លោកគ្រូ តើអ្វីទៅជាអត្ថន័យសំខាន់ៗទាក់ទងនឹងថ្ងៃដែលព្រះអង្គមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ?
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលជាព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលបានយាងមកផែនដីនេះពីព្រះវរបិតា បានប្រសូតពីនាងក្រមុំព្រហ្មចារី បានមានព្រះជន្មរស់នៅដោយគ្មានអំពើបាប និងបានធ្វើការអស្ចារ្យជាច្រើន ព្រមទាំងបានស្រឡាញ់មនុស្សម្នា គឺជាព្រះដែលគេបានឆ្កាងជំនួសអំពើបាបរបស់យើង ហើយនៅថ្ងៃទី៣—គឺថ្ងៃដែលព្រះអង្គមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញនេះ ជាការប្រារព្ធអបអរសាទរនៅថ្ងៃអាទិត្យនោះ—ព្រះវរបិតាក៏បានប្រោសព្រះអង្គឲ្យមានព្រះជន្មរស់ពីសុគតឡើងវិញ ហើយមិនឲ្យសុគតជាថ្មីម្ដងទៀតទេ។
ហើយដូចដែលលោក លូកា បានប្រាប់យើង បន្ទាប់ពីគាត់បានធ្វើការស្រាវជ្រាវខាងផ្នែកប្រវត្តិសាស្ត្ររួចស្រេចអស់ហើយថា អស់រយៈពេល៤០ថ្ងៃ ព្រះយេស៊ូវបានប្រទាននូវភស្តុតាងជាច្រើន ដែលមិនអាចជាការក្លែងក្លាយបាន ហើយសាវ័ក ប៉ុល ផ្ទាល់ (ដែលបានក្លាយជាសាវ័កក្រោយគេបង្អស់) ក៏បានលើកឡើងផងដែរថា មានមនុស្ស៥០០នាក់ជាងបានឃើញព្រះយេស៊ូវបន្ទាប់ពីទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ហើយក៏នៅមានអ្នកខ្លះនៅរស់ដែរ ប្រសិនបើមានអ្នកចង់ទៅនិយាយសួរនាំ (១កូរិនថូស ១៥:៦)។ នេះគឺជាភស្តុតាងប្រវត្តិសាស្ត្រដែលពួកគាត់មាន។
ព្រះយេស៊ូវបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញខាងឯសាច់ឈាមផ្ទាល់។ ពួកគាត់បានស្គាល់ទ្រង់។ ពួកគាត់អាចយកដៃខ្លួនទៅប៉ះរបួសរបស់ទ្រង់បាន។ ព្រះអង្គបានសោយសាច់ត្រីនៅពីមុខពួកគាត់ ដើម្បីបង្ហាញថាវិញ្ញាណ ឬក៏ខ្មោចមិនមានសាច់ឈាមដូចដែលពួកគាត់បានឃើញថាទ្រង់មាននោះទេ (លូកា ២៤:៣៩)។ ហើយទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយក៏វាលើសពីសាច់ឈាមផងដែរ ពីព្រោះព្រះអង្គបានទៅ ហើយនិងមកតាមតែព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ សូម្បីតែទ្វារជាប់សោក៏មិនអាចឃាំងទ្រង់បានដែរ។ ហើយក៏មានទិដ្ឋភាពថ្មីចម្លែកអំពីព្រះកាយរបស់ទ្រង់ដែរ។
ព្រះអង្គបានយាងទៅកាន់ខាងស្ដាំព្រះហស្តរបស់ព្រះវរបិតា។ ព្រះអង្គគង់នៅឯបល្ល័ង្កជាមួយនឹងព្រះជាម្ចាស់។ ព្រះអង្គទទូចអង្វរជំនួសយើងនៅទីនោះ ដោយអធិស្ឋានជំនួសរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ព្រះអង្គកំពុងតែសោយរាជរហូតទាល់តែទ្រង់បានដាក់ខ្មាំងសត្រូវរបស់ទ្រង់ក្រោមព្រះបាទារបស់ទ្រង់។ កណ្ឌគម្ពីរម៉ាថាយបានលើកឡើងថា ព្រះអង្គមានគ្រប់អំណាចនៅលើផែនដី និងស្ថានសួគ៌ (ម៉ាថាយ ២៨:១៨)។ ព្រះអង្គនឹងមិនដែលសុគតជាម្ដងទៀតឡើយ។ ព្រះអង្គក៏មានកូនសោនៃសេចក្ដីស្លាប់ និងស្ថាននរកនៅក្នុងព្រះហស្តរបស់ទ្រង់។
ហេតុអ្វីបានជាថ្ងៃដែលព្រះអង្គមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញសំខាន់ម៉្លេះ?
