងឲ្យបានរឹងមាំ ដោយសារការធ្វើកិច្ចការទាំងនោះ។ ការចែករំលែកសេចក្តីជំនឿរបស់ខ្ញុំ នាំឲ្យខ្ញុំស្ថិតនៅទីតាំងមួយដ៏ត្រឹមត្រូវ ដើម្បីស្តាប់ការទាស់ប្រឆាំងទៅនឹងដំណឹងល្អពីសំណាក់អ្នកដែលមិនជឿ និងធ្វើឲ្យខ្ញុំខិតខំរកចម្លើយចំពោះសំណួរ ដែលខ្ញុំមិនធ្លាប់បានសួរខ្លួនឯងនោះ។
៥. ការផ្សាយដំណឹងល្អការពារយើងពីការស្មានខុសថា អ្នកនៅជុំវិញយើងត្រូវបានសង្គ្រោះ។
អស់អ្នកណាដែលមិនបានកើតជាថ្មី តាមរយៈការជឿលើព្រះយេស៊ូវ នោះមិនបានទទួលការបង្កើតសិស្សស្របតាមព្រះគម្ពីរឡើយ។ ពួកគេមិនបាន និងមិនអាចរីកចម្រើនក្នុងការដែលអាចគោរពព្រះអម្ចាស់បានឡើយ (រ៉ូម ៨:៥-៨)។
គ្រោះថ្នាក់ដ៏ធំមួយសម្រាប់ក្រុមជំនុំសព្វថ្ងៃនេះ គឺការសន្មតថា ការសង្គ្រោះរបស់មនុស្ស គ្រាន់តែប្រកាស ដោយប្រើឈ្មោះថាខ្លួនជា «គ្រីស្ទបរិស័ទ» ឬបានចូលរួមសកម្មភាពរបស់ក្រុមជំនុំ។ ការមិនប្រុងប្រយ័ត្នចំពោះអស់អ្នកណា ដែលយើងបានចាត់ទុកថា «បានកើតជាថ្មី» ជារឿយៗមានឫសគល់របស់វា នៅក្នុងទស្សនៈ ដែលការប្រែចិត្តជឿពិតប្រាកដមិនស្របតាមព្រះគម្ពីរ (សូមមើល សៀវភៅកំណត់ត្រាអំពី សញ្ញាទាំង៩ នៃការប្រែចិត្តជឿពិតប្រាកដ)។ ពេលខ្លះ ការភ័យខ្លាចរបស់មនុស្សធ្វើឲ្យយើងមិនហ៊ានប្រឈមមុខនឹងគ្រោះថ្នាក់ ដែលធ្វើឲ្យអ្នកដែលបានអះអាងថា ជាអ្នកមានជំនឿដែលពួកគាត់មានអារម្មណ៍ថា ពួកគេប្រហែលជាមិនទុកចិត្តលើព្រះគ្រីស្ទនោះទេ។
ប៉ុន្តែ ការដាក់ឲ្យដំណឹងល្អជាផ្នែកមួយនៃការសន្ទនាប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង នោះជារឿយៗនឹងនាំឲ្យគ្រីស្ទបរិស័ទតែឈ្មោះបានកើតជាថ្មីពិតប្រាកដដោយព្រះវិញ្ញាណ។
៦. ការផ្សាយដំណឹងល្អបានបង្កើនលទ្ធភាពនៃការបៀតបៀនចំពោះដំណឹងល្អ ដែលនាំឲ្យយើងរីកចម្រើន។
មានហេតុផលមួយ ដែលខ្ញុំមិនបានចាប់ផ្ដើមជាមួយ «អត្ថប្រយោជន៍» នេះ។ ទោះជាយ៉ាងណា សូមពិចារណានៅកណ្ឌគម្ពីរ រ៉ូម ៥:៣-៥៖
មិនតែប៉ុណ្ណោះសោត យើងនៅតែអួតក្នុងកាលមានទុក្ខលំបាកដែរ ដោយដឹងថា សេចក្តីទុក្ខលំបាកបង្កើតឲ្យមានសេចក្តីទ្រាំទ្រ សេចក្តីទ្រាំទ្របង្កើតឲ្យមានសេចក្តីសាំថ្នឹក សេចក្តីសាំថ្នឹកបង្កើតឲ្យមានសេចក្តីសង្ឃឹម ឯសេចក្តីសង្ឃឹមក៏មិនដែលនាំឲ្យយើងមានសេចក្តីខ្មាសឡើយ ពីព្រោះសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះបានផ្សាយមកសព្វក្នុងចិត្តយើងរាល់គ្នា ដោយសារព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដែលព្រះបានប្រទានមកយើងហើយ។
ខណៈពេលដែលយើងមិនគួរស្វែងរកការរងទុក្ខ ដើម្បីឲ្យគ្រាន់តែទទួលបានការរងទុក្ខ នោះយើងគួរត្រៀមខ្លួន ដើម្បីទទួលយកការរងទុក្ខ ដើម្បីដំណឹងល្អវិញ (២ធីម៉ូថេ ១:៨; រ៉ូម ៨:១៧)។ តាមពិត ការរងទុក្ខ ដោយការផ្សាយដំណឹងល្អរបស់យើង ដូចជាការរងទុក្ខសម្រាប់ពួកជំនុំដើមដែរ (កិច្ចការ ៥:៤១)។ ហើយការចែកចាយដំណឹងល្អរបស់យើងបានជួយធានាថា យើងនឹងរងទុក្ខដោយសារដំណឹងល្អ ជាជាងការរងទុក្ខ ដោយសារការសម្រេចចិត្តដែលមិនសមរម្យ ឬដោយការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញដោយគ្មានហេតុផល។ ការរងទុក្ខសម្រាប់ការផ្សាយដំណឹងល្អរបស់យើង អាចធ្វើឲ្យជំនឿរបស់យើងនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទកាន់តែរឹងមាំ នៅពេលដែលយើងសម្លឹងទៅរកព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដែលទ្រង់បានរងទុក្ខជំនួសអំពើបាបរបស់យើង។