ជាការចាប់ផ្ដើម ពីព្រោះនោះជាព្រឹត្តិការណ៍ដែលបានកើតឡើងមែន។ ដូច្នេះ សំណួរសួរថា៖ តើអ្វីទៅជាការអនុវត្តសម្រាប់យើង ទាក់ទងនឹងអំណះអំណាងដ៏ភ្ញាក់ផ្អើលនេះ និងចំណុចពិតនៃថ្ងៃដែលព្រះអង្គមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ?
ការដែលព្រះអង្គមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញមានន័យថា អំពើបាបរបស់ខ្ញុំបានទទួលការអត់ទោស។ សាវ័ក ប៉ុល បានលើកឡើងនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ ១កូរិនថូស ១៥:១៧ ថាប្រសិនបើព្រះគ្រីស្ទមិនបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញទេ នោះមានន័យថា យើងនៅជាប់ក្នុងអំពើបាបរបស់យើងនៅឡើយ។ ដែលនេះបង្ហាញថា ប្រសិនបើព្រះអង្គពិតជាបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញមែន នោះបញ្ហានៃអំពើបាបរបស់យើងបានឈានដល់ទីបញ្ចប់ហើយ។ ហើយវាដូច្នោះមែន ពីព្រោះការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញបង្ហាញថាគ្មានទោស ទាក់ទងនឹងព្រឹត្តិការណ៍ដែលបានកើតឡើងនៅថ្ងៃសុក្រដ៏ល្អ ដែលសំដៅទៅលើការសុគតរបស់ទ្រង់។ ការសុគតរបស់ទ្រង់ពិតជាបានគ្របបាំងអំពើបាបរបស់រាស្ត្រទ្រង់មែន។ កាលនោះពិតជាបានប្រទាលនូវសេចក្ដីសុចរិតដ៏ល្អឥតខ្ចោះសម្រាប់យើងមែន។
ដូចដែលបានលើកឡើងក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ រ៉ូម ៤:២៥ «ទ្រង់ត្រូវគេបញ្ជូនទៅ»—ដែលនេះសំដៅទៅលើឈើឆ្កាង—«ឲ្យមានទោស ដោយព្រោះអំពើរំលងរបស់យើងរាល់គ្នា ហើយបានប្រោសឲ្យមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ប្រយោជន៍ឲ្យយើងរាល់គ្នាបានរាប់ជាសុចរិត» ដែលនេះមានន័យថា ដូចដែលអំពើបាបរបស់យើងបាននាំទ្រង់ទៅកាន់ឈើឆ្កាង នោះកិច្ចការដែលទ្រង់បានសម្រេច ដើម្បីដោះស្រាយអំពើបាបរបស់យើង បាននាំឲ្យទ្រង់ចេញពីផ្នូរវិញ។ ហាក់បីដូចជាថាព្រះអង្គបានទតមើល ហើយមានបន្ទូលថា «កិច្ចការនៃបុត្រារបស់អញគឺល្អឥតខ្ចោះ។ បុត្រារបស់អញនឹងមិនបន្តនៅក្នុងផ្នូរទៀតទេ»។ ហើយព្រះអង្គក៏បានប្រោសឲ្យទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ពីសុគតឡើងវិញ ដើម្បីបង្ហាញថាលែងមានទោសទៀត ទាក់ទងនឹងអ្វីដែលទ្រង់បានសម្រេចទាំងអស់សម្រាប់យើង។
ដូច្នេះ ជាការអនុវត្ត ចំណុចមួយដែលលោកអ្នកអាចលើកឡើងអំពីថ្ងៃដែលព្រះអង្គមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញគឺថារៀងរាល់ថ្ងៃ៖ សេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះជាម្ចាស់មកកាន់ខ្ញុំ គឺដើម្បីជួយខ្ញុំក្នុងរាល់គ្រប់នាទីនៃជីវិតរបស់ខ្ញុំ មានការធានាតាមរយៈការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដោយសារការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញបង្ហាញថាឈើឆ្កាងគ្មានទោសទៀតទេ នៅពេលដែលព្រះអង្គបានទិញសេចក្ដីសន្យានោះសម្រាប់ខ្ញុំ។