ការប្រុងប្រយ័ត្ន និងការលើកទឹកចិត្ត
ពាក្យមួយនៃការប្រុងប្រយ័ត្ន៖ នៅពេលលោកអ្នកត្រូវបានជំរុញទៅក្នុងការផ្សាយដំណឹងល្អ ដែលជាផ្នែកមួយនៃភាពជាសិស្សរបស់លោកអ្នក សូមលោកអ្នកមានការប្រុងប្រយ័ត្នជាមួយកម្មវិធីនៃការផ្សាយដំណឹងល្អ។ ខ្ញុំបានរៀបរាប់អំពីការផ្សាយដំណឹងល្អថា ត្រូវតែជា «ធម្មជាតិ និងធម្មតា»។ នៅពេលដែលយើងអាចធ្វើការផ្សាយដំណឹងល្អបាន ដោយសារតែយើងបានចូលរួមក្នុងកម្មវិធីមួយ នោះយើងមិនអនុវត្តតាមរបៀបដែលព្រះគម្ពីរបានរៀបរាប់អំពីការផ្សាយដំណឹងល្អក្នុងជីវិតអ្នកជឿនោះទេ។ សូមចាត់ទុកការផ្សាយដំណឹងល្អជាកម្មវិធីមួយ ដែលអាចផ្តាច់ចេញពីការបង្កើតសិស្ស និងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង។
នៅទីបំផុត យើងត្រូវតែដកកង់ទប់សម្រាប់ក្មេងៗរៀនជិះកង់ចេញពីកង់។ ដូចគ្នាផងដែរ កម្មវិធីដែលល្អ គឺដរាបណាយើងមើលឃើញថា វាជាទម្រង់ និងជារចនាសម្ពន្ធដែលនៅទីបំផុត យើងនឹងផ្លាស់ប្ដូរទៅរកការរួមបញ្ចូលដែលមានលក្ខណៈធម្មជាតិ និងធម្មតាកាន់តែច្រើនឡើងទៅក្នុងជីវិតរបស់យើង។
ជាចុងក្រោយ ការលើកទឹកចិត្តដ៏អស្ចារ្យបំផុតតែមួយគត់សម្រាប់ក្រុមជំនុំ និងមិត្តភក្តិគ្រីស្ទបរិស័ទរបស់លោកអ្នកក្នុងការចែករំលែកសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគាត់យ៉ាងសកម្មបាននោះ គឺសម្រាប់គ្រូគង្វាលរៀមច្បង និងពួកចាស់ទុំ ត្រូវតែមើលឲ្យឃើញ និងបានឮអំពីការចែករំលែកសេចក្តីជំនឿរបស់សមាជិកក្រុមជំនុំរបស់ខ្លួន។ ក្រុមជំនុំគ្រប់រូបនឹងរៀនបានល្អបំផុតអំពីអ្វី ដែលលោកអ្នកមានចិត្តរំភើបខ្លាំងចំពោះវា។ ប្រសិនបើលោកអ្នកជាគ្រូគង្វាល នោះលោកអ្នកត្រូវមានចិត្តរំភើបក្នុងការចែកចាយសេចក្តីជំនឿរបស់លោកអ្នកដល់អ្នកដទៃ ហើយក្រុមជំនុំនឹងរៀនពីចិត្តរំភើបរបស់លោកអ្នកនេះ ដើម្បីចែកចាយសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគាត់ ដល់អ្នកដទៃបន្ថែមទៀត។ ខណៈដែលពួកគាត់បានធ្វើការប្រកាសពីដំណឹងល្អរបស់ព្រះគ្រីស្ទ នោះពួកគាត់នឹងរីកលូតលាស់ឡើង នៅក្នុងភាពជាសិស្ស។
ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលប្រាប់សិស្សទ្រង់នៅក្នុងមហាបេសកកម្មថា «ចូរទៅបញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យមានសិស្ស…ហើយបង្រៀន ឲ្យគេកាន់តាមគ្រប់ទាំងសេចក្តីដែលខ្ញុំបានបង្គាប់មកអ្នករាល់គ្នាផង» (ម៉ាថាយ ២៨:១៩-២០)។ នៅពេលយើងបង្កើតសិស្ស យើងត្រូវប្រាកដថា យើងបានធ្វើជាគំរូ ហើយបង្រៀនពួកគេនូវគ្រប់ទាំងសេចក្តីដែលទ្រង់បានបង្គាប់ដល់យើង រួមបញ្ចូលទាំងសេចក្តីអំណរ និងព្រះពរនៃជីវិតក្នុងការផ្សាយដំណឹងរបស់យើង។
មតិយោបល់
Loading…