ដោយសារព្រះអង្គបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ កណ្ឌគម្ពីរ ភីលីព ៣:២០-២១ បានលើកឡើងដោយថា ព្រះយេស៊ូវនឹងប្រទានមកកាន់ខ្ញុំនូវរូបកាយដូចជាព្រះកាយដែលព្រះអង្គបានមាន បន្ទាប់ពីទ្រង់បានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ។ នៅពេលដែលខ្ញុំស្លាប់ ហើយព្រះអង្គបានប្រោសឲ្យខ្ញុំរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ នៅពេលដែលទ្រង់យាងមកជាលើកទី២ នោះព្រះគ្រីស្ទនឹងប្រទានមកកាន់ខ្ញុំនូវរូបកាយដូចជាព្រះកាយដ៏អស្ចារ្យរបស់ទ្រង់ដែរ។ ដូច្នេះ ព្រះកាយដែលព្រះយេស៊ូវមាន បន្ទាប់ពីទ្រង់បានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញគឺជារូបកាយដំបូង ជាផលផ្លែដំបូង និងជាប្រភេទនៃរូបកាយដែលរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ទាំងអស់នឹងទទួលបាន។
ហើយបន្ទាប់មកទៀត ហាក់បីដូចជាថាចំណុចនោះមិនអស្ចារ្យល្អល្មមគ្រប់គ្រាន់ នោះកណ្ឌគម្ពីរ រ៉ូម ៨:២១ ក៏បានបន្តចែងទៀតថា នៅពេលដែល «សេរីភាពនៃសិរីល្អរបស់ពួកកូនព្រះ» ឈានមកដល់ ហើយពួកគាត់ទទួលបានការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញពីស្លាប់ ហើយទទួលបានរូបកាយដែលពេញដោយសិរីល្អ នោះក៏នឹងមានការបង្កើតផ្ទៃមេឃ និងផែនដីថ្មីដែលសមរម្យសម្រាប់ជាកន្លែងលេងមួយសម្រាប់យើង ដែលទទួលបានរូបកាយថ្មី ដែលនឹងមិនប្រព្រឹត្តអំពើបាបទៀត ដែលនឹងមិនចេះឈឺទៀត ហើយគ្រប់ទឹកភ្នែកក៏នឹងត្រូវបានជូតចេញដែរ។
ចំណុចអនុវត្តទាក់ទងនឹងថ្ងៃដែលព្រះអង្គបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញគឺពិតជាអស្ចារ្យមែន។ ចំណុចអនុវត្តនោះមានតម្លៃផ្ទាល់ ទាក់ទងនឹងជីវិតរស់នៅជាប្រចាំថ្ងៃ នៅពេលដែលយើងមានការលំបាក ហើយក៏មានតម្លៃសម្រាប់ពិភពលោកទាំងមូលផងដែរ សូម្បីតែសម្រាប់ចក្រវាលទាំងមូលក៏មានតម្លៃ ពីព្រោះការដែលព្រះយេស៊ូវបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញធានាថា អ្វីៗទាំងអស់នឹងត្រូវបានបង្កើតឡើងជាថ្មី។
ការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញគឺជាចំណុចពឹងផ្អែកលើទាំងស្រុង
ដូច្នេះ គ្រប់អ្វីៗទាំងអស់គឺសុទ្ធតែពឹងផ្អែកលើចំណុចពិតនៃការដែលព្រះយេស៊ូវបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ។
នេះហើយជាមូលហេតុនៃកណ្ឌគម្ពីរ ១កូរិនថូស ១៥:១៧ និងអ្វីដែលមានជាបន្តបន្ទាប់។ ប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់មិនបានប្រោសព្រះគ្រីស្ទឲ្យបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ នោះដំណឹងល្អរបស់យើងគឺជាការឥតអំពើ ជំនឿរបស់យើងគឺជាការឥតអំពើ ដែលនេះមានន័យថា យើងកំពុងតែប្រកាសដំណឹងក្លែងក្លាយ។ បើដូច្នោះមែន នោះយើងគួរតែស៊ីផឹក ហើយអរសប្បាយចុះ ដ្បិតថ្ងៃស្អែកយើងនឹងស្លាប់។ សាវ័ក ប៉ុល ដាក់ការទុកចិត្តទាំងស្រុងរបស់គាត់លើចំណុចនោះ។ ប្រសិនបើព្រឹត្តិការណ៍នោះមិនបានកើតឡើង ខាងឯសាច់ឈាមជាអចិន្ត្រៃយ៍មែន នោះជំនឿគ្រីស្ទបរិស័ទគឺជាការបំផ្លើស។ ហើយអ្វីដែលយើងនៅអាចធ្វើបាននោះគឺ ឈប់ធ្វើការ ហើយស៊ីផឹករហូតដល់ថ្ងៃស្លាប់ចុះ។
អ្វីដែលយើងប្រារព្ធនៅថ្ងៃព្រះអង្គមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញគឺជាមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃជំនឿគ្រីស្ទបរិស័ទ។
មតិយោបល់
Loading…